Heimskringla - 20.12.1944, Blaðsíða 14

14. SlÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 20. DES. 1944
Maðurinn stóð þarna úti í myrkrinu og
starði á hana. í langa hríð sneri hún blaði við
og við og hélt áfram að þurka á sér hárið. Mað-
urinn gekk nær. Myndin var æ fegurri þess
meir sem hann nálgaðist hana. Hann gat ekki
séð eins vel og hann vildi, því að hvítt flugna-
net hékk fyrir glugganum og það gramdist hon-
um. Hann læddist nær og fór mjög gætilega, en
þá var húsið of hátt til þess að hann gæti séð.
Þá mundi hann eftir stóra víðitrénu, sem óx
yfir brunninum, en greinar þess uxu meðfram
glugganum á vesturhliðinni. Alt frá því að hún
var örlítil, hafði Elenóra stigið út um gluggann
út á greinina og rent sér svo niður trjástofninn,
sem óx skáhalt. Nú stóð hann hjá trénu og
sveiflaði sér upp á greinina svo að ekkert heyrð-
ist. Er hann hafði gengið eftir henni þrjú fet,
staðnæmdist hann. Hann var bara fáein fet frá
stúlkunni.
Elenóra lokaði bókinni og lagði hana til
hliðar. Hún tók upp handklæði, safnaði hárinu
saman og neri það, síðan breiddi hún hand-
klæðið á kjöltuna og hristi hárið yfir það. Svo
sat (hún í djúpum þönkuim. Smám saman fór
hún að tala upphátt. Þótt maðurinn væri svona
nálægt gat hann ekki fyrst í stað heyrt. Hann
laut áfram og hlustaði áfjáður . . . “aildrei getað
orðið svona hamingjusöm,” hvíslaði hin rólega
rödd. “Kjóllinn er svo fallegur, kápan og alt
— og þvílíkir skór. Eg þarf ekki að skammast
mín framar, nei, aldrei, iþví að Flóinn er þakinn
fiðrildum, sem eru mikils virði, og eg get altaf
veitt þau. Fuglakonan mun kaupa hin á morg-
un og fleiri næsta dag. Þegar þau eru búin get
eg leitað eftir hýðum og ýmislegu fleiru, sem
eg get selt. “Æ, guð, eg þakka þér fyrir þessa
dýrmætu, dýrmætu peninga. Nei, eg bað þig
ekki árangurslaust. Mér fanst þegar eg bað
guð að ihjálpa mér þarna í hinum mikla sal, að
þá mundi bann ekki vilja hjálpa mér, af því að
eg bað hann ekki áður en eg fór þangað. En
nú hefir hann hjálpað mér; eg er viss um það.”
Elenóra lyfti augunum móti hinum tindrandi
stjörnum, “Eg veit ekki mikið um hvernig eg
á að biðja á réttan hátt,” hvíslaði hún, “en eg
þakka þér drottinn að þú hjálpaðir mér þegar
þú sást bezt henta og á þann hátt sem þú vissir
að var beztur.”
Andlit hennar ljómaði og yfri því hvíldi
bjartur ljómi. Tvö stór tár fyltu augu hennar
og féllu niður hina brosandi vanga hennar.
“Æ, eg finn að þú hefir hjálpað mér og
varðveitt mig undir vængjum þínum,” sagði
hún innilega og slökti svo ljósið og litla tré-
rúmstæðið bennar brakaði af þunga líkama
'hennar er hún lagðist út af.
Pete Carson rendi sér niður af greininni
og hafði sig út á veginn. Hann stóð kyr langa
hríð og hafði sig svo aftur út í Flóann. Lítil
ljósglæta flökti í kring um kassann. Hann
staðnæmdist og bölvaði.
“Einhver hundur, sem reynir að stela frá
stúllkubarni,” sagði hann, “en hann hugsar lík-
legast eins og eg, að finni hann eitthvað, þá sé
það eign konu, Sem á nóg efni.”
Hann hélt síðan áfram meðfram girðing-
unni og mjög gætilega.
“Það virðist að það sé meira en lítil umferð
um mýrina í nótt,” sagði hann, “þrír okkar eru
þar á ferðinni.”
Hann stansaði í laut inni í norðvtesturhorni
mýrarinnar og settist niður á jörðina, náði
blýanti upp úr vasa sínum, reif blað úr lítilli
vasabók, sem hann hafði, og skrifaði með mik-
illi fyrirhöfn á það fáeinar línur. Að svo búnu
gekk hann í námunda kassans og beið þar. 1
huga sér sá hann hina fallegu, hvítklæddu
stúlku með Slegna hárið. Hann brosti og tilbað
myndina í huga sér þangað til hanarnir fóru að
gala og boðuðu afturbirtinguna.
Þá lauk hann aftur upp kassanum og lét
peningana aftur á sinn stað, en ofan á þá lagði
hann bréfið, sem hann hafði skrifað, síðan fór
hann aftur í fylgsni sitt og var þar þangað til
Elenóra kom eftir stígnum, nett og yndisleg í
nýjum kjól með nýjan hátt.
Hún hafði átt örðugt að ráða við hár sitt,
það hrökk og ýfðist og glitraði og ekki gat hún
að sér gert að sjá, hve laglega umgerð það gerði
um andlit sitt. En minnug fyrirmæla móður
sinnar, beit hún á jaxlinn og rígbatt hárið að
'höfðinu með skómreim. Að móðir hennar hafði
á henni vakandi auga, grunaði hana ekki neitt,
en rétt í því að hún ætlaði að grípa fallega
brúna borðann, sagði móðir hennar:
“Það er bezt að þú látir mig hnýta þetta,
þú getur ekki gert það rétt fyrir aftan hnakkann
á þér.”
HELGIDAGA
Margar harðar orustur verður að há áður
en lokasigur er unninn, en gleymum því
ekki að þjóðirnar eru einhuga um að vinna
þann sigur sem til varanlegs friðar leiðir.
Með þetta í huga getum við mætt Jóla-
hátíðinni og hinu komandi ári, með nýrr:
og bjartari vonum.
Stofnun þessi lítur nú yfir hið líðandi ár
sem hefir reynst arðsamt og blessunarríkt
fyrir einhuga stuðning borgarbúa, sem vér
óskum innilega til heilla á hátíðunum sem
nú fara í hönd. Sömuleiðis er það ósk
vor til allra sem fjarvistum dvelja vegna
hins yfirstandandi ófriðar, að honum Iétti
sem fyrst, og að þeir megi aftur vitja
heimila sinna og sameinast ástvinum sín-
um í náinni framtíð.
HYDRO
ÍJtsöIumenn Ferðahugleiðinga
S. Thorkelssonar
Björnsons Book Store, Winnipeg
Ingvar Gíslason, Steep Rock,
Man.
G. Lambertsen, Glenboro, Man.
Elías Elíasson, Winnipeg
Jóh. Einarsson, Calder, Sask.
S. S. Anderson, Kandahar, Sask.
Rósm. Árnason, Leslie, Sask.
John Jóhannsson, Elfros, Sask.
Magnús Elíasson, Vancouver
Guðm. Þorsteinsson, Portland,
Ore.
Jónas Sveinsson, Chicago, 111.
J. J. Straumfjörð, Blaine, Wash.
S. J. Mýrdal, Point Roberts,
Wash.
Kr. Kristjánsson, Garðar, N. D.
H. Hjaltalín, Mountain, N. D.
Jón Guðmundsson, Hallson, N.D.
J. E. Peterson, Cavalier, N. D.
J. J. Middal, Seattle, Wash.
Skafti Sigvaldason, Ivanhoe,
Minn.
Höfundur Ferðahugleiðinga
BEZTA
JOLA-
GJÖF
Ferðahugleiðingar eftir Soffanías Thor-
kelsson er sá hlutur sem allir mundu gleðjast
yfir að fá sem jólagjöf, bæði á íslandi og einnig
fyrir vestan haf.
Hér er um tvö stór og afar vönduð bindi
að ræða og eru þau prýdd fjölda mynda. —
Band og allur frágangur er hið ákjósanleg-
asta.
Þessar Ferðahugleiðingar hafa fengið
ágæta dóma. Verðið er óvenjulega lágt, að-
eins $7.00 fyrir bæði bindin, póstfrítt.
JÓLA-ogNÝÁRS
ÓSKIR
til okkar íslenzku viðskif tavina
THORKELSSON LIMITED
- Manufacturers of —.
WOODEN CASES <Sf
WOOD WOOL INSULATION
1331
Spruce Street
Winnipeg,
Manitoba