Heimskringla - 14.02.1945, Page 4

V
4. SIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 14. FEBRÚAR 1945
Í^cimskringlíi
(StofnuB 1S8S)
Kemur út ó hverjum miðvikudegi.
Eigendur: THE VIKING PKESS LTD.
853 og 855 Sargent Avenue, Winnipeg — Talsími 24 185
Verð blaðsins er $3.00 árgangurinn, borgist fyrirfram. '
Allar borganir sendist: THE VIKING PRESS LTD._________
öll viðskiftabréf blaðinu aðlútandi sendist:
Manager J. B. SKAPTASON, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Ritstjóri STEFAN EINARSSON
UtanEDlTO RHEIMSKRINGLA, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Advertising Manager: P. S. PÁLSSON
"Heimskringla" is published by and printed by
THE VIKING PRESS LIMITED
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg, Man. — Telephone 24 185
WINNIPEG, 14. FEBRÚAR 1945
Þjóðræknisþingið
Það hefir ekki verið mikið um íslenzkar samkomur í þessum
bæ, það sem áf er þessu ári. Skemtanalífið hefir legið í dái. Undir
lok þessa mánaðar, er öhætt að lofa breytingu á þessu. Þá er
komið að þeim tíma, sem Þjóðræknisþingið er vanalega haldið,
sem deyfðinni og drunganum léttir af mönnum.
1 þetta sinn hefst þingið 26. febrúar. Það stendur að venju
yfir í þrjá daga. Lofar þar margt, nú sem fyr, góðri skemtun. Af
undirbúningi þess að dæma, verður það í þetta sinn hátíð allra
hátíða Islendinga, eins óg það hefir verið s. 1. 25 ár.
Fyrirkomulag þingsins mun verða hið sama og áður. Fundir
fara fram að deginum, en samkomur að kvöldi. Dagskrá þingsins
hefir ekki enn verið birt, en að því má ganga sem vísu, að verk-
efnin verði ærin og mörg þeirra hin mikilvægustu, sem hver
þjóðrækinn íslendingur ætti að láta sig mikið varða. Þau lúta að
sjálfsögðu að því hverng við fáum mestu til leiðar komið í þágu
viðhalds íslenzkrar tungu og annara íslenzkra erfða og snerta því
hvern sannan íslending.
Fyrsta kvöldið heldur Þjóðræknisfélag yngri manna (Ice-
landic Canadian Club) samkomu. Verður ræðumaður þar séra
Theoódór Sigurðsson. Söng og fiðluspili er einnig lofað. Sam-
komur þessar hafa að jafnaði verið fjölbreyttar og skemtilegar.
Annað kvöldið (27. feb.) verður hið mikla Frónsmót. Fer það
fram í Fyrstu lútersku kirkju að öðru leyti en dansinum. Ræðu-
maður á mótinu verður dr. Helgi Briem, aðalræðismaður íslands
í New York. Lofar það góðu um skemtun á samkomunni, því dr.
Helgi er fræðimaður góður og bráðskemtilegur bæði í viðmóti
og á ræðupalli. Hann er hér kunnur aðeins fyrir ritstörf sín og
mun marga nú fýsa að kynnast honum. Hann stóð fyrir hátíða-
höldunum í New York á s. 1. hausti, í sambandi við heimsókn
forseta Islands, og minnast þeir er þar voru viðstaddir héðan,
hinnar lipru og ágætu stjórnar dr. Briems í því sambandi. Verður
hann íslendingum hér kærkominn gestur og bjóðum við sem
hátíðáhöldin ágleymanlegu í New York sóttum, hann sérstaklega
velkominn og iþökkum fyrir síðast. /
Þriðja og síðasta kvöldið (28. feb.) heldur dr. R. Beck fyrir-
lestur um ferð siína til Islands á s. 1. sumri. Að heyra sagt frá
hverju fór fram á hátíðinni 17. júní af manni, sem héðan var þar
viðstaddur, þorum vér að segja, að margir hlakka til. Auk
þessa hefir stjórnarnefnd Þjóðræknisfélagsins von um að geta
sýnt mjög fróðlega og skemtilega mynd frá íslandi, sem áður
hefir verið getið í þessu blaði.
Að viðbættri þeirri skemtun sem að því fylgir fyrir íslendinga,
að finnast, lofar alt skemtilegu þingi. Vér viljum hvetja hverr
íslending sem á þess nokkurn kost, að sækja þingið. Það gerir
menn að betri íslendingum, að koma þangað.
LÆKMNGA MIÐSTÖÐ
FYRIR WINNIPEG
OG MANITOBA
Það er nokkuð síðan að fram-
sýnir áhugamenn í Winnipeg og
Manitoba fóru að finna til þpss,
að sjúkramálum bæjarins og
fylkisins væri mjög ábótavant,
ekki aðeins til þess að mæta
þörfum yfirstandandi tíðar í
þeim efnum, heldur einkum til
þess, að mæta vaxandi kröfum
framtíðarinnar í sambandi við
heilbrigðismálin og hinar hrað-
fara framfarir læknisfræðinnar.
Með þetta fyrir augum bund-
ust nokkrir menn samtökum
undir forustu Dr. P. H. T. Thor-
lákssonar, sem var bæði lif, sál
og driffjöður í þessu máli, til
frekari framkvæmda.
1 tvö og hálft ár fóru fáar
sagnir af athöfnum Dr. Thor-
lákssonar og félaga ihans sem
voru fáir í byrjun, og lenti því
verkið mest á Dr. Thorlákssyni
sjálfum, en á föstudagskveldið
2. febr. s. 1. boðaði Dr. Thorláks-
son og félagar hans til fundar,
réttara væri þó að segja bauð
hann og félagar hans á annað
hundrað mönnum og konum, frá
Winnipeg og nokkrum mönnum
utanbæjar sem mál þessi létu sig
varða til að hlusta á skýrslu og
hugmyndir forustumanna máls-
ins.
Fundurinn var haldinn í þing-
húsi fylkisins og fundarstjóri var
Dr. Thorláksson, sem einnig er
formaður ráðgjafanefndar þessa
máls sem nú er orðin stór og á-
hrifamikil. 1 ávarpi sínu til
fundargestanna mintist Dr.
Thorláksson dálítið á sögu máls-
ins og kom þá brátt í ljós, að
málið var komið út úr deyfðinni
og þokunni út í glaðbjartann
dag og búið að fá á sig ákveðna
mynd og hreinan svip. Þegar að
fundarmenn komu í fundarsal-
inn var þeim fengin í hendur
skrá þar sem sagt var frá við-
fangsefni fundarins og frá nöfn-
um þeirra manna sem þátt tækju
í þeim.
Fyrsta umtalsefnið var þessi
spurning: “What is the Medical
Center Plan?” (Hvað er meint
með hinni fyrinhöguðu lækn-
inga miðstöð?). Fyrri parti
iþeirrar spurningar svaraði Dr.
Bruce Chown, sérfræðingur í
barnasjúkdómum, við barna-
sjúkrahúsið í Winnipeg á þessa
leið:
Spursmálið sem hér er um að
ræða, er eitt hið þýðingarmesta
sem vér höfum haft með hönd-
um, svo þýðingarmikið er það,
að nema því að eins að það nái
fram að ganga er engin von til
þess, að við hér í Winnipeg,
Manitöba og Vesturlandinu get-
um notið til fulls framlþróunar
þeirrar er læknisfræðin hefir
tekið, er að taka og mun taka.
Eins og stendur, er hjúkrunar-
stofnunum vorum dreift út um
allan bæ og kröftunum skift.
Tæki þeirra ekki eins fullkomin
og þyrfti að vera. Þegar um
vandasama og torráða sjúkdóma
er að ræða, og kalla þarf sér-
fræðinga, þá eru þeir oft svo
bundnir að eftir þeim þarf að
bíða, oft í margar klukkustund-
ir, sem er ekki aðeins óþægilegt
heldur getur blátt áfram verið
skaðlegt, og úr þessu er ekki
hægt að bæta á neinn hátt, ann-
an en þann; að sameina kraftana
sem við eigum yfir að ráða. Færa
hjúkrunanhúsin og heilbrigðis-
málin saman á einn stað. Mynda
lækninga paiðstöð þar sem kraft-
ar vorir geti notið sín óskiftir,
þar sem þau fullkomnustu tæki
sem þekt eru geta verið almenn-
ingi til afnota og þar sem unt sé
að veita þá fullkomnustu kenslu
í læknis og hjúkrunarfræði sem
völ er á.
“Það er ekki til þess ætlast,
samkvæmt þessari hugmynd,”
sagði Dr. Chown, “að þessi lækn-
inga miðstöð verði til afnota fyr-
ir sjúklinga alment utan Winni-
peg-borgar og bygða þeirra er
næst Winnipeg liggja, nema þeg-
ar um sérstök sjúkdómstilfelli er
að ræða, sem krefjast meðferðar
er annarstaðar er ekki tök á að
veita”. Hann kvað aðal áherzl-
una vera, að búa svo læknaefnin
og hjúkrunarkonurnar úr garði
að þau væru fullfær til að ann-
ast öll vanaleg sjúkdómstilfelli
ií heimasveitum fólks þar sem
sjúkrahússvist væri væntanleg
með fulltingi og aðstoð fylkis-
stjórnarinnar.
Síðari Ihluta spurningarinnar:
“What is the Medical Center
Plan?” svaraði prófessor M. S.
Osborn, kennari ,í byggingafræði
(achitecture) við háskóla Mani-
toba-fylkis. Eftir að lýsa afstöðu
sinni til málsins og biðja því
gæfu og gengis sýndi hann og
skýrði uppdrátt af hinni vænt-
anlegu lækningamiðstöð sem
sýndi hvernig að hann og for-
stöðunefndin hefði hugsað sér
fyrirkomulag og húsaskipun
miðstöðvarinnar. Hann gat þess
að sjálfsagðast þætti að reisa
þessa miðstöð þar sem lækna-
skólinn og hið almenna sjúkra-
hús nú stæði og væri hugmynd-
in að þær tvær stofnanir yrðu
partar í miðstöðinni þegar hún
kæmist upp. Svo sýndi hann
aðrar byggingar í suður og aust-
ur frá þeim tveimur. Var þeim
prýðilega fyrir komið og mynd-
uðu ekki aðeins smekklega heild,
heldur verða sannarleg bæjar-
prýði.
Prófessor Osborn sagði að hug-
myndin væri, að kaupa alt land
og þau hús sem á því væru suður
að Notre Dame Ave., austur að
Sherbrook stræti, norður að
William Ave. að sunnan og s>vo
langt vestur frá Emily stræti
sem með þyrfti fyrir miðstöðina.
Hann benti á, að þar eð umferð
á Notre Dame avenue og jafnvel
á Sherbrook stræti og enda á
William avenue, sem að öllum
líkindum mundi aukast, gæti
komið til þess að raska ró þeirri
sem æskilegt væri að hvíldi á-
valt yfir slíkum stað, þá hefði
verið áformað að planta skógar-
bletti eitt hundrað fet á breidd,
meðfram Notre Dame avenue að
norðan, meðfram Sherbrook
stræti að vestan, og William
avenue að sunnan og eins langt
vestur og þörf krafðist. Þannig
er hugmyndin að innilykja þessa
lækningar miðstöð Winnipeg,
Manitoba og ’ vesturfylkjanna
trjálund, eða trjáveggjum, að
minsta kosti á þrjár hliðar.
Innan þessa trjálundar verða:
1. Læknáfræðideild Manitoba
háskólans. 2. Hið almenna
sjúkarhús Winnipeg borgar. 3.
Barnaspítali Winnipeg-bæjar. 4.
Spítali fyrir krabbaveikt fólk og
rannsóknarstofu í sambandi við
iþá ægilegu veiki. 5. Miðstöðvar
spítali fyrir tæringarveikt fólk.
6. Spítali fyrir fólk í afturbata,
(rólfært fólk). 7. Spítali fyrir
andlega bilað fólk, geðveikra
hæli. 8. Heilbrigðismála rann-
sóknarstofur Manitoba-fylkis.
Auk þess sem nú er talið, er
vonast eftir, að stofnanir þær
sem hér á eftir eru nefndar.
hafni sig einnig innan trjáveggj-
anna í lækningamiðstöðinni áð-
ur langt um líður: 1. St. Joseph’s
spítalinn. 2. Fæðingarstofnun,
annaðhvort í sambandi við al-
menna sjúrkahúsið eða sérstök
stofnun. 3. Tauga- og sálar-
fræðisstofnun. 4. Heilbrigðis-
deild Winnipeg-bæjar, í samfé-
lagi við Barna hospítalið. 5.
Sérstök deild til athugunar í
samibandi við börn og unglinga
sem eru á batavegi. Deild sú á
að standa í sambandi við barna-
spítalann. 6. Spítali fyrir fólk
með smitandi veiki. 7. Rann-
sóknarstofur miðstöðvarinnar.
8. Stofnun til heilla mannfélags-
málum (Social Welfare Unit).
9. Shriner’s spítalinn fyrir
kryppluð börn.
Það er vert að taka fram, að þó
að áformað sé að færa stofnan-
irnar sem nefndar hafa verið
saman í sameiginlega miðstöð,
iþá er ekki meiningin að þær séu
allar undir einni yfirstjórn, held-
ur að þær haldi áfram undir
samslags yfirráðum og þær eru
nú, og að hver og ein þeirra hafi
| sína sjúklinga eins og áður var.
| en eigi allar aðgang að þeirri
fullkomnustu þekking sem völ
er á og þeim fullkomnustu tækj-
um sem þekt eru í hvaða grein
iheilsu og læknisfræðinnar sem
um er að ræða.
Annað spursmálið sem rætt
var á þessum fundi var 1 hvaða
sambandi stendur þessi fyrir-
hugaða miðstöð við læknisfræði-
lega kenslu og læknisfræðilegar
rannsóknir?
Spurning þessari svöruðu þeir
H. P. Armes, forseti Manitöba-
háskólans og Dr. A. I. Mathiers.
Dean læknafræðisdeildar Mani-
toba háskólans. Sýndi háskóla-
forsetinn fram á hversu áhrifa
auðugt slíkt spor sem það, er
hér væri um að ræða væri fyrir
háskólann sjálfann, og það ekki
aðeins frá læknisfræðilegu sjón-
armiði, heldur líka alment talað.
Dr. Mathers flutti mjög ítar-
legt erindi og sýndi skýrt fram
á hina víðtæku þýðing er
stofnun slíkrar miðstöðvar
sem hér væri um að ræða hlyti
að hafa í för með sér. En hann
lagði sérstaka ■ áherzlu á nyt-
semi hennar í sambandi við
kenslu og undirbúning lækna.
Tók hann fram að eitt höfuð-
skilyrði þeirrar kenslu, væri að
hún færi fram í fullu samræmi
við hinar fullkomnustu vísinda-
legar rannsóknir, ef læknar sem
útskrifuðust, ættu að geta full-
nægt kröfum samtíðar sinnar —
að tækjum og kringumstæðum
til þess, var ábótavant eins og
stæði, og að úr því yrði ekki
bætt, nema máð einihug og sam-
tökum, slíkum sem þeim er hér
væri um að ræða, en með þeim
fengnum, mætti ekki aðeins
bæta úr því sem ábótavant væri
nú, heldur hefja kensluna í
læknisfræðinni á það stig, að
hana væri hvergi fullkomnari
að fá.
Þriðja og síðasta spursmálið
sem rætt var á þessum fundi
hljóðaði þannig: “Hvaða hag hef-
ir fólk yfirleitt af þessari hug-
mynd?”
Spurningunni svöruðu þeir D.
G. McKenzie fyrrum ráðherra
opinberra verka í Manitoba og
héraðsdómari J. M. George frá
Morden, Man. Bentu báðir ræðu-
mennirnir á hin margvíslegu
hlunnindi sem fólk yfirleitt yrði
aðnjótandi frá slíkri stofnun, en
sérstaklega væri það þó eitt, sem
slík stofnun veitti almenningi,
og hver einasti maður þíáði og
það væri full vissa um það, að ef
að alvarleg sjúkdómshætta vofði
yfir þeim, eða þeirra að þá ættu
þeir kost á að njóta þeirrar full-
komnustu læknishjálpar sem
læknavísindin þektu.
Eg hefi nú leitast við að skýra
frá þessu máli eins og það hefir
komið mér fyrir augu og eyru
— leitast við að draga fram þessa
djörfu, víðtæku og stórkostlegu
hugmynd eins skýrt og föng eru
á, og vona eg að það hafi tekist
svo, að lesendur geti fyllilega
áttað sig á henni. En eg get ekki
skilið svo við þetta mál, að minn-
ast ekki á þá afburða for-
ustu sem málið hefir notið.
Þegar að Dr. P. H. T. Thorláks-
son tók við þessu máli fyrir
tveimur og hálfu ári síðan, var
það formlaus draumsjón í hug-
um og á tilfinning fleiri eða
færri manna og kvenna utn að
eitthvað þyrfti endilega að gera
í þessu efni, en það var Dr.
Thorláksson sem leiddi það út úr
þokunni og gaf því fast form —]
hreina mynd — mynd svo djarfa
og stórslegna, að líka hennar er
hvergi að finna í Canada, og ekki
Iheldur í Bandaríkjunum, með
sama fyrirkomulagi. Hann
gerði meira en gefa þessu máli
mynd og form. Hann hefir afl-
að því fylgis líka. 1 þessi tvö og
hálft ár sem hann Ihefir haft
forustu máls þessa með höndum
hefir hann eytt þremur kvöldum
í víku í 130 vikur, til þess að
tala við fólk um málið og fá
menn og konur, félög og stjórnir
til að leggja því lið og auk þess
ritað bréf til einstaklinga og fé-
laga, sem hann sjálfur veit ekki
Ihvað eru mörg, því til fulltingis,
og nú þegar mál þetta er lagt
fyrir almenning þá er það eng-
inn smávægis liðsafli sem fylgir
því úr hlaði. Hér er sýnishorn:
University of Manitoba, The
Faculty of Medicine University
of Manitoba, Winnipeg General
Ho9pital, Ghildren’s Hospital of
Winnipeg, Shriner’s Hospital for
Crippled Ohildren, Department
of Health and Public Welfare —
Province of Manitoba, Manitoba
Sanatorium Board, Cancer Relief
and Research Institute, St. Boni-
face Hospital, Department of
Health Winnipeg, Federated
Budget Board, Winnipeg Foun-
dation, Winnipeg Suburban
Municipal Association, The Un-
ion of Manitoba Municipalities,
Manitoba Federation of Agri-
culture, Women’s Organization,
Winnipeg Board of Trade, both
sections, Oouncil of the City of
Winnipeg, Associated Service
Clubs of Manitoba, Manitoba
Hospital Service Association,
Manitoba Hospital Association,
Manitoba Medical Association,
Winnipeg Medical Association,
Manitoba Pool Elevators, Mani-
toba Teaaher’s Federation.
Auk stofnana þeirra og félaga
sem nú er getið, er fjöldi ein-
staklinga í Winnipeg og víðs-
vegar út um Manitoba-fvlki, auk
margra af embættisbræðrum Dr.
Thorláksson sem máli þessu eru
Ihlyntir.
Eg segi ekki að Dr. Thorláks-
son hafi leyst alt þetta feykilega
verk af hendi einn, því það hefir
hann sjálfsagt ekki gert, heldur
notið góðrar aðstoðar á ýmsum
sviðum. En hann hefir að minni
hyggju gert mest af því sjálfur,
'og beint því braut að því tak-
marki sem það hefir nú náð, og
það er að kunna vel til verks, og
ívera landsins hnoss.
Jón J. Bíldfell
ÞANKABROT
Eftir Rannveigu Schmidt
Við bíð^pm öll með óþreyju
eftir fralsisdegi undirokjuðu
1 þjóðanna og.þá sérstaklega syst-
’ uhþjóðanna á Norðurlöndum. En
| stundum dettur okkur í hug:
hvaða fréttir fáum við af kunn-
| ingjum og vinum í þessum lönd-
!um, þegar lausnarstundin kem-
I ur? Getur það -hugsast, að ein-
hverjir þeirra hafi gengið óvin-
inum á hönd? Hafi aðhylst
kenningar Hitlers, annaðhvort
vegna þess, að þeir trúðu á “nýja
skipulagið”, voru drotnunar-
gjarnir, eða voru svo veikgeðja,
að þeir sviku land sitt og þjóð,
til þess að halda þægindum lífs-
ins. . . Við höfum þegar heyrt
um suma.
Okkur blöskraði, þegar það
fréttist hingað, að gamall kunn-
ingi væri einn af stjórnarmeð-
limum Quislings hins norska.
Þetta er glæsilegur heimsmaður.
skemtilegur, kunni frá mörgu að
segja og dansaði vel. Fréttin
kom okkur ekki algerlega á ó-
vörum, því okkur var kunnugt,
að hann mat altaf sína eigin vel-
líðan umfram alt. Nú eru ætt-
ingjar þessa manns hér í álfu,
ágætisfólk, í öngum sínum yfú*
því hvað fyrir honum liggur,
þegar Norðmenn reka Nazista af
ihöndum sér, og föðurlandssvik-
ararnir fá sín makleg málagjöld-
Eða danska stúlkan, er við
þektum þegar hún var barn og
nú er gift einum aðalforkólfi
Nazista í Danmörku. . . Það snart
okkur að fá þá fregn, því okkur
þótti vænt um litlu telpuna ljós-
hærðu fyrir tuttugu árum síðan.
Og tveir danskir rithöfundar,
sem við þektum, annar þeirra
mikill bindindisfrömuður í Dan-
mörku og hinn, sem við dáðumst
að, já um eitt skeið þótti hann
mestur allra danskra leikrita-
skálda, en nú þverneita sumir
leikarar Konunglega leikhússins
í Kaupmannahöfn að leika í leik-
ritum hans, því hann er með húð
og hári í klóm Nazista. Hvernig
er hægt að skilja það, að gáfaðir
menn með fagrar hugsjónir geti
gefið sig djöflinum á vald “fyrir
eina brauðhleif. . .
En hvað vitum við, mannanna
börn, hvert um annað? Við höf-
um ekki orðið fyrir freistingun-
um, sem þessir menn hafa haft.
Eitthvað hefir það verið í lund-
arfari þessa fólks, sem hefir
freistað því til föðurlandssvik-
anna . . . og sumir eru fæddir
Nazistar. Ameríski rithöfund-
urinn Dorothy Thompson skrif-
aði grein á árunum, þar sem hún
sagðist leggja í vana sinn, þegar
hún væri í samkvæmum, að at-
'huga fólk og tína úr þá, er til-
hneigingu hefðu í Nazi-áttina.
Maðurinn sem talar með fyrir-
litningu um alt og alla, þykist
vita alt betur en aðrir, hefir sér-
staka ánægju af að gera gis að
þeim, sem lítilsigldir eru og hæg-
látir, hann er sá, sem mynd:
ganga Nazistum á hönd ef hon-
um gæfist færi á, sagði frú
Thompson. Hún hvatti lesendur
sína til að athuga þetta á manna-
mótum. Við höfum öll hitt þess-
konar fólk, en aldrei myndi þa®
þó vilja kannast við að vera
Nazistar.
Við höfum heyrt, að Nazistar
finnist á Islandi. Kona hér sagði
okkur á dögunum, að hermaður
einn, amerískur, sem dvalið hef-
ir á Islandi í tvö ár, hefði sagt
sér, að það úi og grúi af þesskon-
ar fólki á Islandi, fólki sem dáist
að Hitler og yfirgangi og grinad
Þjóðverja. Við giskum nú á, að
þessi piltur hafi misskilið land-
ann heldur svaðalega, og við
vonum, að þessi skoðun ríki ekki
meðal margra Bandaríkjaher-
manna þar heima . . . það myndi
verða Islandi til óbætanleg'’
skaða, ef sú trú festi rætur 1
Bandaríkjunum, að lslendingaf
dáist að Nazistum. . .
Okkur dettur í hug danska
greifafrúin, sem við sáum aHs'
staðar þar sem eitthvað var um
að vera í Kaupmannahöfn og
allir gerðu gis að á árunum, þeg'
ar hún tók sér ferð á hendur til
Hollywood í þeim erindum —-
því er hún sagði blöðunum — a^
afhenda einni filmstjörnunu’
pakka. Þetta var ljót kerlingi
sem klæddi sig eins og sautján
ára blómarós, talaði hátt *
mannamótum og gerði altaf sitt
ítrasta, til þess að láta sem mest
á sér bera . . . já, sú kona er að
sjálfsögðu altaf á bandi þeirra>
sem valdið hafa og að hún held'
ur stórveizlur fyrir þýzka hef'
foringja í Kaupmannalhöfn, h°f'
ir án efa engum komið á óvörum
. . . en að kona, sem við þekkj'
um í Oslo, og alin er upp a
frjálslyndu heimili. þar, skanahi'
ar landa sína roknaskömm11111
með miklum ofsalátum fyrir, a^
þeir ekki vilja aðhyllast NaZ!'
kenninguna, það var hvumlel®
fregn fyrir okkur.
Já, við getum ekki að Þv’
i gert, að við erum hálfhrœdd vl