Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 10.12.1894, Page 3

Þjóðviljinn ungi.
23
IV, 6.
ODYRT

••
OL!
.<V
K
V
J* &
S <>' y
fr' %,0

.o
^ &

'S,Q
j x$> y ■*“**
*j$> *+ EnD fremur :
de /EKTA
y
,/ KINA-LIYS-ELIXIR.
&
MMI
Í>«'
KT^r toöKTDinciarl.
Undirritaður tekur að sér að liepta
og binda inn bækur, og g.yilir þær
smekkvíslega, ef þess er óskað. Vinnu-
stofa mín er í hinu svo nefnda „gamla
prófastshúsi“ hér í bænum, og er þar
allt fljótt og vel af hendi leyst.
ísafirði, 21. nóv. 1894
T>aníel 11. Benjamínsson,
njn Leonh. Tang’s verzlun
fást pantaðar p rj ónavélar, með verksmiðju-
verði, og fragtfríar liér á staðnum, með eptir fylgjandi
prísiiin s
--F y r i r þ r i þ æ 11 b a n d. ú§#s>~—
v cs
S f3» .
>5*£
^ s
'Cá J bíS
. fl s s
g « s «
^ a cj ri
ið H M ftl
c 5 c '•
© A
Ijitr,
A. 30 centim. á lengd, S>o nálar
13. 30--------— 1^4-----
C. 30--------—--------143----
I >. 35 —------ 166 --
K. 40 — 190 ---
F. 45---------—-------314-----
<4. £50 — 338 ---
H. 55 — 303 ---
I. <50 —
380
135 kr.
103 —
330
380 —
330 —
340
430 —
440 —
530 —

===== ENN FREMUR FÁST PÖNTUÐ =
ttsí STOFU-ORGEL, »*.
í'rn 140-150 krónnr,
einni«r alls konar STEYPTAB JÁRNVÖRUR.
8
hafði slegizt í för með vinkonu sinni, þvi hefði hún
tæplega sjálf getað skýrt frá, þótt hún hefði viljað, því
að frú Etolmes hafði ekki með einu orði minnzt á gipt-
ingar-fyriraetlun sina við hana; enda myndi fröken Janet
hafa orðið mjög reið, ef nokkur hefði látið skilja á sér
slika ráðagjörð; hún myndi hafa fyrirlitið innilega hverja
minnstu bendingu í þá átt, og aldrei hafa viðurkennt,
að liún hefði, eða rnyndi nokkurn tima, undir neinum
kringumstæðum, láta sór koma til hugar, að óska sér
giptingar.
Þannig förum vér að því, að kenna ungu stúlkun-
um að ljúga. Ver ölum þær upp; 0g kennum þeim, að
krækja sér i mann; vér reynum að mennta þær og manna
sem bezt, að eins i þeim bersýnilega tilgangi, að gera
vöruna útgengilegri; vér bjóðurn lieim ungum og efni-
legum mönnum, höldurn dans-samkomur og aðrar skemmt-
anir, kaupum kjóla, kaupum ný húsgögn 0. fl. 0
— að eins til þess, að hjálpa dætrum vorum til þess,
að ná sér i gott manns-efni; en jafn framt þessu, kenn-
um vér þeim einnig, að það só fyrirlitlegt og andstyggj-
legt, að láta sér nokkurn tima verða á, að viðurkenna
þá innilegu ósk, sem náttúran og uppeldið i sameiningu
hefir gjört að hinni helgustu þrá hjartna þeirra! Vér
kennum þeim að ljúga að oss, kennurum þeirra; vér
kennum þeim, að ljúga að sjálfum sér; kennum þeim,
5
vera sveita-stúlka! Þessar finu tilgerðar-rófur úr kaup-
staðnum duga ekki til neinsu.
John þagði litla stund, lagði síðan fæturnar upp á
lögfræðisbóka-lilaðann, hallaði ser aptur að bakinu á legu-
bekknum, og mælti:
„ Jeg þekki fátt af ungu stúlkunum hérna i borg-
inni; jeg hefi ekki hugsað urn annað, en bækurnar. En
ef jeg fæ mér konu, þá verður það að vera stúlka, sem
hefir ánægju af bókmenntum, eins og jeg, — stúlka,
sem skilur bækur Emersons*, til dæmis".
Gamli málaflutningsmaðurinn hló, og mælti: „Hið
stærsta axarskapt, sem þér getið frarnið, Jolin, er það,
ef þér giptið yður stúlku, sem hefir ánægju af öllu því
sarna, eins og þér, og ekki neinu öðru“; og siðan bætti
hann við. „Þér kærið yður þó vist ekki um, að giptast
kvennmanns-höfðinu einu, þér viljið víst einnig, og öllu
heldur, eignast lijarta hennar“.
John varði skoðun sma, eptir því, sem liann gat,
og gamli malaflutningsmaðurinn lét sér nægja, að skjóta
þvi að honum, að hann myndi fyr eða síðar komast á
aðra skoðun; en bezt lrefði hann af því, að gera það
sem fyrst.
Morguninn eptir fékk John bréf frá systur sinni,
*) Nafnkunnur ameriskur lieimspekingur. Þýð.