Heimskringla - 20.12.1944, Blaðsíða 2

2. SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 20. DES. 1944
WAWANESA
MUTUAL INSURANCE CO.
Head Office: WAWANESA, MAN.
Wlnnipeg Branch: 405 National Trust Bldg.
We specialize in the following lines of insurance:
Fire, Automobile, Burglary, Plate Glass,
Personal Property Floaters and
Inland Marine.
Local Representative:
JOHN V. SAMSON
1025 Dominion St. Phone 38 631 Winnipeg, Man
MEÐ ÞÖKKUM FYRIR MARGRA ÁRA VIÐSKIFTI
OG HUGHEILAR ÓSKIR UM GLEÐILEG
JÓL OG FARSÆLT NYÁR.
CREAMERY CO. LTD
Winnipeg, Man
★ CRESCENT ISRJÓMI í sín
um mörgu myndum (novel-
ties) er það sem gerir jóla-
borðhaldið skemtilegast.
SHOP-EASY STORES
FEATURE
HANGIKET
HT OUR SARGENT RVE. STORES
at MARYLAND at LIPTON
Með beztu óskum um
gleðileg jól og nýár
Til vina og viðskiftamanna vorra
Alatco+ud Q>iaUt Go-nup,a+uf, JlUrutedt
WINNIPEG — CANADA
Comþliments of the
SEASON
PHONE 37 071
370 COLONY ST
Tons of Satisfaction
Macdonald
SHOE STORE LTD
492-4 MAIN ST
You Are As Young As Your Feet
rom
WINNIPEG, MAN
Use HAPPY'GIRL FLOUR in all your baking,
Kveðjumál
flutt við útför Jónasar Kristjáns
Jónassonar í Fyrstu lútersku
kirkju, þann 11. september 1944,
af séra Valdimar J. Eylands.
“Eg er ætíð hjá þér, þú held-
ur í hægri hönd mína; þú munt
leiða mig eftir ályktun þinni,
og síðan láta mig ná sæmd.
Þótt hold mitt og hjarta tærist,
er Guð bjarg hjarta míns, og
hlutskifti mitt um eilífð.”
Ps. 73.
A
Jónas Kristján Jónasson
á sig fyrir að vera góður búmað-
ur, enda fór saman hjá honum í
öllum hlutum ráðdeild og rögg-
semi. Varð hann innan skamms
betur settur efnalega en flestir
sveitungar hans. Auk búskapar-
ins stundaði hann verzlun um
Ihríð og fórst það sem annað vel
úr hendi. Oft hafði hann sín síð-
ari ár gaman af að segja frá
fyrstu árunum þar nyðra. Var þá
venjulega farin ein kaupstaðar-
ferð á ári til Winnipeg með hest-
um og uxum. Tóku þær ferðir
með viðstöðu í Winnipeg oft um
mánaðar tíma. Síðar kom járn-
brautin til Oak Point, og þá voru
vörur sóttar þangað um 60 mílna
vlegalengd, og upp frá því tóku
aðdráttarferðir Siglunesbygðar-
manna aðeins eina viku, og þótti
það mikil framför. Jónas heitinn
var ekki aðeins duglegur bóndi,
heppinn verzlunarmaður, félags-
maður ágætur óg stuðningsmað-
ur kirkjumála, heldur var hann
og framsýnn og öflugur forystu-
maður á sviði mentamála sveit-
ar sinnar. Hann var fyrsti hvata-
maður að því að barnaskóli var
stofnaður í bygðinni, en áður
hafði hann fyrstur sinna sveit-
unga ráðið til sín heimiliskenn-
ara fyrir börn sín og nokkurra
nágranna sinna. Eftir að Siglu-
nesskólinn var bygður var hann
um fjölda ára formaður skóla-
nefndarinnar. Árið 1919 átti
‘hann, ásamt Guðmundi Jónssyni
frá Húsey frumkvæðið að því að
sveitarstjórn var mynduð í Sig-
luneshéraði. Lengi var hann
einnig í stjórn lestrarfélags
bygðarinnar, og einnig formaður
Goodtemplarareglunnar, er þar
starfaði um margra ára skeið.
Af því sem nú er talið er það
ljóst að Jónas var sveitum þeim
sem hann davldi í hinn þarfasti
maður, og hinu íslenzka þjóðfé-
lagi hér viestan hafs til hins
mesta sóma. Hann var þá einnig
gæfumaður að því leyti að hann
fékk að njóta ávaxta iðju sinnar,
og naut virðingar og velvildar
allra sem þektu hann. Fyrir
nokkrum árum brá hapn búi, en
fékk sonum sínum Skúla og Boga
umráð þess í hendur. Þó var
hann elskur að heimili sínu og
þar vildi hann helzt dvelja. —
Nokkur síðustu árin hefir hann
haft vetrarvist hér í borginni, og
notið hinnar ágætustu umönnun-
ar og ástríkis barna sinna. Síð-
ustu vikurnar var hann allþungt
haldinn, og oft erfitt um mál.
Benti hann mér þá eitt sinn er eg
sá hann upp á vegginn fyrir ofan
rúmið á myndir, sem þar héngu
af heimili hans og börnum. Það
var eins og hann vildi segja:
Þarna geturðu lesið mína æfi-
sögu; hún vefst um heimilið og
börnin. Og það er óhætt að segja
að það er stór og glæsileg saga,
um fram það sem alment gerist.
Heimilið sveitarsómi, börnin 11,
öll vel áf guði gefin, og í góðum
kringumstæðum.
Börnin eru þessi:
Þorfinnur Egill, Guðmundur
F., Ólafur, Vilhelm Snorri, Jónas
Bogi, allir hér í borginni, og
Skúli á föðurleifð sinni á Vogar,
og dæturnar: Þóra Björg, Mrs.
Hávarðson, Clarkleigh; Guðlaug,
Mrs. B. G. Jdhnson, á Vogar;
Jónína, Mrs. Geo. Sommerville,
Winnipeg; Ólafía Svanhvít, Mrs.
O. Johnson á Vogar, og Olga,
Mrs. J. J. Czarlpwski, Kingston,
Ont.
Hann hafði komið ungur vest-
ur um háf; hann hafði verið
frumbyggjari í tveimur þjóð-
löndum; hann hafði verið sveit-
arhöfðingi og forvígismaður
menningarmála í tveimur ný-
bygðum mleðal fólks vors; hann
hafði tvisvar orðið ekkjumaður;
hann hafði lifað ávaxtasömu lífi
í stórum hóp myndarlegra barna,
og afrekum margskonar. Vissu-
lega hefði hann mátt taka sér í
munn orðin sem eg tilfærði hér
að framan: Eg er ætíð hjá þér,
þú heldur í hægri hönd mína; þú
munt leiða mig eftir ályktun
þinni, og síðan láta mig ná sæmd.
Hann safnaðist til feðra sinna,
föstudaginn 8. sept., þá rúmlega
82 ára að aldri. Er með honum
til grafar genginn maður sem var
sómi hinnar íslenzku bænda-
stéttar í Vesturhenmi, góður
maður, sem naut mikillar gæfu,
maður sem við öll kveðjum með
þakklátum huga og hinni mestu
virðingu.
Jónas Kristján Jónasson var
Skagfirðingur að ætt og upp-
runa. Móðir hans hét Krist j ana,
en faðir hans var Jónas Jónsson í
Hróarsdal; var hann nefndur
“læknir”. Ungum var Jónasi
komið í fóstur hjá Agli Gott-
skálksyni, merkisbónda á
Skarðsá í Sæmundarhlíð, og
dvaldi þar til fullorðinsára. Það
að Jónasi var hlýtt til fóstra síns
má af því merkja að hann lét
fyrsta son sinn bera nafn hans.
Tuttugu og eins árs að aldri gekk
hann að eiga Þóru Þorsteinsdótt-
ur frá Reynistað, og fluttu þau
það sama ár, 1883, vestur um
haf, og settust að nálægt þar sem
nú er Hallson í Norður Dakota.
Eftir 9 ára sambúð þeirra dó
Þóra; skildi hún manni sínum
eftir einn son, Egil, er fyr var
minst á, en annað barn þeirra
hafði dáið á unga aldri. Árið
1893 giftist Jónas í annað sirm.
Var síðari kona hans Guðrún
Guðmundsdóttir Finnbogasonar
frá Stefánsstöðum í Skriðdal. —
Bjuggu þau hjón í Hallson til
ársins 1895, er þau fluttust í
Siglunesbygð við Manitobavatn,
þar sem þau bjuggu síðan allan
sinn búskáp. Jónas var félags-
lyndur maður, enda gæddur ó-
venjuJegum hæfileikum til for-
ystu og samkvæmislífs. Hann
var alþektur gleðimaður á mann-
fundum, stóð framar flestum
samferðamönnum sínum í söng-
list og mælsku, gestrisinn var
hann með afbrigðum, og ljúfur
heim að sækja. Á Dakota árum
sínum var hann einn af frum-
kvöðlum Vídalíns safnaðar sem
enn er starfandi þar í sveit; var
hann forseti þess safnaðar í all-
mörg ár. Beitti hann sér fyrir því
að stofna þar sunnudagaskóla, og
tók sjálfur þátt í barnafræðslu,
og var yfirleitt forsprakki í nauð-
synjamálum bygðarinnar.
Þegar norður kom til Siglu-
nesbygðar, var afstaðan önnur
og fyrst um sinn öll erfiðari en í
bygðinni í Dakota. Samgöngur
voru slæmar og aðdrættir allir
langir og erfiðir. Ekki leið þó á
löngu að framtakssemi og dugn-
aður hans kæmi fram. Árið 1902
bygði hann fyrsta timburhúsið í
bygðinni; hafði hann orðið að
flyjta timbrið á sleðum að vetr-
inum um 70 mílur vegar. Mörg-
um árum seinna reisti hann ann-
að heimili, og svo hið þriðja
miklu veglegra en hin tvö. —
Stendur það á fögrum stað við
vatnið, hinn ágætasti minnis-
varði landnemans, enda ef. tit
vill fegursta heimili þeirrar
sveitar. Jónas fékk snemma orö
YEARLINGS
LEGS .. . Ib. 45é
LOINS ... lb. 45<*
SHOULDERS .. .. .lb. 27?
FLANKS .. lb. 17?
As “Monty” would say
»Good Hunting«
to all our friends during this
year end season.
Like our good Pal and Mascot
Reddy Kilowatt
We are always ready to provide Courteous, Efficient,
Service with each of these Community Commodities:
ELECTRICITY * GAS * TRANSPORTATION