Heimskringla - 29.10.1930, Síða 4

4. BLAÐSIÐA
WINNIPEG 29. OKTÓBER, 1930.
^rdmskringlst
(StofnuO 1886)
Kemur út á hverjum miOvikudegi.
Eigendur:
THE VIKINO PRESS. LTD.
8S3 og 885 Sargent Avenue, Winnipeg
Talsimi: 86537
Verð blaðsins er $3.00 árgangurinn borglst
fyrirfram. Allar borganir sendist
THE VTKING PRESS LTD.
XJtanáskrift til blaðsíns:
Manager THE VIKING PRESS LTD.,
853 Sargent Ave., Winnipeg.
Utanáskrift til ritstjárans:
EDITOR HEIMSKRINGLA
853 Sargent A je., Winnipeg.
"Heimskringla” is published by
and printed by
The Viking Press Ltd.
853-855 S'rrgent Avenue, Winnipeg, Man.
Telephone: 89 994
WINNIPEG 29. OKTÓBER, 1930.
Þjóðféla;smál
i.
íþúar þessa bæjar munu með ánægju
hafa lesið I dagblöðunum síðastliðna
vikiu yfirlýsingu verkamálaráðherra fylk-
isins, Hom W. R. Clubb um jjað, að áður
en vika þessi væri liðin, yrðu tuttugu og
sex hundruð manns teknir til starfa við
vegabætur og fleira, er hér er nú verið að
færast í faifg til þess að bæta úr atvinnu-
leysinu. Er öl lumsjá þessa starfs í hönd-
ium fylkisins. En auk þess eru jámbraut-
arfélögin að hrinda af stað störfum, sem
veita munu eins mörgum eða fleirum at-
vinnu. Þá er og bærinn að byrja á brúar-
gerð og fleiru, og einstakir menn eru
margir aftur teknir til starfa við húsa-
gerð. Verkamálaráðherranum segist svo
frá, að vikukaup þeirra, er hjá honum
vinni, nemi áttatíu þúsund dölum.
Hvað miklu öll þessi aukna vinna nemur,
gefumst vér upp við að rekna. En að hún
bæti hag bjargræðislausra manna til
muna, getur engum dulist.
Og svipað þessu er nú að gerast í öll-
um fylkjum landsins, og virðist nú óðum
vera að stefna í þá áttina að atvinnuleys-
isbölinu verði bægt frá dyrum þessarar
þjóðar.
Og forgöngumaður að þeirri breytingu
til batnaðar, sem augljós er orðin í þessu
efni, er forsætisráðherra Canada. Hefði
hann ekki beitt sínum miklu áhrifum eins
og hann gerði í atvinnuleysismálinu,
hefði aUt enn setið við sama keip, eða öllu
heldur farið hrakvarsnandi. Því að eins
og menn muna, taldi fyrverandi forsætis-
ráðherra hvorki sér eða sambandsstjórn-
inni koma þau mál við. Þegnar ríkisins
máttu svelta og fara alls á mis og æðsta
stjórn landsins taldi sér það óviðkomandi!
Og aðal málgagn liberala, Free Press, og
allir “aftan-í-oss” sneplar þess héldu hinu
sama fram, en létu sér svo koma það á
óvart, þegar þessi dýrðarsól Kingstjórn-
arinnar seig niður í djúpið í síðustu kosn-
ingum, og meirihhiti kjósenda lýsti með
því skoðun sinni á þessari ábjrrgðarlausu
pólitík.
En þó að liberölum komi það á óvart,
að þegnar Canada láti eigi hæða sig af
valdhöfum sínum, eftir að búið er að
steypa landinu af óstjórn í hálfgildings
hallæri, þá ættu þeir þó að vera nógu
vitrir til þess að setja sig eigi á móti bar-
áttu umbótamannanna, þegar þettr eru
loksins komnir að völdum, og reyna að
gera þá tortryggilega í hvívetna. Nóg var
áður komið. Og nú dugir enginn alvöru-
laus stjórnmála^orgeir. Landið þarf
bjargar við.
II.
Þegar fylkisþingið í Quebec kemur sam
an, er sagt að þar muni verða borið upp
frumvarp um aukin kvenréttindi. Ekki
er þó svo að skilja, að í því eigi að felast
að þær fái atkvæðisrétt/ Það er til of
mikils mælst af Quebecfylki, að fara fram
á slíkt. Konan er í augúm íbúanna í
þenna heim fædd til að gæta heimilisins,
en gefa sig ekkert við öðrum störfum
þjóðfélagsins, með því að hún er ekki
nógu miklum gáfum af guði gædd til þess.
En kvenfélög hafa nú samt risið þar upp,
er að kvenréttindamálinu starfa og hafa
þau haft nokkur áhrif út á við, svo enda
þó að forsætisráðherrann, Taschereau, sé
andvígur kvenfrelsisbraski og álíti þjóðfé-
laginu fyrir beztu, að kvenþjóðinni sé hald-
ið í skefjum, eins og nú er gert í Quebec,
hefir krafan þó orðið það alvarleg um auk-
in réttindi hennar að nokkru, að hann
treystir sér ekki sem stjómarformaður að
synja þeim algerlega um beiðni sína. Og
það er ástæðan fyrir því að hann hefir lof-
HEIMSKRINGLA
ast til að bera frumvarpið upp á komandi
þingi.
En í hverju eru fólgin þessi réttindi, er
frumvarpið fer fram á? Eins og kunnugt
er, eru lög Quebecfylkis allt önnur en
hinna fylkja landsins. Það eru hin gömlu
frönsku lög, sem kennd em við Napóleon,
sem þar eru ríkjandi. En þau eru seytjándu
aldarleg í eðli sínu, og gagnvart konunni
mega þau heita kúgunarlög. Konan er í
engu sjálfri sér ráðandi og skoðast ekkert
annað eða meira en eign mannsins, eins og
búfénaðurinn. Verði frumvarpið samþykkt
óbreytt, sem mikill vafi leikur þó á að gert
verði, hefir eiginmaðurinn ekki rétt til þess
að selja eða farga eignum hjónanna að
konunni fornspurðri, ðins og nú á sér stað.
Samkvæmt frumvarpinu er konunni einnig
heimilað að leita réttar síns fyrir dómstól-
um fylkisins, ef henni er veittur áverki, án
þess fyrst að sækja um leyfi til þess hjá
eiginmanninum.
Annað mikilsvert atriði í frumvarpinu
er ákvæðið um það, að giftar konur, sem
vinna sér inn fé sjálfar, eigi öll umráð þess
fjár. En samkvæmt núverandi lögum Que-
becfylkfs, verða þær að afhenda eigin-
mannínum vinnnlaun sín, ef hann krefst
þess. Er haldið að þessi krafa þyki beisk á
bragðið. Á þinginu í fyrra var borið upp
frumvarp um það, að veita konumdeyfi til
þess að yfirfara bækur, ef þær hefðu leyst
af hendi próf, eins og af karlmönnum er
krafist til þess. En Taschereau forsætis-
ráðherra kastaði því út og bar því við, að
áf þetta starf yrði lægra litið og með minna
trúnaðartraustí, ef kvenfólk{ væri hleypt
upp í þá stöðu.
Jafnvel þó ekki sé nú fram á meira far-
ið en í þessu frumvarpi felst, og sem ekki
er nema aðeins nokkur hlutj þeirra rétt-
inda, er konur í öðrum fylkjum landsins
njóta, er hitt þó talið eins líklegt, að það
verði ekki samþykkt af þinginu óbreytt. —
Lengra er nú kvenfrelsishugmyndin ekki
komin enn í almenningsálitinu í Quebec-
fylki.
III.
Lögberg hefir í ritstjórnardálkum sínum
öðruhvoru verið að hella úr bikar vandlæt-
ingarinnar yfir Bennettstjórnina, vegna
framkomu hennar í sambandi við vín-
smyglun á vötnunum í Austur-Canada.
Hvað stjórnin hefir til saka unnið í þessu
efni, er erfitt að átta sig á, því Lögberg
færir heldur lélegar ástæður fyrir því
máli. Nokkra smyglara hefir stjórnin
náð í og sektað fullum fetum. Hvað ann-
að var hægt við þá að gera, er oss ekki
ljóst. Hins skal getið, að lögin, sem gerð
voru á síðasta þingi Kingstjórnarinnar,
og hefta áttu þá glæpsamlegu smyglun,
er fram fór öll síðari stjórnarár Kings,
voru mjög ófullkomin og illt og kostnaðar
samt að framfylgja þeim. Bennettstjórn-
in 'hefir aukið og bætt þessi lög á þann
hátt, að miklu hægara er nú en áður að
hafa hemil á lögbrjótunum. Er það eink-
um fólgið í því, að eftir því er nú strang-
lega litið, að áfengi það, sem stjórn-
in leyfir skipum að flytja til vissra hafna
í Canada, sé þar affermt. Komi það í
ljós, að það sé ekki gert, dylst ekki að
smyglun hefir átt sér stað. Og þá er á-
valt hægt að hafa uppi á sökudólgunum
og koma fram verðugri hefnd á þá. Eft-
irlit stjórnarinnar með vínsmyglun er því
strangara og fullkomnara nú en nokkru
sinni fyr. Hitt skal játað, að það mun
reynast erfiðara að koma í veg fyrir vín-
smyglun annarsstaðar en á skipunum, því
eftir leynigötum og þjóðvegum má búast.
við að vagnar lögbrjótanna stelist með
áfengið eins og þjófar á nóttu suður til
Bandaríkjanna enn, eins og þeir hafa áð-
ur gert. En þó erfitt tee við slíkt að ráða,
er ekkert látið óreynt til að stemma stigu
fyrir því. Ummæli Lögbergs um fram-
komu Bennettstjórnarinnar í vínsmygl-
unarmálinu, geta því skoðast ómerkilegt
rugl, jafnvel þó ekkert tillit sé tekið ti!
hins, hve illa það situr á liberölum að
vera að gera sig að vandlæturum í þessu
máli, með sögu Kingstjórnarinnar sér að
• baki.
IV.
Gauragangur var talsverður um tíma
í haust í Montreal út af því hvar stöðvar
C. N. R. kerfisins skyldu reistar. Á sam-
bandsþinginu s.l. vetur var samþykkt að
verja til þess $50,000,000 að koma upp
stórhýsi þa/r, er vera skyldi aðalstöð fé-
lagsins í Canada. Hafði staður verið val-
inn í bænum til þess af Mr. Thomton,
stjórnanda þjóðbrautakerfisins, en lengra
var málið ekki komið er stjórnarskiftin
urðu í sumar.
Eftir kosningamar reis borgarstjórinn
í Montreal, Mr. Houde, upp gegn þessum
ráðstöfunum, og lagði til að stöðvar fé-
lagsins yrðu ekki reistar á þeim stað í
bænum, er Ukveðið hafði verið. Og með
það í huga að fá þessu breytt, er nefnd
send á fund Bennetts forsætisráðherra til
Ottawa. Var Mr. Houde formaður farar-
innar. Hann er leiðtogi conservatíva í
Quebecfylki og þótti fyrir framgöngu<sína
í síðustu kosningum líklegur til að geta
haft áhrif árBennett í þá átt, að fá þessu
breytt. En raunin varð hér ailt önnur.
Enda þótt Bennett kynni að meta starf
flokksleiðtogans, lét hann ekki það glepja
sér sjónir á að fylgja því einu fram, er
sámkvæmt hans eigin skoðun var réttast.
Sagði hann nefndinni, að sér þætti flest
vel ráðið, er Mr. Thornton gerði í þágu
þjóðbrautakerfisins, og svo væri að þvi er
þetta atriði snerti. í annan stdC tefði það
nú fyrir því, að á verkinu væri byrjað, að
breyta hinum fyrri ráðstöfunum, en það
kæmi atvinnulausum mönnum illa. Varð
nefndin að fara heim við svo búið og urðu
það lyktir alls þessa gauragangs.
Á aukaþinginu í Ottawa í haust hélt
fyrverandi forsætisráðherra Mackenzie
King því fram, að Bennett stjórnaði eins
og einvaldskonungur og færi sínu fram
hvað sem hver segði. Það mus sanni
næst, að á stjómartaumunum hafi hér
sjaldífn verið sterklegar tekið en síðan
þeir konmi í hendur Bennetts. Ber margt
vitni um það, að hann meini það sem
hann segir, svo sem hinar skjótu efndir
hans á kosningaloforðunum sýna, fram-
koma hans í glertollsmálinu o. fl. Og
þetta atriði, sem hér að ofan er minnst
á, sýnir það einnig ótvírætt, að hann
vinnur það ei fyrir vipskap, að víkja frí
því, sem hann álítur réttast. Mun cana-
diska þjóðin brátt læra að meta þá stjórn-
areiginleika núverandi forsætisráðherra.
V.
Samkvæmt gerðum sambandsþingsins
s.l. maí, er nú viðskiftasamningur Canada
og Nýja Sjálands úr sögunni. Tollurinn
á smjöri frá Nýja Sjálandi er því nú átta
cent, áður var hann eitt cent á pundinu.
Síðustu mánuðina áður en tollurinn hækk-
aði, hrúgaðist ósköpin öll af smjöri inn
í landið. Og allt innflutt smjör á árimu,
er endaði 31. ágúst, nam nærri 47 miljón-
um punda, sem að mestu kom frá Nýja
Sjálandi. Afleiðingarnar af þessu eru nú
þær, að um þrjátíu og átta miljónir pd.
af smjöri eru nú óseld í frystihúsum
Canada. Er vonandi að samningar þeir,
er verzlunarráðherra Canada, Hon. H. H.
Stevens, er nú að semja um við forsætis-
ráðherra Nýja Sjálands, er ásamt Mr.
Stevens er staddur í London á Englandi,
verði Canada hagkvæmari en hinn fyrri
samningur hefir reynst frá byrjun.
Varnarræða J. Thorsonar
Oss er það mjög ljúft að birta hina
kurteislega rituðu grein hr. J. T. Thorson-
ar, sem prentuð er á öðrum stað hér í
blaðinu. Væntum vér að dr. Thorson skilji
það, að oss er engin aufúsa á því að sanna
á hann neinn ódrengskap eða óþjóðrækni,
enda viljum vér benda honum á það, að
vér höfum áður í ritstjórnargrein í Hkr.
20. ágúst látið þá skoðun í ljós um hann
persónulega, að hann væri á margan hátt
hæfileikamaður og hinn gegnasti dreng-
ur. Tókum vér og það fram í síðasta tbl.
að oss hefði verið það mjög óljúft að
blanda honum nokkuð inn í þessar um-
ræður og hefðum alls eigi gert það fyrir
annað en ítrekaðar árásir á blaðið fyrir að
hafa ekki stutt hann í nýafstöðnum kosn-
i»gum, sem birzt hafa í Lögbergi, bæði
greinum dr. Sig. Júl. Jóhannessonar og
ritstjórnargrein í 33. tbl., þar sem talað
er um “sviksemi” Hkr. í garð Thorsons í
sambandi við kosningarnar. Trúðum vér
því að vísu eigi að hr. Thorson stæði að
baki þessum greinum, fyr en grein föður
hans birtist í 41. tbl. Lögbergs, þar sem
enn var tekið í sama streng. Þá fannst
oss það ótrúlegt, að maður honum svo ná-
kominn færi að rita um hann án hans vit-
undar og bera á hann staðlausa stafi. —
Fannst oss því eðlilegast að líta þannig
á, að þetta væri afstaða Thorsons yngra
sjálfs í málinu, og munu allir sanngjarnir
menn virða oss það til vorkunnar. — Á
þessu var ádeila vor á hr. Thorson byggð
í grein hr. Stefáns Thorsonar er það
skýrt tekið fram, að hr. J. Thorson hafi
“ekki dulist hversu mikla minnkunn
Heimfararnefndin var að gera þjóðflokki
sínum hér vestra", og hafi því “neitað
að flytja fjárbón hennar við stjórnina í
Ottawa’’. Hins vegar tekur hann það
þrisvar sinnum skýrt fram, að dr. Brand-
son hafi að tilhlutun Thorsons verið send-
ur heim sem fulltrúi Canada og að dr. J.
Thorson hafi ráðlagt stjórninni þetta. —
Með það fyrir augum, að hr.
Thorson var og er víst enn í
Heimfaramefnd Þjóðræknisfé-
lagsins, en tekur þó iupp þykkju
sjálfboða og ráðstafar því að
foringi þeirra er sendur heim
sem fulltrúi Canada á Alþingis-
hátíðina, eftir því sem hr. Ste-
phen Thorson segist frá, þá er
eigi hægt að álykta öðruvísi en
svo, að hann hafi brugðist
þeirri nefnd, er hann átti sæti
í, vegið aftan að henni, og
gengið í lið með þeirri nefnd, er
sett var henni til höfuðs. Þetta
væntum vér að hr. J. Thorson
skilii að er eðlileg ályktun.
Auðvitað er það rétt hjá hr.
Thorson, að hann var á engan
hátt skyldugur til a.ð vinna með
heimferðarnefnd Þjóðræknisfé-
lagsinsí, frekar en t. d. Heims-
kringla var skyldug til að styðja
hann, að öðru leyti en því, að
hann hafði einu sinni tekið sæti
í nefndinni og eigi sagt sig úr
henni, er honum fór að þykja
sjálfboðanefndin hafa betri má-l
stað. og hefði það þó vitanlega
verið eðlilegast, ef afstaða hans
hefði verið sú hin sama og föð-
ur hans segist frá. En nú gefur
hr. J. Thorson á þessu aðrar
skýringar, og er eigi nema sjálf -
sagt að líta á varnarræðu hans.
Viljum vér aðeins benda hr.
.T. Thorson á það, að eins er
farið með aðrar ályktanir Hkr..
sem honum eru viðkomandi, að
bær eru gerðar beint eða óbeint
í tilefni af grein föður hans.
Oss mundi aldrei hafa dottið í
hug að bera brieður á það, að
'lhann hefði fulla verðleika ti!
doktorskiörs fyrir sakir lærdóms
og hæfileika. en aðeins mót-
mæltum vér bví. eins og dr. J.
Thorson gerir líka sjálfur, að
hann hefði haft það fyrir “þjóð-
rækni’’ hans í bessu máll, eins
og faðir hans lvsir henni. Og
hinu sama gegnir um það, er vér
segjum að hann hafi ekki þegið
heimboð íslands, að þá er það
gert í beinu tilefni af því, að oss
virðist það liggja í ummælum
föður hans. að hann hefði bein-
líris lítilsvirt heimboðið, “ekki
þurft að fara.”
Nú er það ekki nema í alla
staði sanngjarnt að hlusta á
málsbætur hr. J. Thorsons. Og
eftir að hann hefir lýst því yfir
að faðir sinn hafi ritað grein
bessa án hans vitundar eða sam
þvkktar, þá er oss Ijúft að játa
að það breytir málstað hans
að miklum mun. Verður þá
grein Thorsons eldra að skoð-
ast sem furðulegt gönuhlaup
syninum til ógagns, og viljum
vér sem mest leiða hjá oss deil-
ur þeirra feðga, nema hvað
sjálfsagt er að ljá athugasemd-
um dr. J. Thorsons rúm, þótt
þær að svo komnu máli hljóti
aðallega að skoðast sem leið-
rétting við grein föður hans, og
þær ályktanir, sem eðlilegt var
að dregnar yrðu af henni.
Skyldi það sannarlega enga
gleðja fremur en oss, því meiri
drengskaparmann, sem hr. J.
Thorson getur gert sig af þess-
um málum, og hefði hann get-
að sparað oss mörg orð við hr.
Thorson eldra, ef hann hefði
verið svo góður að leiðrétta
grein hans fyr.
Kvalir og kirkjur
óhemju stormur með fannkomu
og frosti æddi yfir sléttufylkin Al-
berta og Saskatchewan fyrir nálega
tveimur vikum síðan. Og þó jafnan
megi eiga von snöggra veðrabreyt,-
inga á sléttum vesturfylkjanna, mun
þó vetrarveðrið að þessu sinni hafa
náð mönnum og málleysingjum fram-
ar venju óviðbúnum. — Að minnsta
kosti þeim hópi manna, sem jafnan
eiga í höggi við þá bölvun, sem at-
vinnuskortur og allsleysi skapa.
Þeir sem leið hafa átt um götur
stórbæjanna undanfarna daga, hafa
orðið að horfa á þá staðreynd, að
veturinn var sérlega óvelkominn, svo
skyndilega og fyrirvaralaust sem
hann kom. — Þeir hafa ekki getað
umflúið það, að horfast í augu við
örbirgðina, — menn, sem sökum
skjóls- og fæðuskorts, líða þjáning-
ar. Það breytir ekki ástandinu, þó
kornhlöður landsins séu sagðar full-
ar af fæðuefni, sem ekki er hægt að
selja. Þær eru lokaðar. Og (það er
kunnugt, að gerist einhver hinna
hungruðu svo djarfur, að afla sér
brauðhleifs um búðarglugga, (eins
og átti sér stað í Saskatoon nýlega),
er hann sendur til Prince Albert til
varðveizlu. — Þar fær hann að vísu
brauð og þak yfir höfuðið í 30 daga.
Meðan tíðin var mild, hélst hópur
þessara öreiga við undir beru lofti
um nætur. Skjól fyrir sárasta næt-
urkulinu fundu þeir víða, og degin-
um var varið í leit eftir vinnu, eða
einhverju til að seðja með svanginn.
En þá byltust hamfarir vetrar yfir
D0DD5
í fullan aldarfjórðung hafa>
Dodds nýrna pillur verið hin
viðurkenndu meðul við bak-
verk, gigt og blöðru sjúkdóm-
um, og hinna mörgu kvilla, er
stafa frá veikluðum nýrum. —
Þær eru til sölu í öllum lyfja-
búðum á 50c askjan e,a 6 öskjur
fyrir $2.50. Panta má þær beint
frá Dodds Medicine Company,
Ltd., Toronto, Ont., og senda
andvirðið þangað.
líkna striðanda lýði.
og
lækna lifenda sárin.”,
En svo geyma máske enskar sálma-
bækur bænir, hliðstæðar sálmi Matt-
híasar, þó mér séu þær ekki kunnar.
Já, kirkjukjallararnir og kornhlöð-
urnar eru með hespu og lás fyrir.
öreigalýðurinn má svelta í hel og
gaddfrjósa þess vegna.
Komhlöðurnar teygja slg upp úr
sléttunni miklu eins og matgráðug
tröll, sem gleypt hafa ávöxtinn af
erfiði þrælkaðrar bændastéttar.
Kirkjukjallararnir sorgleg and-
stæða þeirrar staðhæfingar, að
“Grundvöllurinn sé Kristur.”
Saskatoon 20. okt. 1930.
Asgeir I- Blöndal.
Opið bréf til Hkr.
To the Editor of Heimskringla:
I have read the article appearing
in Lögberg in the issue of October
16th entitled "Hvers vegna? Vegna
þess.” and signed by my father
Stephen Thorson, and I have also read
the reply thereto appearing in Heims-
kringla in the issue of October 22nd,
entitled “öldungunum hnignar” and
unsigned.
It has not been my practice to en-
gage in newspaper controvérsies and
I would not have taken the trouble
to comment on either of the above
articles if the fact upon which they
were based had been correctly stat-
ed. I would be the last man in the
world to deny to others the right of
forming their own opinions and of
giving expression to them, no matter
how greatly they differed from my
own. I believe that I have a repu-
tation for being fair minded and I
value that reputation.
May I say in the first place that
the article signed by my father was
written and published without my
knowledge or consent and certainly
without my approval. It must not
be assumed either that I identify my-
self with my father in all his remarks.
They are his, not mine. Nor do I
intend to engage in controversy with
anyone regarding the merits or de-
merits of either of the factions en-
gaged in the recent regrettable con-
troversies relating to the participa-
þessa örðugu aðstöðu, og hröktu
varnarleysingjana út á gaddaðan
víðavang. Næstu sporum var þá
stefnt að kærleiksborðum kristinna
meðbræðra, með von um einhverja
úrlausn til skjóls og saðnings. Leit-
aði hópur í þessu skyni inn á skrif-
stófu “The Saskatoon Star-Phoenix”
í Saskatoon. Tók blaðið vel við
málaleitun þeirra og flutti ritstjórn-
argrein um ástandið næsta dag;
(þess má geta hér og þakka, að blað-
ið safnar stórum sjóð árlega til hjálp
ar líðandi fólki), og sagði að vakið
hefði verið máls á því, að opna kjall-
ara undir kirkjum bæjarins, fyrir
þessu allslausa fólki, að það gæti þar
dvalið i skjóli um nætur, og óskaði
blaðið að kirkjustjórnir í bænum at-
huguðum málið með samúð. Það
eru margar kirkjur og stórar i Sas-
katoon — eins og í Wynyard og víð-
ar — og ef horfið hefði verið að
þessu ráði, væri enginn húsvilltur
um nætur í Saskatoon.
En hvað skeður ? Steinhljóð frá
forkólfum kirknanna!
Og hvi er líka blaðið svo hlálegt
að halda, að kirkjur séu byggðar til
slíkra líknarverka, sem að hýsa ráf-
andi, heimilislausan lýð, — þó kalt
sé úti ? Væri ekki nóg ef söfnuð-
umir kynnu íslenzku — að belja á
hverjum sunnudegi bæn snillingsins
og mannvinarins:
"Faðir andanna