Heimskringla - 28.12.1932, Blaðsíða 5

WINNIPEG 28. DES. 1932
HEIMSKRINGLA
5. SÍÐA
hafa aðrar syndir komið í stað-
inn. í lífi 20. aldarinnar er
margt ilt til, sem ekki var til á
17. öld, nýir glæpir, sem ekki
þektust þá eru komnir til sög-
unnar, og margt, sem þá var
skoðað glæpasamlegt, er talið
lítt saknæmt nú.
En mesta breytingin er þó í
því falin, að menn líta öðrum I
augum
þeirri skoðun, sem Jesús hafði.
Og skoðun Jesú hefir langt um
“Norðmenn eru svo afvega-
leiddir í rökfræslu sinni, að
varanlegra gildi, vegna þess, að þeir jafnvel geta dregið í efa
hann leit á syndina meira sem
sameiginlegt mannfélags fyrir-
bæri en sem ávöxt rótgróinna
illra hvata, sem eru fylgifiskar
hvers manns út af fyrir sig. í
hinu fullkomna samfélagi, sem
hann talar um, guðsríkinu,
á synd yfirleitt nú á|hvort sem Það nú átti að kom'
Syndin er ekki lengur ast á á Þessari jörð eða í öðrum
tímum _
málefni hvers einstaks manns, heimi’ eru menn vaxnir UPP úr
hún er málefni samfélagsins. I syHÓinni . boð hans. verið full-
Áður var syndin kend illu inn-|komnir> Setur ekki ÞÝtt neitt
ræti manna, þverúð þeirra og i annað en það, að menn eigi að
þrjózku eða valdi djöfulsins yfir! hefíast nPP y«n rangindin og
sálunum: nú er leitað að orsök-1 ski]ja við siS Þær hvatir, sem
um hennar í mannfélagsástand- jvaida ihri breytni eða synd.
inu og áhrifum þess á hugarfar > Nú fyrir skemstu horfði eg á
og breytni einstaklingsins eða í eitt at binum síðustu leikritum
meðfæddum hneigðum, sem I Einars Kvarans á leiksviði
J það var leikritið Hallsteinn og
Dóra. Eins og ykkur mun öll-
verða fjandsamlegar heilbrigðu
samlífi mannanna, ef þær fá
ráðrúm til þess að verða að
verknaði. Ekkert sýnir þetta
Ijósar en öll meðferð á óknýtt-
um og glæpum, sem eru framd-
ir af æskulýð í stórborgunum.
Enginn dómari lætur sér koma
til hugar, að kveða upp dóm
yfir syndugu manneðli, sem
birtist í hinum sérstöku glæp
um kunnugt, hefir enginn ís-
lenzkur rithöfundur haldið fyr-
irgefningunni fram eins og
hann. Honum hefir verið brugð
ið um að flytja fyrirgefningar-
kenningu sína bæði í tíma og
ótíma. Eg fyrir mitt leyti held,
að fyrirgefningin sé aldrei of
mikil, ef hún er sprottin af skiln
um, heldur er grenslast eftir á- j in^i °S samúð, en er ekki ein-
hrifum uppeldis á hina ungu
glæpamenn og hvern þátt um-
hverfi þeirra hafi átt í að móta
hugsunarhátt þeirra. Sé um
mjög alvarlega /glæpi að ræða,
og engin fullnægjandi orsök
tómt hirðuleysi um það á hverju
veltur. En það sem var efst í
huga mínum þegar eg horfði á
leikinn, var ekki fyrirgefning,
ekki möguleikinn að bæta fyrir
yfirsjónirnar, í öðru lífi, ef það
finnist í röngu uppeldi eða ill- gerist ekki hér, heldur hitt, af
um áhrifum umhverfisins, er
venjulega leitað álits sér-
fróðra manna um andlega og
líkamlega heilbrigði þess, sem
glæpinn hefir framið. Refsing-
in er svo miðuð við þetta, og
markmið hennar á að vera að
bæta þenn, sem sekur.hefir orð-
ið, ef það er mögulgt. Að vísu
er langt frá því að meðferðin sé
nú fullkomlega skynsamleg, en
hún er skynsamlegri en hún var
meðan svo að segja enginn skiln-
ingur á orsökum afbrotanna var
til og aðeins var um það hugsað
að refsa fyrir þau á sem hrylli-
legastan hátt, öðrum til viðvör-
unar.
Frá sjónarmiði einstaklings-
ins horfir þetta þá þannig við,
að það sem honum ber fyrst og
fremst að hugsa um er ekki
sektarástandið, sem hann kemst
í við að fremja illverknað, held-
ur afleiðingarnar, sem verknað-
urinn hefir í för með sér. Ef
þær skapa einhverjum öðrum
höl og óhamingju, ef þær nið-
urlægja manninn sjálfan niður
fyrir þau takmörk, sem meðvit-
und hans sjálfs um rétt og
rangt og lög og regiur samfé-
lagsins um sæmilegt framferði
setja, þá er verknaðurinn synd,
hann er illur vegna þess að af-
leiðingar hans eru illar, eða af
því að hann ber vott um lágt
siðferðilegt ástand mannsins.
En ástandið getur verið og er
oft algerlega að'kenna áhrifum
samfélagsins á þann sem ill-
verknaðinn fremur. Náttúrlega
er enginn svo einfaldur að hann
telji hvert smávægilegt laga-
brot með syndum, né heldur að
hann finni ekki margar syndir í
fari hinna löghlýðnustu manna.
Ef til vill mætti orða þetta þann
ig, að maður drýgi synd, þegar
hverju syndir Hallsteins eru
sprottnar. Hallsteinn er vondur
maður; betri hvatirnar hafa ör-
sjaldan yfirhöndina í honum, á-
girndin og * skapharkan yfir-
gnæfa alt annað. En þó stend-
ur þetta í svo afarnánu sam-
bandi við það, sem er nýtilegt í
honum. Hann er frábær dugn-
aðarmaður, en ekki vitur að
sama skapi. Hann vill verða
nýtur maður eftir sínum skiln-
ingi, hann hefir sett sér ákveð-
ið markmið og keppir að því
með ósvífni og samvizkuleysi,
sem oft einkenna menn, sem
töluvert er í spunnið. Syndir
hans eru beinlínis afleiðingar af
þessu einstrengingslega kappi;
þær eru að vissu leyti ávöxtur
þreksins og dugnaðarins, sem
streyma út frá honum En
hvers vegna verður þrek manns
ins að synd? Af því að hann
er blindur á afleiðingar, hann
hugsar ekkert um þær; hann
verður að lenda út í algerðar ó-
göngur til að sjá, að þetta kapp,
þessi vægðarlausa einbeiting
viljans til að ná markinu, að
verða mikill maður, ber í sér
orsakirnar til harms og þján-
inga. Þannig er það, að það,
sem í sjálfu sér er ekki ilt, veld-
ur illu, þegar ekki er um af-
leiðingarnar hirt.
Syndin er ekki ástand, hún er
verknaður. Stöðug umhugsun
um sekt gerir engan í raun og
veru að betri manni. Sá, sem
ekki hgsar um það, hvert af-
leiðingarnar af breytni hans í
víðtækasta skilningi eru illar
eða góðar, verður þræll sinna
eigin hvata. Og þær hvatir.
sem í sjálfum sér eru ekki ill-
ar, innan hæfilegra takmarka,
geta vel orðið það, afleiðingar
þeirra geta orðið synd. Það eru
löglegan fullveldisrétt Dana
ekki aðeins yfir Austur-Græn-
landi, heldur og jafnvel yfir Is-
landi og Færeyjum.”
Samkvæmt skeyti þessu, ef
rétt er hermt, hefir þessi tals-
maður Dana fyrir alþjóðadóm-
stólnum í Haag sett ísland á
bekk með Grænlandi og Fær-
eyjum, að því er afstöðuna
gagnvart Danmörku snertir.
í 19. grein Sambandslaganna
frá 1918 segir svo:
“Danmörk tilkynnir erlend-
um ríkjum ,að hún samkvæmt
efni þessara sambandslaga hafi
viðurkent ísland fullvalda ríki,
og tilkynnir jafnframt, að ís-
land lýsi yfir ævarandi hlutleysi
sínu og að það hafi engan
gunnfána.”
Hér skal ekkert um það sagt,
hvort málaflutningsmaður Dana
hefir sagt þau orð, sem norska
skeytið hermir. En hafi hann
sagt þau, þá er bersýnilegt, að
hann, þótt þjóðréttarfræðingur
sé, hefir ekki haft vitneskju um
sáttmála þann, sem gerður var
1918 milli íslands og Danmerk-
ur, og kæmi það óneitanlega
úr hörðustu átt.
Að sjálfsögðu telur forsætis-
ráðherra íslands sér skylt að
komast fyrir hið sanna í þessu
máli. Og komi það í ljós, að
talsmaður Dana fyrir alþjóða-
dómstólnum í Haag hafi talað
þau orð, sem norska skeytið
hermir, er þess að vænta að
utanríkisstjórn Dana leiðrétti
þetta fyrir dómstólnum og af-
saki tafarlaust misskilning
þenna.
* * *
Knud Zimsen borgarstjóri segir
af sér.
Á bæjarráðsfundi, sem hald-
inn var í gær, var lagt fram
bréf frá Knud Zimsen borgar-
stjóra, þar sem hann fer fram
á að sér verði veitt lausn frá
embætti.
Þegar hann fékk frí frá störf-
um í sumar, sakir heilsubilun-
ar, var það álitið, að hann
mundi geta tekið við borgar-
stjórastörfum aftur eftir nokkra
hvfld. En síðan hann kom heim
hafa læknar hans litið svo á,
að hann hafi ekki fengið þá
heilsubót, sem búist var við, og
hafa þeir aftekið að hann mætti
taka við borgarstjórastörfum
aftur, því heilsa hans leyfði það
alls ekki.
* * *
Nefnd skipuð til að reyna að
ráða fram úr vandræðum
bænda.
Það er kunnara en frá þurfi
að segja, hvað hagur bænda er
yfirleitt bágborinn, bæði vegna
mikilla skulda og verðfalls á
2. Um kl. 11 kviknaði í íbúðar-
húsi Sjóklæðagerðarinnar, og á
sartia tíma fékk slökkviliðið boð
um það að koma vestur á Ný-
lendugötu, því að kviknað væri
í bátastöð Einars Einarssonar.
Var liðinu þá skift. Fóru sumir
vestur eftir en aðrir suður eft-
ir. Tókst fljótt að slökkva eld-
inn í bátastöðinni, en við húsið
FRÉTTABRÉF.
Vogar, Man.,
3. des. 1932.
Sumarið var eitt hið bezta,
sem menn muna, hvað öll
vinnubrögð snerti úti við, en
helzt til þurt fyrir grasvöxt. Þó
væri að taka til alvarlgrar í-
hugunar og umræðu í blöðun-
um.
GuSm. Jónsson
frá Húsey.
urðu heyföng í betra lagi og
í Skildinganesi var slökkviliðið 1 nýting ágæt. Garðar í meðal-
ÞESS BER AÐ GETA
SEM GERT
ER.
2£ klukkustund og brann það að
mestu. En svo gat slökkviliðið
haldið eldinum í skefjum, að
öðrum húsum þar varð bjargað
frá hættu. — En um það leyti
sem slökkviliðið var að koma
þaðan að sunnan, var enn
hringt. Var þá eldsvoði í Hverf-
isgötu 44.
Það mun einsdæmi í sögu
Reykjavíkur, að svo marga elds-
voða skuli bera að höndum svo
að segja samtímis.
* * *
Maður verður úti í Siglu-
fjarðarskarði.
Siglufirði 26. nóv.
Einar Teitsson, miðaldra mað
ur, varð úti í Siglufjarðarskarði
í nótt. Maður á áttræðisaldri
var með honum. Fóru þeir frá
Hraunum um kl. 2 í gær, heim-
leiðis hingað. Færð var hin
versta, veður kyrt, en hríðar-
mugga á fjallinu, og allmikið
frost. f Hraunadalnum kvartaði
Einar um máttleysi og kulda í
fótunum, og er skamt var út í
skarðið, voru kraftar hans þrotn
ir, því hann hné þar út af og
misti þegar meðvitundina. Var
þetta um kl. 7. Gamli maðurinn
sat yfir Einari þar til hann
hugði hann örendann, og mun
það hafa verið um kl. 9—10 í
gærkvöldi. Freistaði hann þá að
reyna að komast heim og kom
hingað til bæja í birtingu í
morgun, mjög þjakaður og klak-
aður og kaldur. Var þá strax
sent að sækja líkið. Eru sendi-
menn ókomnir. — Einar mun
hafa verið ættaður að vestan.
Flutti hann hingað fyrir þrem
árum. Hann lætur eftir sig 4
eða 5 börn.
Hríðar hafa gengið þessa viku
og gert allmikla fönn.
* * *
Mannalát.
Nýlega eru látnir tveir merk-
ir bændur í Borgarfirði: '
Guðmundur Sigurðsson bóndi
á Sigmundarstöðum í Hálsa-
hreppi varð bráðkvaddur hinn
20. þ. m.
Snorri Þorsteinsson bóndi að
Laxfossi andaðist 22. þ. m. eft-
ir langvarandi vanheilsu. Hann
var bróðir Kristleifs bónda á
Stóra-Kroppi.
* * *
Kommúnistafélög deyja.
Eftir því sem Alþýðublaðið
öllum landbúnaðarafurðum. Er j segir fra f gær> hafa fK>gur
sýnt að eitthvað verður að! kommúnistafélög á Akureyri
lagi, en akrar fremur góðir. —
Annars er lítjið um akuryrkju í
þessari sveit.
Hausttíðin var eins, svo varla
kom skúr úr lofti eða snjór til
októberloka. — Með nóvember
byrjaði að snjóa, og kom nærri
Brown, Man.
15. Des. 1932
Þann fyrsta dag þ. m. bar
hér góðan gest að garði. Hinn
nafnkenda prest, séra Páll Sig-
urðsson frá Bólungarvík á ís-
landi. Sú vík liggur fyrir opnu
fet af bleytusnjó í fyrstu viku ! hafi> norðnr nnóir hvarfbaugum
mánaðarins. Þó tók þann snjó fshafsins, og mjög sennilegt að
aftur upp á fáum dögum. En | iandnámstíð hafi þar fundist sjó
þá tók að frysta og snjóa, og 1 reknir trjábolir, og hinir snjöllu
síðan má kalla vonda tíð til jornafna höfnndar gefið víkinni
þessa. Aðeins 4 daga síðastliðna heiti af Þeirra nafni (buðlung-
viku voru stillur og frostjleys-
ur; en nú snjór aftur daglega.
Þetta tíðarfar er óvanalegt um
þetta leyti, og kemur sér illa
fyrir fiskimenn, því um og eft-
ir miðjan nóvember þurfa þeir myndarhöll náttúrunnar frá
ar).
Engin skyldi ímynda sér að
það væri ömurlegt að búa á út-
kjálkum íslands þar sem fjöl-
breytnin er svo dásamleg f
að leggja net sín, og þá er oft
mest fiskivon.
hinu minsta blómi til hins hrika-
legasta fjallstinds. Sólin í mynd
Fiskveiðar hafa nú gengið j af kiæðnm guös. Heldur uppi á
fremur tregt. Þó er allgóður í oðrn missiri ársins þriggja mán-
afli víða, og á sumum stöðum' aða n°ttlausum degi. Enn flug-
með bezta móti. En að litlu
gagni verður það, því að salan
gengur illa. Hæsta Verð, sem
hér er borgað fyrir fisk, er 3
cbnt pundið, og aðeins ein teg-
und af fiski, sem tekin er. En
eldar norðurljósanna breyta oft
löngum vetrarnóttum í bjartan
dag. Þar er svo bjart að augað
fyllist tárum, sem anda guðs í
musteri sé hreift.
Frá þeim hásölum heimabygð
þessa síðustu viku er hann að-; ar sinnar við hafið leggur séra
eins tekinn verðlaus, og því ó-1 ^áii ian(i °g iog undir fót suður
víst, hvort nokkuð fæst fyrir Ifii stórborga Bandaríkjanna, og
hann. Það er því dauft hljóð f | stígur á land í New York, þar
fiskimönnum. jsem ait mannlegt hyggjuvit
Heilsufar manna hefir verið jheimsins má heyra og sjá og
í góðu lagi hér í sumar, og það i Þreifa á. Enn það heftir ekki
sem af er vetrinum. Engir hafa i for sera Eais- Hann á sjálfur
dáið hér, sem eg man eftir, og j Það verðmætasta sem þar er að
engar slysfarir.
Fremur þyngist nú róðurinn
fyrir bændum hér, því ekki lítur
út fyrir að bændavörur stígi í
verði í nálægri framtíð. Hags-
bótin af Ottawafundinum nær
ekki til okkar bændanna, svo
á beri; miklu fremur hið gagn-
stæða. Þó mun afkoma bænda
víða vera verri en hér. Þessi
sveit hefir staðið sig allvel til
þessa, en nú þykjast margir sjá
fram á að ekki verði haldið í
sama horfi lengur. Sveitjarsjóð-
ur hefir veri ðskuldlaus til þessa
og talsvert verið unnið að sam-
göngubótum árlega. En nú
fjölgar þeim óðum, sem ekki
geta borgað skatta, og lítils
peningastjyrks að vænta frá
stjórninni. Hún mun hafa í
mörg horn að líta. Þyngjast því
finna. Eg meina ekki gullið og
gimsteinana, átrúnaðargoð þess
arar aldar, heldur aflgjafa and-
ans, sem allir geta öðlast sem
leita hans með alvöru.
Sönn vinátta á sterka flug-
vægi, er stytta allar fjarlægð-
ir.
Brýnasta erindi séra Páls Sig
urðssonar vestur um haf var
að vitja sinna fyrri safnaða,
þegar hann var þjónandi prest-
ur að Garðar, Norður Dakota,
og hér við Brown norðan landa
mæranna.
Hér mæta vel nefndum góð-
um gesti, kaldar kveðjur hins
alþekta Canada-vetrar, 15 mílna
leið frá járnbrautarstöðinni og
hingað suður í Pembinafjöllin,
til okkar, sem erum svo fáir
og smáir, en verðum að fjöl-
auðvitað útgjöld á þeim, sem menni, þegar við mætumst á
gera, ef bændur eiga ekki að
flosna upp í stórhópum.
Nú hefir ríkisstjórnin skipað
sálast á þessu ári: Jafnaðar-
mannafélag Akureyrar, Sjó-
mannafélag Norðurlands, Sam-
þriggja manna nefnd til þess að j vinnufélag sjómanna og Neta-
athuga kjör bænda, og vinna °S
gjaldþol hafa, því ekki þykir á-
litlegt að hleypa sveitinni í stór
skuldir, eins og útlitið er nú.
Margir vilja því láta sveitar-
stjórnina hætta störfum, og
gefa sig upp undir forsjá fylkis- hugsjónir til alls og allra.
samfundum. En svo reynist oft
vetrarkuldinn hverfandi sem
hraðfara ský, frá sól, þar sem
vináttan ríkir innifyrir í yl-
geislum vináttunnar, hlýjustu
maður vísvitandi geri eitthvað afleiðingarnar, sem mestu máli
varða, þegar meta skal, hvort
verkin séu góð eða ill.
það, sem hefir þær afleiðingar
fyrir einhverja aðra eða hann
sjálfan, að skapa varanlegt böl
eða er niðurlæging á manndómi
hans eða þeirra.
Mér dettur ekki í hug, að
þessi skilgreining sé með öllu
fullnægjandi eða að ekki megi
einhverju við hana bæta, en sé
hún nokkuð nálægt sanni, þá
liggur í augum uppi, að við
erum komin langt frá hinni
gömlu hugmynd um snydina.
Samkvæmt henni var syndin
fyrst og fremst óhlýðni við vilja
Guðs, hún var spilling og þver-
úð hjartalagsins, orsakir hennar
áttu ávalt að vera rangur og af-
vegaleiddur vilji hvers manns,
sem syndgaði. Það var skoðun
Páls postula. Hún var ólík
FRÁ ISLANDI
með þingi og stjórn að því að J félagið, Söltunarfélag verkalýðs
finna ráð landbúnaðinum til ins, kvað vera í andarslitrun-
viðreisnar. I þessa nefnd hafa um.
verið skipaðir þeir Pétur Otte-! * * *
sen alþingismaður, Tryggvi Vestmannaeyjabær gjaldþrota?
stjórnarinnar. Öðrum þykir það
viðsjárvert og vilja halda öllu
í sama horfinu, í von um betrí
tíma bráðlega. Þá eru enn aðr-
nóta-mannafélagið. Fimta ir sem vilja skora á þingið að
gefa sveitunum enn meira vald
Á þeim fáu dögum, sem séra
Páll dvaldi hér, heimsótti hann
flestöll heimili gömlu sóknar-
barnanna sinna, og hefði ekk-
ert undanskilið, ef brautirnar
hefðu verið betri yfirferðar. En
til að ráðstafa fjármálum sín-1 presturinn gleymir engum, og
um á sem ódýrastan og hug- j ekki blindu konunni, sem í mörg
Þórhallsson bankastjóri og Sig-
urður Kristinsson framkvæmd- hamar’’ í Vestmannaeyjum hélt
arstjóri. afar fjölmennan fund í gær-
Nefndin hefir þegar hafið kvöldi um fjárhagsástand bæj-
hefir þegar
starf sitt og sett sig í samband arins, en það er nú svo aumt,
feldastan hátt, meðan á þessu
harðæri stendur. Út af þessu
.Tafnaðarmannafélagið “Þórs-|eru allmiklir flokkadrættir hér
í sveitinni. Þó munu fléstir
sammála um það, að sveitar-
stjórnin sé óþarflega dýr og
umfangsmikil eins og nú standa
Fullveldi íslands og alþjóða-
dómstóllinn í Haag.
Grænlandsmálið er nú rætt af
kappi fyrir alþjóðadómstólnum
í Haag. Málaflutningsmenn
Dana hafa þar haft orðið til
þessa.
Á mánudaginn hóf þar um-
ræður af hálfu Dana belgískur
maður, Charles de Vischer að
nafni og er hann prófessor í
þjóðréttarfræði. — Eftir því,
sem einkaskeyti frá Noregi, sem
hingað barst í gær, hermir,
hefir prófessor þessi meðal ann-
ars komist þannig að orði:
við banka og sparisjóði. Síðan
mun hún safna skýrslum frá
verzlunum um land alt, og eins
frá bændum sjálfum.
* * *
Fimm eldsvoðar í Reykjavík á
hálfum sólarhring.
Slökkviliðið hafði nóg að
gera s.l. sólarhring, því að á
einu dægri, urðu hér ekki færri
en fimm eldsvoðar.
að bærinn getur ekkert vinnu-
sakir. Sýnast því allar líkur til
kaup greitt í peningum, hvorki að þær sveitir, sem hafa stað-
til fastra starfsnianna né ann- | ið sig þolanlega fram að þessu,
ár hefir legið i ruminu, og er
nú 89 ára að aldri. Hún heitir
Sigríður Guðlaugsdóttir. Er
tengdamóðir Guðmundar skálds
Friðjónssonar á Sandi. — Hann
sendir þeim ástríka kveðju, sem
hann gat ekki séð og kynst.
Séra Páli var sérstaklega ant
um að sjá alt fólkið, eldri og
yngri; börnin, sem hann hafði
ara starfsmanna, heldur greiðir J muni hljóta að dragast bráð- skírt og fermt, og athuga þau
af föðurlegri nákvæmni. Það
það með vöruúttektarseðlum í! lega niður í sama skuldafenið,
K.f. Bjarma. Eftir miklar um-! sem svo margar eru soknar í,
ræður -um þetta hörmungar- j ef engra úrræða er leitað. —
ástand, var samþykt áskorun til. Þessu lík hreyfing mun vera
meirihluta bæjarstjórnar, n að allvíða í sveitum nú, eftir því
gera eitt af tvennu, að afla sér sem mér er skrifað víðsvegar
heimildar til að taka í sínar að- og svo er að sjá á nýkomn-
Á sunnudagskvöldið kom eld- hendur kolaverzlun, lyfjaverzl- ; um blöðum, að nágrannar okk-
ur upp í Höfða, bústað Matthí- un, áfengisverzlun ríkisins, kvik ar í Chatfieldsveit, hafi þegar
asar Einarssonar læknis hér myndahús, afgreiðslu skipa og gert upreisn og stjórnarbylt-
inn með sjónum. Um kl. 6.30 í skattleggja opinberar skemtan-
gærmorgún var slökkviliðið , ir, að öðru leyti álítur félagið
kvatt suður að Skildinganesi. að heppilegast sé fyrir bæinn að
Var eldur þar í hvisi í Þvergötu lýsa sig gjaldþrota nú þegar.
ingu hjá sér. Enginn dómur skal
á þessi mál lagður hér; þessa
er aðeins getið í fréttaskyni
En þetta er málefni, sem vert
er einkenni beztu leiðtoga
mannkynsins, að skoða alla jafn
ingja og leiða þá á réttan veg.
Sagan ber þess vitni fyr og
nú.
Laugardagskvöldið 3. þ. m.,
fór fram skírnarathöfn, fram-
kvæmd af áðurnefndum presti,
í húsi þeirra góðkunnu hjóna
Árna Ólafssonar og ísafoldar.
Foreldrar barnanna (þau voru
tvö) og margt fleira bygðarfólk
Frh. á 8. bls.