Heimskringla - 15.01.1947, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 15. JANÚAR 1947
HEIMSKRINGLA
5. SH
imdómls. Mienn gæta þess nefni-
lega mjög sjaldan að þeir hafa,
í fæstum tilfellum, hlustað á
kristnar prédikanir eða séð
kristilega lífsbreytni. í>etta sém
þeir héldu að væri kristindóm-
ur vóru ósamhljóða kreddur sér-
vitra kennifeðra og oftast inn-
blásnar af blóðfórnar sinnuðum
heiðindómi. Það var ekki krist-
indómur Krists, sem lögleiddur
var í Rómaríki eftir að keisa-
valdið hafði árangurlaust reynt
að uppræta hann méð öllum
hugsanlegum ráðum og með tvö
hundruð ára ofsóknum. Nei, það
vóru aðallega heimspekilegar og
heiðinglegar fornþjóða hug-
myndir, sem eignuðust dálitla
endurvakningu fyrir hæfilega —
hæfilega að hyggju valdhafanna,
íbiöndun af siðspeki kristindóms-
ins. Þessvegna gat kristindóm-
urinn ekki ollað þeirri heims-
byltingu, Sem til var stofnað af
Kristi. Þess vegna er þankafar
mannanna sama nú og það var
á hérvistardögum Jesu.
Eins og þá, er mannkynið vax.
ið uppúr sínum trúarbrögðum
en fylgir þeim samt af andlaus-
um vana en lítilli sannfæringu.
Eins og þá, trúa menn nú á mátt
auðs og vopna sér til öryggis og
velfarnaðar. Eins og þá, sækjast
menn nú mest eftir auði til að
geta liifað í mestum munaði. Eins
og þá, eiga menn sér nú fáar
upplyftandi hugsjónir, af því
þeim hefur þrotnað trú á sigur-
mátt hins góða yfir hinu illa.
Eins og þá, spyrja menn nú,
einkum á trúarefnum, hvað er
sannleikur? Menn nenna ekki að
leita hans og efast innra fyrir,
að nokkur hafi fundið hann enda
þótt þeir, í orði hveðnu, fylgi
einum eða öðrum kennimanni,
sem sjálfur styðst við dauðs-
mann hendur á vegferðinni.
En svo máttugur er boðskap-
ur Jesu, að menn megna samt
ekki að gleyma honum — eða
minsta kosti ekki ennþá. Retle-
hems stjarnan er ennþá vonar-
stjarna þessarrar veraldar.
★
Hvert einasta barn er ofunlítil
vonarstjama. Þegar foreldrarn-
ir horfa á hvitvoðunginn í vögg-
unni, vakna hjá þeim vonjr, að
það kunni að verða heiminum
til uppbyggingar, verða meiri og
betri manneskja en þeim hefur
sjálfum auðnast að verða. Eng-
inn veit hvað úr þessu barni
kann að verða en allir skilja að
möguileikarnir eru miklír bæði
til láns og óláns á æfileið þess.
Þannig hafa ásthllý augu vakað
yfir vöggu þeirra JónS Sugurðs-
Sonar, Abrahams Linoolns og ó-
tal feiri öðlinga; þeir, sem leystu
þrælafjötur af fólkinu og kéndu
sumum að verða að mönnum.
Án slíkra væri þó heimurinn
miklu snauðari af góðleik og
hugSjónum.
Við minnumst þeirra allra
með aðdáun og þakklæti, en á
jóílunum minnumst við hans,
sem var mestur þeirra allra,
beztur þeirra allra og vitralstur
þeirra allra.
Jólin eru haldin með ýmsum
hætti og stundum mönnum frem.
ur til vanvirðu en gæfu. Samí
ber því sízt að neita, að enn eru
þau víða haldin eins og vera ber
og í samræmi við hugsjónir jóla-
gestsins guðdómlega. Menn eru
betri menn og kærleiksríkari á
jólunum en endrar nær.
Einstaklingarnir senda vinum
sínum kveðjur og engin
veit hvað mikla gleði þessar
kveðjur geta stundum gefið,
hvað margar gleðiriíkar endur-
minningar þær kunna að upp-
vékja og hversu þær kunna
stundum, að minna einstakling-
ana á það, að enn séu þeir þó
ekki öllum vinum gléymdir.
Við leitumst við að gieðja
aðra með gjöfum. Við verjum
til þess talsverðri hugsun að
velja þær gjafir svo þær megi
að sem mestu gagni koma og
sem mesta gleði veita. Það ger-
ir okkur æfinlega gott að hugsa
, um annara þarfir og annara ósk-
‘ ir. Stundum nær þessi hugsun
enda til þeirra, sem vér ekki
þekkjum en vitum samt að muni
’ eiga séir gleðisnauð jól.
Fagurt dæmi um sliíkt hugar-
[ far vottar framkoma breskrar
J alþýðu, á þessum jólum. Fólkið
á Englandi neyddi stjórn lands-
' ins til að leyfa sér að senda jóla-
, glaðning til alislauisra barna á
Þýskalandi. Nú hefur samt ensk
alþýða af litlu að taka því nú er
skortur á flestu í Bretlandinu
stóra. Sá skortur stafar vitan-
J lega, að mestu, af hernaðar að-
gerðum feðra og bræðra þessara
j barna, sem enska alþýðan leit-
ast nú við að gleðja. Slík fram-
koma gerir drjúgum meir en
* samþyktir þinga til að grund-
| valla heimsfriðinn. Ef Kristur
| væri endurkomin til að segj a
'mönnum dæmisögur af miskun-
sömum Samverjum myndi hann
J enganveigin gleyma þessu fagra
ifyrirdœmi. Á siíku hjartaþeli
byggist ennþá vonin um friðar-
ríki þess bræðralags sem Krist-
ur kendi. Yrði slíkt hjartalag al-
ment þyrfti heimurinn ekki á
bryndrekum, eiturgasi eða vitis-
vélum að halda.
Þannig ættum vér að minnast
mannvinarins mesta og kennar-
ans bezta og oftar en einusinni
á ári, því hvenær sem vér minn-
umst hans ættu að vera jól í hug-
skoti þeirra, sem telja sig hon-
, um tiiheyrandi. Svo mun iíka
j verða hvenær sem við tökum að
hylla hann, sem lávarð vorn og
leiðsagnara, fremur enn ein-
hvern vegaviltann kennimann,
sem oftast skorti öll skilyrði til
að skilja hann og stundum jafn-
vel til að flytja hans kenningar
ómengaðar aif einkaskoðunum
misjafnlega hreinhj artaðra
Idrkjuhöfðingja. Þá fyrst gerum
við orð hans að ljósi á vorum
vegum og lampa vorra fóta. Þá
munum við líka eignast hans
iífsviðhorf og trúar bjartsýni.
Já, þáð á við að gefa gjafir í
hans nafni og í hans minningu á
jólunum. Þótt hann litu fyrst ljós
þessa heims úr jötunni og útum
fjárhús dyr. Þótt hann eignaðist
aldrei neitt og væri þessvegna í
hópi auðnuileysingjanna, að dómi
heimshyggjunnar, m'egnaði hann
samt að gefa heiminum hina dýr-
mætustu og þörfustu gjöf, sem
hann getur nokkru sinni hlotið.
Býðum við, það mun réttast að
orða þetta öðruvísi. Hann er ei-
iíflega reiðubúinn að gefa- slíka
gjöf, en hingað til hefur heim-
urinn hafnað henni.
Hvaða gjöf á eg við? Þá gjöf,
sem hann sagðist gefa: “Minn
frið gef eg yður.” 1 hverju er sá
ifriður fólginn? Hann er fyrst og
fremst hinn innri friður; ,sá sam-
vizku friður, sem veitist þegar
maðurinn finnur sig í samræmi
við sínar æðstu hugsjónir og í
þjónustu guðs og sannieikans.
Það er hið innra samræmi og hið
ytra samræmi við lög sinnar eig-
in tilveru og við lög s’kaparans
í tilverunni.
Viesalings órólega og áttavilta
j manns sál, hvert sem þú dvelur
í höll eða hreysi, hvers þarft þú
l fremur við en þessa friðar?
Hvaða jólagjöf myndi þér hent-
i ugri eða kærkomari. Án þessa
jfriðar getur þú aldrei haldið
verulega hamingjusöm jól! Jú,
! einhver Ijósaglampi endur-
I minninga kann að leyftra þér
sem snökkvast á jólánóttina.
Hvaðan kemur þér þessi leyftur
sýn endurminninganna? Frá
friðsælum og hátíðlegum sam-
verustundum í foreldra húsum
þar sem fátæklingar fögnuðu jól-
um.Sjálf jólagjöfin var kannske
bara kertisstúfur, sem bar
geislamagn kærleikans inní sál
þína. I Skini hins daufa baðstofu-
Ijósi ljómaði hvert andlit af innri
friði og hjartans fögnuði. Jesus
j vill gefa þér þennan frið og hann
I leitast við að upplýsa þig svo þú
getir eignast hann. Þú getur
] aldrei glatað honurn ef þú starf-
ar að því, eins og hann, að gera
Opið bréf
Kæri viðskiftavinur!
Sökum sívaxandi prentkostnaðar og dýrtíðar á Islandi,
hefir mér verið tilkynt, að “Eimreiðin” hækki í verði frá
síðustu áramótum, úr kr. 24,00 upp í kr. 30,00, eða úr $4.50
upp i $5.25.
Líkur eru til að samsvarandi hækkun verði á hinum ÍS-
lensku tímaritunum sem vestur berast. Um það hefi eg þó
enga tilkynningu fengið enn.
Veit eg að sumum lesendum tímaritanna, muni finnast
þau fara að verða nokkuð dýr, þar sem um helmings hækkun
á þeim er að ræða. Tímaritin eru samt ekki dýr við þessu ný-
hækkaða verði, samanborið við verð íslenzkra bóka, sem
hækkað haifa mörg hundruð prósent, síðustu árin. En tíma-
ritin eru skemtileg og hafa margvíslegan fróðleik að færa.
ÖIl tímarit á Islandi eru greidd fyrirfram. Eg verð einnig
að greiða þau fyrirfram. Hér greiða fæstir Tíimaritin fyrr en
þeim berast síðasta hefti hvers árgangs í hendur. Þetta þarf
að breytast. Veit eg þú verður mér sammála um það. Hér
eftir verða öll tímarit sem eg sel, að greiðast fyrirfram.
Ej? vil eiga greið viðskifti við' þig og samvinnu með
greiðtslu tímaritanna. Veit eg þú tekur því vel. Tilboð mitt er
því þetta. Þú greiðir þau tímarit sem þú kaupir fyrirfram, ií
byrjun hvers árs. En eg lofa því, að hækka ekki tímaritin frá
því sem þau eru nú ef þau hækka ekki meira en það sem nem-
ur “Eimreiðar” hækkuninni að þessu sinni.
Frá síðustu áramótum verður þá verð tímaritanna, ef
greidd eru fyrirfram, þannig: ,
“Eimreiðin” ______$4.50
“Nýjar kvöldvökur” 3.00
“Gi!íma” __________ 1.50
“Morgunn”_________ 3.00
Verði tímaritin ekki greidd fyrirfram frá síðustu ára-
mótum, verður vérð þeirra þannig.
“Eimreiðin” $5.25 og hin tímaritin með samsvarandi
hækkun ef þau stíga í.verði á íslandi. Vona eg að þú takir
þetta til greina og bregðist vel við, og útvegir fleiri kaupend-
ur að þessum vinsælu tímaritum, við þessu verði.
Vinsamlegast,
BJÖRNSSON’S BOOK STORE,
702 Sargent Ave.,
Winnipeg, Man., Canada.
(lí'fið að uppihalds lausri kær-
leiks hátíð og vehöldina að
veizlusal fyrir alla.
Jólin boma til heimilanna,
eins og áður, en þar sem hinn
innri friður þekkist ekki verða
þessi heimili ekki að friðar kynn.
um. Þar verða kristileg jól ekki
haldin, þrátt fyrir alla rausn og
allar jólagjafir. Heimilin eru
undirstöður þjóðfólagannia og
hvers þarf nú heimurinn fremur
en að styrkja þær stoðir með
ástsamlegu samstarfi fjölskyld-
anna?
Hvers þurfa þjóðfólögin frem-
ur en samkomulags og samvinnu.
Óðara og orustum létti, í heims
styrjöldinni síðari, tók að bóla
á verkföllum og stétta óeyrðum
í ýmsum löndum. Engin veit
hvernig þeim kann að ljúka en
þær geta leitt, enn sém áður, tiil
styrjalda milli þeirra sem alt
sitt eiga undir velférð lands
síns og þjóðar. Þær geta vélt í
rústir því sem kynslóðir hafa
skapað og þær geta leitt yfir
jafnvel hinar auðugustu þjóðir
fjárkreppu, sem aftur skapar ó-
Slökkvandi hatursbál á milli stett
anna. Skuggi þeirra skelfinga
hvílir nú yfir mörgurn þjóðlönd-
um. Við þurfum friðar og engin
getur fremur skapað hann en
Kristur með kenningum sínum.
Vildum við aðeins hugleiða þær
ií heild sinni myndum við bráð-
lega komast að þeirri skoðun, að
engar aðrar kenningar eiga við
núverandi heims álstand; þær
leggja grunnmurin fyrir ságildri
siðfræði og hvíla sjálfar á traust-
um undirstöðum þjóðfélags vís-
indanna.
Okkur ógnar, sem vonlegt er,
við sérhverri hugsun um kom-
andi ófrið, en finnum samt eng-
in betri ráð en byggingu stærri
og fullkomnari vígvéla svo við
igetum drepið náungann áður en
hann drepur okkur. Við óttumsr
við fagna endurkomu hans?
Tæplega, því við myndum fljót-
lega komast að raun um, að hann
er mlesti gjörbyltingar maður
mánnkynssögunnar. Klerka lýð-
ur hans eigin fósturlands fanst
deilda. Þetta er ennfremur í
fylsta samræmi við grundvallar
kenningar flestra heiðinna trú-
arbragða. Þau trúa á reiðinnar [
guð sem blíðka verður með
blóðfórnum. Þau trúa á breyska
og mannlega guði og eigna þeim
mannlegar hvatir. Þeim þykir
það mjög eðlilegt að guðirnir
séu þeim reiðir svo mjög sem
menn hafa móti þeim brotið.
Kristur aftur ámóti flyfcur þá
kenningu að guðrfaðir sé eilíf
ást og náð. Slíkur kærleikur get-
ur ekki verið í ósátt við mann-
kynið né einstaklinginn. Það er
2
mælar af þroskuðum
T ó M Ö T U M
frá einni stöng
2 eðr 3 stangir fram-
leiða nóga tómata fyr-
ir meðal fjölskyldu.
NÝ VAFNINGSJURT
TRIP-L-CROP
TÓMATÓS vaxa fljótt
upp í 10 til 12 feta hæð
—oft til 16 til 20 fet.
Vaxa upp grindur við
hús, fjós eða hvar sem
er. Geta vaxið í görð-
um sem runnar. Fal-
legar, stórar, fagur-
rauðar, þéttár, hollur
ávöxtur af beztu teg-
und. Framleiða meira
en nokkur önnur teg-
und tómata. (Pk. 19?!)
póstfrítt.
hyldýpi milli þessara kenninga,
milli þeirrar guðsvitundar sem —^or stóra útsœðisbók fyrir 1947
u *•_. * , . . | Enn sú bezta 7
hræðist guð og þeirrar sem elsk- j DOMINION SEED HOUSE
ar guð, því ástin útrekur óttan. j Georgetown, Ontario
Trúarbrögð óttans, uppfærð í ------------
alskyns búning hefur verið lihar skorður. Viðleitni heiðinna
kirkju vígð og heiminum flutt- i trúarbragða ganga að rnesfcu útá
d allar þessar aldir. Allra ráða Þa®> að kaupa sér undanþágur
er leitað til að fá fólkið til að fra þessum lögum með friðþæg-
trúa því, að þetta sé sá Kristin- ingar fórnum. Kristur kennir að
dómur, sem Kristur kendi.
Kristur kom til að færa mönn-
viðleitni mannsins skuli stefna
að því, að kynnast iþeim iögum
hann hvumleiður og ofsótti, , .^ _
, , , - , . ^ | þingum þioðanna. Það er ema
hann. Keisarmn komst ekki að|^ „
raunhæfa stefnan, sem lertt get-
ur til friðar og fyrir friðin til
lífsins í einkamálum sem alþjóða
Hún er
um frið, en óttinn færir engum hlýða þeim. Leitið guðsrákis
frið. Hann vill færa mönnum og þess réttlætis °S Þá ™n alt
frið með því að kenna að lifa anna® veitast yður . Til þess er
1 samræmi við vilja guðs eins fg,f heirnin komin að gefa yður
og sá vilji birtist í lögum tilver-1 1 1 ^kari mælir . Hann vill
unnar og aðvörunum samvizk-,’lata okkur nJóta Þess á allri sinni
unnar. Af engum getum við eins undra fegurð og friði’ hafa
mikið lært í iðkun þeirra dygða, j oðlingar svo sem Tolstoy og
sem fegra og betra manndóm Gandhl- skilið en folkið hefur
manna. Af hverjum getur mað-;Venð leitt af hiindum og
ur fremur lært sjálfstæðann og ' attaviltum leiðtogum, sem préd-
ígrundunarsaman hugsunarhátt, iihuðu hálfgerðan heiðindóm í
sannleika ástundun, sjálfstjórn, Inafni Krists' ^svegna er heim-
sjálfsafneitun, fornfærslu geð, iurinn nu herurnbil eins íráhverf-
mannkærleika, trúmensku, hug-1ur Kristi og um hina fyrstu Íóla'
rekki og örugga trú á sigurmátt jnott-
guðs og sannleikanls. Hann getur | “Eg trúi á kærleiks blæinn bláða
leitt mann á iífsbrautina, en frá- j Sem birtist Kristur fyrst í þér
hvarf frá hans stefnu leiðir Að þeirri hjálp og huggun lýða
menn útá helvegu. Það er ná- Eg halla’á von og trausti mér
kvæmlega sama hvert sú stefna Eg hirði ei neitt um hefð og
á sér varnarskjól undir messu-1 bauga
skrúða kirkjunnar eða á mál- 1 hafi kærleikans mig lauga”
neinu sambomulagi við hann og j
lét krossfesta hann. Heldurðu að !
páfinn myndi taka honrn nokkuð i , .
| malum mannkynsins.
. I raunhæf og rökræn.
betur nú!
Páfinn segist ríkja í umboði
Krist en ef Kristur vildi nú véf-
engja þetta neyddist hinn heiilagi
faðir líklegast til að bannfœra
hann. Að því er mótmælenda
kirkjurnar áhrærir, myndu þær
bjóða honum uppí predikunar-
stólana? Ætli þær vildu ekki
grenslast um það fyrst hvar hann
Á einu verður maður að átta
sig: Krists ríki er ekki af þess-
(Ben. Þ. Gröndal)
H. E. Johnson
BRÉF FRÁ VANCOUVER
Góði gamli vin:
Velkominn heima í vestrið aft-
ur eftir skemtliega og hamingju-
um heimi, ekki af þeim heimi, jsama ferð til ættjarðarinnar og
sem vér þekkjum og eigum við J æskustöðvanna, mikið gladdi
að búa. Sá heimur lifir i þeirri, það okkur, landana hér um slóð-
trú að með íllu skuli ilt út dráfa [ ri, að fylgjast með ykkur heið-
og margfaldar þessvegna og ursgestunum, á ferðalaginu
myrkravöldin í sinni umbóta heima, í gegnum útvarpið, og
stæði ^trúarefnumT lHann *yrði I hlri:stur hennir að með, hlaða&reinar> þið hituðu okkur
að vera játandi Westmynster- ™ættl guðs °g g°ðleikans skul1, °ít um hjartaraúur, sem væng-
jatninganna á Englandi, lútersk- hmU llla Utrymt’ KriStUr hefur'brotnir satum her vestra og gát'
ur á Islandi, skírari meðal skír-
ara, kalvinisti í öldunga kirkj-
unni, sj öundadags-adventilsti
meðal adventista og unitari méð-1
! nefnilega ótakmarkaða trú á
eðlis góðleik mannverunnar.
Hann sér guðdóms neistann í sér-
hverri sál. Hér er grundvallar
, ., _ _ . . munur á heiðninni og kristin-
al umtara. Það er einu smm ,, . __ . .
, , . , , _ , , _ domi Krxsts. Heiðmdomurmn
ekki vist, að honum leyfðist að ^ ekki , algóðan guð eða
predika ut a strætunum. Ef q. Qg þar af lei5andi heMur ................ ö____r..........
anU,.æri Utl n° rar VerU eg ekki á eðlis góðleik mannanna. ina til Islands í “Heimskringlu“,
um hvergi komist.
V'afa er bundið vinur kær,
von á funda degi,
og finst þér undur að eg þær
unaðs stundir þreyi?—Þ. E.
Menn lásu grein þín um ferð-
ar aðfinnslur við prestana, auð-,
Þessi heiðindómur hefur smeykt með athygli og hrifning; einn
sér inní kristnina með erfða- [ landi hér í Seattle talaði við mig
kenningunni og þess- gegnum símann, og sagðist aldrei
vegna ræðir kirkjan um reiði hafa orðið fyrir slíkum áhrifum
ar sinna ann æsingar^ mann. Eg guðg Qg gUgg yfir jörð- af neinu, sem hann hafi lesið, og
inni. Kristur þar á móti gerir þú blátt áfram fluttir ísland
og eg “heyrði”
mennina, höfðingjaria, stjórnar
völdin ,er hætt við að ýmsir ,
teldu hann hættulegan, bylting y
er óviss að honum gæfist einnrar
nætur hvíld á heyhlöðu hjá j
nokkrum velkrisnum safnaðar- j
manni hér á jörð. 1 „ * „ , , ,
J sæll eða vansæll þar sem her og
Samt myndi fólkið fúst að
engan greinar mun á hérvist og vestur um haf,
j himnavist. Maður getur verið [ hann tárfella.
Eg sendi þér hér með heildar-
hér sem þar því hans guðsríki yfirlít yfir þjóðræknisstarf okk-
hlyða á hann. Orð hans myndu er jafnt 4 jörðu sem á himni. [ ar landanna hér í Seattle, á ár-
ifinna hljómgrunn í ospiltum mannanna gagnvart guði inu isem leið; einskonar skýrslu.
hjörfcum alþýðunnar, eins og áð- ggrjr greinar muninn en afstaða Mér finst að allar þjóðræknis-
ur. Einmitt þetta yrði til þess að guðs gagnvart manninnum MeiMir vestan hafs ættu að gera
gera hann hættulegan, að skofi- hreytist ekki, alveg eins og menn Uitthvað þvílíkt um hver áramót,
un valdhafanna. geta útiQckað sólar ljósið, eða þ4 yissum við betur hvar við
Af þessu má nú ráða hversu útiiokað sig frá sólarljósinnu stöndum í þjóðrækninni vestan
heimurinn er fráhverfur Kristi með því að byrgja gluggann, en haifs.
sólin skín á heiðum himni samtj
og hans kenningum. Mjög sjald-
an
Jæja góði vin, lestu vel próf-
, er líka til hans hugsað, af sem áður og sendir lífgeisla sina örkina fyrir • ^ f ir
þessi morðtol seu þau 1 annara, kirkjulýð þessarar aldar, sem inn til okkar jafnskjótt og við gamla 4rið og hamingjusamt
kennara og fyrirmyndar. J drögum feld frá ljóra. Guð er komandi 4r fyrir þig og <«Heims-
Fyrir stuttu hlustaði eg á kat- Mka jafnt á jorðu sem a himm,1
ólska prédikun, i gegnum út- [ svo ef hann legði bölvun sína á
hiöndum og aðrir óttast ökkur
séu þær í vorri varðveizlu. Því
yíti, sem gæti skapað öllum
mannheimi unaðsaldur er nú, að
mestu leyti, í vinnumensku hjá
þeirri vítis iðju sem manndráps
vopnin skapar, og geta orðið öllu
láfi að aldurtila.
varpið. Aðal innihald hennar jörðina legði hann líka bölvun
gekk útá það, að Kristur hefði J sána yfir sjálfan sig — sMk hugs-
eiginlega komið aðeins til þess Jun er bæði heimskuleg og guð-
að deyja, annað erindi heifði lastandi.
hann ekki átt til jarðheimsins. J Kristur er hinn mikli prédik-
Við fögnum yfir komu frels-^Eg efast ekkert um, að slík ari samræmisins. Maðurinn er
kringlu”, og alt þitt skyldúlið.
Þinn með vinsemd,
H. E. Magnússon
Læknirinn: “Þér hefðuð nú
átt að fara í bað, áður en þér
komuð hingað.”
Sjúklingurinn: “Þetta datt
arans en leitum við til hans til að (kenning falli mjög vel saman sæll og á þroskabraut sé hann í mér nú í hug, en svo þóttist eg
frelsa okkur og leiða okkur á- við guðfræði rómversku kirkj- samræmi við lög tilverunnar vita, að sjúkdómurinn væri inn-
leiðum sannleikans? Myndum
unnar og reyndar fleiri kirkju- og þau lög setja hans einka Mfi vortis”