Heimskringla - 11.02.1931, Síða 7

WINNIPEG, 11. FEBRÚAR, 1930.
HEIMSKRINCLA
7 BLAÐSBD^
FRÁ ÍSLANDI.
(Frh. frá 3. síðn)
Munu um 10—12 bátar hafa róið
°g fengið 10—15,000 pund í róðri.
(Deilan sem að framan er minst
á, snertir 3 báta, sem Haraldur á,
°g einn flutningabát. Hefir verka-
lýðsfélagið lagt verkbann á báta
Haraldar.)
* * •
Akureyri 3. jan.
Er Dronning Alexandrine var á
suðurleið frá Siglufirði síðast, var
ábyrgóarpóstpoki frá Siglufirði opn-
aður og stolið úr honum peninga-
bréfum. — Pokanum síðan lokað
með líkum hætti og verið hafði. Um
600 krónum mun hafa verið stolið.
Samkvæmt sendiherrafrétt kom í
er Dronning Alexandrine kom
Nl Hafnar, að um 4000 kr. hafði
verið stolið úr póstinum. Handtók
lögreglan einn hásetann, Nilsson að
hafni, og Larssen skipsdreng, sem
játuðu sig seka. Höfðu opnað póst-
klefann með þjófalykli og smeygt
^öndunum fram af pokunum án þess
hð brjóta innsigli. — Rannsókn fer
fram um hvort þessir menn séu
'öð riðnir fyrri póststuldi úr sama
skipi.
Árið 1930
Nú er árið liðið í aldanna skaut.
°g aldrei það kemur til haka.
Áramót gefa manni tilefni til að
staldra við og líta til baka yfir lið-
ið ár, og þar sem að árið nýliðna
er sögulegt merkisár fyrir hina ís-
lenzku þjóð og ýmislegt skeði, sem
vert er að hugleiða og muna, fer
hér á eftir stutt yfirlit rás þess
viðburði.
Veðraáttufar. — Yfirleitt mun
mefTa kalli veðráttufarið 1930 frem-
llr áhagstætt. Nákvæma lýsingu á
hinum einstöku þáttum veðráttunn-
ar. einkum þeim, sem snerta afkomu
hianna til lands og sjávar, verður
Þú ekki auðið að gefa, enda leggja
ekki allir sömu merkingu í, hvað
sá hagstæð eða óhagstæð veðrátta.
það
sem hagstætt er fyrir eina at-
'önnugrein, getur verið óhagstætt
^yúr aðra o. s. frv. En þegar heild-
ar yfirlit er tekið af veðráttu far-
inu með afkomu manna til lands
°gsjávar, virðist útkoman miður
— Sérstaklega voru það vot-
v'Öri yfir sumarmánuðina, er gerðu
•nönnum örðugt með þurk á heyjum
°S fiski, og urðu víða skemdir af.
^jöa setti snemma niður hér norð-
anlands og varð að taka fénað með
fyrra móti á gjöf. — Hefir jarð-
öann verið að mestu síðan, en vet-
úrinn fram að þessu þó mildur.
Hráðapest drap sauðfé undvörp-
um hér í sýslunni um ganga-leyt-
”• Mestan U3la gerði hún í innfirð-
inum
og í Arnameshreppi.
Heilsufar manna hefir yfirleitt
verið gott. Engar lardfarssóttir.
Það
hefi
er hviti dauði, sem skæðastur
r reynst lífi manna og heilsu,
°S er svo að sjá, sem hann ágerist
stöðugt í landinu.
Áer/iun og framleiðsla. Verðmæti
htfluttar vöru á árinu nemur eftir
hráðagirðaskýrslum um 58 milj.
kr<5num, en árið 1929 nam útflutn-
*ngurinn 69% milj. kr. Innfluttar
vörur námu þá svipaðri upphæð en
á nýliðna árinu eru þær 3 — 4
miljónum kr. hærri en útflutningur-
inn, að þvi giskað er á. En þó
þær tölur séu ekki ábyggilegar, er
vissa fyrir því, að við höfum haft
óhagstæðan verslunarjöfnuð á árinu,
og hefir slíkt ekki komið fyrir nú í
fleiri ár. — Landbúnaðarafurðir
seldust flestar mikið ver en árið á
undan, sérstaklega ull og gærur,
og orðið yfirleitt ennþá meira. Meðal
verðfall á saltfiski nemur um 25%
og í landinu liggja nú yfir 100 þús.
skippund óseld, en við næstsíðustu
áramót voru birður í landinu um
40 þús. skippund. — Veiðin var
meiri í fyrra en 1929. Veiddust þá
um 450 þús, þur skpd., en í fyrra
um 500 þús., e nverðfallið gerir út-
konuna langsamlega verri og sölu-
horfur fara síst batnandi. í>á hefir
lýsi og stórlækkað í verði.
Prh.
SkógræVtarfélagið
Það hélt fund í Jóns Bjarnason-
ar skólanum 23. jan. s.l- Séra Rún-
ólfur Marteinsson stýrði fundinum.
Fór hann nokkrum fögrum orðum
um það, hversu mikil prýði og hví-
líkur fegurðarauki væri að fögrum
skógum, og flesta kvað hann mundi
ala þá ósk í brjósti, að hepnast mætti
að rækta skóg á Islandi. Hann
kvaðst æfinlega minnast þess, hvílík
líkn það hefði verið þegar hann var
prestur í Nýja Islandi, að komast
inn í skjólið á skógarbrautunum,
eftir keyrslu i stormi og næðingi á
vatninu eða sléttunum. Hann kvaðst
óska félaginu allra heilla, og vilja
leggja til sinn litla skerf því til
stuðnings.
Þá talaði B. Magnússon alllengi.
Lýsti hann byrjun og fæðingarbar-
áttu félagsins, og fór all greinilega
yfir sögu þess alt til þessa dags.
Hann las upp skýrslur um fjárhag
þess og ásigkomulag, í heild sinni
og einstökum atriðum. Að því búnu
las hann upp kafla úr bréfi frá
Sigurði Sigurðnsyni búnaðarmála-
stjóra á Islandi, Jóni Rögnvaldssyni
og Hákon Bjarnasyni skógfræðingi,
þar sem þeir lýsa velþóknun sinni
og þakklæti á tilraun Vínlandsblóm
og þakka sérstaklega fyrir trjáfræ
það, er sent hefir verið til Islands.
B. Magnússon gat þess, að í alt
hafi verið sendar til Islands 78 únz-
ur af fræi. Og eftir því sem herra
Jón Rögnvaldsson segir, þá kom alt
upp, sem hann sáði og leit vel út
undir veturinn.
Þá las hann einnig lög hins nýja
skógræktarfélags heima á Fróni, og
annað bréf frá Sigurði Sigurðssyni,
þar sem hann æskir samvinnu við
þetta félag. Mr. Magnússon lýsti
því yfir, að hreyfimyndir yrðu sýnd-
ar á fundinum, er sönnuðu það til
fulls, að skógur geti vaxið á Is-
landi, því hann væri mjög blómleg-
ur miklu norðar en Island væri, og
þar sem hann ætti miklu erfiðar
uppdráttar.
J. T. Thorson fyrv. sambandsþing-
maður talaði nokkur orð á ensku.
Kvað hann viðleitni skógræktarfélags
ins í alla staði virðingarverða, og
taldi Birni Magnússyni bera mikið
lof fyrir dugnað hans og áhuga.
Hann kvaðst telja það vel til fallið,
að gjöfin frá Canada til Islands, i
minningu um þúsund ára hátiðina,
verði að einhverju leyti til þess að
framkvæma þar skógrækt. Kvað
hann sér finnast það eiga vel við,
að eins og lifandi hluti íslenzku
þjóðarinnar væri um aldur og æfi
gróðursettur hér — synir hennar
og dætur — þannig yrði einnig lif-
andi hluti af Canada um aldur og
æfi gróðursettur á Islandi — skóg-
ur þess.
Samþykt var að félagið skyldi
senda beiðni til allra þeirra, er til
íslands fóru í sumar sem fulltrúar,
þess efnis, að þeir mæltu með þvi
við Ottawastjórnina, að gjöf Canada
til Islands verði styrkur til skóg-
ræktunar.
Að þessu afloknu sýndi Mr. A.
Milne hreyfimyndir frá Norður-
Canada. Sýndi hann þar ýms ferða-
lög og tæki á að ferðast um Norð-
urlandið. Sýndi flugvélaferðirnar.
Var þar margt fróðlegt og nýstár-
legt að sjá. Sérstaklegá var það
undravert að sjá græna greniviðar-
skóga lengst norður með Anderson
River, um 200 mílur fyrir norðan ís-
hafsbaug, og eins norðvestur af
mynni Mackenzieárinnar.
Viðstaddur.
Veroníka.
DUSTLESS
COAL and COKE
CHEMICALLY TREATED IN OUR OWN YARD
Phone 87308
THREE
LINES
D. D. WOOD & SONS
LIMITED.
WARMING WINNIPEG HOMES
SINCE “82”
Síðari hluta þessa dags heimsótti
hún Saintsbury’s fjölskylduna, sem
átti heima í Grainge. Vincent lá-
varður hinn ungi, frumburður ætt-
arinnar og erfingi, sem var einn
hinn allra ákafasti aðdáandi henn-
ar, var heima. Hann var laglegur
unglingur, bjartur yfiriitum, smá-
fríður með kvenlegt andlit. Hann
dró seiminn, sem siður var til á
Oxford og var blestur á máli. Alt
fram að þessu hafði Veróníku þótt
gaman að honum — og hollustu.
Þetta kvöld reikaði hann í kringum
teborðið hennar móður sinnar, hafði
augnagler fyrir óðru auganu og
bragðlausa hversdagsfyndni stöðugt
á vörunum. I þetta skifti leiddist
Veróníku hann. Hún hefði hrokkið j
við eða jafnvel orðið óttaslegin, I
hefði henni orðið það ljóst, að hún
var að bera hann saman við Ralph j
Farrington, skógarvörðinn. Hún var ;
að því og Vincent lávarður bar þar
ekki hærra hlut úr býtum.
Þetta sama kvöld, þegar hún var
að tefla við jarlinn, gerði hún svo
mörg axarsköft, að gamli maðurinn
leit á hana með kuldalegum undrun-
arsvip.
“Eg er hræddur um, að þér leið-
ist taflið, Veróníka,” mælti hann.
Eigum við ekki að hætta og láta
j taflið bíða, þangað til þú ert betur
fyrirkölluð.” I
Mannhaturslegu tilsvörin og skýr
ingar hans fengu ekki mikið á hana
vanalega. En í þetta skifti roðnaði
hún og sagði fljótlega — hún, sem
jafnan talaði svo hægt og hátíð-
lega:
“Nei, nei! Við skulum koma 5
annað tafl, Lynborough lávarður.” |
Hún var hálf skömmustuleg og ,
hálf reið yfir því, hve hugur henn-
ar hvarflaði þráfaldlega til manns- j
ins nýkomna og viðburðanna um
morguninn. Svo fór hún að sofa I
afleitu skapi.
Þegar hún vaknaði morguninn
eftir, gramdist henni það mjög, að
það fyrsta sem henni datt i hug, var
að hún hafði lofað Ralph að koma til
hans niður að ánni.
“Eg fer ekki fet!” sagði hún við
sjálfa sig. En hún leit þó út um
gluggann og var þá á báðum átt-
um. Það var eins og Ralph hafði
sagt, himininn var skýjaður og vafa-
laust ágætt að veiða þann dag. —
“Samt sem áður fer eg hvergi,’
sagði hún. Maðurinn er of kump-
ánalegur. Nei, nei. Það var nú ekki
satt. Það hefði verið móðgandi, ef
hann hefði verið kumpánalegur.
Það var ekkert, alls ekkert í fari
hans, sem hægt var að reiðast af.
Það var nú það versta. Nei, eg skal
ekki fara. Það hefði orðið gaman
að veiða. Það er langt síðan að eg
hefi skemt mér eins vel — það er
svo oft sem mér leiðist- En eg skal
ekki fara,” sagði hún loks ákvörðuð
— en nauðug þó.
Hún hélt fast við ásetning sinn, en
þjáðist þó af leiðindum allan dag-
inn. Hún varð næstum fegin þvi,
að Talbot átti að koma. Enda þótt
henni geðjaðist ekki sérlega vel að
honum, þá var hann þó allskemtinn
maður. Hún bjóst við því, að hann
mundi eyða þessum heimskulegu og
jafnvel óhollu hugsunum um Ralph
Farrington. Þegar hún var að klæða
sig — og hún hafði sagt þemunni
að færa sig í bezta kjólinn sinn —
heyrði hún að vagninum, sem hafði
verið sendur til að taka á móti Tal-
bot, var ekið upp að aðaldyrunum.
Þegar hún kom niður í dagstof-
una, stóð hann hjá arninum, því að
hann hafði erft kulvísi jarlsins og
var því ískalt. Hann horfði niður
á gólfteppið, en leit upp með undr-
unarsvip, þegar Veróníka gekk hægt
og stilt inn í herbergið. Síðast þeg-
ar hann hafði komið til Lynne Court
hafði Veróníka verið svo unglings-
leg, en nú var hún orðin þroskuð
og tilkomumikil mær, sem bauð af
sér yndisþokka æsku og göfgi. Fram
til þessa hafði hann eingöngu skoð-
að hana sem þjónustumær, þrátt
fyrir skyldleikann. Þetta kvöld varð
hann að viðurkenna, að þessi tignar-
lega og yndislega vera var kona, er
verðskuldaði alla virðingu.
Varir hans hreyfðust lítið eitt,
og átti það að tákna bros. Dökku
augun hans tindruðu undir hvitum
augnalokunum, þegar hann gekk á
móti henni og laut fram yfir hönd
hennar. Hann tók eftir demöntun-
um, sem glóðu á fingrum hennar
og úlfliðum, og dýru perlufestimr,
sem skreytti hvita, ávala hálsinn
hennar. Það voru gimsteinar, sem
jarlinn hafði gefið henni. Og það
sem meira var um vert, hann hafði
skipað henni að bera þá. Talbot, er
áður hafði sýnt henni vingjarnlegt
litillæti, auðsýndi henni nú aðdáun
og jafnvel virðingu.
“Kæra Veróníka, en hvað — ef
eg má komast svo að orði, að þér
hafið vaxið.”
Hann hélt köldu, holdgrönnu hend-
inni utan um hönd hennar. Hún dró
að sér hendina, hló og sagði:
“Eg er orðin fullvaxin fyrir löngu
Mr. Denby.
“Að minsta kosti hafið þér vaxið
að yndisþokka,’ ’mælti hann. “Eg
þoli engin mótmæli gegn því.”
Hún roðnaði ekki vitund núna,
eins og hún hefði gert nokkrum
mánuðum áður. Hún hneigði sig
aðeins svo yndislega, að leiftri brá
fyrir í augum Talbots. Svo mjög
dáðist hann að henni, enda þótt
hjarta hans væri ósnortið.
“Þakka yður fyrir það. Ef þaff
væri aðeins eins mikill sannleiki sem
hreinskilni, í þessum gullhömrum,
sem þér sláið mér —’ ,
“Eg slæ aldrei gullhamra,” mælti
hann og hleypti brúnum. Bjóst alls
ekki við að mæta andmælum hjá
þessari stúlku, sem var ekki annað
að þvi er hann sjálfur taldi sér trii
um, en nokkurskonar yfirþerna. “Eg
talaði bókstaflegan sannleika — eins
og eg oftast geri.”
Hún glott og laut höfði lítið eitt
um leið og hún festi nælu, sem hafði
gengið úr spenslum.
“Leyfið mér að gera þetta,” sagði
hann. Hann bjóst við að hún mundi
synja um vikið, eins og hún mundi
hafa gert fyrir sex mánuðum. En
hún hélt út handleggnum, kuldaleg
á brána, án þess þó að láta sér
bregða.
Þegar hann var að krækja næl-
unni, opnaði þjónn dyrnar. Jarlinn
kom inn. Welford skósveinn hans
studdi hann. Hans hágöfgi stanz-
aði snöggvast á þröskuldinum og
leit á þau glottandi. Glottið var
kalt og rannsakandi.
“A-ha, Talbot!” mælti hann og
kinkaði kolli. Han nrétti fram hend-
ina, en hélt henni þó um handfang-
ið á stafnum sínum. Var það úr
gulli. Talbot tókst að ná I einn
fingurinn. Og hann veifaði honum
eins og kveðjuskyni. “Svo að þú
ert kominn. Er þingifW ekki haldið
I dag, eða hafa Whiggamir gefið
þér fararleyfi?”
“ö, það er ekki svo nauðsynlegt,
að eg sé þar, herra minn,” svaraði
Talbot.
Jarlinn glotti, svo að glitti I hvít-
ar tannaraðirnar.
“Það veit hamingjan, að eg er
viss um, að þeir hafa verið fegnir
að losna við þig,” sagði hann, og var
rödd hans mjó og málmhvell. “Að
dæma eftir ræðu þinni I gærkvöldi,
gæti eg trúað að flokkur þinn værl
N afns pj iöl Id 1

Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Bldic.
SKrlfstofusiml: 23674
Stundar sérataklegra lungnasjúk-
dóma.
Er aTJ finna á skrifstofu kl 10—12
f. h. og 2—6 e. h.
Helmlll: 46 Alloway Ave.
Talsími: 33158
DR A. BLONDAL
602 Medical Arts Bldg.
Talsími: 22 296
Síundar sérstaklega kvensjúkdóma
og barnasjúkdóma. — A?J hitta:
kl. 10—12 « h. og 3—6 e. h.
Heimlli: 806 Victor St. Sími 28 130
DR. B. H. OLSON
216-220 Medlcal Arts Bldg.
Cor. Graham and Kennedy St.
Phone: 21834
Vit5talBtími: 11—12 og 1_6.30
Heimili: 921 Sherburn St.
WINNIPEG, MAN.
Dr. J. Stefansson
216 MRDICAL AHTS RLDO.
Horni Kennedy og Graham
Stnndar elnfrhngii autfna- eyrna
nef- og kverka-sjúkdóma
Er a« hitta frá kl. 11—12 f. h
og kl. 3—6 e h.
Talsfmi t 21834
Helmill: 688 McMillan Ave. 42691
Talsfml: 28 880
DR. J. G. SNIDAL
TANNLÆKNIR
614 Somerset Bloek
Portage Avenue WINNIPEG
DR. K. J. AUSTMANN
Wynyard —:— SasW.
HEALTH RESTORED
Lækningar án lyfja
OR. S. G. SIMPSOKÍ, N.D., D.O., D.C.
Chronic Diseases
Phone: 87 208
Suite 642-44 Somerset Blk.
WINNIPEG —MAN.
Brynjólfur
Þorláksson
Sími: 86 762 670 Victor St.
Stillir PIANOS og ORGEL
MOORE’S TAXI LTD.
Cor. Donald and Grnham.
50 Cents Taxl
Frá einum statt til annars hvar
sem er í bænum; 5 manns fyrir
satna og einn. Allir farþegar á-
byrgstir, allir bilar hitat5ir.
Sfml 23 SIMI (8 línnr)
Kistur, töskur o ghúsgagna-
flutningur.
fslenzka BakaríiS
liornt McGee og Snrgcnt Ave.
Fullkomnasta og bezta bakning
kringiur, tvíbökur og skrólur á
mjög sanngjörnu veröi. Pantan-
ir utan af landi afgreiddar moti
ávísanir.
Winnipeg Electric Bakeries
Slml 2.1170—631 Snrgent Ave.
G. S. THORVALDSON
B.A., L.L.B.
LögfrœSingur
702 Confederation Life Bldc-
Talsími 24 S87
WALTER J. LINDAL
BJÖRN STEFÁNSSON
lslemkir lögfrceSingar
709 MINING BXCHANGB Bldf
Sími: 24 963 356 Main St.
Hafa einnig skrifstofur aC Lundwr,
Piney, Gimli, og Riverton, Maa.
Telephone: 21 613
J. Christopherson,
Islenskur LögfræSingur
845 SOMBRSBT BLK.
Winnipeg, Manitoba.
A. S. BARDAL
selur líkkistur og annast um útfar-
ir. Allur útbúnabur sá beztl.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarfta og legsteina
843 SHERBROOKE ST.
Phonet 86 607 WINNIPBQ
Björevin Guðmunclson
A. R. C. M.
Teacher of Musíc, Composition,
Theory, Counterpoint, Orchev
tration, Piano, etc.
555 Arlington St.
SIMI 71621
MARGARET DALMAN
TRACHKR OP PIANO
854 BANNING ST.
PHONE: 26 420
Ragnar H. Ragnar
Píanókennari
hefir opnað nýja kenslustofu að
- STE. 4 NORMAN APTS.
(814 Sargent Ave.*
TALSÍMI 38 295
TIL SÖLU
A ÖDIRU VERfll
“FURNACE” —bœBI vlBar 0|
kola “furnace” lítlS brúkaS, or
ftl sölu hjá undirrttuVum,
Gott tœktfærl fyrtr fólk út 4
landl er bœta vtlja hitunar-
áhöld & helmlllnu.
GOODMAN & CO.
TS6 Toronto St. Slml 28S4T
Jacob F. Bjarnason
—TRAN SFER—
Bokxoko and Fornlture Meiiag
762 VICTOR ST.
SIMI 24.500
Annast allskonar flutninga fram
og aftur um bæinn.
glaðari yfir fjarveru þinni en ná-
lægð.”
Talþot glotti dauflega og svar-
aði:
“Maður verður stundum að segja
sannleikann, Sir.”
“Veröur maður? Eg skal segja
þér það, að eg hefi altaf haldið að
stjórnmálamenn gerðu sig aldrei
seka í sliku glappaskoti. En þú
hefir vafalaust á réttu að standa,
tímarnir hafa breyzt síðan eg sat á
orðaflækjusamkundunni.”
“Miðdegisverðurinn er tilbúinn, ung
frú,” sagði kjallarameistarinn, og
röddin var hátíðleg.
“Réttu Veróníku arminn,” sagði
jarlinn. Eg ætla að reyna að staul-
ast sjálfur.”
Frh.
100 herbergi mett eba án baMa
SEYMOUR HOTEL
verb sanngrjarnt
Slml 28 411
C. G. HUTCHISON, elganil
Market and King: St.,
Winnipeg —:— Mam.
MESSUR OG FIJNDIR
I kirkju SambandssafnaSar
Messur: — á hverjum sunnudrgi
kl. 7. e.h.
Safnaðarnefndin: Fundir 2. og 4
fimtudagskveld í hveiiw®
mánuöi.
Hjálparnefndin: Fundir fynte
mánudagskveld l hverjtan
mánutii.
Kver.félagið: Fundir uutan þriSju
dag hvers tnánaðar, kl. 8 >8
kveldinu.
SöngflokkuriÆfingar & hrerju
fimtudagskveldi.
■
Sunnudagaskólinn: — A bvtrjMi .
sunnudegi, kl. 11 t. h.