Heimskringla - 12.03.1952, Blaðsíða 1

AT ALL LEADING GROCERS
Super-Quality
“BUTTER-NUT”
BREAD
“Tops in Quality & Taste”
CANADA BREAD -look £or the
Bright Red Wrapper
AT ALL LEADING GROCERS
Super-Quality
“BUTTER-NUT”
BREAD
“Tops in Quality & Taste”
CANADA BREAD -look for the
Bright Red Wrapper
LXVI ÁRGANGUR
WINNIPEG, MIÐVIKUDAGINN 12. MARZ, 1952
NÚMER 24.
FRETTAYFIRLIT OG UMSAGNIR
Unaðslegt söngkvöld
Söngkvöld Mrs. Elmu Gísla-
son í Sambandskirkjunni s. 1.
fimtudag, var mjög skemtilegt.
Hefði verið gaman að sjá kirkj-
una troðfulla við það tækifæri.
Það er bæði fágætur og mikill
viðburður í íslenzku sönglífi
hér, er sliík söngkvöld eru hald-
in og borin uppi af einum söngv-
vara. Við eigum þá svo fáa, sem
færir eru um það.
Mrs. Elma Gíslason er hér um
slóðir ein af hinum kunnustu
söngvurum. Hún er hér lengi
búin að skemta með söng sínum,
bæði á samkomum og sem sólo-
bsti Sambandskirkju. Hún á hér
fjölda aðdáenda. En svo ágætur
sem söngur hennar hefir verið,
ætlum vér að henni hafi aldrei
tekist betur enn ií þetta sinn.
Val laganna í þetta sinn var eitt
hið fjölbreyttasta ög það setti
mikinn heildar og fullkomnun-
ar blæ á sönginn.
Þarna var og um mörg stór
fög að ræða. Að æfa þau eins og
raun var á að þarna hafði verið
gert, er ekki erfiðislaust. Með
tilliti til slíks verks og að arður
af söngkvöldinu var allur helg-
aður söfnuðinum, verður söng-
konunni aldrei nógsamlega þakk
að starf sitt af hálfu safnaðar-
félaga hennar og safnaðarins
sjálfs, auk þess almenna unaðar,
er af söngnum frá listrænni hlið
stafaði.
Við sönginn aðstoðaði Miss
Gwendda Owen Davies.
Taugaveiki í Norður Koreu
Megn taugaveiki kvað komin
upp í her Norður-Koreu. Hafa
Bússar brugðist við og sent alla
þýzka sérfræðinga í Austur-
Þýzkalandi, sem þeir hafa fund-
!ð til að reyna að stemma stigu
fyrir veikinni.
Það lítur út fyrir, að það sé
ekki mikið rússnekra lækna sem
treystandi er fyrir starfinu.
Blöð Rússa létu svo heita, að
þetta væri Bandaníkja flughern-
um að kenna.
Ridgway foringi hers Samein
uðu þjóðanna, segir enga hæfu
fyrir því, að flugher hans hafi
komið svo mikið sem til hugar,
að byrja þarna gerlahernað.
En hann segir, að betra sé að j
bafa gætur á Rússum, þv.í lýginj
á Bandaríkjaflugherinn geti
t’erið fyrirboði um að kommún-
istar séu að fara af stað með
gerlahernað sjálfir.
Það komi oftar fyrir en hitt,
þegar þeir séu að brugga ein-
hverja ósvífni, að þeir haldí
fram, að það séu aðrir en þeir,
sem upptökin eigi.
0
Bevan vann!
áleit hvern einstakling hafa rétt
til að hafa sína skoðun á lög-
gjafarmálunum. Það væri það
sem oft gerðist og væri liðið inn
an annara þingflokka.
Atkvæðagreiðsla —
til hvers?
í ræðu sem Mr. D. L. Camp-
bell forsætisráðherra Manitoba
flutti s.l. mánudag á fylkisþing-
ingu, lýsti hann því yfir, að at-
kvæðagreiðsla Winnipegbúa um
orkurekstur fylkisins sé ekki
á neinn hátt bindandi um það
hvort fylkið taki reksturinn
sjálft yfir eða ekki. Ef svo er,
til hvers er þá atkvæðagreiðsl-
an? Ef Winnipegbúar greiða
eindregið atkvæði um að þeir
ætli sér sjálfir að eiga sitt þjóð-
eignakerfi, City Hyrdo, ætlar
þá fylkið eftir sem áður að taka
það af þeim? Til hvers er þá ver-
ið að kosta til atkvæðagreiðslu?
Kosningahorfurnar góðar
fyrir Eisenhower
og Kefauver
í gær fóru fram fyrstu undir-
búningskosningarnár eins og að
venju í N. Hampshire í Banda-
ííkjunum. Þarna er ekki um
stórt ríki að ræða, en það hefir
eigi að síður ávalt þótt eftir-
tektarvert, hvernig undirbúnings
kosningar þar fara. Hafa margir
trú á því, að kosningarnar í land-
inu fari eftir því, sem þarna á
sér stað.
Og nú urðu úrslitin þau, að
innan samveldisflokksins (Rep.)
vann Eisenhower mikinn sigur
yfir Senator Robert Taft, en sér
veldismannamegin (Dem.) Sen.,
Estes Kefauver frá Tenn. á móti
Harry S. Truman forseta. Atkv.
urðu á þá leið, að Eisenhower
tru talin 39,583, en Taft 30,115;
Kefauver 18,347 og Truman 15,-
112.
Af þessum atkvæðum er eins
og oft áður dæmt, að afstaðan á
fundum flokkanna lí júní um
íorseta útnefningu fyrir árið ’52,
geti orðið svipuð þessu. Forseta
reiptogið yrði þá milli Eisen-
hower og Kefauver. En lengra
skal ekki út í þessar sakir farið
að svo stöddu.
FRÁ ÍSLANDI
ísland greiðir 0,04% af
reksturskostnaði SÞ
Fjárhagsáætlun Sam. þjóðanna
tyrir 1952 er nú lí smíðum og eru
útgjöldin áætluð $47,798,000
Upphæðinni er skipt niður á
þátttökuríkin eftir stærð, getu,
þjóðartekjum o.s. frv. Stærstur
er hlutur Bandarákjanna, 38.92
pró cent, Bretland er næst með
11.37 pró cent. Með tilliti til
þess, að Rússar hafa tilkynnt
auknar þjóðartekjur, var hlutur
þeirra hækkaður úr 6.34 per cent
í 6.69 per cent. í þessu sambandi
má benda á, að Rússar hafa ekki
lagt grænan eyri til Barnahjálp-
ar S.Þ., ekkert til flóttamanna í
Evrópu, Palestínu eða Koreu,
ckkert til alþjóða-heilbrigðis-
málastofnunarinnar og ekkert til
Aparnir þrír
Á aldintré sátu apar þrír,
og ýgldu þar sínar loðnu brýr.
Þar einn bað sér hljóðs og sagði svo
með svipþótta snjalt við hina tvo:
“Sú kviksaga berst með hæðnis hljóm
—En hún er auðvitað lýgi tóm—
að mennirnir séu af okkar ætt:
að apar hafi þá getið og fætt.
En það er argasta ærurán
á okkur að klína slíkri smán;
það skeður aldrei—því eið eg vinn—
að api skilji við maka sinn.
Það á sér víst heldur engan stað
að apamóðir—við sverjum það—
í annara skúta skreiðist inn,
og skilji þar eftir króann sinn.
Hjá öpum mætti það aldrei ske
að einn þeirra tæki kókótré
og hlæði kring um það háan garð,
svo hinum ekkert til bjargar varð.
Og hugsið ykkur hvað hlyti að ske,
ef hlæði eg garð um þetta tré;
þið vitið að harðkræft hungrið er;
þið hlytuð að stela björg frá mér.
Innan verkamannaflokksins
s-tóð mikil rimma í gær um það,
hvort Aneurin Bevan hefði ekki
gert sig brotlegan við verka-
tnanna samtökin, með því, að
vera á móti stefnu stjórnmála-
flokksins í hernaðarmálum. Tel-
ttr Clements Attlee Bevan hafa
Sert það með framkomu sinnij
er hann fór úr stjórninni forð-
t'm og gerði tillögu um, að hann!
yrði rekinn af flokks samtökun-
um. En tillaga Attlee var óvart
feld með 172 atkvæðum gegn 62.
Attlee hélt fram.að verka-
tttannaflokkurinn á þingi, yrði
flð vera sammála, ef kjósendur^
®ttu nokkuð að geta treyst hon-
Urn- Velferð samtakanna væri
Uudir því komin. Fundinn
Sreindi þarna á við hann og
Og heyrið bræður; það eitt er enn,
sem apar forðast, en tíðka menn;
Og það er að skerða skynvit sín
með skólpi, sem nefnist brennivín.
Og hvenær sjást apar æfa lýð
til áþrótta, sem er kallað stríð?
Það mennirnir frömdu og fremja enn:—
þeim frægð er að drepa aðra menn.
Já, mennirnir hafa hrapað látt;
þeir halda víst enn í niðurátt.
Og þeir eru einhvers ættarsmán.
En okkar sleppur—og það er lán”.
Sig. Júl. Jóhannesson, þýddi
Athugasemd: Þetta kvæði sendi mér nýlega Mrs. O. T. John-
son frá Edmonton, ekkja O. T. Johnsons fyrverandi ritstjóra
Heimskringlu í því skyni að eg sneri því á íslenzku. Blaðið, sem
það birtist í, segir að margir hafi sent það til birtingar, en enginn
virðist vita hver höfundurinn sé.—'S.J.J.
Gefur háskólastólnum
Guðbrandar biblíu
Á myndinni hér að ofan eru
þeir Finnbogi próf. Guðmunds-
son og Dr. A. H. S. Gillson að
skoða forna biblíu, er íslenzk
kona í Winnipeg hefir gefið há-
skólastólnum. Konan er frú
George W. Harpell og á heima
að 521 Dominion St., Winnipeg.
En biblían sem hér um ræðir
er prentuð að Hólum í Hjalta-
dal árið 1644 af Guðbrandi bisk-
upi Þorlákssyni.
Konan sem bókina á, gefur
stólnum hana í minningu um
foreldra sína, en þeir voru Helga
Þorsteinsdóttir frá Skildinga-
nesi og Magnús Jónsson fyrrum
hreppstjóri á Hofstöðum í Mýra
sýslu. Hann flutti til Vestur-
heims 1888. Frú Harpell var syst-
ir Guðmundar og Jóns Magnús-
sonar Borgfjörðs, er bjuggu að
Árborg. Frú Sigríður Landi,
Cypress River var eitt systkina
hennar.
Alþjóðabankans.
Minnsta framlag til reksturs
S. Þ. kemur frá Haiti, Honduras
og fslandi, 0.04 per cent frá
hverju landi. —Dagur 26. sept.
*
Allgóðar gæitir á Hornafirði
Fyrrihluta þessa mánaðar voru
allgóðar gæftir á miðum Horna-
fjarðarbáta og gátu þeir farið
tíu róðra á hálfum mánuði. Afli
var þó fremur tregur. í gær var
þó ekki róið sökum storms.
Góð veður hafa verið undan-
farna daga, ekki bráð leysing
en sólbráð með suðvestan golu.
Enginn snjór er í byggð í Horna
firði.
Hraðfrystihúsið og beinamjöls
verksmiðjan nýja sem tóku til
starfa í lok janúar, virðast í góðu
lagi og hefir starfræksla gengið
vel. Jökulfell tók í fyrradag 1,-
300 kassa af hraðfrystum fiski
til útflutnings úr hinu nýja
frystihúsi. —Tíminn 21. febr.
★
Ný sónata eftir Karl O. Run-
ólfsson flutt á alþjóða-
vettvangi
Á tónlistarhátíð í Salzburg
20—29. júní í sumar verður flutt
nýleg sónata fyrir trompet og
píanó eftir Karl O. Runólfsson.
Þetta er árleg tónlistarhátíð,
sem efnt er til af alþjóðlegum
kynningarsamtökum tónskálda,
og í fyrsta skipti, að verk eftir
íslenzkt tónskáld er flutt á þeim
vettvangi.
Þetta val íslenzks tónverks til
flutnings lí Salzburg er mikill
tónlistarsigur fyrir fslendinga,
og það því fremur sem þeir eru
fyrir skömmu komnir í þessi al-
þjóðlegu samtök, en margar aðr-
ar og miklu stærri þjóðir hafa
orðið að bíða þess í fjöldamörg
ár, að verk frá þeim fengist flutt
Því fremur má þetta vera mik-
ið gleðiefni, að íslenzk tónverk
hafa næsta sjaldan verið flutt
utan Norðurlanda.
Jafnframt því sem val á són-
ötu Karls O Runóólfssonar var,
tilkynnt, var spurzt fyrir um það
hvort íslendingar vildu senda
út tónlistarmenn til þess að
flytja verkið. Er verið að athuga
aðstöðu til þessa, en óvíst, hvort
af því getur orðið, þar sem sam-
tök íslenzkra tónskálda eru ung
og skortir fé til þess að kosta
sl'íka ferð.
Sónata Karls verður einnig
flutt á norrænu tónlistarmóti í
Kaupmannahöfn í maá. Lauk
Karl við þetta verk í fyrra, og
var eintak sent til Norðurlanda
og annað til hinna alþjóðlegu
kynningarsamtaka, ásamt fleiri
íslenzkum verkum, er send voru
til athugunar.
Blaðið spurðist fyrir um það,
hvort Karl hyggðist að fara utan
er verk hans verður flutt í K-
höfn og Salzburg með skömmu
milHbili, en hann kvað það enn
óvíst, hvort hann gæti ráðizt í
slíka utanför, en óneitanlega
hefði hann mikinn hug á því, ef
nokkur kostur væri á.
—Tíminn 2, febrúar.
Virðuleg minningarathöfn
um Georg VI. í Dómkirkjunni
Minningarathöfnin, sem fram
fór í gær um Georg VI. Breta-
konung, var mjög fjölmenn og
virðuleg. Mátti heita að hvert
sæti væri skipað í Dómkirkj-
unni. Fyrir kórdyrum var kista
sveipuð brezka fánanum og við
hana stóðu 4 brezkir sjóliðar af
eftirlitsskipi Breta hér við land,
heiðursvörð. — Meðal gesta við
minningarathöfnina voru ráðh.,
forsetar Alþingis, sendih., og
aðrir fulltrúar erlendra ríkja á-
samt fjölda áslenzkra embættis-
manna.
Athöfnin hófst með því a§ dr.
Páll ísólfsson lék sorgargöngu-
iag eftir Handel en síðan flutti
biskupinn, herra Sigurgeir Sig-
urðsson, bæn. Þá söng dómkirkju
kórinn Lýs, milda ljós. Þarnæst
flutti biskup minningarræðu.
Minntist hann starfs hins látna
þjóðhöfðingja og flutti brezku
þjóðinni innilegar samúðarkveðj
ur íslendinga. Að lokum árnaði
hann hinni ungu drottningu
Bretaveldis, Elizabetu II. alls
velfarnaðar.
Að ræðu biskups lokinni lék
dr. Páll ísólfsson aríu eftir
Handel. Síðan var sunginn útfar
arsálmurinn. Allt eins og blóm-
strið eina, fyrsta og síðasta vers
ið. \
Þá las brezki sendiherrann
Mr. Greenway, ritningarkafla en
síðan var tveggja mínútna þögn.
Var hún rofin af lúðraþyt. Lék
brezkur sjóliði konungskveðju
á trompet en með henni eru
Bretakonungar jafnan kvaddir
hinztu kveðju.
Að því loknu voru sungnir
þjóðsöngvar íslendinga og
Breta.
J
Athöfninni lauk með því að
dr. Páll ísólfsson lék preludíum
og fugu eftir Handel. Fór þessi
minningarathöfn um hinn látna
þjóðhöfðingja öll mjög virðu-
lega fram. —Mbl. 16. febrúar
★
Reykvíkingar þurftu að
moka sig út” úr húsum
sínum í gærmorgun
Fjöldi Reykvíkinga varð að
“moka sig út” úr húsum sínum í
gærmorgun vegna hinnar miklu
snjókomu í fyrrakvöld og fyrri-
nótt, sem er hin mesta, sem hér
hefur komið í áratugi. Snjórinn
var víða hátt upp á hurðir. Urðu
menn að moka frá þeim og trað-
ir í gegnum snjóinn út á götuna.
Hvarvetna á götum bæjarins
gat að líta bíla fennta í kaf og
það svo algjörlega, að hvergi sá
í þá. Voru þeir sem snjódyngja.
Gangstéttirnar voru víðast
nema á aðalgötunum, þaktar svo
miklum snjó, að fólk lagði leið
sína út á sjálfa akbrautina og
gekk þar. En þar var bæði hált
og bílar á ferð svo að slíkt var
ekki með öllu hættulaust. Samt
mun það ekki hafa komið að sök.
Varkárni var yfirleitt sýnd í
umferðinni.
Mjög víða á húsum mynduðust
hengjur fram af þökunum, og
duttu þær niður við og við. Þótt
hér væri ekki um neinn klaka
að ræða, gat vegfarendum verið
hætta búin af þessu, ef fallið
var hátt og snjórinn mikill. Þetta
mun þó ekki hafa valdið meiðsl-
um í gær svo vitað sé. En fólki
skal bent á að varast að ganga
undir slíkum hengjum.
Frh. á 4. bls.