Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.09.1893, Blaðsíða 3

II, 29.
ÞJÓÐVILJINN UNGI.
115
auk hinB ofan nefnda, svo sem fyrir fyrirliða
störf í hernum o. s. frv.
Einvíg'i hafa Kóssar ný skeð óheimilað í lögum,
og lagt þunga hegniugu við; aptur á móti tíðka
Frakkar mjög hólmgöngur, og telja þær nauðsyn-
legar, til þess að halda við hernaðarandanum hjá
þjóðinni.
Kettir ilytja sóttnæmi. Blaðið „Manchester
Guardian“ skýrir frá því, að læknir einn á Eng-
landi hafi ný skeð veitt því eptirtekt, að kettir hafi
flutt dílasótt húsa á milli; og sama er að segja
um bólusóttina, að þess eru dæmin, að kettir hafi
flutt sóttnæmisefnið úr einu húsi í annað.
Kaupí'élag llosmliyalaueshrepps heíir
í ár sent til útlanda um 1200 skpd. af
saltfiski, og er það eigi óálitleg upphæð,
þegar þess er gætt, að félag þetta nær að
kalla eiugöngu yfir eitt sveitarfjelag, enda
á félag þetta ýmsa ötula og ótrauða for-
görtgn- og stuðnings-menn þar syðra, svo
sem Þórð lækni í Keflavík, síra Jens á
Útskálum, Þorstein í Melbæ o. fl.
Almennast heyrðist oss, á ferð vorri
þar syðra fyrir skömrnu, að menn viður-
kenndu hina miklu gagnsemi og nauðsyn
kaupféiagsskaparins, og einn vilji all-flestra,
að „losna“ sem fyrst undan skulda-ánauðar-
fargi Keflavíkur-verzlananna, enda er það
og engum efa bundið, að kaupfjelagsskap-
urinn, sé hann samfara sparneytni og
reglusemi félagsmannanna, muui gera menn
efnalega og andlega sjálfstæðari.
Kaupfjelagsskapurinn í Kosmhvalanes-
hreppi hefir og þegar, meðal annars, borið
þann gieðilega ávöxt, að ýmsir menn þar
í nærsveitunum eru farnir að hngsa um
að „losna“ líka, og hafa í því skyni látið
kaupmann Þorbjörn Jónasson panta fyrir
sig nokkuð af vörum frá útlöndum í ár.
Mikil dauðans hörmung er að sjá
niður gröfnu vegabæturnar, eða vegleys
urnar, á Vatnsleysuströndinni, og kvað
þó þegar að öllu saman lögðu hafa verið
varið of-fjár til vegaspillingar þessarar.
Vér urðum svo frægir að fara veg
þenna, eða öllu heldur að þræða fram hjá
honurn, eigi alls fyrir löngu, og blöskraði
oss þá sáran, hversu almennings fé er opt
og einatt til ónýtis kastað fyrir fávizku
sakir; þetta er og því sorglegra, sem svo
er að sjá, sem á Vatnsleysuströndinni búi
víða hýbýla-prútt og all-efnað fólk; en
hvernig beztu meun sveitarinnar geta unað
við annað eins, eins og þessa vegar-for-
smán, er oss alveg óskiljanlegt.
Ef Strandarmenn vantar verkhyggni
til vegagjörðar, þá verða þeir að vera sér
í útvegum um hæfa verkmenn til vega-
lagninga annars staðar frá.
Sýslunefndin í Gullbringu- og Kjósar-
sýslu má í öilu falli ekki lerigur láta það
við gangast, að almennings fé sé jafn fá-
víslega varið, eins og raun virðist hafa á
orðið að uudan förnu.
Kirkja í vændum í Keflavík. Tölu-
verður áliugi er vaknaður hjá Keflavíkur-
búum, að reisa kirkju í Keflavíkur-kaup
túni, og er það engan veginn lastandi; en
satt að segja virðist oss þó á ýmsu öðru
öllu brýnni nauðsyn, þar sem kirkjur eru
þegar ærið margar á Reykjarnesi.
ílr hréfl. Dalasýslu 16. septbr. ’93:
„All-mikið hefir þingið afrekað í þetta
skipti, og góðra framfaravou af hinum
miklu fjárframlögum til almennings þarfa,
og er það mun hyggilegra, en að hrúga
fé saman í viðlagasjóðinn til seinni tíma“.
Hvala-aflum á Yestfjörðum hefir lán-
azt prýðisvel í ár; mestan afla hefir Hans
Ellefsen á Flateyri fengið, eða samtals á
5 gufubáta 194 hvali; þá hefir Berg á
Framnesi aflað alls á 4 báta 131 hval;
og Th. Atníílie á Langeyri á 2 gufubáta
64 livali; Stixrud. hvalveiðamaðurinn, sem
á síðastliðnu vori settist að í Tálknafirði,
byrjaði veiðarnar seinna, en hinir, og hafði
þó, er síðast fréttist, veitt yfir 40 livali;
hann hefir 2 gufubáta til hvalveiðanna,
eius og Amlie frændi hans.
„Gfuano“ það, sem þeir Ellefsen og
Berg, hvalveiðamenn, búa til, hefir fengið
bezta orð á sig, og selzt vel í útlöndum.
T. d. skýrði hr. H. Ellefsen oss frá því,
að hann hefði í sumar fengið á Englandi
12 kr. 50 au. fyrir 200 pd. af „guano“,
og það um sömu roundir, er hann keypti
200 pd. af méli í útlöndum fyrir 11 kr.
Líklegt þykir, að íslendingar fari al-
mennt að fá sér „guano“ til skepnufóðurs,
því að það gerir mjólkina miklu kjarn-
meiri; en ekki má gefa kúnni nema 1 pd.
á dag, því að ella verður afkeimur af
mjólkinni.
Skipstrand. Eins og getið var um í
sumar í „Þjóðv. unga“ strandaði kaup-
far Grams, kaupmanns á þingeyri, „Amici-
tia“, í sumar í Ólafsvík, og sendi því Gram
annað kaupfar sitt, „Dyrefjord", til Ólafs-
víkur, til þess að sækja fisk þann, sem
„Amicitia“ hafði átt að taka; en þá tókst
ekki betur til en svo, að i norðan-rokinu
19. þ. m. strandaði nefnt skip í Ólafsvík;
búið hafði verið að skipa út nokkru af
fiski í „Dyrefjord“, sem seldur verður við
strand-uppboð, ásamt skips-skrokknum, að
þvi leyti bjargað hefir verið.
f 20 sept. þ. á. andaðist að Mýrum í
Dýrafirði merkiskonan Bósamunda Odds-
dóltir, eiginkona Gtiðm. Hagalíns Guð-
mundssonar, óðalsbónda á Mýrum; Rósa-
munda var systir Gísla bónda Oddssonar
á Loðkinnhömrum; helztu æfi-atriða hennar
mun siðar verða minnzt í blaði þessn.
Yesturflutniuga-greinin, sem birtast
átti í þessu blaði, verður, rúmleysis vegna,
að bíða fyrst um sinn.
Kyjustu liausavíxliu á hlutunum eru
það, að hr. Björn Jónsson, ritstjóri „ísa-
foldar“, læzt nú ætla að lögsækja mig,—
ef nokkuð má marka greinarstúf hans,
sem birtur er hér aptar í blaðinu —, út
af einliverjum nteinleysis ummælum í 26.
nr. „Þjóðv. unga“. þ. á.
Hausavíxl auðsæ eru þetta af þvi, að
engum þeim, sem lesið hefir bæði biöðin,
„Þjóðv. unga“ og „ísafold, getur bland-
azt hugur um það, að það var að réttu
lagi eg, en ekki Björn, sem ástæðu hafði
til lögsóknar.
Mjer vitanlega hefir ekkert milli mín
og Bjarnar farið, fyr né siðar, nema það,
sera öllum er augljóst af blöðunum, að eg
hefi ekki — heldur en ýmsir aðrir — alla
jafnan álitið hann heppilegan ieiðtoga lýðs-
ins í landsmála þrefinu.
En þegar hrafnarnir settust utan að
mér í vetur er var, þá varð og Björn að
þjóna sinni lundu, og krúnka yfir krás-
inui.
Það var drengskaparbragðið þessa þjóð-
málaskörungs, að nota hinn „hentuga tíma“,
og elta mig sem ákafast með álygum og
íllindum, er jeg átti við öðru að snúast.
Auðvitað hefði það ef til vill verið rétt-
ast, að anza þessu engu, með því að allur
ódrengskapur hefnir sín sjálfur, fyr eða
síðar.
Björn Jónsson er nú líka reiður af því,
að mega ekki skamma, án þess sér sé anz-
að, og út af því lögsækir hann svo.
Sem kurteis maður verð eg þá líklega
að svara konum í sama tón, og lögsækja