Heimskringla - 21.07.1954, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 21 JÚLÍ 1954
HEIMSKRINGLA
3. SfÐA
að sækja neyzluvatn um 200 ni.
leið.
Frásögn hjónanna á Kotum
Húsmóðurin á Kotum var ein
heima á þriðjudaginn með börn-
um sínum ungum. Segir hún að
á mánudaginn hafi ringt stans-
laust allan daginn og aðfaranótt
þriðjudags. Á þriðjqdaginn jók
rigninguna mikið og var nú sem
hellt væri úr fötu. Lítilsháttar
uppstyttur gerði af og til. Um kl.
3 um daginn taka skriðurnar að
falla. Stóðu þau á Kotum úti i
dyrum og horfðu á skriðurnar
falla, sú fyrsta féll alllangt frá
bænum. En síðan nálgast skriðu
föllin bæinn og falla nú rétt aust
an við bæjarhúsin. Fer þeim nú
ekki að lítast á blikuna. Hringir
konan nú í mann sinn, bóndann
Gunnar Valdemarsson, en hann
Thelma
(RAGNAR STEFÁNSSON ÞÝDDI)
“Sannleikurinn er sá”, sagði hann blátt á-
fram, “að við höfum ekkert leyfi til að vera hér,
og ekkert erindi fram að bera. Okkur er það
mjög vel ljóst. Við erum hér óboðnir, og við
vitum það. Við vonum að þú takir það ekki illa
upp fyrir okkur, herra—herra Guldmar”.
Bóndinn sendi honum skarpt augnatillit, og
það var ekki laust við að það vottaði fyrir brosi
fyrir innan hrokkna skeggið. .
Hann sneri sér að Errington. “Er þetfa
satt? Þið komuð hingað af ráðnum hug, vitandi
það, að þetta var einka-landareign?”*
Errington tók ofan með þeim hirðsiða viröu
yarmeð bíl sinn í vegavinnu yzt j leika> sem yar honum eðlilegur og eiginlegur
út.i í Blönduhlíð. Húsmóðirin a
Kotum segir að síðasta skriðan
og sú stærsta, sem þau sáu, hafi
komið öins og ægilegur foss
fram af brekkubrúnunum ofan
við bæinn. Var hávaðinn a£
skriðufallinu óskaplegur. Hluti
af þessari skriðu skall á bænum.
Það er af Gunnari að segja, að
hann lagði þegar af stað heim-
leiðis er konan hafði hringt til
hans. Varð hann að skilja bíl
sinn eftir utan við Daisá i
Blönduhlíð, en fékk sig siðan
selfluttan á jeppum inn í Silfra
staðafjall, en ófært var yfir
Helluá. Síðasta hluta leiðarinnar
gekk Gunnar. Kom hann að Ytri-
Kotum um kl. 8. um kvöldið. —
Voru þá skriðurnar að mestu
hættar að falla, en fjallshlíðin
milli Kotanna að mestu eitt aur-
kviksyndi. Fólk, sem yfirgcfa
varð bíla sína þarna á milli bæj
anna varð að vaða aurinn í mitti
til þess að hafa sig niður fyrir
Ytri-Kot, en síðan gekk það í
Silfrastaði um kvöldið. Bílinn
M-52 er grafinn á kaf í eina
skriðuna og varð að yfirgefa
hann þar og heppni að ekki varð
slys á tveimur mönnum sem í
honum voru. Gunnar vissi að
skíði var að finna á Ytri-Kotum.
Tók hann þau með sér og gekk
á þeiip þar sem verst var yfír
skiðurnar. Ekki hefir verið á-
rennilegt fyrir Gunnar að berj-
ast áfram í því grenjandi vatns-
veðri, sem þarna var á leið hans
heim, en heima beið kona og
börn og þangað varð. hann að
komast. Og kl. um hálf tíu var
Gunnar kominn heim. Var þá
veðrinu að mestu slotað, en eyði
leggingin var ægileg.
Skrokkar ai skepnum hafa
tundizt
Gunnar hefir þegar fundið tvo
heila kindarskrokka í skriðun-
um og ennfremur tætlur af kind
um sem skriðurnar 'hafa tætt í
sundur. Á Norðuráreyrunum
niður undan Egilsá hafa fundizt
skrokkar af tveimur kindum og
einu hrossi, 3 móðurlaus lömb
eru komin heim að bæ á Fremri-
Kotum. Ekki er unnt að segja
um hve margt hefir farizt af
skepnum í skriðunum og mun
það ekki koma í ljós fyrr en í
haust. Guiinar á Kotum var rétt
búinn að rýja fé sitt, en hafði að
vísu ekki náð öllu til rúnings,*!
og missti hann þarna ull af um|
80 fjár. Síðan sleppti hann fénuj
upp á heiðina norður og upp frá
bænum, en fjallshlíðin ofan við
bæinn er nú öll sundurgrafin af
skriðum, svo að auðvelt er að í-
mynda sér að eitthvað hafi far-
izt þar af fé.
Milljónatjón
Ekki er nokkur vafi á því, að
tjónið sem hlotizt hefir af flóð
um þessum og skriðuföllum nem
»h milljónum kr. brýr og ræsi
og langir vegarkaflar, auk túns
ins og mannvirkjanna á Frcmri-
Kotum og stórum hluta túnsins
á Ytri-Kotum. Reynt mun á
skömmum tíma að gera veginn
vestur færan stórum bílum til
bráðabirgða en fullnaðarviðgerð
á þessum gífurlegu skemmdurn
mun taka langan tíma. —Vignir.
—Mbl. 10. júlí
“Já, við gerðum það”, játaði hann rólega,
og fylgdi dæmi Lorimers, að bezt væri að vera
hreinskilinn. “Við heyrðum þig nefndan í Bose
kop, og við komum til þess að vita hvort þú
vildir ekki veita okkur þá ánægju að lofa okkur
að kynnast þér”.
Gamli maðurinn barði grenistafnum hörku-
lega ofan í jörðina, og andlit hans varð blóð-
rautt af reiði. “Bosekop!” hrópaði hann. “Nefna
í mín eyru þetta hræfuglahreiður Bosekop! Þið
hafið heyrt nægilegt þar um mig, til þess að
vekja forvitni ykkar. Bosekop! Á þeim tímum
þegar ætthvísl mín réði yfir landinu, hefði
slíkt fólk sem býr þar nú, verið notað til þess
að hvetja sverðseggjar mínar á hverfisteini, eða
bíða hungrað og auðmjúkt eftir molum þeim,
sem féllu af borði mínu”. Orð hans voru þrung
in af æsingi og takmarkalausri fyrirlitningu
það var auðsjáanlega nauðsynlegt að reyna að
mýkja skap hans. Lorimer leit svo lítið bar á um
öxl sér til gluggans, og sá að ljósklædda veran
við rokkinn var horfin. “Kæri herra Guldmar”,
sagði hann þá mjúklega og kurteislega.
“Eg get fullvissað þig um það að mér finnst
Bosekop-fólkið áreiðanlega ekki verðskulda að
skerpa sverð þitt, eða verðugt að njóta leifanna
af borði þínu! Fyrir mitt leyti fyrirlit eg það.
Vinur minn hér barón Philip Errington, fyrir-
lítur það einnig—er það ekki satt, Phil?”
Errington laut höfði til samþykkis.
“Það sem vinur minn sagði rétt áðan er í
alla staði satt og rétt”, hélt Lorimer áfram. —
“Við óskum eftir að kynnast þér—það myndi
gleðja okkur meira en nokkuð annað”. Og hann
brosti ómótstæðilega aðlaðandi brosi, sem á-
reiðanlega hafði sín áhrif á hinn aldraða bónda,
því rödd hans mýktist, og hann sagði alvarlega:
“Kunningsskapar míns, ungu menn, leitar
enginn. Þeir sem skynsamir eru, halda sér frá
mér. Eg er ekki vingjarnlegur í garð ókunnugra,
Það er bezt að láta ykkur vita það. Eg fyrirgef
fúslega það, að þið komuð hér í óleyfi, snúið
því ábrott, og farið í friði.”
Vinirnir litu hvor á annan vandræðalega.
Það virtist ekki annað liggja fyrir en hlýða
þessu stranga boði. Errington reyndi síðasta úr-
ræðið.
“Má eg vona, herra Guldmar”, sagði har.n
þýðlega, “að þú brjótir þá reglu, sem þú virðist
hafa sett þér, sem sé, að blandast ekki mikið
fólki, einu sinni, og heimsækir mig um borð í
skemmtiskipinu mínu? Þú hefir án efa séð það
—Eulalie—það liggur við akkeri úti á firðin-
um”.
Bóndinn leit beint inn í augu hans. “Eg
hefi séð skipið. Það er snoturt leikfang fyrir
ungan, iðjulausan mann til að skemmta sér við,
Þú ert þá sá, sem ert kallaður í þessari þorps-
holu Bosekop, “ríki Englendingurinn”! Rödd
gamla mannsins, djúp og voldug, skalf dálítið
þegar hann sagði þetta, og þunglyndis-skuggi
leið yfir andlit hans. Errington hlustaði þolin
móðlega. Hann heyrði talað um sig, auð sinn og
ættgöfgi, með lítilsvirðingu, en hann varð ekki
hið minnsta móðgaður. Hann mætti hinu hvassa
og rannsakandi augnaráði bóndans með hægð
og laut ofurlítið höfði, eins og til að samþykkja
ummæli hans.
“Þú hefir alveg rétt fyrir þér”, sagði hann
blátt áfram. “Við nútímamenn erum aðeins
dvergar, bornir saman við risa fortíðarinnar. —
Jafnvel konungablóðið er orðið blandað nú á
dögum. En hvað sjálfan mig snertir, legg eg
enga áherzlu á, eða læt mig miklu skifta bylt
ingar og famþróun lífsins á þessu stutta ferða-
lagi—lífið sjálft er alveg nægilegt fyrir mig.”
“Og mig líka bætti Lorimer inní, himin-
glaður yfir því, hvað vinur hans tók lítilsvirð-
ingarorðum bóndans vel. “En hvað um það, hr.
Guldmar, þú ert að gera okku lífið erfitt og
leiðinlegt, með því að vísa okkur burt, rétt þeg
ar samtalið er farið að verða svo skemmtilegt.
Því ekki að lengja það dálítið? Við eigum enga
vini í Bosekop, og við liggjum hér við akkeri í
nokkra daga. Vissulega leyfir þú okkur að koma
aftur?”
Ólaf Guldmar var þögull. Hann færði sig
einu skrefi nær þeim, og rannsakaði þá vand-
lega—svo nákvæmlega, að þegar þeim kom í hug
hið rétta agn, sem hafði dregið þá hingað, hljóp
blóðið fram í kinnarnar, og Errington roðnaði
upp í hársrætur.
Og enn horfði gamli maðurinn á þá með
sama rannsakandi augnaráðinu, eins og hann
vildi lesa þeirra innstu hugrenningar. Hann
tautaði eitthvað við sjálfan sig á Norsku, og
að síðustu, þeim til mikillar undrunar, dróg
hann veiðihnífinn úr skeiðum, og kastaði hon-
um á jörðina, og steig ofan á hann með öðrum
fætinum.
“Veri það þá svo!” sagði hann stuttlega. —
“Eg býð vopnahlé, og afvopnast. Þið eruð menn,1
og eins og menn, segið þið sannleikann. Það
er ástæðan fyrir því, að eg tek við ykkur. Ef
þið hefðuð logið einhverju upp um komu ykkar
hingað—að þið hefðuð villst, eða eitthvað" þess
háttar, hefðu leiðir okkar aldrei legið saman
aftur—eins og það er—verið velkomnir!”
Og hann rétti þeim höndina með konung-^
legum virðulegheitum og tign. Ungu mennirnir;
í undrun sinni ,glaðir yfir breytingunni á fram-
komu hans, vöru fljótir að þýðast hina vingjarn-
legu heilsan, og bóndinn tók upp veiðihnífinn,
og sliðraði hann eins og ekkert óvanalegt hefði
borið við, og benti þeim í áttina til gluggans,
sem augu þeirra áður höfðu hvílt svo lengi á.
“Komið nú”, sagði hann, “Þið verðið aö
bergja á vínbikar með mér áður en þið farið.
Þið rötuðuð ekki réttu leiðina, þar sem þið vor-
uð ókunnugir og fóruð ranga götu. Eg sá bátinn
ykkar við bryggjuna, og var að undrast yfir því.
hver eða hverjir hefðu verið nógu áræðnir til j
þess að traðka skóglendið mitt. Eg hefði átt að
geta gizkað á, að aðeins tveir ungir iðjuleysingj
ar eða drengir eins og þið, sem ekki vissuð bet-
ur, mundu leggja leið ykkar til staðar, sem allir
virðulegir íbúar í Bosekop, og allir sannir á-
hangendur Lúterstrúarinnar, forðast eins, ein-
hvert pestarbæli.” Og gamli maðurinn hló ó-
þvingaðan skæran hlátur—hlátur, sem var svo
smitandi, að Errington og Lorimer hlóu hjart-
anlega líka, án þess að vita eiginlega hvers-
vegna þeir gerðu það. Loimer fannst samt sem
áður, að hann þyrfti að mótmæla því, að kveðið
var að þeim eins og iðjulausum drengjum. —
“Hvernig komum við þér eiginlega fyrir sjón
ir, herra minn?” sagði hann góðlátlega. “Eg
hefi hvorki meira né minna en tuttugu og sex
ár að baki—og Phil okkar hér stynur undir þrjá
tíu ára byrði—getum við þá ekki réttlátlega
sagt að orðið drengir, sé ekki samboðið virðingu
okkar? .Þú kallaðir okkur menn, fyrir ekki svo
löngu—mundu það”.
Ólaf Guldmar hló aftur. Grunsemdin og al-
varan var algerlega horfin, og andlit hans var
alt eitt bros og góðlát kátína. “Jæja, svo þið er
uð menn!" sagði hann, glaðlega, “óútsprungnir,
eins og blómknappar á tré. En gamall fauskur
eins og eg, get ekki skoðað ykkur annað en
drengi. Það er nú svona með mig—barnið mitt
—hún Thelma, þótt mér sé sagt að hún sé orð-
in fullorðin, er alltaf barn’í mínum augum. Það
tr eitt af hinum mörgu einkaréttindum gamals
fólk, að sjá heiminn í kringum það, ávalt ung-
an, og fullan af börnum”. Og hann leiddi þá
fram hjá opna glugganum, þar sem þeir gátu séð
rokkinn standa yfirgefinn, eins og hann væri
að hugsa um yndislegu hendurnar, sem snéru
honum fyrir skemmstu, og í kring að framhliö
hússins, sem var ákaflega snotur og smekkleg,
og nálega þakin með blómum frá jörðu upp á
þak. Aðal-dyrnar stóðu opnar, og fram af þeim
var stórt fordyri útskorið og prýtt með tveimur
þægilegum sætum, sitt við hvora hlið. Gegnum
þetta fordyri fóru þeir, og felldu óvart niður j
drífu af allavega litum rósqþlöðum um leið og i
þeir fóru inn í breiðan gang eða forstofu, þar
sem á dökkleitum fægðum greinviðarveggjum
hékk stórt safn af allskonar einkennilega löguö
um vopnum, fornum og frumlegum, svo sem
eins og skotspjótum úr steini, gamaldags öxum,
ásamt bogum, örvum og sverðum með tveimur
handföngum, og eins stórum og hið fræga vopn
William Wallace. Bóndinn opnaði dyr til
hægri handar, stóð hæversklega til hliðar, og
bauð gestunum að ganga inn; }>eir komust að
því, að það var sama setustofan, sem stúlkan
hafði setið við spunann í. “Fáið ykkur sæti, fá-
ið ykkur sæti”, sagð gestgjafinn höfðinglega.
Við fáum vín bráðlega, og Thelma verður að
koma inn. Thelma! Thelma! Hvar er barnið!
Hún reikar hingað og þangað eins og fjalla-
hind. Bíðið þið hérna, drengir mínir, eg kem
undireins aftur.” Og hann stikaði út og skildi
Errngton og I>orimer eftir himinlifandi glaða
yfir því hvernig allt hafði snúist þeim í vil„ en
þó dálítið sneypulega. Það ríkti einhver rósund
ar og einfaldur hlýjublær yfir þessu herbergi,
sem snerti göfugustu strengina í eðli þeirra,
og hélt þeim þögulum. Við einn vegg stofunn-
ar voru sex bókaskápar, þar sem raðað var
mörgum bókum, skrautlega bundnum, meðal
hverra voru margar er báru hin víðkunnustu
heiti heimsbókmenntanna svo sem eins og veik
Shakespeares, Scotts, Ghapman’s “Homer”,
Byrons, “Childe Harold”, og Ijóðmæli John
Keats, og innan um voru fræg verk eftir franska
höfunda—og margar merkustu bækur Noregs.
Alla sýndu þær menntun og listrænan smekk
þess sem átti þetta safn.
Professional and Business
—......= Directory

Office Phone
924 762
Res. Phone
726 115
Dr. L. A. SIGURDSON
528 MEDICAL ARTS BLDG.
Consultatlons by
Appointment
Dr. P. H. T. Thorlakson
WrNNIPEG CLINIC
St. Mary’s and Vaughan, Winnipeg
Phone 926 441
J. J. Swanson & Co. Lld.
REALTORS
Rental, Insurance and Financial
Agents
Sími 927 5S8
308 AVENUE Bldg. — Winnipeg
CANADIAN FISH
PRODUCERS Ltd.
J. H. Page, Managing Director
Wholesale Distributors oi
Fresh and Frozen Fish
311 CHAMBERS ST.
Office Ph. 74-7451 Res. Ph. 72-S917
M. Einarsson Motors Ltd.
Buying and Selling New and
Good USed Cars
Distributors for
FRAZER ROTOTILLER
and Parts Service
99 Osbome St. Phone 4-4395
The BUSINESS CLINIC
(Anna Larusson)
306 AFFLECK BLDG. (Opp. Eaton’s)
Office 927 130 House 724 315
Bookkeeping, Income Tax, Itisurance
Mimeographing, Addressing, Typing
MALLON OPTICAL
405 GRAHAM AVENUE
Opposite Medical Arts Bldg.
TELEPHONE 927 118
Winnipeg, Man.
BALDWINSON’S BAKERY
749 Ellice Ave., Winnipeg
(milli Simcoe & Beverley)
Allar tegundir kaffibrauðs.
Brúðhjóna- og afmæliskökur
gerðar samkvæmt pöntun
Súni 36-127
Thorvaldson Eggertson
Bastin & Stringer
Lögfrœðingar
Bank of Nova Scotia Bldc.
Portage og Garry SL
Sími 928 291
H. J. PALMASON
CHARTERED ACCOUNTANT
505 Confederation Life Bldg.
Winnipeg, Man.
Phone 92-7025
Home 6-8182
Rovatzos Floral Shop
253 Notre Dame Ave. Ph. 932 93-4
Fresh Cut Flowers Dally.
Plants in Season
We specialize in Wedding and
Concert Bouquets and Funeral
Designs
Icelandic Spoken
A. S. BARDAL
L I M I T E D
selur llkkistur og annast um
utfanr. Allur úttoúnaður sá bestl.
Ennfremur selur hann ailskonar
minmsvarða og legsteina
843 SHERBROOKE ST.
Phone 74‘7474 Winnipeg
Union Loan & Investment
COMPANY
Rental, Insurance and Finondol
Agents
Sími 92-5061
508 Toronto General Trusts Bldg.
Halldór Sigurðsson
& SON LTD.
Contractor & Builder
526 Arlington St.
Sími 72-1272
FINKLEMAN
OPTOMETRISTS
and
OPTICIANS
Kensington Bldg.
275 Portage Ave. Winnipeg
PHONE 922 496
COURTESY TRANSFER
& Messenger Service
Flytjum kistur, töskur, húsgögn,
píanós og kæliskápa
önnumst allan umbúnað á smásend-
ingum, ef óskað er.
Allur fltuningur ábyrgðstur
Sími 526 192 1096 Pritchard Ave.
Eric Erickson, eigandi
Vér verílum aðeins með fyrsta
flokks vömr.
Kurtcisleg og fljót afgreiðsla.
TORONTO GROCERY
PAUL HALLSON, eigandi
714 Ellice Ave. Winnipeg
TALSÍMI '3-3809
Ofí. Ph. 74-5257 700 Notre Dame Ave. I
Opp. New Matemity Hospital
NELL’S FLOWER SHOP!
Wedding Bouquets, Cut Flowers
Funeral Designs, Corsages
Bcdding Plants
Mrs. Albert J. johnson
Res. Phone 74-6753
c'
GRAHAM BAIN & CO.
PUBLIC ACCOUNT ANTS and
AUDITORS
874 ELLICE AVE.
Bus. Ph. 74-4558 _Res. Ph. 3-7390
S.~-----------------------
<-—
Office Ph. 92-5826
Res. 40-1252

J. WILFRID SWANSON
& CO.
Insurance in all its branches.
Real Estate — Mortgages — Rentals
210 POWER BUILDING
Telephone 937 181 Res. 403 480
LET US SERVE YOU
DR H. J. SCOTT
Specialist in
EYE, EAR NOSE and THROAT
209 Medicai Arts Bldg.
HOURS: 9.30 - 12.00 a.m.
2 — 4.30 p.m.
Hafið HÖFN í Huga
ICELANDIC OLD FOLKS
HOME SOCIETY
— 3498 Osler Street —
Vancouver 9, B. C.
r------
JACK POWELL, B.A. LL.B.
BARRISTER, SOLICITOR,
NOTARY PUBLIC
Off. Ph. 927751 - Res Ph. 56-1015
206 Confederation Building,
Winmpeg, h«a.
V.
GILBARTFUNERAL
HOME
- SELKIRK, MANITOBA -
J. Roy Gilbart .Licensed Embalmer
PHONE 3271 - Selkirk
FLEYGAR — hin nýja ljóða-
bók eftir Pál Bjarnason, er nú
komin á markaðinn. Er 270 blað-
síður. Kostar $5.00 í bandi Og
fæst hjá —
BJORNSSON’S BOOK STORE
702 Saraent Ave. WinnÍDeg

GUARANTEED WATCH, & CLOCK
REPAIRS

SARGENT JEWELLERS
H. NEUFELD, Prop.
Watches, Diamonds, Rings, Clocks,
Silverware, China
884 Sargent Ave. Phone 3-3170
S.,