Heimskringla - 26.06.1957, Blaðsíða 2

2. SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 26. JÚNl 1957
Heimakrjngk
(StotnuB ÍSU)
Cemur út á hverjum mlSvlkudegl.
Elffendur: THE VIKING PRESS LTD.
856-855 Sargcnt Ave., Winnipeg 3, Man. Canada Phone SPruce 4-6251
VerB blaOsina er $3.00 árgangurinn, borgist fyriríram.
______Allar borganlr sendist: THE VIKING PRESS LTD.
öll viðskiftabréf blaöinu aPlútandi senóist:
The Viklng Press Limited, 853 Sargent Ave., Winnipeg •
Ritatjóri STEFAN EINARSSON
Utan&skrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA, 853 Sargent Ave., Winnlpeg
HEIMSKRINGLA is published by THE VIKING PRESS LIMITED
and printed by VIKING PRINTERS
856-855 Sargent Ave., Winnipeg 3. Man. Canada Phone SPruce 4-6251
Authorlred aa Second Class Mail—Pogt Qffice Dept., Ottawa
WINNIPEG, 26. JÚNÍ 1957
Fréttir frá
Arsþingi Frjálstruar kvenna-
sambandsins
FORSETA ÁVARP
í< Ársþingi Frjálstrúar-kvenna-
sambandsins 7. júní 1957
Um leið og eg set þetta 31. árs
þing Sambands Frjálstrúar kven
félaga vil eg bjóða alla gesti og
fullrtúa velkomna.
Af því eg veit að þa'ð liggja
mörg þingstörf fyrir, að ræða
um og koma í framkvæmd, skal
eg vera fáorð. En af því svo
margt af því, sem við erum að
hugsa um og reynum að fram-
kvæma byggist að miklu leyti
á reynzlu liðins tíma, er nauð-
synlegt að kynna sér og hafa í
huga það sem gerst hefir í okkar
félagsskap í liðinni tíð. Á þeim
tíma sem eg var forseti þessa fé-
lags, í 22 ár, man eg það, að sam-
vinnan var ávalt eins og bezt erjþeim örðugleikum sem nú ríkja
hægt að kjósa sér, bæði innanjí öngþveiti nútímans.”
Marja Björnson, forseti
félaganna og í stjórnarnefndum,
og varð það til þess að allt starf-
io gekk betur, og áhuginn varð
meiri fyrir framgangi málefn-
anna. Þá var starfið að miklu
leyti hið sama og ni^er. Kirkju-
starfsemin var ávalt efst á blaði,
og er enn. Þegar þetta félag var
myndað höfðum við nefndir í
ýmsum málum, eins og barna-
uppeldi, heilbrigði, bindindi og
almenn velferðarmál, hið síðast-
talda kom fram í stofnun og starf
rækslu sumar-heimilisins á
Hnausum sem upphaflega var
ætlað fyrir fátæk börn til upp-
lífgunar og hressingar í sumar-
iríi-þeirra. Urðu framkvæmdir í
því efni heillavænlegar og var
heimilið notað í mörg ár í því
augnamði. Þegar litið er til baka
til þessa árs má óhætt fullyrða
að það verk kom að góðum not-
um og gæt verið leiðbeinandi í
framtíðarstarfi okkar.
Eg minntist á barnauppeldi,
sem auðvitað á sinn eðlilega
grundvöll á heimilunum. í því
höfum við leitast við að leið-
beina. í dag er leiðtogakennsla
ungmenna orðin mesta áherzlu-
atriði í starfsemi General Al-
iiance, Mrs. George Picksen
ræddi um það atriði á ársfundi
þess félags og fór um það svo-
feldum orðum: “Ef siðað mann-
félag á að sigra í baráttunni fyr-
ir tilveru sinni, verðum við að
þroska þau vísindi sem miða að
samúð og samvinnu í öllum vel-
ierðarmálum manna; þá starfs-
krafta allra manna og allra
þjóða, sem vinna að friðsömum
úrslitum allra mannfélagsmála í
heiminum.”
í apríl númeri “General Alli-
ance Progress” 1953, var umsögn
eftir Mrs. Charles A. Hart, sem
vakti mikla eftirtekt. Hún segir
þar: “Alliance konur eru fyrst
og fremst frjálstrúar, með djúp
rættum ásetningi að framleiða
kjarna mikilsverðrar hreyfingar,
og fyrir þá sök ábyrgðarfullar
fyrir því að beita sér fyrir náum
siðferðis hugsjónum einstakli
mga og samfélaga, og þá einnig
að koma á framfæri þeim hug-
sjónum með rökum og festu í
orði og verki til þess að mæta
Það hefir verið staðhæft, að
sagan um kvenfélög Unitarasafn
aðanna er að miklu leyti saga
100 ára mannfélagsmálanna í
Bandaríkjunum.
Eg hefi nú minnst á nokkur
atriði í starfi okkar í liðinni tíð,
og margt af því ásamt fleiru,
sem mætti minnast á hefir miðað
að ýmsum umbótum víðsvegar.
Þar má benda á þetta, sem mikils
verðan kapítula í nýlendustarfi
okkar hér.
Eg hefi áður minnst á Sumar-
heimilið fyrir fátæk börn. Það
var reist og starfrækt í mörg ár,
eins og fyr getur. Nokkur undan-
farin ár hefir það verið lánað
endurgjaldslaust til Broadway
Home for Girls og The Childrens
Aid Society. Þá hefir það stund
um verið notað af unga fólkinu
okkar og á síðasta sumri voru
þar familíur frá okkar söfnuði
hér. Byggingarnar standa vel
enn og verða að líkindum notað-
ar árlega af einhverjum um mörg
ár.
Á liðnu ári höfðum við tvo
nefndarfundi, einn á sumarheim-
ilinu en hinn hér í Winnipeg
hjá Mrs. B. Stefánsson. Þá var
einnig sameinaður fundur stjórn
arnefndar og Sumarheimilis-
nefndar, og einnig fundur til
þess að undirbúa þetta ársþing.
Þá heimsótti eg fjórar deildir fé-
lagsins á árinu.
Fjórar af okkar félagskonum
hafa dáið á liðnu ári. Þær voru
Stefanía Pálsson, Sólveig Law-
son, Mrs. Sig. Oddleifsson og
Mrs. Galbreith. Bað forseti
þingfulltrúa að standa á fætur í
minningu um þær og þakklæti
fyrir starf þeirra á liðinni tíð.
í því sem nú hefir verið sagt,
hefi eg lagt áherzlu á verklegu
framkvæmdirnar, sérstaklega.
En þó þær sé og hljóti að álítast
nauðsynlegar, þá er önnur hlið
á félagsskapnum, sem hlýtur að
leggja til grundvallar öllu sem
gert er. Það er hin andlega hlið,
sem felur í sér trúrækni, mentun,
bræðralag og þjónustu, og eru
þær hugsjónir samhliða hvor
annari og af sama toga spunnar.
En með þessum hugsjónum
stendur eða fellur allt hið verk-
lega starf. Á þeim byggðu land-
námskonur okkar allar vonir sín-
«r og með þeim unnu þær sína
sigra í lífsbaráttunni.
Af því við erum meðlimur í
General Alliance viljum við ef-
laust gera skyldu okkar gagnvart
því félagi í því starfi, sem fyrir
liggur. Eg vil enda þessi orð með
því að minna á kafla úr ræðu
sem Marion B. Priest flutti 1955,
á 75 ára afmæli General Alliance.
“Látum okkur snöggvast hórfa
til baka yfir árin sem öðrum til-
heyrðu, án þess að gleyma okkar
eigin tíð, og þeirri framtíð sem
tilheyrir okkur. General Alliance
er í stórri þakkarskuld við þær
unitarisku konur, sem fyrst
mynduðu félagsskap, sem átti að
gefa konum tækifæri til þess
að beita sér fyrir málum í kirkju
starfi. Á þeim árum söfnuðu
konur saman fé til trúboðs, sem
einnig var notað fyrir kirkju-
legan félagsskap heimafyrir og
unitariska fræðslustarfsemi. Þær
létu prenta og útbýta ræðum
Unitara presta og sendu þær í
pósti víðsvegar. f dag er þessu
enn haldið við, en sú breyting
hefir orðið á að nú er starf okkar
sameinað American Unitarian
Association einkum í gegnum
Department of Extension,
Church of a Larger Fellowship
og The Beacon Press. Nú leggj-
um við ekki fram fé beinlínis til
neinna hluta en vinnum að því
að bæta við þau tillög sem lögð
eru fram til Unitarian Appeal, í
hverjum söfnuði.
f gegnum árin hafa Unitara
konur breitt sínum áformum og
stefnum eftir því sem þeim hefir
þótt bezt henta fyrir framgarig
málefnisins, og farið þannig eft-
ir breittum aðstæðum til þess
að sem mestur árangur gæti orð-
ið af starfi þeirra. í samvinnu
við A.U.A. hefir G. A. stækkað
verksvið sitt á vegum bræðra-
lags, heimsfriðar og borgaralegs
lífs viðhorfs.
General Alliance er skuld-
bundið til þess að hvetja alla
meðlimi sina til framtaks í
kirkjumálum sínum, ög að hefja
þau störf sem til heilla stefna
fyrir samfélagið. Það hvetur
meðliini sína til þess að kynna
sér ástand nútímans, og hvern
einstakling eða félagsskap að
bæta úr því sem aflaga fer eftir
mætti með viturlegum ráðum.
Um fram allt reynum við að
finna hjá okkur köllun tli þess
að leiðbeina þeim sem þess eru
þurfandi á sviði trúmálanna og
hugsjónalífs hvers einstaklings.
Þegar við hefjum nú á ný ferð
okkar inn í framtíðina, þá látum
okkur sem unitariskar konur
verða gjafmildar með _ hjarta,
huga og hönd, og reyna af öllum
mætti að verða trúar í verki og
sfkastasamar í reynd, svo að hug-
sjónum General Alliance verði
fullnægt. Þá • getum við skilað
af okkur til eftirkomendanna
með góðri samvizku, trausts þess
að við höfum gert skyldu okkar.
heiðursmeðlimir
Á 31. ársþingi Sambands ísl.,
frjálstrúar kvenfélaga, sem hald-
ið var 7—8 júní s.l., var Elin
Einarsson, frá Árborg gerð að
Heiðursfélaga í nefndu félagi.
Afhenti Mrs. S. O. Oddleifson
henni heiðursskírteini með svo-
feldum orðum:
“Strax á unga aldri var Ella,
sem við köllum hana þá og enn
í dag, hugfangin af stefnu Uni-
ttara. Ef til vill munið þið sum-
að ykkar, á löngu liðnum arum
að hún var ein þeirra, sem sótti
fundi unga fólksins hér í borg,
þegar þeir fóru fram í gömlu
kirkjunni á Sherbrook og Sar-
gent. Og þá einnig á meðan hún
var enn í æsku var hún starfandi
meðlimur í kirkju Unitara á
Gimli.
Fyrstu árin eftir að hún giftist
Munda heitnum (G.* O. Einars-
on) bjuggu þau á landareign
sinni skammt austan við Árborg,
en fluttu síðan í nýtt hús sem
ELIN EINARSSON
þau höfðu reist í Árborg, og sem
enn er hennar heimili. Með dugn
aði og áhuga eins. og þeirra og
annara sem lögðu hönd að verki
fáum við kirkju reista í Árborg
og stöðu þau hjón ávalt í broddi
fylkingar við allar framkvæmd-
ir. Sumir myndu halda að það
væri ekki ákjósanlegt að reisa
| hér heimili á næstu lóð við kirkj
| una okkar, en Mundi og Ella létu
i það ekki á sig fá, og bæði þau
j og börn þeirra voru ávait reiðu-
| húin að rétta hjálparhönd þegar
j þörf gerðist. Þau litu eftir kirkj
I unni og svo mörgu öðru í sam-
| bandi við kirkjustarfið. Jafnvel
j þó illa gengi stundum, misstu
| þau aldrei tíma á málsíaóin og
j málefni frjálsra trúar, sem þau
I höfðu frá fyrstu fylgt og starfað
| fyrir. Sjö börn þeirra voru fermd
II þessari kirkju, sem þau höfðu
hjálpað til að reisa.
Ella var ein þeirra kvenna, sem
I stofnuðu kvenfélag Sambands-
. safnaðar í Árborg í júní 1926,
j og hefir hún ávalt síðan verið
starfandi meðlimur þess félags.
Hún hefir ávalt átt annríka daga
bæði í félagsskap og á sínu heim-
ili. Margar skyldur og ábyrgðar-
störf hafa setið’í fyrjrrúmi fyrir
öllu öðru. Að annast um uppeldi
10 barna, er í sjálfu sér nægilegt
vcrk fyrir hvern einn. En þrátt
fyrir það að familían var stór,
voru önnur börn bæjarins ávalt
velkomin á hennar heimili, og þá
hefir hún einnig gert meir en
sinn hluta í öllu starfi kven-
félagsins. Margir okkar fundir
hafa farið fram á hennar heimili,
og við höfum ávalt átt að fagna
hlýjum viðtökum og gestrisni
því framkoma hennar og aðlað-
andi viðmót er okkur öllum
kunnugt, sem höfum átt kost
þess að kynnast henni. Hennar
meðfæddi eiginleiki, alúðar, góð
vilja, Og vinnugleði valda því,
að hún er ávalt mikilsvirt í öll-
um félagsskap.
Antonius), í Winnipeg, og Bald
ur, einnig í Winnipeg. Einn son
ur þeirra, Sigurður, dó í Calgary
á s.l. vetri.
Mr. og Mrs. Sigurðson gengu
í Unitara söfnuð á Mary Hill, eft
ir að kirkja þess safnaðar var
færð til Lundar, og í þeirri
kirkju voru börn þeirra fermd.
Þegar kvenfélagið Eining var
stofnað árið 1929, gjörðust þær
mæðgurnar, Guðbjörg og Mrs.
Eiriksson meðlimir í því félagi
og hafa verið það til þessa dags.
Þær hafa báðar verið áhugasam-
ar og unnið vel að félgasmálum
frá því fyrsta. Á 31. ársþingi
Sambands frjálstrúar kvenfélaga
7—8 júní s.l. var Guðbjörgu af-
hent heiðursmeðlims skírteini af
Rannveigu Guðmundsson, ásamt
þeim ummælum sem að ofan get-
u.r í lauslegri þýðingu.
GUÐBJÖRG SIGURÐSON
Guðbjörg Sigurdson fæddist
á íslandi, og var sex ára Þegar
hún fluttist vestur um haf með
fóstur-foreldrum sínum, Mr. og
Mrs. Grímúlfi Olafssyni. Þau
settust fyrst að í Mikley, og
voru þar þangað til þau fluttu
sig til Lundar nýlendunnar. Þar
giftist Guðbjörg Þórði Sigurðs-
syni, árið 1906. Stunduðu þau
hjón landbúnað austan við Lun-
dar þangað til árið 1913, er þau
fluttu sig í Lundarbæ, þar sem
þau hafa átt heima í 44 ár. Guð-
björg missti eiginmann sinn fyr-
ir nokkrum árum síðan. Börn
þeirra voru fimm: Mrs. Rænka
Eiriksson á Lundar; Grímúlfur,
giftur, á Lundar; Steina (Mrs.
KRISTÍN JOHNSON
Kristín Johnson fæddist 25.
desember 1896 í Selkirk, Man.,
og voru foreldrar hennar Mar-
gret og Björn Byron. Barna-
skólamentun sína fékk hún í Sei
kirk en að henni lokinni fór hún
til Winnipeg, og hefir þá verið
14 eða 15 ára gömul. Vann hún
þar við ýms störf, í mörg ár, en
aðallega við bankastörf í Royal
bankanum. Hún giftist Bergþór
Emil Johnson, 19. júní 1924.
Attu þau eina dóttur, sem Lilja
heitir og er hún nú gift J. Arna-
son. Eftir 26 ára sambúð varð
Kristín fyrir þeirri sorg að
missa eiginmann sinn, en hann
lézt 25. febrúar 1950.
í hópi hennar mörgu vina hef
ir hún ávalt verið kölluð ‘Teenie’
því það var hún nefnd frá barn-
æsku og hefir nafnið síðan hald-
ist við. Hún gekk í Sambands-
kvennfélagið árið 1939, og hefir
ávalt síðan tilheyrt því félagi og
verið féhirðir þess í. síðastl. 12
ár. Hefir hún leyst það starf af
hendi vel og samvizkusamlega,
eins og alt annað sem hún læutr
sig skifta. Hún hefir einnig ver-
;ð í Helping Hand Committee,—
hjálparnefnd yfir 20 ár og fé-
hirðir fyrir Unitarian Service
Committee í Winnipeg i nokkur
ár, á meðan mest var að gera í
starfi þeirrar nefndar og leysti
hún þar af hendi mikið og þarf-
legt starf, með mikilli nákvæmni
°g fórnfúsum vilja, sem aldrei
verður metið eins vel og vert
er. Hún hefir ávalt verið vax-
in hverju verki er hún hefir tek-
ist á hendur að vinna og leySt
þau af hendi með sérstakri alúð
gætni og samvizkusemi. Hún var
skrifari Sumarheimiiis-nefndar í
tvö ár, og féhirðir sunnudaga-
skóla í nokkuð mörg ár.
Á 31. ársþingi Sambands ísl.,
frjálstrúar kvenfélaga, sem fór
fram 7—8 júní, 1957, var Kristín
Johnson gerð að heiðursfélaga
í nefndu félagi, fyrir starf henn
ar á liðnum árum í þarfir félags
málanna og er hún fyrir dugnað
og trúmensku í starfinu að allra
dómi verðug þeirrar viöurkenn-
ingar þó fyr hefði verið.
FRÁSÖGN RITARA
CULTIVATION OF HUMAN
RELATIONSHIPS URGED
“If civilization is to survive
we must cultivate the science of
human relationships, the ability
of all peoples of all kinds to
live togetþer and work together
in the same world—at peace,”
said Mrs. S. e. Bjornson, who
has been president of the Wes-
tern Canada Alliance of Unitar-
ian and othr Liberal Christian
Women for 23 years. Mrs. Bjorn-
son accepted'the nomination for
her 24th term of office at the
31st annual conference held Fri-
day and Saturday at the Unitar-
ian church, Sargent and Ban-
ning.
Mrs. Bjornson, reported Fri-
day that Hnausa Camp, Ihe sum-
mer resort for underprivileged
children built and operated for
many years by the Alliance, has
heen loaned to the Broadway
Home for Girls and the Child-
ren’s Aid Society.
“Over the years, the Unitarian
Women have changed policies
and programs, whenever to do
so was to give fuller expression
Betra að gæta öryggis
en harma óhöppin
Það hefir mórgum manni komið í koll, að lenda ofan
í hin köldu vötn í Manitoba. Það er ekki leiðin til að
veiða f'sk’ laka llann nlei>' berum höndum!
Gætið sérstaks öryggis á þessu ári, er þér haldið út til
vatnanna. Og gerið það nú, áður en óhappið skeður,
sem svo margir verða fyrir. Við höfum flestir einhverja
að hugsa um. Vinur vor sem myndin bregður oss fyrir
hugskotssjónir, orsakaði ekki öðrum en sjálfum honum
óhapp. En á báti hans hefðu aðrir getað verið, svo setn
kona hans eða einhver annar af hans góðu vinum og
óhappið náð til þeirra.
Auk þcss góða ráðs, að sitja sem kyrrast og fara scm
varlegast í báti, ekki sízt, ef vopn eru meðferðis, er ollum
varinn góðum, ef komast á hjá óhöppum Notið ekki bátinn
til hraðsiglingar, sem þér eruð á. Gætið þess hvað fram-
undan er. Straumur getur þar leynst hulin tré, skér cða
grynningar, sein óhöpp geta leitc af. Látið stund líða r.t
því að þér etið, og þar til þér byrjið að synda. Fariö sem
varlegast 1 skemtunura yðar við vötnin.
I stuttu máli—skemtið yður sem bezt og farið sent g;rtileg-
ast. Við vötnin er þess meiri þörf en annarsstaðar. Flýtið
yður ekki að neinu. Hugsið vel um hvaðeina sem þér gerið.
Það er leiðin til að njóta sem bezt sumarskematna við
vötnin í Manitoba..
This spaca
contributed by
Shea't in
cooperation wlth
the Red Crocs
Water Safety
Programme.
WINNIPEG BREWERY LIMITED
137 Colony St., Winnipeg