Heimskringla - 31.12.1930, Blaðsíða 5

WINNIPEG 31. DESEMBER, 1930.
heimskringla
R. PLAÐSIÐA

Á útleið
(Eftirmæli.)
Þig útþráin bar um opin höf,
í æsku, til framandi landa.
því völvurnar gæddu þig vöggugjöf
— vaskleik til lífs og anda.
Þó felldir þú brátt þín farmannströf
í festum hugljúfra stranda.
Því mamma var daprari dagana þá,
sem drengurinn hennar var fjærri.
Og fært honum var — það faðirinn sá —
sín forráð að gera stærri.
Og heitmeyjar bros og höndin smá
var hafinu miklu kærri.
* * *
Hver treystir á lán, hver tryggir sér fjör,
á tímans fjúkandi söndum?
— Af dularhöfum með dimmbúinn knör
kom Dauðinn, und seglum þöndum;
tók farmanninn unga’ og ýtti’ úr vör,
á útleið að huliðsströndum.
* * *
Um anda þinn halda guðs englar vörð,
og ástúðarstraumar hlýir,
frá öllum, sem gráta sín örlög hörð,
að ungur í gröf iþú hnígir.
En — sælunnar heilög systir á jörð
er sorgin, sem elskan vígir.
FriSrik A. Friðriksson.
í
3^^l)^B.()4a»0'a»()«»o«B»0'*a»()'^Bi>'aa»i>'«B'{)'«a»{)'«»0'a»{|}
“ an. Apavatn og Laugavatn auka
| , mjög fegurð sveitarinnar. A bæn-
= ; um Laugavatni er nýreistur alþýðu-
| ' skóli, fallegasta hús úr steinsteypu
~ 1 með gömlu íslenzku bæjarsniði. Þess-
ir héraðsskólar verða eflaust með
tímanum höfuðból alþýðumenningar
;J j upp um sveitir á Islandi- Því miður
Z var eg staddur á sunnudegi á Lauga-
| 1 vatni og var enginn kostur á að fá
| j að sjá skólann; var okkur sagt, að
j j skólastjóra þætti það of mikill um-
A | gangur, enda var þar margt um
j mannmn.
Yfir Lyngdalsheiði
milli Lauga-
| I dalsins og Þingvallasveitarinnar, er
jj { vegur hinn versti mest af leiðinni —
ruddur fjallvegur, sem enn hefir lítið
verið endurbættur. Þessi leið var
farin til baka í einni austurferðinni.
Staðið var við ofurlitla stund á
Laugadaisvöllum, og hellir, sem er
þar uppi í fjallshlíð, skoðaður. Ein-
hverjir höfðu reynt að búa i þessum
helli; hafði verið gerður matjurta-
garður fyrir framan hann, og enn sá
ust leifar af dyraumbúningi í hellis-
munnanum- Sennilega hefir vistin
þar uppi á fjöllunum ekki verið
skemtileg á veturna, en fallegt er
þar á sumrin í fögru veðri. Bergið,
sem hellirinn er i, er móberg, og er
svo lint að auðvelt er að krota i það
með hníf. Höfðu margir gert það
sér til gamans að krota nöfn sín eða
upphafsstafi og ártal er þeir höfðu
komið þar, í það. Eru nú hellisvegg
irnir þaktir með slíku kroti og sömu-
leiðis bergið kringum hellismunnann
æði langt út frá honum. Ekkert ár-
tal eldra en~1928 gat eg séð, og má
af nafnafjöldanum ráða, að þarna
hafi verið mikil umferð. Þegar við
mjög hrjóstrugt, líklega eitthvert
hrjóstrugasta hérað, sem er til á Is-
landi. Samt hefir landbúnaður verið
stundaður þar; en hræddur er eg um
að ekki þætti það land björgulegt til
ræktunar hér í Ameríku. Má það
furðulegt heita, hve mörgum skepn-
um verður framfleytt á túnunum, þvi
hvergi er til engjablettur, en beiti-
land er þar allgott. A þessum stöðv-
um var eg vel kunnugur á uppvaxt-
arárunum, og átti því hægt með að
bera saman það, sem eg mundi eftir,
og það, sem eg sá þar nú.
Breytingarnar eru ótrúlega mikl-
ar. Fyrst má nefna veginn. Fyrir
þrjátíu árum var þarna afar vondur
vegur, ruddur, sem lá yfir klappir og
leirflög, sem urðu að stöðuvötnum,
þegar rigndi. Þá var siður að fara
gangandi í kaupstað, einkum að vetr
inum til, og bera drápsklyfjar. Voru
unglingar oft notaðir til slíkra ferða
laga, og munu fáir, sem vöndust þeim
í æsku, minnast þeirra með mikilli
eftirsjá. Nú er þar kominn ágætur
bílvegur, alla leið úr Reykjavík og
suður í Grindavík, Hafnir og Miðnes.
Nú er það farið á einni klukkustund,
sem menn voru áður hálfa og heila
daga að þramma, eftir því hve byrð-
arnar, sem þeir báru, voru þungar.
Húsakynni voru þar fremur slæm. Að
vísu voru allgóð timburhús á efnaðri
heimilum, en flestir bjuggu í torfbæi-
um, og voru sumir þeirar af allra lé-
legasta tæi. Nú varla sést þar torf-
bær — eg kom aðeins í einn. Sum
gömlu timburhúsin standa þar enn,
og nokkur smá timburhús hafa verið
byggð, en flest nýrri húsin eru stein-
steypuhús og eru mörg þeirra stór
og reisuleg. Kaupstaðirnir Hafnar-
komum þar var enginn bíll þar fyrir, fjörður og Keflavík, voru smáþorp.
er nokkrir menn með hesta; en þeg- en eru nú orðin myndarlegir bæir,
ar við fórum, eftir á að gizka klukku | einkum Hafnarfjörður, og flest er þar
viðstöðu, voru komnir þár { orðið mjög ólíkt því sem var á dög-
um
og klettaborgir risa upp úr sléttlend garðinn þar, sem er annálaður um
inu. Stærsta á Suðurlands, ölfusá, ailt Island. Þeim, sem horfa stöðugt
sést lygn og breið, þar sem hún fell- , á skóga, bregður ekki i brún við að j stundar
ur í hafið, og austur með sést strönd ^ sjá garðinn, en samt er hann falleg- tuttugu bílar fullir af fólki. Voru 1 um dönsku. selstöðuverzlananna og
in lág og bein alla leið austur á Eyr- ^ ur og sýnir lofsverðan áhuga fyrir það víst ant Reykvíkingar á skemti- j faktoranna, sem létu menn biða eftir
arbakka og Stokkseyri. Þar er oft ; skógrækt hjá fólkinu, sem þar á ferðalagi. Fyrir þrjátíu árum hefði afgreiðslu, hvernig sem viðraði, þótt
stórbrim, því öldur Atlantshafsins ; heima, einkum konunni, sem hefir um j það þótt ótrúlegt, að verkafólk úr ! ekki væri það ávalt mikið, sem í
brotna á grynningunum frammi fyrir ^ mörg ár hlúð að trjánum með stakri Reykjavík brigði sér skemtiferðir á kaupstaðinn var sótt. — Fiskiveiðarn
sunnudögum austur í Laugardal eða ' ar hafa aukist stórkostlega í sumum
ströndinni, en hvergi er vík eða alúð og sjálfsagt með óbilandi trú
fjörður. Lengst í austri blasa við á, að það borgaði sig að prýða í
Eyjafjöllin og Vestmannaeyjar rísa kringum bæinn. Það eru nú liðin 33
upp af haffletinum, háar, dökkar
hamraborgir. Sumir segja að þama
sé sú fegursta útsýn, sem sé til á
öllu landinu. Það er víst, að lengi
ttá leita þangað til annað jafn fag-
urt blasir við augum manns.
Þegar bíllinn hefir ofur hægt og
gætilega mjakast niður alla krókana
& Kambaveginum, rennur hann mjúkt
°S þægilega austur gegnum sveitirn-
ar eftir ágætum vegi. Þegar komið
er niður í ölfusið og Flóann, finnst
*nanni ekki fallegt þar ,það er of
láglent. En þegar kemur austur á
Rangárvelli, fer að verða fegurra
úmhorfs. Það er haldið áfram aust-
Ur yfir Hvolhreppinn og svo er beygt
Þl norðurs inn með Fljótshlíðinni. —
Ujá Hlíðarenda nemur bíllinn staðar,
^engra er bílvegur ekki kominn enn.
“Fögur er Hlíðin ok mun ek hvergi
fara,” sagði Gunnar forðum. Samt
er nú Fljótshlíðin ekki fegurri en
hiargar aðrar sveitir á Islandi- Sand-
urnir, sem “ólgandi Þverá” rennur
Urn. eru ljótir og ömurlegir, og af
ánni er sveitinni hætta búin, því að
nu hefir hún brotið niður allt gras-
lendi upp að túnum á sumum Hlíðar-
hæjunum. Frá Hlíðarenda er rösk-
Ur hálftíma gangur inn að Múlakoti
°g þangað ganga víst flestir, sem í
Hlíð
ma koma, til þess að skoða trjá'
ár síðan fyrsta hríslan yar sett þarna
niður; nú eru hæstu trén orðin tutt-
ugu fet. Björk og reynir hafa verið
ræktuð þarna, og fáeinar furur, að-
eins tveggja ára gamlar, eru að byrja
að þróast í skjóli eldri trjánna. —
Okkur var sagt að þær þrifust vel.
Ymsar blómategundir vaxa þar og
ágætlega, sumar þær, sem eru algeng
astar í görðum hér, svo sem stjúp-
mæður (pansies) bg valmúi (op-
pies). Fjöldi fólks kemur að Múla-
koti á hverju sumri til þess að skoða
garðinn. Eg blaðaði i gestabókinni
meðan við biðum eftir kaffinu, og sá
þar nokkur nöfn Vestur-lslendinga,
sem eg kannaðist við. Gaman hefði
verið að fara lengra inn eftir Hlið-
inn, þvi þar kvað vera fegurra en
neðan til í henni; en til þess var eng-
inn tími. Milli Múlakots og Hlíðar-
enda, er Hlíðarendakot, þar sem Þor-
steinp Erlingsson ólst upp. Hver
hefir lesið vísurnar “I Hlíðarenda-
koti” án þess að minnast sinnar eig-
in æsku?.
Laugardalurinn er fallegasta sveit-
in á Islandi, sem eg hefi séð. Þang-
að er farið úr ölfusinu gegnum
Grímsnesið. I rauninni er þar eng-
inn dalur, heldur hvilft inn i fjöllin
með grænum hlíðum og víðlendum,
sléttum túnum og engjum fyrir neð-
Fljótshlíð, eftir rúmlega hálfan manns veiðistöðvunum, en annarsstaðar hafa
aldur, ekki betri en samgöngufærin þær minnkað, sökum breytinganna,
voru þá; en svona breytist allt, og j sem hafa orðið á veiðiaðferðunum. —
þeir eru vitrastir ,sem fæstu spá, eða 1 I Hafnarfirði er togaraútgerð, en i
að minnsta kosti láta spádómana Keflavík er móturbátaútgerð. Fram-
vera sem allra rýmsta. j för þessara bæja er auðvitað að mestu
Nóg er til af hverum á Islandi, en . eða öllu leyti að þakka þessari ný-
Fishermens SuppliesLtd-
PRICES REDUCED
LINEN—30-3 — 40-3 — 45-3 and 50-3 — SPECIAL EXTRA DIS-
COtlNT 10% off List.
Sea Island Cotton—60-6 and 70-6 in 3% mest—This netting gavo
Wonderful results on Lake Winnipeg last Winter—SPECIAL NET
CASH PRICE—$2.95 per pound.
Kig reductions on Sideline and Seaming Twine-
large stock in wtnnipeg
kets seamed to order.
Write for price list or call and see us.
FISHERMENS SUPPUES LTD.
132 PRINCESS ST., Cor. William and Princess, Winnlpeg.
PHONE 28 071
fáir þeirra eru goshverir. Geysir, er
var frægastur þeirra allra, er hætt-
ur að gjósa fyri löngu — var eyði-
lagður, að sagt er, með of miklum
ofaníburði. Hjá Reykjum í ölfusi
eru margir hverir og gýs einn þeirra.
Það eru ekki nema þrjú ár síðan að
Grýla — svo heitir hverinn — var
uppgötvuð, og er sagt að hún hafi
ekki gosið áður. Gosið er ekki mjög
hátt, um 30 fet. Flestir, sem fara
sér til skemtunar austur yfir fja.ll,
munu nema staðar við Grýlu, til þess
að sjá hana gjósa; og sjaldan þarf
lengi að bíða, því hún gýs reglúlega
hér um bil á tveggja klukkustunda
fresti. Þegar Grýla fór að gjósa,
hætti að rjúka úr öðrum hver nokk-
uð langt uppi í fjallshlíðinni. Hvort
það hefir staðið í nokkru sambandi
við gosið, veit eg ekki. Annars rýk-
ur misjafnlega úr hverunum, mest
víst á kvöldin. Er það einkennileg
sjón að sjá alla þessa reyki stíga upp
i loftið, likt og fjöldamargir gufukatl
ar væru stöðugt að spýta gufunni út
úr sér.
Þarna austur um nærsveitirnar við
Reykjavík eru ýms mannvirki, sem
vert væri að minnast á. Þar eru
stærstu brýrnar og þar eru mjólkur-
húsin, stóreflis iðnaðarfyrirtæki, eft-
ir íslenzkum mælikvarða, þar sem
smjör, ostar og skyr eru búin til í
stórum mæli. Og hvergi hefl eg
smakkað eins gott skyr og það, sem
kemur frá mjólkurbúi Flóamanna.
Það hefir verið sagt, að allt fólk, er
til er á íslandi, gæti hæglega búið
þarna á Súðurlandsundirlendinu, væri
það ræktað til hlítar. Það er eflaust
satt, og sýnir það bezt, að ekki þarf
að kviða landþrengslun fyrst um
sinn, þótt fólki fjölgi til muna í land-
inu.
• • * *
Suður með sjó — svo nefnist í dag-
legu máli vesturhluti Gullbringusýsl-
unnar. Þar eru mörg sjávarþorp og
þar hafa menn í langan tíma lifað að
mestu leyti á sjávarafla- Allt þetta
tízku útgerð. Aðrir staðir, þar sem
mótorbátaútgerð er rekin, eru Njarð-
víkur og Sandgerði. Þar hafa verið
byggðar bryggjur og hús reist, til
þess að hirða aflann í. Opnir bátar
eru orðnir mjög fáir, og þeir, sem
eftir eru, hafa allir vélar. Fyr var
sjór stundaður þarna langmest á opn
um árabátum, sem voru mannfrekir
og hættulegir i vondum veðrum, og
komust eðlilega ekki nema út fyrir
landsteinana i samanburði við þær
leiðir, sem nú eru famar eftir fiski á
mótorbátunum.
Þótt undarlegt megi virðast, hefir
landbúnaði líka farið fram á þessum
um slóðum. Tún hafa verið stækkuð
og bætt. Eflaust hefir það ýtt und-
ir jarðræktina, að mjólkursala hefir
aukist mjög síðari árin með vexti
nærliggjandi bæja. Arðurinn af kún
um er drjúgur og jafn. Bændur fá
20 aura — um fjögur og hálft cent
— fyrir líter af mjólk (Líter er held-
ur minni en quart hér).
Það má víst óhætt segja, að efna-
hagur fólks hafi yfirleitt batnað til
muna á öllu þessu svæði á síðastliðn-
um þrjátiu árum. Fátækt var þar
mikil, og er eflaust nokkur enn, en
líf, eins og það, sem lifað var í þurra-
búðarkotunum, fyrir þetta þrjátíu til
fjörutíu árum, þekkist víst varla nú.
sem betur fer. Með þessum breyttu
lífsháttum hefir menningarbragur auk
ist, og hvergi varð eg var við það
vonleysi, sem einkenndi hugsunar-
hátt fátækasta hlutans af fólkinu á
mínum uppvaxtarárum. A sumum
stöðum hefir fólki fækkað til muna,
en annarsstaðar hefir því fjölgað. Er
það auðvitað breytingin á atvinnu-
vegunum, sem veldur því. En hvort
sem heldur er, má óhætt fullyrða, að
allsstaðar hafi mikil framför eða
breyting til hins betra átt sér stað.
Næsta sveit við Reykjavík, Mos-
fellssveitin, er nú orðin með betri
sveitum, sökum nálægðarinnar við
bæinn, en þótti áður fremur rýrðar-
sveit. Framför í landbúnaði hefir
svæði — Reykjanesskaginn — er ( verið einna stórstígust þar. Margir
hér vestra hafa lesið um stórbúið á
Korpúlfsstöðum. Bú þetta er stofn-
að af kaupmanni og útgerðarmanni
í Reykjavik, Thor Jensen. Hefir
í hann lagt mikið fé í jarðabætur og
húsabyggingar. öll vinna er þar gerð
með vélum. Stórir móaflákar hafa
verið plægðir og gerðir að túnum
Aðferðin við grasræktina, þar og ann
arsstaðar, er venjulega sú, að plægja
jörðina og hreinsa úr henni grjót og
sá siðan höfrum fyrsta árið og síðan
grasfræi. Alltaf er borið á af kappi
og er það áburðurinn, sem kemur
hinni undraverðu rækt 5 túnin. 153
kýr voru í fjósinu á Korpúlfsstöðum,
þegar eg kom þar. Allt er þar stór-
myndarlegt og auðséð á öllu, að ekk
ert er af vanefnum ggrt A mörgum
fleiri bæjum í Mosfellssveitinni er
mjög myndarlega búið. Er það gagn-
ið, sem menn hafa af kúnum þar, er
hefir ýtt undir landbúnaðarframfar-
irnar. A Reykjum er garðrækt rekin
með nýtízku aðferðum. Þar eru
stórir vermireitir (greenhouses) hit
aðir með hveravatni, og vaxa í þeim
allt árið ýmsar matjurtir og blóma-
tegundir, sem ekki þrífast undir beru
lofti á Islandi. A einum öðrum stað,
í Hveradölum, skamt frá Kolviðarhól
á Hellisheiði, er samskonar garðrækt
stunduð. Er það danskur maður, er
þar býr, og rekur garðræktina með
góðum árangri.
Þegar um atvinnulíf Islands er að
ræða, þá auðvitað eru fiskiveiðarnar
umfangsmesta atvinnugreinin. Þær
eru stundaðar á togurum, mótorbát-
um, opnum bátum með gangvélum
og róðrarbátum. A Suðurlandi byrj-
ar vertíðin í janúar og endar í maí.
Sá fiskur, sem þá er veiddur, er salt-
aður og seldur til Spánar mestallur.
Urn mitt sumar byrja togararnir aft-
ur að veiða í ís, eins og það er kall-
að, og er fiskurinn, sem þá veiðist,
fluttur nýr til Bretlands og seldur
þar. Síldin veiðist á sumrin, mest
Norðanlands. Hún er söltuð eða
brædd. Fjöldi manns hefir atvinnu
við fiskiveiðarnar, bæði á sjó og
landi. Fyrir tveimur var tala fiski-
skipanna: 45 togarar, 603 mótorskip.
stór og smá, 600 opnir vélbátar og
650 róðrarbátar. Það ár voru skip-
verjar á íslenzku skipunum taldir
8500, og verð fisks og fiskafurða,
sem var flutt út úr landinu, var
nokkuð yfir 55 miljónir króna. Það
er hér um bil sjöfalt meira en verð
útfluttra landbúnaðarafurða það
sama ár. Kaup háseta á togurunum
mun vera þetta frá 350 til 400 krónur
á mánuði- Kaup manna á öðrum
fiskiskipum mun vera nokkuð mis-
jafnt — hæsti hlutur háseta á mót-
orbát í Sandgerði síðastliðna vertíð
var 3400 krónur. Mér var sagt, að
hagnaður af útgerð opinna báta væri
mjög lítill, nema í góðum árum, þeg-
ar fiskur gengur nærri landi. Það
virðist vera nokkurnveginn víst, að
með þeim útbúnaði, sem nú er til,
megi ávalt ná í fisk, en saltfisks-
markaðurinn er ekki sem stöðugast-
ur — verðið breytist oft, og því meiri
sem framleiðslan er, því erfiðara
verður að selja. En islenzkur salt-
fiskur tekur ávalt hæsta verð á
markaðnum. Nú er farið að gera til-
raunir með að flytja út frystan fisk,
og hepnist þær vel, verður saltfisks-
útflutningurinn minni, sem sjálfsagt
væri affarasælla.
Oft er kvartað undan því, að sjáv-
arútvegurinn á Islandi dragi til sin
fólkið úr sveitunum, og að landbúnað-
inum stafi hætta af því. Náttúrlega
er það alveg rétt, en því má ekki
gleyma, að með vexti bæjanna hefir
myndast nýr markaður í landinu
sjálfu. fyrir landbúnaðarafurðir, og
er verð þeirra ekki talið, þegar talað
er um verð útfluttra landbúnaðaraf-
urða. Til dæmis má geta þess, að
Sláturfélag Suðurlands seldi síðast-
liðið haust allt kjötið af 36,565 fjár,
sem það slátraði, innan lands. Bú-
skapnum hefir I raun og veru ekkert
hnignað, en hann hefir breyzt og er
að breytast- Sumar stórar jarðir, er
áður voru góðar, eru nú orðnar erfið
ar og búskapur á þeim borgar sig
ekki vel. Aftur á móti er mikið bet-
ur búið nú á smærri jörðum en áð-
ur var. Tala sauðfjár, nautgripa og
hesta hefir aukist síðan 1900. Inn-
stæðufé manna í bönkum og sparisjóð
um gefur nokkrá hugmynd um efna-
hag þeirra. Arið 1872 var það um
, 20 aurar á hvern mann á Islandi, en
nú er það um 500 krónur á mann. A
Islandi er ekkert atvinnuleysi og kaup
gjald er hátt, miðað við það, sem
áður var. Daglaunamenn frá 1 kr.
| og 30 aura á tímann, en kvenfólk 1
krónu. Þetta er almennt kaupgjald
við eyrarvinnu svonefnda í Reykja-
vík og öðrum bæjum. Sagt var mér
að meðalfjölskylda í Reykjavík
þyrfti ekki minna en 300 kr. á mán-
uði til lifsviðurværis. Við heyskap
er kaup karlmanna kringum 60 kr.
á viku og kvenmanna um 40. Vi8
ýmsa vinnu, svo sem saltfisksþvott
og síldarsöltun getur kaupið orði8
mikið hærra, en þó aðeins með mikillt
leikni og flýti við vinnuna. Margt
kvenfólk á Islandi vinnur störf, sem
kvenfólki hér mundu þykja óþrifaleg-
og erfið.
* • *
Margt er það sem sleppa verður
að minnast í stuttu ferðasögubroti*.
og margt er það, sem erfitt er a8
leggja nokkurn sanngjarnan dóm 4,
eftir stutta viðkynningu. Engum
dylst að framfarirnar á Islandi eru
geysilega miklar á öllum sviðum. —-
Nokkuð virðist bera á óhófi á þess-
um velgengnisárum, en auðvitað &
það ekki fremur við á Islandi en ann-
arsstaðar í heiminum. Stjórnmála-
deilurnar eru svæsnari en góðu hófi
gegnir og aðkomumenn eiga nokkuS
erfitt með að átta sig á þeim. Sjálf-
sagt verður deilt um stjórnmál í öll-
um löndum, þar sem það á annað
borð er leyft, meðan heimur stendurk.
en hjá smárri þjóð, sem hefir mörg
verkleg viðfangsefni úr að ráða, geta
of miklar stjórnmáladeilur hæglega
dregið úr þörfum framkvæmdum og-
tvístrað kröftum, sem beita þyrfti I
eina átt. Ymsir menn létu þá skoðun,
í ljós, að stjórnmálarifrildið væri aS
verða að ófögnuði, sem helzt þyrfti
að kveða niður. En það er hægra
sagt en gert. Og lítil líkindi eru tií
þess, að þeim styr, sem nú stendur-
um stjórnmálin á Islandi, linni fyrsi
um sinn.
Eg hefi áður getið þess, að viðtöTí?-
urnar, sem við Vestur-Islendingar árí.
um að fagna heima í sumar, hafi veiv
ið frábærlega góðar. Skyldmenni og-
gamlir kunningjar -kepptust við a«
gera okkur dvölina sem ánægjuleg-
asta, og hjá alveg óþekktu fólki
mætti manni hvarvetna sama vel—
vildin. Allsstaðar var jafngott aS
koma, það eina, sem að var, var þaðk
að'tíminn var ekki nógu langur til
þess að þiggja öll heimboðin. Félag;
Islendinga í- Reykjavík, sem dvali8
hafa vestan hafs, hélt okkur sam-
sæti og var þar margt vingjarnlegt
orð sagt í okkar garð. Nokkir Is-
lendingar, sem ferðast hafa hér vestra
fögnuðu okkur með samkvæma. þar
sem þeir töluðu, Einar Kvaran rithöf
undur, prófessor Agúst Bjamason.
doktor Guðmundur Finnbogason, Arnl
Pálsson bókavörður og Knud Ziem-
sen borgarstjóri. Háskóli Islands
sýndi Vestur-Islendingum mikla
sæmd, sem kunnugt er, með því aS
gefa átta mönnum hér vestra dokt-
orsnafnbót. Landsstjórnin hélt okk-
ur skilnaðarveizlu á Hotel Borg, er
var í alla staði hið skemtilegasta sam
sæti. Þar kepptust margir málsnjalí
ir menn um að bera lof á okkur; eö
það var gert af svo einlægum hugk
að jafnvel þótt fullmikið kunni a8
hafa verið sagt, fannst manni þa8
ekki oflof, heldur vekjandi hvatning-
arorð til þess að rækja betur skyldl-
urnar við ættlandið og hinn islenzka
kynstofn, þrátt fyrir fjarlægð og
langa dvöl í öðru landi. Að síðustn
kvöddust menn á bryggjunni og ft
skipi úti. Samúð og velvild fylgdu
okkur úr landi. Sú skoðun, er stunð
um hefir brytt á hér vestan hafs, a8
Islendingar heima teldu okkur Vest-
ur-Islendinga nokkurskonar frávillta
sauði, tapaða hér vestur á megin-
landi Ameríku, hlýtur að hafa horf-
ið með öllu úr hugum þeirra, sem
hlustuðu á hvatningarorðin og minnt
ust hinnar stuttu en ljúfu dvalar
ættlandinu.
A tæpum fimm sólarhringum sltilv
aði Minnedosa okkur flestum aftur-
til Canada. Vegir skiftust, hver hélt.
til sinna heimkynna, sumir suður tli
Bandaríkjanna, en flestir vestur —.
vestur á sléttlendið mikla ,sem ep-
svo ólikt Islandi. Allir voru glaðir^
og öllum þótti svo innilega vænt mcj
að hafa fengið að sjá Island aftur.
Endir.
I