Heimskringla - 26.11.1930, Blaðsíða 3

WINNIPEG 26. NÖVEMBER,
1930
—V.L.
heimskringla
DLiAUÖIUA
SAFNIÐ
POKER HANDS
Sem eru í
TURRET Fine Cut Tóbaki.
Fyrir þær getið þér fengið
dýrmæta rnuni
POKEH HANDS
SKEGG-
BURSTI
eru einnig í eftirfarandi alþekktum
tóbakstegundum:

T^srret Si^arettmr
AXLA-
BÖND
En lan<lsl)ókasafnið kom eg tvisvar.
Þvi Þvi miður ekkert gagn af
þ *' 1 fyrra skiftið var það lokað,
0 . ‘ a' s- söfnin, þó byggingin væri
ba 1 s'ðara skiftið, þegar eg kom
sa*1^^ mættl eg fólki, sem eg hafði
vjhmaelst við til annara hluta, og
tj *" Það að sitja fyrir; hafði aldrei
ma til að koma þangað aftur.
4 °rnSripasafnið. — Með það fór
SÓÖ1U ieig Sakna eg þess meðan
Eg hefði haft nóg að gera
land'^ ^6^*1 verið mikið lengur á Is-
’ "ög að sjá og mikið að læra.
þe ’>a<5 f6r nn svona. Eg sé það allt |
iikfar kem næat til Islands, en
eSa segi eg ekki frá þeirri för í
Heiniskringiu.
• * »
ve^udag, 1. júií. — Þenna dag var
■y r Þið fegursta, og heimboð að
kíö falandl h3á þeim Jóhönhu og
íé] F U' t þvi boði vorum við ferða-
ona^artlÍr ^elr1, Þ- e- Þorgeir Sím-
hiaðSOn e®’ fru Jönína Christie,
0 Ur bennar og fóstursonur, skyldu
ir afa verið þar, en þeir voru komn-
c^nn°rður 1 iand, — ungfrú Gregg, S
ö isk^'Slí stulka .skrifari hins Cana- '
fle' Ií'rkjusambands og margt
p'ra’ Sáfuð og menntuð stúlka, frú
Sv 6rsen frá Nýja Islandi, tengda- '
þar lr 'iöhönnu. Fleiri áttu að vera
daí ^ meðal öjúkrunarkona Rósa Vi-
Nv • ®velnn Thorvaldson, bæði frá
'ia lsiandi, frú G. Jóhannsson frá
Gullbrúðkaup.
hinn 6- þ. m.,
og rausnarlegt
Fimtudagskvöldið,
var afar fjölmennt
samsæti haldið í samkomusal Fyrstu
lúthersku kirkju i Winnipeg. Fyrir
því stóðu vinir þeirra hjóna Kristj-
áns Guðmundssonar Goodman og
konu hans Jónu Magnúsdóttur, sem
þá höfðu verið gift í 50 ár. Bæði
eru þau ættu ðaf Suðurlandi, Álfta-
nesi, og þar upp alin. Þau giftust
6. nóvember 1880, en 1886 fluttu þau
til Winnipeg og hafa verið hér ávalt
síðan. Börn þeirra eru 7 á lífi: Val-
gerður, Haraldur, Árnína, Jóhann
Kristján, Ottó, John Valtýr og Lilja.
öll voru þau viðstödd nema Haraldur,
sem heima á í Cleveland, Ohio, og gat
ekki komið. Einnig tengdabörn og
barnabörn og eitt barna-barna-barn.
Alls um 23 meðlimir fjölskyldunnar
hafa verið viðstaddir gullbrúðkaupið.
Dr. Björn B. Jónsson stýrði sam-
sætinu og hafði orð fyrir gestunum
Afhenti hann Mr. og Mrs. Goodman
gjöf frá viðstöddum og líka mörgum
fjarstöddum vinum þeirra hjóna. —
Einnig las hann upp hamingjuóska-
skeyti, er þeim höfðu borist frá Is-
landi, Chicago, Cleveland og Edmon-
ton.
Fyrir hönd fjölskyldunnar afhenti
Mr. Walter Bergman þeim aðra gjöf
frá börnum þeirra og tengdabörnum.
Mrs. Finnur Johnson færði Mrs. Good-
man gjöf frá kvenfélagi Fyrsta lút.
safnaðar, en því fylagi hefir Mrs.
Goodman tilheyrt um langt skeið og
starfað fyrir það mikið og vel. AIl-
ar voru vinagjafir þessar i gulli. —
Fyri rhönd Goodtemplarastúkunnar
Heklu afhenti Stefán Einarsson þeim
Mr. og Mrs. Goodman gólflampa. —
Stúkunni hafa þau tilheyrt í 43 ár,
eða allt frá þvi að hún var st’ofnuð.
Auk þeirra, sem þegar eru talin, tóku
til máls i samsætinu: Mrs. A. Buhr,
séra R. Marteinsson ’og dr. Sig. Júl.
Jóhannesson.
Með söng og hljóðfæraslætti skemtu
þau Stefán Sölvason, H. Thorolfson,
Miss Helga Jóhannesson, Miss Pearl
Pálmason, Pálmi Pálmason, Miss
Svala Pálsson og Frank Thorolfson.
Um samsæti þetta má segja, að það
var ekki aðeins fjölmennt, eins og
fyr segir, heldur líka verulega skemti-
legt og hið ánægjulegasta í alla
staði. Þessi hjón hafa látið margt
gott af sér leiða, en þau njóta lika
mikilla vinsælda, eins og samsæti
þetta ber ljósastan vott um.
* * *
Við gullbrúðkaup
Kristjáiis og Jónu Goodman.
Á æsku morgni með unaðs blæ, f
alhagur birtist æðri kraftur
og árdagsröðull sem endurskaptur
fagurt lýsandi’ um fold og sæ.
Þá lifnaði allt við ljóssins skraut,
hinn ljósi fífill og liljan bjarta
í lífsins akri fagurt skarta
og engri kviðu æfiþraut.
En æskan hverfur, það vitum vér,
verður þá margt á vegum lýða,
sem veldur bæði gleði og kvíða,
það finnur hver hjá sjálfum sér.
Yfir nú færist aldur hár,
hinn ljósa fífil og lilju bjarta,
með líf og yl í hug og hjarta,
er hjúskapar fylla fimtíu úr.
Um eilífð vari ykkar egtaband,
ljósin himnesku lífsins orða
láni ykkur kraft og sálarforða
inn i hið fagra lifsins land.
Magnús Einarsson.
BaldUr>
fannst
Man'’ °’ fl' En Þetta fólk
átt'1131 ^ ekk'. var farið sitt í hverja
aó).'na' Þ®r mæðgur leigðu bíl og
þet n Sesti sina inn i borgina. Allt
Un fólk gekk svo austur að laug-
bei m °g austur á hæðina austur af
~~ kæð sem ætti að heita Lauga-
£ta. heitir það máske. Þaðan er
-yij5^n ^Sæt. Blöstu þar við manni
Esiay °g Viðeyjarsund, Kjalarnes og
f-.. ’ Skarðsheiði, Akrafjall, Snæ-
neafjallgarðurinn og Jökullinn
sjálfur nálega beint í vestur þaðan.
Reykjavík og höfnin, Álftanes, Heng-
illinn o. fl. og fl. En sunan við fjalla-
hringinn hér og þar gömul og ný tún,
á þessum tíma árs skrúðgræn eldri
og yngri býli — bændabýlin þekku,
aðlaðandi og unaðsleg til að sjá, — en
austur af Reykjavík Holtið, meira og
minna fagurt eða ljótt — víðast ljóst,
og þó eru Islendingar að sigra þá and-
styggilegu urð — mala grjótið til
byggingar og máske vegagerðar, og
rækta síðan holtið sjálft. Það er ekk
ert minna en kraftaverk, ef þeim
tekst að leggja það undir sig og gera
það byggilegt — kraftaverk mann-
vits og þolinmæði.
Á leiðinni til baka komum við að
Laugalandi, og sáum við þar fallegar
kýrmjólkunarvélar — minnir það
væri þar — og þau einu svín. sem eg
sá á Islandi. Og það voru meira en
meðalsvín, stór, sælleg og svínsleg —
eign Sveins Hjartarsonar, sem þar
býr. Svo gengum við um fiskimel-
ana. Var fiskurinn mestmegnis í
hrúgum og breitt yfir. Þó vortu nokkr
ir að fiskþurki — breiða hann til
þerris. Sumt af fólki voru inn i fisk
hjalla að sjá sig um. En mér og Vig-
dísi Peterson þótti nóg um fisklykt-
ina úti þar, og gengum í hægðum okk
ar inn melana og tíndum blóm og
blóðberg á meðan hinir fróðleiksfúsu
lærðu fiskverkun á íslenzka vísu. Það
hefir verið um mig eins séra Hösk-
uldur sagði um Elínu Briem, sem
lengi var kennari í Ytriey. Hann
sagði, að hún kynni að eta góðan
mat, en ekki að búa hann til. Eg
hef æfinlega getað borðað góðan
fisk — en ekki óskað eftir að fást
við han nað öðru leyti-
Ekki þarf að taka það fram, að
þegar hópurinn kom heim að Undra-
landi, biðu þar allra ágætar veiting-
ar á vestur-íslenzka vísu. Því eins
og hefi áður tekið fram, ólst Jó-
hanna Sigfúsdóttir upp í Canada, og
ber þess enn merki að ýmsu leyti
eftir 30 ára veru á ættlandinu. Að
þeim neyttuð, og nokkru seinna, létu
þær mæðgur flytja gesti sína inn til
Reykjavikur, leigðu til þess bíL
Fjalla-Eyvindur. — Þetta sama
kvöld fórum við og inn til Reykja-
vikur og sáum leikinn Fjalla-Eyvind,
eg í fyrsta sinn á æfinni, og þótti að
vonum mikið til koma. Það væri að
bera í bakkafullan lækinn að lýsa
honum hér. Svo mikið og gott hef-
ir verið um hann sagt áður. En all-
harðan dóm fengu þó sumir leikend-
urnir í heimablöðunum rétt á eftir
— ekki man eg nafn þess herra, og
fátt af því, sem hann sagði. Eitt festa
ist þó í minni, fyrir þá ástæðu, að
það fannst mér sérstaklega á rökum
byggt. Gagnrýnaranum fannst Halla j o
of dönskuleg í framkomu í fyrsta
þætti. Það fannst mér líka, að
minnsta kosti ekki íslenzk. Þegar
lifsbaráttan og örðugleikarnir skullu
yfir, fannst mér hún ná sér á strik
Eyvindur finnst mér ekki stórmenni
í neinu, fyr en hann eltir Höllu út í
bylinn í lokasennunni. Þar nær leik-
urinn hámarki snilldarinnar. Nú
ætla eg að hætta áður en eg kemst
út í ógöngur. Vil samt bæta þessu
við: Eg hefði sjálfsagt ekki vitað,
hvað mikið eg hefði misst, hefði eg
ekki séð þenna leik-. En eftir að hafa
séð hann, veit eg það. Er þess vegna
leikendunum ósegjanlega þakklát.
fyrir að leika einmitt á þessum tíma,
og þannig gera okkur Vestur-Islend-
ingum, sem aldrei höfum séð hann
áður, tækifæri til að sjá hann. Tjöld-
in út af fyrir sig borguðu inngang-
inn. Þau voru í fullu samræmi við
þenna hrikaleik.
• * *
Næstu daga fer eg yfir í viljandi
ruglingi. Sleppi dagatali að mestu
fram að 12. júlí — stikla bara
stóru steinunum.
Næsta dag var eg um kyrrt á
Undralandi fram undir kvöld. Þá
fórum við inn í bæ og sáum hreyfi-
myndir af sögu G. G. Ættarsögu
Borgarfólksins. Myndin er ágæt,
einkum Gestur eineygði. Hefir hann
engu tapað — engu, er kannske of
mikið sagt — en minnstu í meðferð-
inni. Var mér það kvöld eitt af þeim
ánægjulegustu heima, og þakka hér
með þeim er tóku mig þangað. Þetta
kvöld — ef minni ekki svíkur — var
húðarigning, eins og svo mörg önn-
ur. En svo var eg hrifin af sýningu
þessari, að eg hefi gleymt að blað-
færa það. En samt muri það rétt,
því næsti dagur —- þ. e. púnktar mín
ir byrja með “ennþá rignir”.
Frh.
Hjónabandið.
Eftir þýzkan höfund.
"Það varð engin niðurstaða af rann
sóknunum og þvi var það látið heita
slys. Enginn þorði að koma með
beina ákæru, því allar sannanir vant-
aði, og það hefðu hlotist vandræði af
því, ef við hefðum notað okkur grun-
inn til þess að svipta verkamennina
foringja þeirra, og hann hefði að lík-
indum fljótlega verið látinn laus aft-
ur. Við vissum að þér munduð ekki
geta komist hjá ófriði við þenna
mótstöðumann, og vildum hlífa yður
við þeirri gremju að vita, við hvem
þér áttuð, þess vegna þögðum við.”
Arthur strauk hendinni um ískalt
ennið.
“Eg hafði ekki minnstu hugmynd
um þetta! Og þó það sé aðeins grun-
ur — þér hafið rétt að mæla, þessum
manni á eg ekki að rétta hendina.”
Og þessi maður, sagði yfirverk-
fræðingurinn einarðlega, “hefir leitt
alla ógæfuna yfir yður og okkur;
hann hefir alltaf alið á ófriðinum, og
nú, þegar vald hans tekur að minnka,
reynir hann að æsa til ódáðaverka.
Getið þér hlíft honum?”
“Honum? Nei! Eg á ekki meira
við hann, þegar hann hefir hrundið
frá sér sáttatilboði mínu, og eg get
heldur ekki hlíft hinum, eftir rósturn
ar, sem hafa átt sér stað i dag, þol-
inmæði mín er þrotin. Þeir tvö
hundruð verkamenn, sem vildu taka
til vinnu í dag, hafa lika rétt til að
heimta vernd. Námurnar hljótum
við að verja ,hvað sem það kostar;
einn saman get eg það ekki, og
þá—»
“Og þá —? Við bíðum eftir skip-
unum yðar, herra Berkow.”
Það varð þögn litla stund. Arthur
átti auðsjáahlega í striði við sjálf-
an sig, en svo varð svipur hans harð
ur og einbeittur-
“Eg ætla að skrifa til M. Eg sendi
bréfið af stað i dag — það hlýtur svo
að vera.
“Loksins!” sagði yfirverkfræðing-
urinn í hálfum hljóðum og næstum
því ásakandi. “Það voru líka síð-
ustu forvöð.
Arthur gekk að skrifborðinu. “Far-
Hér er lækning
við kviðsliti
Heimalækning sem allir geta notað
við kviðsliti, slæma sem væga
kostar ekkert að reyna það
Það mun færa þúsundum manna af
veiki þessari þjázt huggun, að vita til
þess, að þeir geta sér að kostnaður
lausu orðið aðnjótandi þeirrar lækn-
ingar, er gerði Kaftein Collings heil-
an heilsu af kviðsliti er hann hafði á
tveim stöðum og lá rúmfastur I árum
saman.
Alt sem gera þarf til þess er að
senda nafn yður og addressu til Capt.
W. C. Collins, Inc., Box 98-K Water-
town N. Y. Það kostar ekki cent, en
getur þó verið ómetanlega mikils
virði. Hundruðir hafa nú þegar skýrt
oss frá að þeir hafi með þessu lækn-
að sig með þessari fríu reynslu.
Skrifið oss Nú um leið þér leggið
blaðið frá yður.
ið nú og sjáið um að þér, forstöðu-
maðurinn og hinir starfsmennirnir
gætir þeirra stöðva, er eg hefi falið
ykkur. Þið skulu ekki hafast neitt
að fyr en eg kem. I morgun hefði
það ekki verið til neins að skilfta sér
af róstunum, en ef til vill mætti þa*
takast nú. Eg kem til ykkar innan
stundar. Ef eitthvað kemur fyrir, þá
verðið þér strax að gefa mér vit-
neskju um það.”
Yfirverkfræðingurinn bjóst til að
fara, en fyrst gekk hann til hús-
bónda síns og sagði alvarlega: “Eg
veit hvað þér takið yður þessa á-
kvörðun nærri, herra Berkow, og svo
er með okkur alla; en við þurfum
samt ekki að búast við hinu versta.
Mögulegt er, að komizt verði hjá
blóðsúthellingum.”
- (Frh. & 7. si8u)
*THEBEST*
IN RADIO
Víctor.Majestíc.
General Eleciric.
Silver- Marshall.
E.NiESiBiinnr ilto.
Sarqent at Sherbrook
LOWEST TERMS IN CANADA
Farbréf
til og frá
allra landa
heimsins
EF ÞÚ ÁTT VINI
í GAMLA LANDINU
SEM AÐ ÞIG FYSIR AÐ HJALPA
AÐ KOMAST TIL ÞESSA LANDS,
ÞA KORnÐ INN OG SJAIÐ OSS. VIÖ
SKULUM SJA UM ALT ÞVT VIÐ-
VIKJANDI.
GLOBE GENERAL AGENCY Rail Agents
872 Main Street (Phone 55800
Agentar fyrir allar eimskipa línur
eða talið við einhvern af agentum
Panadian J^ational
Prentun
The Viking íTess, Limited, gerir prentun smáa og stóra, fyr-
ir mjög sanngjarnt verð. Ábyrgjumst að verkið sé smekklega
og fljótt og vel af hendi leyst. Látið oss prenta bréfhausa
yðar og umsiög, og hvað annað sem þér þurfið að láta prenta. f
Bækur og stærri verk’ gerð eftir sérstökum samingi.
THE VIKING PRESS LTD |
853 SARGENT Ave., WINNIPEG |
9
I
Sími 86-537
!