Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 17.10.1891, Blaðsíða 6

18
▼ilja-garpinn“ Skúla upp í sömu deild líka“.
Hina konungkjörnu langaði til að fá fyrir
aldursforseta pjóðkjörinn pingmann til pess
að geta gert pjóðkjörinn pingmann að for-
seta og verið allt pingið í meiri hluta, 6
á möti 5, í deildinni.
Aptur stóð Briemskunni stuggur af
Skúla og vildi gjarnan purfa ekki að mæta
honum á pingbekk í neðri deildinni, gott
að setja hann undir almennings-fargið í
efri deildinni.
Og Ólafur Pálsson, pingmaður Yestur-
Skaptfellinga, einn af hinum „tryggu“,
meiddi sig á reið til pings, liggur enn aust-
ur í Ölfusi.
|>ar vantaði „hina tryggu“ eitt atkvæði,
og eitt atkvæði getur verið dýrmætt.
Ljótt var útlitið fyrir „hinum tryggu“:
eiga að berjast á móti tveimur harðvígum
flokkum, samtengdum með hrossakaupa-
keðju og hafa ekki hann „Súrt smér“.
Amerikumenn hefðu veðjað 10 á móti
einum, að nú væri úti um „hinar tryggu
leifar“.
Ónei, pað mátti segja um „Briemskuna",
eins og par stendur: „pað helzta sem að
varast vann varð pó að koma yfir hann“.
Hinir konungkjörnu gleyptu „Gevinst-
ina“, en „Briemskan“ skömmina ®g skað-
ann.
Aldursforsetinn Grímur Thomsen hlaut
kosningu til efri deildar og — ekki Skúli,
heldur miðlunarkempan þorleifur ritstjóri
Jönsson. Meira að segja: J>orleifur fékk
18 atkv., Grímur Thomsen 16, Skúli og
Páll Briem sjálfur sín 15 livor.
Ja, ef hinir tryggu hefðu haft „Súrt
smér“, pá hefðu báðir, Páll Briem ogpor-
leifur, komizt undir fargið.
Svona getur „Súrt smér“ verið dýr-
mætt.
Af pessari kraptraun var auðséð, hvað
verða vildi, og hvað skeð hafði:
1. „Hinir tryggu“ höfðu brotizt til
valda í neðri deild.
2. „Briemskan“, „miðlunin“ hafði sund-
ur knosast og 3. Um leið og „Briemskan“
steyptist, höfðu hinir konungkjörnu stigið
á lendar henni og sveiflað sér upp f valda-
stigann í efri deild og sitja par nú á ping-
mannabekkjum 6 á móti 5 pjöðkjörnum.
Áhorfandi.
TVÆR J.INGRÆÐUR.
Eg var staddur í efri deildinni 18. júli
PJÓÐVILJINN UNGI.
í sumar, til pess að heyra hina málsnjöllu
konungkjörnu pinggarpa tala um „dauða-
mein“ pjóðarinnar og leggja ráð við peim.
Ekki get eg nú munað, hvaða mál var
á dagslminni, en ræðurnar, sem haldnar
voru, póttu mér svo einkennilegar, að eg
skrifaði pær strax í vasabókina rnína, orð-
réttar, eins og pær voru talaðar.
Ræðurnar voru pannig:
Framsögumaður (Jú 1 íus Hav-
steen): Eg vildi að eins gera lítilfjörlega
athugasemd, nefnilega pá, að pað vantar
„kommu“ í 2. gr. frumv. fjórðu línu að
ofan, á eptir orðinu „sekt“, en að öðru
leyti ætla eg eigi að gera neina rekistefnu
út úr pví.
F o r s e t i: Eg vil leyfa mér að setja
pessa „kommu“ í frumv., ef enginn hefir
neitt á móti pvl.
Fleiri umræður urðu ekki um málið;
en ræðurnar höfðu pau áhrif á mig, að
mér datt í hug, að rétt væri, að prenta
petta litla sýnishorn i einhverju af dag-
blöðuin vorum, með pví að alpingistíðindin
eru í fárra höndum.
Aheyrandi.
í
AMTM. E. TH. JÓNASSEN.
Óvænt og sviplega barst andlátsfregn
E. Th. Jónassen amtmanns, er lézt í Reykja-
vík 29. sept. p. á.
E. Th. Jónassen var ekki orðinn gam-
all maður, að eins 53 ára, fæddur 9. ág.
1838; foreldrar hans voru J>órður Jónas-
sen háyfirdómari (-j- 1880) og frú hans,
Sophia Lynge (-{- 1890). Hann tók stú-
dentspróf 1858, sigldi samsumars til Kaup-
mannahafnar háskóla, og lauk par lög-
fræðisprófi 1867 ; eptir fráfall Jóns sál.
Thoroddsens sýslumanns 1868, var hann
settur sýslumaður í Borgarfjarðarsýslu og
ári síðar einnig í Mýrasýslu ; rak hann pær
sýslur báðar, unz hann var skipaður bæjar-
fógeti í Reykjavík 1878; loks var hann
1886 skipaður amtmaður í Suður- og Yestur-
umdæminu, og gegndi pví embætti til dauða-
dags.
Æfiferill E. Th. Jónassens sáluga var
pannig all-glæsilegur að ytra áliti; en pó
hafði hann eigi farið varliluta af sorgum
lífsins; fyrri konu sína Elfnu Magnúsdótt-
ur, göfuga og mikils virta konu, systur
Magnúsar landshöfðingja Stephensen, missti
I, 4 —5.
hann 1878, og fám áruin síðar átti hann
á bak að sjá ungri og efnilegri einkadótt*
ur sinni.
|>að, sein mest og bozt einkenndi amtm.
E. Th. Jónassen, bæði sem embættismann
og privatmann, var pað, að hann var í
sannleika góður maður, vildi hvívetna
koma fram til góðs, milda og bæta úr
vandræðum annara; fár mun pví sá, hvort
er eru embættismenn eða aðrir, sem eitt-
hvað áttu saman við hann að sælda, er
ekki pyki eptirsjá og söknuður að fráfalli
hans, pví að jafn ljúfan, lítillátan og væn-
an höfðingja getur eigi auðveldlega.
Á alpingi sat E. Tli. Jónassen sem kon-
ungkjörinn pingmaður árin 1887, 1889 og
1891; hann var og af konungi sæmdur
riddarakrossi dannebrogsorðunnar.
Hvað pingmennsku hans og hluttöku 1
almennum landsmálum snertir, pá ber pví
ekki að leyna, að hann var barn sinnar
tiðar.
Sá fráleiti og óheppilegi hugsunarhátt-
ur liggur pví miður í landí, að hinir æðstu
valdamenn landsins séu, samkvæmt stöðu
simii, sjálfkjörnir til að vera talsmenn hinn-
ar erlendu yfirdrottnunar, og mótstöðu-
menn peirra pjóðmála vorra, er ekki hafa
hylli stjórnarinnar; og frá pessum skaðlega
hugsunarhætti megnaði hinn framliðni pví
miður ekki að slíta sig, enda pótt manni
með hans næmu tilfinningasemi eilaust hafi
hlotið að falla pað pungt, er honum fannst
hann knúður til að vera i andvígisflokki
gegn pjóð sinni.
En pess má pó geta, að hann vildi
i peim sökum fara hóglegar, en að jafnaði
gerist í peim hóp, og sampingismönnum
hans var pað eigi ókunnugt, að hann reyndi
opt að hafa mildandi og sættandi áhrif í
pólitíkinni pessi árin, sem hann satápingi;
má pví einnig í pessu tilliti telja að hon-
um eptirsjá, pví að ekki er á pað að ætla,
að skipt verði um íilbatnaðar; nógir munu
fást, sem ekki verða Danastjörn ófylgi-
spakari.
Seinni kona E. Tli. Jónassens var Caro-
lína, dóttir Siemsens heitins, kaupmanns
og konsúls í Reykjavik, og lifir hún n>ann
sinn ; peim hjónum varð eigi barna auðið.
PREST^SKOSNINGIN 1 Rafnseyrar-
prestakalli framfór að Rafnseyri 30. sept.,
og mættu rúmlega 20 kjósendur af 33, eí
á kjörskrá stóðu; hlaut kand. Ríkarður
Torfason 14 atkvæði, en hinn umsækjand-