Íslenzki good-templar - 15.05.1893, Blaðsíða 8

éö
Isl. Good-íemplar.
saklaus börn fyrir svívirðilegri meðferð, er stafar af Afengis-
verzluninni. Sveitarfjelögin standa varnarlaus gagnvart
drykkjumönnunum; fyrir þeim eru allir sveitarsjóðir opnir.
Með ölfangatollinum var drykkjuskapurinn að vísu nokkuð
heptur, en þó segja nú lögin svo: »Ef' þú geldur nokkra aura
til almenningsþarfa af hverjum potti, er þú kaupir, þá er þjer
heimilt að gera sveit þinni svo mikið tjón með drykkjuskap,
sem þjer sýnist; og ef þú átt konu og börn, getur þú eyði-
lagt þau og eytt öllu þeirra vítalaust«. Flöskulög n svo köll-
uðu seg.ja sem svo: »Þjer er heimilt að kaupa svo mikið af
áfengum drykkium, sein þú vilt, en þú mátt ekki lcaupa svo
lítið sem þú óskar: ekki minna en 3 pela að sinni í búð; en
svo mikið af' staupatali á veitingahúsum, sem þjer sýnist, þó
vínið verði með því móti helmingi dýrara«. Hjer er ekki
vandfarið. Sveitin hefir nógu breitt bak til að bera þrotin,
og landið er nógu ríkt, að taka við skellunum. Landeyðurnar
geta verið margar í lagalausu drykkjufjelagi og rúið sveitar-
fjelögin um hundruð og þúsundir króna árlega; það hefir
enginn frelsi nje rjett til að bapna slíkt. Þær mega eigra
augafullar og iðjulausar um göturnar í blíðviðri, meðan
reglumennirnir róa og koma hlaðnir að landi, og meðan iðju-
maðurinn vinnur baki brotnu dag út og daginn inn, geta þær
sogið hans sveita; við hann hafa þær töglin og haldirnar; þær
eru fullkomlega frjálsar til þess að lögum.
Það sem þarf að varast, er, að vera ekki með háreysti,
skarkala nje ófrið á víðavangi, þar sem lögreglustjóri er við
liendina.
Um fjeleysi er iðulega kvartað, þegar um eitthvað
nytsamlegt stórfyrirtæki er að ræða. Það gengur seint að
brúa manndrápsvötnin; optast vantar peningana til þess, en
opt eru nógir peningar til að kasta í uppsprettuauga brenni-
vínslindanna, nefnilega búðina, en þaðan streymir það ógæfu-
flóð, er sópar burtu peningunum, velferðinni, heilsúnni og
mönnunum.
Eitstjóri: Björn Jónsson, cand. phil.
Beylsjavik. ísafoldarpreixtsxaiöja 1893.