Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.03.1887, Side 3

4.7
1 kr.
sig á
an.
og vreri bóndi ])á
s\ið og innmatur
^“gði hver kind
ollar 5 á 56 kr. 70
i skuld við kaupmann u:n 38 br. 10 aur.,
vða mætti bæta riinmm 3 sams konar kind-
um við, til þess að vera skuldlaus. Eins
og sagt \ar, er ísafjörður hinn eini staðnr.
er allir sýslubúar verða að vkipU við. vilji
]nir s< lja kindur; peir niega sitja við tivaða
ver , sem ei, og þaj Br ímynda
firði ^ A^C,t °ða í verði á ísa-
’ »»«* sama Ver/hmarfvrirkomulHgi; j «lvegsam
‘ Ur getllr ■>oldur imyndað' sér hið gagn- j
‘ * ^tn i1' ’ sem bæjarmenn eiga iirð-;
eptir þessu verði I undi að mörgu leyti samdóma um margt
11 kr. 34 au , en a 1 ])vb sem > ritgj rðinni stendui, get eg
ekki stillt mig um, að gjöra við liana dá-
litla atliugasemd.
Að vor of góða von í góðu árunum geri
oss vanfærari til að taka á móti fiskileysis-
árunum, mun satt vera, en slíkt getur
naumast talizt einkenni á oss Tsfirðingum.
Ib f. segir, að ef nokkru verði kennt um
að fiskur hefir brugðizt hér við Inndjiipið
hin síðustu r, pá se það „eflaust“ hinni
mildu lóða- og skelfisksbeitubríikun. Hvað
hina miklu h'ðabrúkun suertir, er eg höf.
lveg samdóma, en ekki algjnrt eius, par
Bgl
svo látnar liggja yfir nóttina með því. sem
álitið var lakara til beitu af hrognkelsun-
um; þetta gekk vanalega fiájþvi scint á góu,
þegar hrognkelsi fara að veiðast. |>egar
þau fóru að minnka, tók við síldin, og svo
stundum par fram af smokkurinn. J>etta,
sem hér er talið — eg ætla, með höf., að
ganga frain hjá slcröltiuu í „Ísafoldinni“ •—
iiefir, að minni meiningu. gjört pað að vcrk-
um, að fiskur hefir ekki gengið inn cptir
Djxipinu, eins langt og áður, og smápverr-
að lengra og lengra út eptir pví; pessi
meining mín styðst og við það, að allstaðar í
öðrum höruðum landsins, par sem lóð er
hrúkuð sem veiðarfæri. er pað álitið, að
kaupa pað sökum harðæris; ur a'ð ganga í Inndjúpið. Að yísu er pað komast í nokkurn samjöfnuð við pað, sem
einhver kaupmanns ónáttúra, j rett. að á krældinginn fiskaóist mikið af
et verzlarar á ísafirði færu að hækka fyrir j sn áfiski, já máske meira en áður hefðifisk-
**’■ - ■ ‘ 1 azt, en pað var p > opt og tíðum áður mik-
Þeir sjá að til þeirra hlýtur
uí?ra með að
°S fiað væri
ef
^ér vöru, er
nð koma.
Jað er pvi nauðsynlegt, að
J'ipið fjartökuraann, og ættu
)P!tu bsendur : ð gangast
^ 1 átt, og fá nærsveitiniar i StrHiida-
.irðastrandarsýslum í félag, svoaðnög
11 vinn stað í fullan farm,
'æri þeim pað lnegra, eu að purfa
fé sitt annaðhvort norður á Borð-
sem hann talar um skelfisksbeituna.
get ekki verið pví samdóma, að skelfisks- j hún spilli fyrir fiskigöngum, og mun pó
beitan sé orsök í pví, að fiskur er nú hætt- í lóða- og önglafj ldi varla nokkursstaðar
fá hingað í
hiuir helztu
fvrir sam-
en pa<) var
ið að tiltölu, pvi pá
var aflinn opt minni; | viljinn“ ljái rúm.
Skálavík í des.
hér er á jafnmjóu svæði og fiskur hefir
hér til að ganga eptir iim í Djúpið.
Línum þessum mælist eg til að „fjóð-
fé gæti
enda
að reka
ovii cða, suður í Hólm, eins og þeir hafa
pui t undanfarin haust, einkum ef skipið
(n0ist inn a ísa.fjörð, sem endilega pyrfti
oð 'era, og fjái't.akan væri k einhverj-
Uiu hæjunum: Arngerðsreyri, Laugabóli
eða Múla. Inn Djúpið er hrein og hættu-
lnus leið, og skipalagi inn fiá gott á mörg-
úin stöðum. Eptir pvi, sem frétzt hefir.
hefir fjársala Jöns Yidalins orðið affara-
s«*lust fyrir hændur i haust, og væri pvi
fiUækilegast, að
td taka fe, ef hann hefði von um nð
6(Jta srit pað nokkuni veginn likt og und-
i'r'larið haust; cg skal geta pess, að merk-
niaður hefir látið i ljösi, að hann
VBli lds á, ef menn vildu, að reyna að
llt'ega Jón hingað í Djúpið í þessu skini;
*ttu hreppar þeir, er pessu vildu sinna og
8au®!l ' félag, að eiga fund með sér, og
Ser niann, til að semja um fjártökuna.
Ar,nnla 17. jan. 1887.
B. Gíslason.
pað var lika minna talað um smáfisksdrápið,
pegar hann gekk, saltaður í verzlanirnar
með sama verði og stói i fiskurinii; til dæmis
skal eg geta þess, að árið 1865 tók eg
bátshlut yfir eina vertíð, sem pó ekki var
lengri »n 5 vikur; hluturinn var að tölu
hátt á 7. hundrað tólfrætt, allt saltað, og var
viktaði 1 skpd. og 11 Ipd. Frá pví eg
man
1886.
G. Halldórsson.
Pölitisliiir fumlur
haldinn á ísnfirði 5. p. m,
menn sýslunnar lu fðu boðað til.
er þmg-
Til fund-
fyrst, hefir allt nf fiskazt mikið af arstjóra var kosinn Skúli sýslumaður Thor-
| smáfiski hér innst í Djúpinu, pegar nokkur
I verulegur aili hefir verið, bæði þegar hand-
færi voru mikið brúkuð, og eins á lóðir.
ocldsen en skrifari Páll prestur Stephensen.
Áfundinum komu pessi mál til mnræðu:
1. Stjórnarskipunarmálið. Um
einkum pegar tálheita var mikið brúkuð, Það urðu laugar og snarpar umræður, er
svo sem silungur. síld, og eg tala ekki um lýstu mikilli öánægju yfir undirtektum stjórn-
smokkinn, með pví líka að pá var her innst j arinnar ■ pessu allsherjar álnigamáli. Eund-
niikið meiri útvegur og bátafj ldi, en nii:
og er pað eptir niinni meiningu eðlileg af-
leiðing af p\í, sem hann lieflr vaxið uncl-
anfarin ár utar við Djúpið.
urinn skoraði fastlcga á pingmenn sýslunn-
ar að halda st;órnai>ki ármálinu áfrain á
næsta þingi; máliuu yrði að halda til praut-
ar. Tillaga kom fram um pað, að ping
Eg skal níi með fám orðum reyna til að J skvldi haldið á hverju ári, og kváðust ping-
sýna, af hverju eg liygg pað komið,! mennirnir pví hlynntir. Um frestandi synj-
að fiskur ekki hefir gengið inn í Djúpið á | unarvald urðu talsverðar umræður, og urðu
eitt f áttii' tim pað. hvort til-
ið tara fram á pá breytingu
á stjórnarskránni nú pegar, enda pótt húu
, . . . 1 . ! þessum seinni árum.— Síðastliðið ár hefir I menn eigi
reyna að fk hann lnngað! skclfi,ksi„,itan (kófiskurinn) inikið gert til,! tækilegt væri
Fáein orð
' iu fiskiveiðar Ísíiiðinya.
2 Al ^ t,os'úri fyrirsögn hefir jþjóðviljinn í
,' og '*• tbl. fiutt gi-einilega ritgj rð um
len.nan fiöfuðatvinnuveg vor Djíipmanna,
nskiveiðarnar.
Jaínvel pö eg sé hiuurn heiðraða höf-
par sem liann var svo mikið hrúkaður ut-
nrlega; en pað hufir ekki fyrri átt sér veru- j í sjálíú
lega stað með skelfisksbeitu. Utn sama. j æskileg.
t mabil, sem farið var að brúka krækling,
eða pó heldur seinna, koinust menn hér
almennt upp á að beita hrognkelsabeitu;
áður hafði þeim að eins verið beitt lítið
og ómerkilega; um sama árabil veidd-
ist árlega mikið af síld, bæði á Isa-
sér, að áliti fundanuanua, væii
! astur
fvrst
firði og viðar. Sinokkfisk rak ojit. og hann j
var líka dreginn á færi. |>etta allt, hvort'
ineð öðru, en mest hrognkelsin, hleyptu
hinum, ef eg mætti svo segja, óú'flega. of-
vexti í allan bátaútveg hér við Djúp, mest
utarlega við Miðdjúpið. Eg parf eklci að
lýsa peiin batafj>lda, sem ekki fremur
bændur en vinnumcnn, lausamenn, hús-
monu og verzlunarþjónar hleyptu hér upp
á 10 ára tímahilinu, frá 1874—84; Djúpið
varð fullt, grinningar báðu megin af hrogn-
kelsanetum, og állinn á milli af lóðuni,
heittum aptur og aptur niður yfir daginn
með hrognkelsaiirogmun og lifur; og pær
Einn einasti íúndarmaður, prót-
Janus Jónsson, vild/. leggja n:á!ið
uin siun á hylluna, þar til lient-
ugur timi kæmi, en sú tillaga mættí
flugnm m.tmælum.
2. Lagaskólamálið. Funduriiin
var eindregið á þvf, að þingið mætti ekki
skilja við þetta írál fyr en iunlond laga-
kennsla væri fengin.
3. Toll- og skattamál. Um pað
urðu nokkrar umræður; voru fundarmemt
yfir liöfuð hlyimtari óbeimiin en beinum
sköttuin; hækkun á tóbaks og vínfangatolli,
einkum á dýrum vínum var álitin sjálfsögð.
Uin toll á kaffi, sykri og álnarvönun vora
skoðanir manna sundurleitari.
4. Sj iíma nnalcenusla. Fuudar-
menn fálu pingmönnunum á hendur, að
fylgja pví lram, að hæfilegxir styrkur feng-
ist til sjómannakonnsju á ísafirði.
Fundurinn stóð i 3 klukkutíma, og var