Heimskringla - 21.03.1945, Page 5

WINNIPEG, 21. MARZ 1945
HEIMSKRINGLA
5. SÍÐA
3 greiddu atkvæði með br.til-
lögunni en margir móti, nokkr-
ir greiddu ekki atkvæði. Aðal
tillagan var þá borin upp og
samþykt — 18 með, 2 á móti.
Mátti því heita að fundurinn
væri einróma á móti því að þing-
tíma væri breytt.
Eg er kominn til Vancouver
ásamt konunni, verðum við hér
líklega einar 3 vikur eða svo,
ætlaði eg að skrifa þér áður við
lögðum á stað, en annríki var svo
mikið og alt í grænum sjó fyrir
mér, að ekkert varð af því. Tók
eg því skilríkin með mér til að
skrifa þér héðan. Við erum
komin hér í nýjan heim og lízt
vel á okkur, fólkið ber okkur líka
á höndum sér, svo okkur líður
Ijómandi vel.
Við kusum erindreka á þjóðr.
þingið á fundinum í Glenboro þ.
18, annars hefir deild okkar ver-
ið fremur aðgerðalítil á árinu og son
engin afrek eru frá henni að Skar^a •
segja. Við kusum góða nefnd
samt á fundinn til að skrifa upp
meðlimi fyrir næsta ár.
Með beztu óskum til þín og
þinna, og svo til Þjóðræknisfél.
og í hönd farandi þings.
Þinn einlægur,
G. J. Oleson,
skrifari deildarinnar Grund
1414 Greenleaf St,
Evanston, 111.
21.feb. 1945
Próf. Richard Beck, forseti
Þjóðræknisfélags Isl. í V.h.
Kæri Mr. Beck:
Þá er nú komið að þeim tíma
er þið haldið hið árlega þing
^jóðræknisfélags íslendinga í
Vesturheimi. Það er æfinlega
stór viðburður ár hvert á meðal
°kkar Vestur-lslendinga. Ef eg
væri nær mundi eg sitja það á
hverjum vetri, en því miður
hamlar því fjarlægð og ýmsar
aðrar ástæður.
Eg sendi því hér með innilega
kveðju til þingsins frá mér per-
sónulega og einnig frá Vísir, fs-
lendingafélaginu í Chicago, og
ósk um ávaxtaríkt verk í fram-
tíðinni eins og að undanförnu.
^inn með vinsemd og virðingu,
S. Árnason, forssti Vísis
ÆFIMINNIN G
Markús Jónsson
Baldur misti einn af frum-
kyggjurum sínum við lát Mark-
usar Jónssonar. Hann var fædd-
ur á íslandi að Spágilsstöðum,
Laxárdal, Dalasýslu, 22. nóv.
1358. Hann kom til þessa lands
1883 og settist að í Winnipeg,
þar sem hann kvæntist 10. jan.
1885, Margrétu Jónsdóttir. Þau
kjuggu í. Winnipeg þar til um
vorið 1898 að þau fluttu á land
IV2 mílu norður af Baldur, þar
sem hann bygði eitt það vegleg-
asta og vandaðasta heimili þeirra
tima, — heimili er ávalt stóð
°Pið öllum er að garði bar, rík-
Uru jafnt sem fátækum, háum
l^fnt sem lágum. Markús var
uafntogaður fyrir gestrisni og
hjálpfýsi til allra er hjálpar
'þurftu. Hann var tryggur vinur
°g gjöfull til kirkna og og líkn-
arstofnana. Líkur svo mörgum
eldri Islendingum hafði hann
skáldgáfuna í heimanfylgju og
hafði yndi af góðum bókum, enda
atti hann gott bókjisafn, allar ís-
lenzkar ljóðabækur og fslend-
ingasögurnar. Hann fylgdist með flestir þeirra ókunnugir. Margri hafði hann stundað hér veturinn
nútímanum fram til þess síðasta. húsmóður, undir slíkum kring-rí914—’15 og fram á veturinn
Markús var einn af nítján (umstæðum, hefði nú fallið allurjl915—’16 eftir föngum, en eftir,
systkinum. Einn bróðir hans, ketill í eld; en eg minnist ekki að hann fór austur, mun hann |
Jón, dó í júní 1944, annar bróðir að hafa séð Sigríði öllu glaðari,: hafa lesið eitthvað áfram eftii
hans, Guðbrandur, dó í sept. né úrræðabstri, en þetta kvöld. því sem orkan leyfði. Hann var
1944. Tvö systkini lifa hann, Að einni klukkustundu liðinni, undir eins í Mentaskólanum á-
Mrs. Ástrós Johnson í Winni- ^ var hún búin að matreiða kvöld- kveðinn í því að lesa guðfræði. í
peg og Jón í Reykjavík á ís- ^ verð í annað sinn og bera á borð palladómi, sem Eiríkur Helga-j
landi. Kona hans dó fyrir fjór- fyrir gestina; og hún sá um hýs- son, nú prestur að Bjarnarnesi í j
um árum. Þau eignuðust fimm ingu fyrir hvern og einn, í ein- Hornafirði, ritaði um hann í,
börn og eru þrjú þeirra á lífi, um eða öðrum stað í húsinu. skólablaðið Skinfaxa veturinn j
Mrs. G. Simpson í Winnipeg, | Þegar gestur var nýkominn að 1913—’14, getur hann þessarar j
Mirs. E. Laxdal og Jón M. bæði heiman, var það hennar mesta föstu ákvörðunar Rögnvalds. —|
í Baldur. Einnig á hann fóstur- yndi, að halda spurnum fyrir Blaðið Skinfaxi kom út skrifað
dóttur á lífi, Fríðu að nafni, er^um kunningja, ættfólk og vini á vegum Framtíðarinnar félags
heima á í Toronto, og ennfremur og um þá, sem hún.kunni nokk- efribekkinga, og í því blaði átti
sex barnabörn. ur deili á, sem voru margir, því Rögnvaldur þenna sama vetur
Jarðarför Markúsar heitins fór, hún var fróðari um ættfólk smásögu eða ævintýr, sem heitir
fram frá lútersku kirkjunni í flestra íslenzkra málsmetandi “Ljóðasmiðurinn”. Er það eina
manna, er uppi hafa verið i smásagan, ssm eg veit um eftir
hennar tíð, en nokkur önnur per- Rögnvald, þó að fleiri kunni
sóna sem eg hefi kynst. Þar til hann að hafa ritað. Hin fasta á-
fyrir rúmum áratug, var hún kvöðrun Rögnvalds með guð-
stálminnug á flesta hluti, en þó fræðina þótti mörgum næsta
Baldur og stjórnaði séra E. Fáf-
nis athöfninni. Líkmenn voru:
E. B. Laxdal, Árni Johnson,
Kristján Dalman, Tryggvi John-
S. Antoníus og Kristján
Hinar jarðnesku leifar . einkanlega á mannanöfn, kvæði furðuleg. Menn voru yfirleitt
hans voru lagðar í fjölskyldu
reitinn í Grundarkirkjugarðf.
—Þýtt úr Baldur Gazette.
og söng; enda var hún
sönghneigð og la'gvís.
Þegar hún var í blóma aldurs
mjög ekki farnir að ráða við sig í
Mentaskólanum, hvaða náms-
grein þeir myndu velja til há-
MINNINGARORÐ
síns, var áiún heldur
meðalkvenmaður að
meir en j skólanáms. Flestir harla reik-
líkams-, ulir í því efni fram á síðustu
vexti, er samsvaraði sér ágæt-
lega. Limaburðurinn var falleg-
ur og útlitið tilkomumikið. —
Andlitssvipurinn var göfugur og
Frh. frá 1. bls.
honum, daginn eftir giftinguna,
frá Victoria, B. C., til Point Ro- .
, . „r , r-, , • , . - , - ! hreinn. Harið var ljost og silki-
berts, Wash. Og her bjo hun 1 J...
_ t . . a.j , _ , miukt, og a það slo silfurblæ, og
með manm smum til dauðadags. I, ,
„ . , ° bar þvi lengi, a efn arum henn-
Tveim kornungum broðurdætr- f, , , ’ , , . . . _
, , , . , . . ar, ekkert a, að hun væn farm að
um gekk hun 1 moðurstað, Krist- , , TT.
ínu (Mrs. C. B. Stapp, San Diego, i )***% Hu" var "0Sla‘ 1 a ,r»
Calif.) og Elinu (M)rs. Dúi Ed. I fr^gongu bl.Slynd „g þaag.leg
valds, Seattle, Wash.i. Hún hefúi i1 v'ðmotr, Hun var fra““nala«»
, , . , , , , ' . goð við bagstadda. Vmfost var
ekki getað venð systrunum betri , , . ,_ ....
, , . r , . _ , . hun og vingoðk og atti fiolda
þo hun hefði verið þenrra sanna . _ , ” • . ,
, , , _ , , i vina. En það sem einkendi
moðir, enda elskuðu þær hana', . . , , , _
TT, r. „ , , . hana íafnvel mest var það, að
og virtu. Hun var og jafn ast-
rík eiginkona og hún var móðir,
umburðarlynd, umhyggjusöm og . . , , , , ,,
Hún iugði ÖUumlf®-’ Þv‘ hun ale“ s,al,a s‘«
hún hlustaði aldrei á neinn sögu-
burð um vini sína eða kunn-
ósérhugul.
gott til. Þeir sem hana þektu
bezt, mátu hana mest — og í
þeirra tölu er sá, sem þetta ritar,
og það sem bezt er í fari hans, á
hann henni að þakka.
Hún var mikilhæf kona, og
fullfæra um að dæma um gildi
iþeirra og lyndiseinkenni. Þótt
j henni væri mjög farið að förlast
minni síðustu árin, gleymdi hún'
j aldrei kærustu vinum, hvort sem
i þeir dvöldu nær eða fjær.
i *• íi . , ... „ ... , , „i Fair munu geta gert ser í hug-
lagði flest a gjorfa hond, þangað , , , ... ,
, . _. „ . * , .f arlund, hve mjog þessir morgu
vinir hinnar látnu hafa styrkt
mig í raunum mínum og dregið
sárasta sviðann úr sorgairsárum
mínum með hluttekning sinni,
. “There is nothiúg that hæði mUnnlegrÍ S“,legri'
„ .. _ , „, iSem og í ollu óðru, hafði hin
an t do , sogðu þær oft-: „ _
framliðna undirbuið og hluð að
til hún var orðin farin að heilsu.
Þegar hún var í Victoria-borg,
vann hún hjá þremur hefðarhús-
mæðrum, og það var samhljóða
álit þeirra, að henni léki alt í
höndum
Sarah can’t do”, sögðu þær
sinnis við vinkonur sínar. Mörg-! _
, . , „ i allri þessan goðvild 1 minn garð.
um arum siðar, heimsotti Sig-
ö Og fyrir þenna goðvildarhug er
eg öllum þessum vinum innilega
þakklátur og í ævarandi skuld.
Árni S. Mýrdal
ríður þessar konur, og tóku þær1
allar á móti henni sem hefðar-
frú. Ein þeirri sagði einhverju,
sinni við mig: “Sarah has the
bearing and manners of a
queen.” Þetta voru engar öfg-
ar. Um þetta skeið, var hún
óvenjulega léttstíg, fyrir jafn
F Ö L N U Ð B L Ö Ð
stundu. Áform Rögnvalds varð
snemma til, og við það hélt hann
fast og ákveðið. Hann bar í
brjósti háleitar hugsjónir og
hugðist að hrinda þeim í fram-
kvæmd með lífi sínu og starfi.
Háleitar hugsjónir og fram-
kvæmd þeirra var takmark lífs
hans. Og þegar komið hefir verið
auga á slíkt takmark, þá skiftir
ef til vill ekki eins miklu máli
og menn halda, hvar í tilverunni
að þessu takmarki er kept og því
náð. Margir eru heimarnir um
víðáttir hennar, og í þeim öllum
er þörf sterkra manna og sannra.
Hver er bær um að neita því, að
skammvinn æfi hér á jörð sé
stundum upphaf stórra afkasta
og afdrifaríkra afreka á öðrum
sviðum tilverunnar? Fáein föln-
uð blöð með nokkrum ljóðfórn-
um ungrar hrifnæmrar sálar sem
kölluð er burt héðan á fegursta
aldursskeiði, munu, ef að líkum
lætur, ekki verða talin neitt stór-
felt æfiafrek í augum heimsins.
En hversu oft eru ekki dómar
heimsins fallvaltir og í algeru ó-
samræmi við hið sanna eðli hlut-
anna. Tíminn er afstætt hug-
tak, mannsævin einnig. Verq,
sem lifir aðeins örfá ár í mann-
heimum, lætur stundum eftir
jsig djúptækari áhrif en önnur,
sem nær þar háum aldri. Og
þegar þessum örfáu árum hefir j
verið varið til að hugsa fagrar j
hugsanir,. má þá ekki gera ráð
fyrir því, að ávöxtur slíkrar iðju
verði ríkulegur þar, sem andlegu
verðmætin skifta öllu máli?
Þjáningin er fáum aufúsugest-
ur, sízt þeim, sem eru að hefja
Frh. frá 3. bls.
stóran kvenmann, limaburður- j norn leiksins leggur fyrir hann,
inn tigulegur, framkoman virðu- j en vex henni um leið yfir höfuð, ,
leg, en látlaus og eðlileg; bæði svo hún verður sjálf tortíming-j göngu sína á blómaskeiði lífsins.
var það, að henm var þetta með- ^unni ofurseld. Lögmál haturs- Það virðist hart að sjá vonirnar
fætt, og svo hafði hun vanist ins er óskeikult, alveg eins og bregðast> £ramtíðaráætlanir all-
goðum siðum og hæversku í upp- iögmál kærleikans. Þó að leik-1 ar hrynjaj ástin3) sem ætlað var
vextinum. Hun var framurskar- ,-rit þetta se aðeins ofullgert upp- að biði við dyrnarj leggja á
andi goð heim að sækja, því hún kast, er það nægilegur vottur fjótta. Það er oftast tilgangslaust
var að eðlisfan gestnsin og aluð- þess, að með höfundinum hafa að ætla að sýna þeirri) sem fyrir
leg, og hafði serstakt lag a að^búið engu minni hæfileikar til slíku verða) fram á hið góða {
gera gesti sína beimakomna. — 1-51—íx *— —
Henni varð aldrei ráðfátt, hvern-
ig sem á stóð, þegar gesti bar að
garði, og aldrei leið henni betur
leikritagerðar en ljóðsmíða.
þessari örlagarás. En stundum
• er eins og harmkvælamennirnir
“Þeir, sem guðirnir elska. j sjálfir öðlist þá innri sýn, sem
deyja ungir.” Þetta forna orðtak þarf til að sjá hið góða í þjáning-
en þa, þegar aðkomendur voru ^ kom okkur sumum j hug, sem unni og sætta sig við hana, jafn-
ovæntir. Mig rekur sérstaklega ^ þektum bezt R0gnvald heitinn vel fagna henni. Það er ekki
minm til eins tilfellis: Við v°r- Guðmundsson, þegar okkur barst sundrunarefni, að vita öldung.
um nýbúin að borða kvöldverð,
en kvöldverkin ekki hálfgerð,
þegar drepið er á dyr. Voru þá
komnir seytján manns í hlað, og
Wrn'l tUU fitSAMPir
CCfKCi- ofr
V . . «•!>«»
>ou will find yourself one of the best informed persons in
your community when you reod The Christion Science Monitor
rcgulorly. You will find fresh, new viewpoints, a fuller, richer
understonding of world offoirs . . . truthful, occurate, unbiosed
news. Write for somple copies todoy, or send for o one-month
trial subscription to this internotional daily newspoper ....
| The Christian Science Publishing Socicty
| One, Norwoy Street, Boston 15, Moss.
Please send sample copies
□ r isujo ocnu junipiu cujjicj .
of The Christian Science I
Monitor including copy ot I
| . Weekly Magozine Section.
! I—I Pleose send a one-month I
I STREET....b................................. 1 I trial subscription to The ■
I _ Christian Science Monitor, *
! CITY.......................STATE............ for which I enclose $............ |
fregnin um andlát hans fyrir' sem er saddur orðinn langra líf-
tuttugu og sjö árum. Eg man daga, fagna því að fá að deyja.
eftir bréfunum, sem eg fékk frá En hversu dásamleg er ekki
honum sumarið 1916, síðasta stundum helfró æskumannsins.
sumarið, sem hann lifði. Eg var Það er eins og fjarræn, hálf-
þá austur á Seyðisfirði, en hann brostin augun skynji einhvers-
heima í bygðarholti veikur; mun staðar inni á ókunnum viðáttum
þó hafa haft einhverja fótavist.
Við skrifuðumst á það sumar. —
Bréfin hans voru stundum rím-
uð, og jafnan gætti í þeim fjörs
og fyndni. Það var enginn veik-
indablær á þeim. Hann mun þá
hafa verið orðinn nokkurn veg-
inn viss um, að hverju dró. En
hann virtist hafa sætt sig við að
hverfa héðan. Guðfræðinámið
KAUPIÐ HEIMSKRINGLU
bezta íslenzka fréttablaðið
uppfyllingu allra þeirra glæstu
óska og vona, sem hann ól með
sér á skammvinnri æfi sinni hér.
Mér finst sem hinn gamli bekkj-
arbróðir hafi, er hann hvarf héð-
an, öðlast þessa æðri sýn. Eg
held, að hann, sem með saknaðar-
trega orti um ilm hinnar föln-
andi rósar, hafi fundið þann rós-
arilm aftur, margfalt áhrifarík-
ari en áður, í þeim heimi hinna
mörgu heima, sem hann var sett-
ur til að starfa í að nýju. Sá
Það er Hægt
Það er þjóðræknisskylda allra að framleiða og hag-
nýta eins mikið og hægt er af mismunandi garðávöxtum,
á sínurtl eigin búum.
Þessu fylgir unaður; safnið Radish, Lettuce, Fresh
Shelled Peas, Snap Beans, öllu úr yðar eigin garði. —
Njótið gleðinnar af að tína þessa uppáhaldsrétti þar.
Sáið í eldhúsgarðinn Steele-Briggs’ Trial Ground Tested
Seeds, og árangurinn er vís. Spyrjið eftir vöruskrá og
Field Seed List.
' Steele-Briggs Seed Co., Limited
TALSfMI 98 552
139 Market St. East Winnipeg
Einnig í Regina og Edmonton
“deyjandi ómur úr elskunnar
hörpustreng”, sem hvarf honum
á stund þjáningarinnar, hefir
aftur hljómað um sál hans, með
sterkum nið og fylt hina nýju
tilveru íians áður óþektum un-
aði.
Blöðin, sem hann lét eftir sig,
koma að líkindum aldrei öll fyr-
ir almenningssjónir. Hér hefir
verið sögð saga þeirra, og þó að-
eins til hálfs. Sögu þeirra alla
er ekki unt að skrá nú. Það verð-
ur þá fyrst unt, er sýn gefur til
fulls yfir þann ávöxt, sem sáð
var til á þessum fölnuðu blöðum
hans, sem dó svo ungur, en þó
svo ástfanginn af lífinu, sem
aldrei deyr.
Sveinn Sigurðsson
—Eimreiðin.