Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.10.1886, Blaðsíða 3

vjer getum eigi latið oss svo, sem greind-
nin manni sje ofvaxið að komast niður
i bankastorf, eigi umfangsmeiri, en pau
verða bja oss.
Nei, það er varla vanpekkingin, sem
stendur bankanum fyrir prifum; pað er
ekki hún, sem liefir stýlað reglugjorð
bankans, nje stýrt gjorðum bankastjórn-
arinnar; pað liggur nær að ætla, að pað
sje pessi gamla grýla: hjartveikin og
óttinn við alla nýbreytni, sem sjer draug
í hverju horni, og varla verður rnjakað
úr sporunum, en sem pvi miður opt
velur sjer hin æðstu sæti.
Yjer skulum svo eigi fjólyrða um
petta frekar, en treystum pví fyllilega,
að bankastjörnin muni hið fyrsta, sam-
kvæmt áskorun alpingis, kippa pví i lag,
sem nú pykir ábótavant, og á rokum er
'kVggt,
E 31BÆTTA V EITINOAE.
—o—
p>að pykir jafnan illa fara í liverju
1-andi, pegar veitingarvaldið liefir em-
bætti að göðbitlingum handa gæðingum
sínum, en kostir og lestir umsækenda
eru að oðru leyti ekki teknir til grcina.
í>að er vissulega mikil livot til dugnað-
ar og skyldurækni fyrir livern embættis-
mann, að geta átt von :i, að possir
kostir hans verði viðurkeundir af yfirboð-
urum hans ú sanngjarnan hátt. Hið
sama gildir einnig um pá, sem ætla að
ganga embættisveginn. J>að er livot
fyrir námsmanninn .að stunda vel nám
sitt og ná góðum vitnisburði, ef hann
getur treyst pví, að pað mæli með hon-
um, til að fá betri lifsstoðu, en slóðinn,
sem litið hefir numið og litið kann.
En pegar nú veitingarvaldið ekki tek-
ur petta til groina við embættaveitingar,
heldur lætur leiðast af oðrum hvotum,
svo sem skyldleik, tengdum, vináttu og
fi- pessh., pá gerir pað sitt, til að dre.pa
niður dugnað og árvekni embættismanna-
stJettarinnar. J>egar menn sjá, að ekki
or teI<lð tillit til peirra skilyrða., er pyngst
wga að voga metumim að rjettu lagi,
en reitingarnar fara eptir persönulegum
geðpötta, pk or okki svo mikii furða,
pótt embættismonnununi pyki ekki ómaks-
ins vert, að leggja hart á sig; peir eru
breyskirmennsom aðrir. fað’er optast
niikln hægra, að lcoma sjer með einu eða
oðru í mjúkiim hjá peim luiu. ef tengdir
eða frændsemi skortir, en til lengdar að
sýna árvekni og atorku í embættisfærslu;
og dugi petta vel til hugulla veitinga af
hálfu veitingarvaldsins, pá má líka ganga
að pvi vísu, að peir embættismenn eiga
lítilla gæða von, sem af einhverjum á-
stæðum ekki eru í náðinni, hversu mikla
liæfilegleika, sem peir að oðru leyti kunna
að hafa.
Yjer viljum nú ekki 'segja, að slíkar
embættaveitingar hafi hingað til að jafn-
aði átt sjer stað lijer á landi, og vilj-
um líka óska, að pær hjer eptir yrðu
sem fæstar; en pess getum vjer ekki
dulizt, að oss kom mjog kynlega fyrir
hin síðasta veiting á J>ingvallaprestakalli.
Vjer eigum bágt með að skilja, hvers
vegna ungur maður og öreyndur að cíllu,
nema pvi, að hann hefur fengið ljelegan
vitnisburð oll sín próf, fær petta presta-
kall fyrir 9 eða 10 ára gömlum sam-
vizkusomum presti á 01’ðugu utkjálka-
brauði, og mjog efnilegum kandidat með
bezta vitnisburði, að liinum tveimur sleppt-
um, er auk lians sóttu, og báðir sýnast hafa
eins mikla verðleika. J>að stendur mjpg
sjerstaklega á með petta prestakall, og
pað er sjerstaklega áríðandi, að prest-
urinn par sje lipur og vol inenntaður
maður, auk annara kosta. A J>ingvelli
kernur á ári hverju mikill fjoldi manna
nær pvi úr ollum hinum menntaða heimi;
presturinn á jpingvollum verður pví opt
að mæta par tignum útlencfingum, eins
og fyrir hond pjöðarinnar. Öllum, sem
unna sóma Islands og hinnar islenzku
pjóðar, hlýtur pvi að pykja pað miklu
skipta, að á J>ingv0llum sje sá prestur,
sem eitthvað kveður að. J>etta er veit-
ingarvaldinu eigi ofætlun að vita. Og
petta verður spfnuðurinn í J>ingvallasökn
að hafa fyrir augum, pá or prestakosn-
ingarlögin hafa oðlazt. gildi, pví að fari
svo, að kosningar mistakist, má hann vissu-
lega búast við áinæli allrar pjóðarinnar.
En slikt ámæli er eigi að óttast, að
hann baki sjer í bráð. J>ingvellingar
purfa varla fyrst um sinn að verða sjer
til minnkunar.
J>ingvallabrauðið er veitt.
Hinn nýi J>ingvallaprestnr er mágur
landshofðingjx
AFOLÖP.
—0—
Strandferðaskipið „Thyra“ hréppti á
síðustu ferð sinni frá Reykjavik norður
um land svo mikla storma, að skipstjóri
treystist eigi að fara til Stykkishólms,
heldur hjelt beina leið til Yesturfjarð-
anna, alla leið til Isafjarðar. J>egar
„Thyra“ var pangað komin, gerði gott
veður, svo að skipstjóri rjeð af að snúa
við aptur og halda til Stykkishólms;
toldu allir pá sjálfsagt, að ef skipinu
gengi vel ferðin, pá kæmi pað aptur til
ísafjarðar, með pvi að bæði margir far-
pcgjar og talsvert af ýmsum nauðsynja-
vprum voru í Stykkisliölmi, og átti að fara
til Isafjarðar. Bezta veður var á degi
hverjum. Menn vonuðu pví og vonuðu
eptir skipinu. En — margt fer oðruvísi
en ætlað er — skipið kom aldrei. En
einn göðan veðurdag sást, livar liöpur
af korlum, konum og bprnum kom föt-
gangandi iu’ vesturátt, berandi liver sína
byrði, poka, kistla, koffort o. s. frv.
Menn urðu pess pá brátt vlsari, að petta
var fölkið, sem von var á með Thyru,
og sagði pað sina ferð eigi sljetta. J>eg-
ar er skipið hafði varpað akkerum i
Stykkisliölmi, tók pað að blása til burt-
farar, svo að pað var með naum-
indum, að farpegjar komust út á skipið
ásamt farangri peirra, áður en pað lijelt
á burt aptur. Yoru bátar pá komnir
á stað frá landi, hlaðnir með vórum til
ísafjarðar, en hvernig sem gufuskipsaf-
greiðslumaðurinn i Stykkishölmi reyndi
til að fá skipstjóra til pess að biða
eptir pessum vorum, pá var eigi við pað
komandi. En skipstjóri vissi vel, hvað
liann gjórði. Hann ætlaði sjer aldrei
að fara til Isafjarðar, og kom pangað
heldur aldrei. Hann hjelt inn á Ön-
undarfjorð, og dembdi á land á Flat-
eyri ollum farpegjum, sem ætluðu til
Isafjarðar, ásamt farangri peirra.
J>etta er eitt, en eigi einstakt dæmi
pess, hve lágt pessir virðulegu skipstjór-
ar á strandferðaskipunum gjúra oss undir
hofði, hve litils peir meta hagsmuni
landsmanna i samanburði við eigin geð-
pekkni og velpóknun.
J>að er vonandi, að alpingi hugsi sig
vel um, áður en pað eiulurnýjar samn-
inginn við danska gufuskipafjelagið.
AÖSENT.
—0—
Eg er cinn i peirra tölu. scm hefi
harla gaman af að koma á bæjarstjórn-
arfundi, og Infl cg pvi sjaldan latið mig