Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.08.1890, Qupperneq 3

Nr. 28.
peningum, en pað eru allar likur til að það
verði mjög lítið; en fari svo, með hverju
borgar liann þá ríkissjóði Dana áfallna
skuld, sem nu mun vora orðin nálægt 400
púsund lu\, og par að auk það, sem við
bætist árlega? J>ó „ísafold“ gjöri góðar
vonir um að skuldin muni í ár minnka um
70—80 púsund kr., pá mun sú getgáta á
veikum rökum byggð. (Niðurl.)
Heyklifi, 2. des. 1889.
Ari Brvnjúlfsson."
I N G M A N N A E F N I N.
—o:o:o—•
J>að er nú talið alveg áreiðanlegt, að við
a’lpingiskosninguna, sem fram á að fara í
Dala.sýslu í septembermánuði næstkomandi
niuui eigi verða að velja nema um pessa
prjá: séra Jens Pálsson á Útskálum, séra
Gruðinund Guðinundsson í Crufudal og cand.
Sigurð Briem, pví að krossgöngu hr. Halld-
órs Briem virðist vera lokið í bráð.
Eu sem komið er munu hugir Dala-
manna eigi fremur hafa snúizt að einum
tai öðrum ; paðan skrifað nýskeð, að peir
séu „alveg óráðnir í pví, hvern kjósa
skuli“.
En pegar kjördagurinn komur, skyldu
menn pá ætla, að peir pyrftu lengi að vera
á báðum áttum ?
Ekki virðist oss ástæða til pess.
Yér álítum pað alveg fortakslaust, að
séra Jens ætti að vurða hlutskarpastur;
liann er alkunnur fraintaks- og framfara-
maður, er töluvert hefir gefið sig við lands-
málum, maður, sem hefir sýnt pað, að hann
hefir augun opin fyrir pví marga og inikla
sem ábótavant er á landivoru, sérstaklega
fyrir samgöngumálinu, pessu mikla lífs-
spursmáli landsins; hann er og maður ein-
arður og stefnufastur, laus við alla hálf-
velgju, en sjálfstjórnarmaður með lífi og
sál, öndverður öllu uppgjafarflani í stjórn-
arskrármálinu.
Um séra Guðmund neitum vér pvf eng-
an veginn, að liann er mikilhæfur niaður,
og hefir ýmsa all-góða pingmannskosti, en
hann hefir enn litið eða ekki látið til sín
heyra eða til sín taka opinberlega um lands-
mál, nema hvað heyrzt hefir, að hann muni
véra iniðlaninni hlynntur um of, sera oigi
er góðs viti, pó að hann eigi fylli flokk
hinna sræsnari „miðlunarmanna“ eða nó-
vemberflokksins.
Um c*nd, Sigurð Briem er pað að segja.
að haan er ekta miðlunarkongur; að öðru
{.JÓÐYILJINN.
I getum vér hans að engu; en nægja má að
[ skírskota til eptirfylgjandi bréfkafla frá
merkum manni, er vér ætlum, að fiestir ó-
vilhallir muni undirrita:
.... verði nú Sigurður pingmaður, sitja
4 albræður í sönni pingdeild að líkind-
um og pá eru Briemarnir og bræðurnir
orðnir tæpur fimmtungur peirra deildar-
manna. er atkvæði géfa, J>etta er i-
skyggilegt, pegar pess er grett, að þor-
leifur (og ,,f>jóðólfur“) er alveg á valdi
pessa Briemaflokks og ekki örgrannt um,
að paðan hafi kennt tilrauna til ráðríkis
að undanförnu. þetta almennt talað með
tilliti til fjármála, og allra peirra mála,
er hafa verulegt pólitiskt gildi. — En
pegar sérstaklega kennir til stjórnarskrár-
málsins, pá kastár nú tólfunum, pví að
greinilegri óhreinindapólitík hefir verið
fylgt af pessum flokki“ ....
Alit vort um kosninguna í Dalasýslu er
pví í stuttu máli, að ef Dalamenn velja
séra Jens, pá kjósi peir heppilega, sér til
sóma, og landinu til lieilla. —
í Yestmannaeyjum sækja peir fram
Indriði Einarsson og dr. Jón {>orkelsson
yngri; um skoðanir peirra í stjórnarskrár-
málinu er svo sagt, að Indriði standi nær
sjálfstjórnarflokknum, en dr. Jón sé eld-
heitur og brennandi „miðlunarmaður“; en
pað er engan veginn petta eitt, er gerir
fullan greinarmun peirra, heldur pola og
pingmaiiDskostir peirra að öðru leyti engan
samjöfnuð; vegna margvíslegrar pekkingar
og reynzlu Indriða Einarssonar væri óefað
ávinningur að hafa hann á pingi; en forn-
bréfa pekkingu dr. Jóns álítum vér aptur
á móti engan sérlegan pingmannskost, og
maður með lians lundareinkunn og undir-
hyggju gæti ef til vill gert vont verra á
pingi, eins og nú stendur.
LÖGBOÐIN LÍKSKOÐUN.
Hr. ritstjóri!
Mér pótti vænt um að lesa grein yðar
í 26. tölubl., par sem pér skýrið frá áliti
norska læknisins dr. Winge um rotnunina
sem hið eina óbrigðula dauðamerld, og eg
held sannarlega, að vér Islendingar ættum
eigi lengur að láta jafri alvarlegt málefni
sem vind um eyrun pjóta, pví að enginn
er kominn til að segja, hve illt kann að
hafa hlotizt af of mikilli óvarkárni í pví
efni að undanförnu; en alkunnugt er pað,
hversu sumum framliðnum stundum er
troðið í jörðina enda á öðrum, priðja eða
fjórða degi, eða svo að segja hálf-volgum.
Sýnist mér rétt að loitast við að fá pað
111
lögleitt, að prestar megi engan jarðsyngja
nema petta ofannefnda dauðamerki sé sýni-
legt, og ætti í pví skyni að vera einn eða
tveir eiðsvarnir menn í hrerjnm hreppi, er
skoðuðu líkin grefu vottorð par að lút-
andi, og yrðu peir að hafa ákveðna borgun
fyrir starfa sinn í hvert skipti.
Hvort ástæða kynni að vera til að leyfa
undanpágur í einstöku tilfellum, sérstak-
lega pegar næmir sjúkdómar gangn. fel eg
lreknum voruin að dæma um; en yrði hjá
pví komist held eg, að heppilegast væri að
leyfa engar undantekningar.
Nn.
„TÍMINN ER PENINGAR“.
I sölubúð gamla Grams á þingeyri sér
maður hér og livar hanga seðla með á-
skriptinni „Tíminn er peningar“; gamli
maðurinn, sem daglega sýnir pað í verkinu
sjálfur, að hann bæði pekkir og metur
pessi sannraæli, vill með pessu brýna pað
fyrir pjónum sínum, að láta enga stundina
ganga til ónýtis, enda parf maður ekki að
vera nema stutta stund á {fingeyri til pess
að sjá, að fjör og andi gamla Grams hefir
áunnið töluvert í pá átt, að eyða hinu allt
of algenga íslenzka seinlæti ; par getur
maður séð höndum tekið til vinnu og tím-
ann notaðan, eins og pví miður óvíða ger-
ist annars staðar hérálandi; tjáir og ekki
að neita pví, að vér Islendingar erum yfir
höfuð lakari verkmenn, en í útlöndum ger-
ist, og einkum er pað mein, hve margar
stundirnar ganga til ónýtis og til skrafs og
ráðagjörða um hvað gjöra skuli, eða hvern-
ig verkið skuli vinna.
Hugsi maður t. d. til sjömanna fjöldans
hér við Djúpið, sem liggur iðjulaus eða
iðjulítill í verbúðunum vetur og vor opt
dag eptir dag, má maður pá eigi óska, að
ofanskráð einkunnarorð gamla Grams:
„Tíminn er peningar" hengju par á hverju
pili í verbúðunum og væru innprentuð í
hvers manns brjóst? Hve miklu meiri
mannaverk og vegsummerki myndu pá eigi
sjást á landi voru?
—cab—
BÆJARBRUNI varð að Auðshaugi á
Barðaströnd 19. júlímán., og brunnu bæj-
arhúsin par til kaldra kola, ogað eins matvöru
og nokkru af rúmfatnaði varð bjargað.
SKIPSTRAND. 13. ág. strandaði í
Keflavík í Gullbringusýslu verzlunarskipii
„Asta“, eign verzlunar Duus kaupmanns;
skipið var að nokkru fermt saltfiski. og
náðist farmurinn að mestu í land, en pó
töluvert skenmidur. • ■ •