Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.01.1896, Side 4

B6
Þjóðviljixn itngi
Y, 14.
Þórðarson í Görðum, og kandJdatarnir Geir
Sæniundsson, Bjarni Símonarson og Sigurður
Sívertsen. — í kjöri verða þrir liinir fyrst
nefndu. _
Slysfarir. Maður drukknaði í HörgáíEyja-
firði 21. des. síðastl.; hann hét Jón Jónsson, og
átti heima í Arnarnesi þar i firðinum; reið hann
{ nkttmyrkri í vök á knni, og týndist bæði
maðurinn og hesturinn.
Alþýðu-fyrirlcstrar. Félag stúdenta i Revkja-
vík hefir í vetur gengizt fyrir því, að haldnir
hafa verið nokkrir fyrirlestrar í Rvik, sem
víetlaðir eru alþýðu til fræðslu, og kostar inn-
gangurinn við fyrirlestra þessa að eins 10 aura
í hvert skiptið.
-----fs&t----
>1 a n n a 1 Sri. t .
12. nóv. síðastl. andaðist Bjitrn bóndi
Ounnlögsson að Skógum í Axarfirði, rnerk-
ur bóndi í Þingeyjarsýslu; liann varð
bráðkvaddur.
9. des. andaðist Arinljörn bóndi Olajs-
son í Ytri-Njarðvík í Gullbringusýslu,
fæddur 3. nóv. 1834; hann var mesti
myndar-bóndi, og all-vel fjáður á fyrri
árum; en mjög vToru nú efni hans geng-
in til þurrðar.
18. s. m. andaðist síra Guðmimdur
Helgason, prestur að Bergstöðum í Svart-
árdal í Húnavatnssýslu; hann var tnaður
korn-ungur, fæddur að Svínavatui í Húna-
vatnssýslu 18. júlí 1863, en vigðist til
Bergstaða 1889; var hanri maður rnjög
heilsu-tæpur, yfir kominn af brjóstveiki
síðustu ár æfinnar, svo að hann vatð að
taka sér aðstoðar-prest á síðastl. sumri.
— „Kirkjublaðiðu lýsir honum svo, að
hann hafi verið „vel gefinrj maður, lipur
og prúður“.
—.-i.-'Jv.----
Isafiidi !U. jan. '9(5.
TíðiJrfarið heíir nú um hríð veiið mjfig um-
hleypinga- og storma-sumt, skipzt á snióar og
rigningar, norðan- og suðvestan-hriðii'. svo að
vart hefir komið kyrr stund.
Aflal)i’iigð. Síðan siðasta nr. blaðs vorskom
út hefir verið injög sjald-gjöfult, vegna ótíðar-
innar, en aflabrögð þó aptur öllu líflegri, en þk
var, hér við Út-Djúpið.
Úr Dýrufirði er skrifað 27. þ. m.: „Sfðan
stillurnar voru á enda, eptir þrettkndann, liefir
verið mjög óstöðug tið, vindasöin og kaföld með
köflum, svo að skepnur standa nú alls staðar
inni; skepnuhöld eru alls staðar góð, eða ekki
heyrist annars getið, enda er reymslan búin að
sýna, að þegar fé er minnst beitt út, þá eru
fjkrhöldin bezt, og eg er viss um, að bráða-
pestin á rót sina í óhollri útbeit og slæmri
hirðingu fjárins'1.
300 BLroner
tilsikres enhver Lungelidende, som efter Be-
nyttelsen af det vej'densberömte Maltose-Præ-
parat ikke finder sikker Hjælp. Hoste, Hæshed,
Asthma, Lunge- og Luftrör-Katarrh, Spytning
o. s. v. ophörer allerede efter nogle I)ages For-
löb. Hundrede og atter Hundrede have be-
nyttet Præparatet med gunstigt Resultat.
Maltoso er ikko et Middel, hvis Bestanddele
holdes hemmeligt, det erholdes formedelst Ind-
virkning af Malt paa Mais. Attester fra de
höieste Autoriteter staa til Tjeneste. Pris 3
Flasker med Kasse 5 Kr„ 6 Flasker 9 Kr., 12
Flasker 15 Kr„ 24 Flasker 28 Kr. Albcrt
Zcnkncr, Opfinderen af Maltose-Præparatet,
Borlin S. O. 2*i.
Hi últxirr Islcn T.lr fiimerlti
eru ávallt keypt. Yerðskrá send kostnaðarlaust.
Olaf Grilstad, Trondhjem.
IKT NÝTT
átoyrgöarfélag.
Þeir, sern óska að lá þilskip sírt tryggð í
„Þilskipaábyrgðarfélagi Yestfirðinga“,
geta snúið sér til formanns félagsins
Arna kauprn. Sveinssonar á Isafirði, sem
gefur allar upplýsingar þar að lútandi.

PKKNTSMIÐJA ÞJÓÐVILJANS UNGA.
42
skyldi hann nú ekki vera orðinn hálf-geggjaður, af því
að vera svona lengi í varðhaldinu?...........Svo hugs-
aði hann til konunnar sinnar, hversu hrædd hún hlyti
að verða, þegar liún fynndi skrifstofuna manrilausa. Hann
hefði þó átt að segja henni, að hann ætlaði út. Hvers
vegna hafði hann ekki gert það? Hanrr, sem ætíð var
vanur að kveðja hana, jafn vel þótt hann ætlaði ekki
að verða nema fáar mínútur að heiman. — Nú stóð liann
hér á götunni, og skalf af kulda, en lieirna á skrifstofu
hans var svo heitt og notalegh
Honum fannst tíminn aldrei ætla að líða. Loksins
kom smiðurinn aptur.
„Hvers vegna látið þér mig bíða hér svona lengi?“
spurði Kunzel, grarnur i geði.
„Jeg var að leysa af hendi mjög áríðandi og þýð-
ingarmikið starf“, svaraði smiðurinn, dulur og íbyggirin.
„Aríðandi —- áriðandi! — Farið þér norður og niður
með öll yðar „áríðandi störfu. — Segið mér nú í fljótu
máli, hvað það er, sem þér viljið mér“.
„Það skal jeg þegar gera“, svaraði smiðurinn, og
lauk upp dyrunum.
Þeir fóru inn. Kæfandi og daun-íllt lopt lagði á
móti þeim í dyrunum. Meðan smiðuiinn kveikti á larnp-
anum, fór Kiinzel að glugganum, til þess að opna hann,
en allt í einu hljóp smiðurinn þangað til hans.
43
„Látið þér gluggann vera aptur!“ mælti hann með
bjóðandi röddu.
Kunzel fór frá glugganum, og settist í gamlan
legubekk, en hafði stöðugt gætur á öllum hreifingum
smiðsins. Srniðurinn æddi aptur á bak og áfram innan
um herhergið, dróg frara hvern kassann á fætur öðrunr,
og rótaði í þeirn: svo vék hann sér að málaflutnings-
manninum rneð bók eina, all-stóra, og hrundu úr henni
nokkrir lausir miðar niður á gólfið. Hann greip þá
þegar upp, og tók að lesa í bókinni, og var nú svo
nefmæltur, að varla var rnögulegt að skilja hann:
„Fyrsti kapítuli.—Afnám kvennfolks-vinnunnar.—
Hvert sem litið er, sést ekki annað, en eymd og bágimli.
Hvervetna rekast rnenn á rnenn, sern enga stöðu hafa,
og enga atvinnu liafa..........Hver hefir bolað mörin-
unum úr stöðu þeirra? Hver hefir boðizt til, að inna
verk þeirra af hendi, fyrir lítið sem ekkert kaup?
Kvennfólkið! Það er kvennfólkið ! Það er því að kenna,
að rnargar þúsundir heimilisfeðra verða að ganga um,
með hendurnar í yösunum, atvinnulausir..............Og
hvernig leysir svo kvermfólkið þessi verk sín af hendi?
tlla, og samvizkuleysislega! Eptir lítinn tíma verða þær
leiðar á vinnunni, og svo vilja þær giptast. En fátæk-
an erfiðisrnann vilja þær ekki eiga; það verður að vera