Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 03.08.1893, Síða 3

ÞJÓÐVILJINN UNGI.
87
II, 22.
andi ættingja þeirra? Mykjuhaugurinn
bægir mönnutn frA að vitja um og hiynna
að leiðum ástvina sinna. Er það sam-
kvæmt stöðu prestsins, að særa tilflnnigar
eptirlifandi ástvina? Munu þeir prestar,
sem gjöra sig seka í slíku, ekki vera í
tölu þeirra hneykslis presta, sem Kirkju-
blaðið telur, að biskup landsins eigi sér-
staklega að hafa gætur á (Kbl. 1893 nr.
4 bls. 53.)?
Lýk eg svo sögu þessari, sem í alia
staði er sönrr, en ef þörf krefur, mun eg
síðar skýrafrá, hve kærleiksríkur og hugg-
andi prestur og maður síra Björn Þor-
láksson er við sóknarbörn sín, þegar á
móti blæs.
Þess skal getið, að eg hefi kært síra
Björn Þorláksson fyrir stiptsyfirvöldum
íslands, fyrir framangreind atriði, og vona
eg, að þau taki mál þetta til röggsamlegr-
ar meðferðar, er leiði til réttlátra úrslita.
Seyöisíirði 6. maí 1893.
Bjarni Siggeirsson.
t Eiríkur próf. Kuld.
I síðasta blaði voru var stuttlega minnzt
á fráfall síra Eiriks Kuld, er andaðist í
Stykkishólmi 19. júlí þ. á., og skal hér
getið lielztu æfi-atriða hans.
Eiríkur Kuld var fæddur í Flatey á
Breiðafirði 12. júní 1892, sonur merkis-
hjónanna ólafs riddu-a Sívertsen í Flatey
og konu hans Jöhönnu Fr. Eyjúlfsdóttur;
hann nam skólalærdóm á Bessastöðum, og
I
Friðrik og Agnes.
(Söguljóö).
Eptir H. S. B.
Friðrik:
Hvað liefi eggjört! — Ó voðalega verk!
Nú veit eg fyrst og sé, þá allt er búið,
hversu mín augu hefi’ eg látið blinda,
og hendur léð til argra níðingsverka.
(Til Agnesar): En þú, sem undir ástar yflr-
skyni
afvegaleiddir mig, — og lézt mig verða
morðingja —, undir exi böðuls kjörinn;
þin synd er engu minni samt en mín,
þó morðið sjálft ei hafi hönd þín framið,
því þú varst sú, er þessa hugsun hefir
í huga mínum vakið, og hug hvatt.
Þú vissir, að eg unni þér svo heitt,
útskrifaðist þaðan 1843; gekk ári síðar
að eiga Þuríbi Sveinbjarnardóttur, Egils-
sonar rektors, og reisti bú í Fiatey; varð
1849 aðstoðarprestur hjá föður sínum, en
fékk veitingu fyrir Helgafellsprestakalli
árið 1860, er síra Ól. Sivertsen dó, og
gegndi þar prestskap til dauðadags; pró-
fastur varð hann í Snæfellsness prófasts-
dæmi 1875.
Eir. Kuld var mjög við landsmál rið-
inn; hann var þingmaður Snæfellinga frá
1853—’57, og frá 1865—’85 sat hann á
alþingi sem fulltrúi Barðstrendinga, og
þótti einatt koma mjög lipurlega fram í
því, sem öðru; stóð hann jafnan framar-
lega í hinní fyrri stjórnarbaráttu vorri.
í embætti sínu var hann einkar skyldu-
rækinn, en skemmtinn og glaðlyndur í
umgengni allri, enda þótt hann eigi færi á
mis við ýmislegt andstætt í lífinu.
Mágur Eiríks, skáldið Ben. Gröndal,
setti honum grafskrift.
Búnaðarskólarnir. Nefnd sú, er neðri
deild skipaði, tii að ihuga búnaðarmálefni
landsins, vill halda þeim fjórum búnaðar-
skólum, sein nú eru. og láta nota allan
sumartímann til verklegrar búfræðiskennslu,
og ætlum vér að alþingi muni eflaustfall-
ast á þær tillögur nefndarinnar.
En þar sem nefndin einnig leggur það
til, að stofnuð verði sérstök deild viðskól-
ana, þar .sem að eins verði kennd gagn-
fræði, þá er vonandi, að þingið ekki að-
hyllist þá stefnu, þvi að það myndi um
að allt í sölur fús eg leggja myndi,
til þess að eignast ást og hjarta þitt.
Þess vegna settir þú mér slíka kosti,
þettað. að fremja, eða von að sleppa
þeirri —, sem mér var ástkærust af öllum,
ástar að njóta þinnar.
Agnes:
------------------------------Hvar er nú
allur þinn dugur, harði karlmannshugur,
sem hafa sagðist þú í brjósti geymdan?
Nú talar þú ei nema æðruorð,
álasar mér, og hyggst þitt vark að bæta
með því, að kenna mér um þetta morð.
Hvað hefi’ eg framið? Hver er skuld hjá
mér?
Eg hefi að eins sagt, er þú mig beiddir,
eins klökkur eins og kona, um mitt hjarta,
að enginn njóta ástar minnar skyldi,
nema’ áður væri Natan firrtur lífi.
Varst það þá ekki þú er undireins
of draga hugann frá því, sem á að vera
aðal-ætlunarverk búuaðarskólanna, og gera
búfræðisnámið örðugra og kostnaðarsam-
ara.
Umkvartanir yfir búnaðarskólunum hafa
hingað til einkum stefnt að því, að bú-
fræðingana vantaði verklega þekkingu;
en enginn hefir, oss vitanlega, yfir því
kvartað, að þeir hafi ekki snasað nóg í
ýmsu bóklegu, sem gerir þá litlu, eða engu,
færari, til að framkvæma búnaðarstörf.
Lán til þilskipakaupa. Fjárlaga-
nefndin vill láta veita einstökum mönuum
allt að 40 þús. króna láu úr viðlagasjóði
til þilskipakaupa, en þó svo, að ekki séu
veittar nema 4 þús. krónur til hvers skips;
lánið ávaxtist og endurborgist með 6% ú
28 árum.
Til bryggju-gjörðar á Blönduúsi vill
Qárlaganefndin veita 5 þús. krónur gegn
því, að Húnvetningar leggi fram það, sem
til vantar; Húnvetningum er bryggju-gjörð
þessi mesta áhuga mál, með því að þeir
gera ráð fyrir, að Blönduós geti þá orðið
viðkomustaður fyrir strandferðaskipin, og
hafa þeir þegar skotið saman um 2 þús.
krónum i þessu skyni.
Bufubátur á Lagarfljótsós. Fjárlaga-
nefndin leggur það til. að veittar séu 5000
kr., til þess að koma á gufubátsferðum
um Lagarfljótsós, með því að þetta er
einkar áríðandi fyrir Fljótsdalshérað, aðal-
hérað Austurlandsins.
þeim mæltir orðum: „Eg skaldrepaNatan?“.
Hver er svo skuld mín? Hvað hefi’ eg
svo gjört?
Friðrik:
Ó grimma sál! er svifist hefir ei
saklausan ginna mig til hryðjuverka.
að eins til þess, að heipt þín fengi framgaug
fékkstu mig tælt í blindni ástar minnar.
Óspilltur var eg, fyr en þekkti’ eg þig,
þekkti ei hót né vissi’ um heimsins snörur,
tælandi vonir, vélráð sem að geyma
vond sér að baki. — Ástariunar mátt
þekkti eg ekki, áður þig eg fann.
Þú kveyktir fyrst það bál i brjósti míuu,
sem blekkti mig, — svo öllum hlutum
gleymdi
eg, nema þér, og minni æðstu ósk,
að elsku þinnar sífellt njóta mætti.
Þú sparðir ei að efla þenna eld,
og æsa þessa löngun mér í brjósti,