Heimskringla - 06.10.1954, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 6. OKT., 1954
HEIMSKRINGLA
3. SÍÐA
Quebec geti ekki verið fylki,
eins og hin fylkin.”
Sama er að segja um blöð
strandfylkjanna, er leggjast öll
á sveif með St. Laurent. í sam-
bandi við þessar undirtektir
blaðanna, utan Quebec fylkis; er
rétt að taka fram, að þar er ekki
aðeins um að ræða tekjuskattslög
m sem að Nationalista stjórninn
í Quebec samþykkti í fyrra vet-
ur og langvarahdi Nationalista
þóf við landsstjórnina, heldur
líka, og að líkindum miklu frem-
ur ummæli stjórnarformanns í
Quebec í ræðu er hann flutti 26.
september til svars uppá það
sem St. Laurent sagði í ræðu
sinni í Montreal 19. sama mán-
aðar, en þau voru eftir því sem
að blaðið Montreal sagði: “Mr.
Duplessis sagði það væri sorg-
•egt að það væri Mr. St. Laurent
sem að hefði sagt . . . að það
væri engin mismunur á Quebec-
fylki, og hinum fylkjunum. Að
stæður Quebec fylkis eru ekki
þær sömu og hinna fylkjanna.
Mr. St. Laurent sem að er Rom-
an-kaþólskur, fransk-kanadiskur
og hefir alið allan sinn aldur í
Quebec, hefði átt að vita það.’"
Hér er ekki um neitt pólitískt
atkvæðabrall að ræða, heldur er
spursmálið hvorki meira né held
ur minna en það, hvort að Que-
bec á að vera fylki innan fylkja-
sambands Kanda, eða sjálfstætt
ríki utan þess.
J. J. Bíldfell
ANNAÐ BINDI NÝYRÐA
Frh. frá 1. bls.
þriðja bindið og verður ritstjóri
þess einnig Halldór Halldórsson.
Mun það einnig f jalla um land-
búnað, svo og flugmál. Mun Agn
ar Koefod Hansen flugvallarstj.,
veita sérfræðiaðstoð við útgáf-
una.
Mun þessi nýyrðaútgáfa alls
,aka til um 25,000 orða. Þegar
öll bindin eru komin út, verður
þeim steypt saman í eina nýyrða
bók.
Sérfræðilega aðstoð við þetta
bindi hafa þeir Hjálmar Bárðar-
son skipaskoðunarstjóri, Árni
G. Eylands stjórnarráðsfulltrúi,
Gísli Kristjánsson ritstjóri,
Pálmi Einarsson landnámsstjóri
°g Sigurður Pétursson gerla-
fræðingur. Útgefandi er Leift-
ur- —Vísir
H.WCPOUO
WINNIPEG
BREWERY
Hmitio
^’.aupið Heirnskrinjflu
Lesið Heimskringlu
Borrrið Heimskrir.; iu
Thelma
(RAGNAR STEFÁNSSON ÞÝDDI)
Dyceworthy var í illu og ergilegu skapi. Hann
var að rækja köllun sína—reka heilagt og göf
ugt erindi. Hann hafði fundið krossmark, með
nafninu Thelma gröfnu á það—hann var nú á
leið til þess að skila því til hins—að því er virt
ist rétta eiganda og um leið og hann skilaði því,
hafði hann ásett sér að halda fordæmingar fyrir
lestur yfir eiganda þess og öllum þeim, sem
tryðu á slíkt eins og helga dóma, og hóta þeim
kvölum í hinum ytztu myrkrum. Hann var bú-
inn að hugsa sér allt sem hann ætlaði að segja,
og hann hafði sumt af svæsnustu setningunum
yfir, meðan hann streittist við að róa.
Hann leit í kringum sig, og tók eftir því þá
fyrst hvað tómlegt var á firðinum. Eitthvað
vantaði, sem hafði verið þar áður; hann áttaði
sig undireins á hvað það var—enska skemti-
skipið Eulalie var farið þaðan sem það hafði
legið við akkeri.
Nú, það er þá svona!” sagði Dyceworthy
hálf hátt, “það er skjót hrottför! Ætli þessir
ungu menn séu farnir fyrir fullt og allt, eða
skyldu þeir koma hingað aftur? Skemtilegir
piltar—mjög viðfeldnir! léttúðugir, ef til vill,
en viðkunnanlégir”. Og hann brosti góðlátlega.
Hann mundi ekki minnstu vitund eftir neinu
sem gerst hafði, eftir að hann tæmdi flösku
Macfarlanes með Glenlivet-víninu; hann hafði
enga hugmynd um, að hann hafði verið nálega
borinn inn úr garðinum, inn í stofuna, og kast
að þar í legubekkinn til þess að sofa úr sér á-
hrifin af hinu sterka whiskýi. Sízt af öllu mundi
hann eftir því, að hann hefði ljóstað upp til-
finningum sínum og ákvörðunum gagnvart
Thelmu Guldmar, eða látið í ljósi trúarskoðan
ir sínar eins hreinskilnislega og hann gerði.
Tæpléga hefði hann verið eins ánægður með
sjálfan sig, ef að hann hefði munað þetta og
margt annað sem hann talaði af sér í ölæðinu
kvöldið áður. Eftir meira en klukkustundar erf
iðan róður, náði hann að lokum ákvörðunarstað
sínum. Hann batt bát sinn við litlu bryggjuna,
og gekk drembilega upp að húsdyrunum á bónda
býlinu. Ólíkt því sem venja var, voru dyrnar lok
aðar, og, allt virtist einkennilega þögult og
hljótt. Þennan síðari hluta dags var hitinn svo
mikill, að söngfuglarnir létu jafnvel ekki til
sín heyra, en kúrðu undir grænu, svölu laufblöð
unum, og hið eina hljóð sem heyrðist var dauft
kurr í dúfunum uppi á þakinu. Þó að hann væri
aálítið hissa á hversu allt virtist tómlegt á
bóndabýlinu, lét Dyceworthy það ekkert á sig
fá en barði harkalega að dyrum. Hann beið góða
stund, og barði síðan ennþá hærra en áður, og
tautaði nokkur blótsyrði fyrir munni sér. Að
lokum var hurðin opnuð snöggt, og hin hrokkin
hærða og kinnarjóða Britta stóð frammi fyrir
honum með viðmóti, sem hvorki var uppörvandi
eða kurteist. Bláu, stóru augun hennar glömp
uðu óskammfeilnislega, og hún studdi beru,
bústnu og rauðu handleggjunum sápufroðugum
á mjaðmirnar með sýnilegri ósvífni.
“Nú, hvað vilt þú?” spurði hún stutt og
höstugt.
Dyceworthy horfði á hana undrandi og
móðgaður. Hann virtist vera orðlaus, en reyndi
að komast fram hjá henni inn í húsið En Britta
studdi 'höndunum ennþá þéttara á mjarðmirnar,
og varð enn óárennilegri, og rödd hennar var
f llt annað en blíðleg þegar hún sagði:
“Það er með öllu gagnslaust að þú komir
inn! Hér er engin nema eg. Húsbóndinn er ekki
heima, og kemur ekki fyr en í kvöld”.
“Unga stúlka”, sagði Dyceworthy með
þungri alvöru, “mér þykir mjög leitt að verða
þess svo óþreifanlega var, að viðmót þitt og
framkoma þyrftu að taka stórum breytingum til
batnaðar. Fjarvera húsbónda þíns gerir hvorki
til né frá hvað mig snertir. Það er við fröken
Thelmu, sem eg óska að tala”.
Britta hló, og ýtti jörpu, hrokknu hárlokk
unum frá enninu. “Frökenin er að heiman líka”,
■’agði hún stillilega. “Það er mál til komið að
un nyti einhverrar glaðværðar og herrarnir
ara með hana eins og hún væri drotning!”
Dyceworthy hrökk við, og ásýnd hans varð
orlitið fölari. “Herrar? Hvaða herrar?” spurði
hann með snert af óþolinmæði.
Gáskakennd stríðni Brittu virtist aukast.
Herramennirnir af skemtiskipinu, auðvitað”,
sagði hún. “Hvaða aðrir herramenn eru hér?”
Hún mældi hinn feitlægna og ógeðslega
’prest með augunum, og það skein megnasta fyr-
'rlitning úr svip hennar. “Philip barón Erring-
ton var hér ásamt vini sínum í gærkvöldi, og
dvaldist þeim lengi hér—og í dag kom fallegur
íjórróinn bátur til þess að sækja húsbóndann
og fröken Thelmu og þau sigldu öll til Kaa-
fjarðarins, eða einhverra annara staða hér í

"5
VOTE FOR
SCOTTY BRYCE
in Selkirk - Nov. 8th
S.-
Professional and Business
===== Directory-

Oíflce Phone
924 762
Res. Phone
726 115
Dr. L. A. SIGURDSON
528 MEDICAL ARTS BLDG.
Consult.atlons by
Appointment
grendinni. Og mér þykir vænt um það!” hélt
Britta áfram. “Þeir eru þeir mjmdarlegustu og
kurteisustu herramenn, sem eg hefi nokkurn
tíma séð—og það er auðséð að þeim þykir meira
en lítið koma til frökenarinnar, og vilja gera
henni allt til geðs!”
Dyceworthy var allt annað en ánægjulegur
á svipinn. Þetta breytti hlutunum mikið, og
hann hafði aldrei gert ráð fyri rað allt snérist
á þennan veg. Britta gaf honum gætur, og
hafði gaman af vonbrigðum hans. “Viltu skilja
eftir einhver skilboð til þeirra, þegar þau koma
heim”, spurði hún.
“Nei”, sagði presturinn á báðum áttum.
“Og þó—bíðum við— já; segðu frökeninni, að
eg hafi fundið hlut, sem hún á, og ef að hún
óskar eftir að fá hann, þá skal eg sjálfur koma
með hann”.
“En ef hún á þennan hlut, þá hefir þú ekk-
ert leyfi til þess að halda honum”, sagði Britta
hranalega. “Hversvegna ekki að skilja það eftir
hjá mér, hvað svo sem það er?”
Dyceworthy prestur virti hana fyrir sér
með hrokafullum og ógeðslegum svip. “Eg trúi
ekki óbreyttu vinnufólki fyrir neinu sem við
kemur mér eða henni”, sagði hann. “Vinnufólki,
meira að segja, sem yfirgefur sitt eigið fólk, I
trú þess og siði—og blandar sér saman við þá,
sem búa í vantrúarmyrkri—vinnufólki, sem
jafnvel sekkur svo lágt, að gleyma að mestu
sínu eigin tungumáli, og sem aðhyllist—” Hvað
hann hefði sagt, er ekki gott að gizka á, þar
sem honum var einmitt á því augnabliki nálega
velt um koll af einhverjum sem skauzt liðlega
fram hjá honum eins og kólfi væri skotið, en
reyndist að vera mannvera—enginn annar en
hinn brjálaði Sigurd, sem eftir að hafa komið
þessu hrekkjabragði fram, stóð upp, og hló
tryllingslega. “Ha, ha!” hrópaði hann. “Þetta
var nú snildarlega vel gert! Ef að eg hefði fellt
þig, hefðir þú þurft að hafa yfir bænirnar þín
ar aftur á bak! Hversvegna ert þú hér? Þetta I
er ekki staður fyrir þig! Það er enginn hér. Hún j
er farin — það er enginn í heiminum! Það er |
ekkert neinsstaðar nema loft, loft, loft! Engir
fuglar, engin blóm, engin tré, ekkert sólskin!
Allt farið með henni út á hið glampandi haf!”
Hann veifaði handleggjunum í ákafa, og benti
með fíngrinum á prestinn. “En hvað þú ert ljót-
ur maður!” hrópaði hann með barnslegri hrein
skilni. “Eg held að þú sért ljótari en eg! Þú ert
beinn—en þú ert eins og móhlass—þungur og
ólífrænn og hæfur til eldsneytis. Nú, eg—eg
er hlykkjótt trjágrein, en eg hefi skrúðgræn
lauf, sem fugl felur sig í og syngur allan dag-
inn! Þú—þú hefir engan söng, ekkert lauf-
skrúð; þú ert aðeins ljótur og ófrjór og hæfur
til eldsneytis!” Hann hló hjartanlega, og kom
auga á Brittu, þar sem hún stóð í dyrunum og
sýndi ekki á sér minnstu undrun yfir hinu ein-
kennilega framferði hans; hann fór til hennar,
og greip í svuntu hornið hennar. “Farðu með
mig inn, góða Britta—fallega Britta!” sagði
hann í bænarrómi. “Sigurd er svangur! Britta,
ástúðlega litla Britta—komdu og talaðu við
mig og syngdu! Far vel, feiti maður!” bætti
hann við skyndilega og snéri sér aftur að Dyce-
worthy. “Þú nærð aldrei í stóra skipið, sem er
farið með Thelmu yfir hafið. Thelma kemur
aftur—já!—en einhvern tíma fer hún, og kemur
aldrei aftur”. Hann lækkaði röddina þangað til
að hún var aðeins veikt hvísl. “í gærkvöldi sá
eg ofurlitla álfaveru koma út úr rós, hún hélt á
undur litlum gullhamri og nagla og dálítilli
hönk, eins og uppvafinn sólargeisla. Hiun flaug
í burtu svo fljótt, að eg gat ekki fylgt henni
eftir; en eg vissi hvert hún for! Hún festi nagl
ann í hjarta Thelmu djúpt, svo að það blæddi dá
lítið—en hún fann ekki til neins sársauka; og
svo festi hún gullband við naglan, og fór frá
henni með hinn endann á gullbandinu með sér
__til hvers? Hjarta einhvers annars mætir sömu
meðferðinni. Hjarta hvers?” Sigurd andvarpaði
þungt og sárt. Svipur Dyceworthy prests lýsti
bæði óþolinmæði og viðbjóði.
“Það er hörmulegt”, sagði hann með hátíð-
legri þolinmæði, “að þetta vanskapaða og brjal-
aða afhrak, sem bölvun Guðs og manns virðist
hvíla yfir, er ekki látinn á hæli eða stofnun, þar
sem hægt væri að veita rétta hjúkrun og hent-
uga aðbúð. Þú, Britta, sem ert uppáhalds þjon-
ustastúlka—jæja—við skulum segja undarlegr
ar húsmóður, ættir að fá hana til þess að senda
þennan—þennan—aumingja burtu, áður en brjál
semi hans verður reglulega hættuleg.”
Thorvaldson Eggertson
Bastin & Stringer
Löqírœáinqcn
Bank oí Nova Scotia Bldg.
Portage og Garry St.
Sími 928 291
Dr. P. H. T. Thorlakson
WINNTPEG CLINIC
St. Mary’s and Vaughan, Winnipeg
Phone 926 441
H. J. PALMASON
CHARTERED ACCOUNTANT
505 Confederation Life Bldg.
Winnipeg, Man.
Phone 92-7025 Home 6-8182
J. J. Swanson & Co. Ltd.
REALTORS
Rental, Insurance and Financial
Agents
Sfmi 927 5S8
308 AVENUE Bldg. — Winnipeg
Rovatzos Floral Shop
25S Notre Dame Ave. Ph. 9S2 9S4
Fresh Cut Flowers Daily.
Plants in Season
We specialize in Wedding and
Concert Bouquets and Funeral
Designs
Icelandic Spoken
CANADIAN FISH
PRODUCERS Ltd.
J. H. Page, Managing Director
Wholesale Distributors ol
Fresh and Frozen Fish
311 CHAMBERS ST.
Office Ph. 74-7451 Res. Ph. 72-S917
A. S. BARDAL
L I M I T E D
,.®^ur hkkistur og annast um
utfarir. Aliur útitoúnaður sá besti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina
843 SHERBROOKE ST.
Phone 74-7474 Winnipeg
M. Einarsson Motors Ltd.
Buying and Selling New and
Good Used Cars
Distributors for
FRAZER ROTOTILLER
and Parts Service
99 Osborne St. Phone 4-4395
Union Loan & Investment
COMPANY
RentaL Insurance and FinancUxl
Agents
Sími 92-5061
508 Toronto General Trusts Bldg.
The BUSINESS CLINIC
(Anna Larusson)
306 AFFLECK BLDG., (Opp. Eaton's)
Office 92-7130 House 72-4315
Bookkeeping, Income Tax, Itisurance
Mimeographing, Addressing, Typing

S.-
Halldór Sigurðsson
& SON LTD.
Contractor & Builder
•
526 ARLINGTON ST.
Sími 72-1272
MALLON OPTICAL
405 GRAHAM AVENUE
Opposite Medical Arts Bldg.
TELEPHONE 927 118
Winnipeg, Man.
L
275
FI N K L E M A N
OPTOMETRISTS
and
OPTICIANS
Kensington Building
Portage Ave. Winnipeg
PHONE 92-2496

COURTESY TRANSFER
& Messenger Service
Flytjum kistur, töskur, húsgögn,
pianós og kæliskápa
Önnumst allan umbúnað á smásend-
ingum, ef óskað er.
Allur fltuningur ábyrgðstur
Sími 526 192 1096 Pritchard Ave.
Eric Erickson, eigandi
■'S

Vér verzlum aðeins með fyrsta
ÍJokks vörur.
Kurteisleg og fljót afgreiðsla.
TORONTO GROCERY
PAUL HALLSON, eigandi
714 Ellíce Ave. Winnipeg
TALSIMI 3-3809
BALDWINSON’S BAKERY
749 Ellice Ave., Winnipeg
(milli Simcoe & Beverlev)
Allar tegundir kaffibrauðs.
Brúðhjóna- og afmæliskökur
gerðar samkvæmt pöntun
Sími 36-127
Off. Ph. 74-5257 700 Notre Dame Ave. I
Opp. New Maternity Hospital
NELL’S FLOWER SHOPt
Wedding Bouquets, Cut Flowers
Funeral Designs, Corsages
Bedding Plants
Mrs. Albert J. Johnson
Res. Phone 74-6753

\ f'-
GRAHAM BAIN & CO.
PUBLIC ACGOUNTANTS and
AUDITORS
874 ELLICE AVE.
Bus. Ph. 74-4558 Rcs. Ph. 3-7390
S.-

Office Ph. 92-5826
Rcs. 40-1252
DR H. J. SCOTT
Specialist in
EYE, EAR NOSE and THROAT
209 Medical Arts Bldg.
HOURS: 9.30 - 12.00 a.m.
2 — 4.30 p.m.
T. WILFRID SWANSON
& CO.
Insurance in all its branches.
Real Estate — Mortgages — Rentals
210 POWER BUILDING
Telephone 937 181 Res. 403 480
LET US SERVE YOU
d—
Hafið HÖFN í HUÍ

L
ICELANDIC OLD FOLh
HOME SOCIETY
— 3498 Osler Street ■
Vancouver 9, B. C.

JACK POWELL, B.A. LL.B.
BARRISTER, SOLICITOR,
NOTARY PUBUC
Off. Ph. 927751 - Res Ph. 56-1015
206 Confedcration Building,
Wínntpeg, Mán.
S.-

GILBÁRT FUNERAl
HOME
— SELJÍIRK, MANITOBA -
J. Roy Gilbart .Licensed Embalr
PHONE 3271 - Selkirk
HERE JOW!
ToastMaster
MIGHTY FINE BREAD!
At your grocers
J. S. FORREST, J. WALTON
Manager Sales Mgr.
PHONE 3-7144

\ t'----------—--------
GUARANTEED WATCH, 8c C
REPAIRS
SARGENT JEWELLl
H. NEUFELD, Prop.
Watches, Diamonds, Rings, i
Silvenvare, China
884 Sargent Ave. Phone