Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.01.1897, Qupperneq 1

Verð árgangsins (minnst í I I 40 arka) 3kr.; í Ameríku 1 1 j 1 doll. Borgist fyrir júní- | \~* mánaðarlok. \ .101*V IL.11N N UM 1— Sjötti ábganóce. —| | Uppsögn skrifleg ógild 1 nema komin sé til útgeí- 1 % anda fyrir 30. dag júní- mánaðar.
- RITSTJÓRI: SKÚLI THORODDSEN. =|®<eg-—

Ns 9. ÍSAPIR.ÐI, 11. JAN.
Gleðilegt nýár!
Um leið og „Þjóðv. ungi“ þakkar
fyrir gamla árið, býður bann ölluin kaup-
endum sínum, og öðrum góðum mönnum,
er blað þetta sjá eða heyra, gleðilegt
nýár.
Það hefir verið vani ýmsrablaðamanna,
eins og það er siður prestanna, að nota
áramótin sem tilefni til ýmis konar hug-
leiðinga, út af hinu umliðna, og að hvetja
menn til þess, að byrja nýja árið með
alls konar fögrum áformum, og er hvort
tveggja þetta góður og gagnlegur siður.
Fyrri parti prédikunar þessarar ætl-
ar nú samt „Þjóðv. ungi“ i þetta skipti
að sleppa, og vonar, að menn forláti sér
það, þó að hann láti hið liðna hvíla; það
breytist svo, hvort sem er, ekkert úr
þessu.
En að því er hitt atriðið snertir, að
menn byrji nýja árið með nýjum og góð-
um áformum, þá vill „Þjóðv. ungiu
gjarna mega undir það taka, og óska
þess öllum kaupendum sinum af heilum
huga.
Það er aumt og innihaldslaust líf,
sem um ekkert hugsar, og ekkert hefir
annað fyrir að berjast, heldur en að eins
niunninn og magann.
Auðvitað verður sú baráttan mörgum
full erfið.
En fæstir eru þó, sem betur fer, svo
SJörsamlega búksorginni háðir, að þeir
geti ekki jafn framt, fundið sér eitthvað
gott og gagnlegt fyrir að berjast.
Og hafi menn sett sér einhver slík
áform, og berjist svo fyrir þeiin af ein-
lægni og áhuga, hver eptir sínum kröpt-
um, þá mun það reynast, að fátt er það,
sein gert getur nýja árið gleðilegra, þrátt
fyrir allt það strit og stríð, sem manni
kann að mæta, og sem allra sízt forðast
þá, sem eitthvað vilja.
Að svo mæltu, lesari góður, enn á ný:
Oleðilegt nýár!
Ómyndug þjóð.
Af synjun frímerkjalaganna, sem getið
var um í síðasta nr. blaðs vors, virðist
það auðsætt, að enda þótt Nellemann
gamli haldi nú ekki lengur um stjórnar-
völ Islands, þá sé þó andi hans enn sá
ráðandi, að þvi er til Islands mála kemur.
Hvar í heimi, utan Islands, mun sú
þjóð, er löggjafarvald hefir á pappírnum,
sem ekki fær að ráða frímerkjum sínum.
Að synja slíkum lögum staðfestingar
getur að eins verið til ertni gert.
Það er gert, til að sýna Islendingum,
að jaf'n vel ekki svo langt nái löggjafar-
vald þeirra, að þeir megi ráða póstfri-
merkjunum á bréfurn sínum.
„Faðir minn refsaði yður með svip-
um, en eg mun refsa yður með scorpí-
ónum“, sagði Hólóam Salómonsson forðum
við G-yðinga, og þessu svipuð virðast oss
uinmæli Rump's ráðherra vera, er vér
litum til lagasynjanar þessarar.
Með öðrum orðum, hafi Islendingar,
eptir lagasynjanir Nellemann's, verið í
nokkrum vafa um það, hve mikils virði
löggjafarvald þeirra væri, þá vill nýi
ráðgjafinn nú taka af öll tvímæli.
Þjóðinni sJidl skiljast það, að orð
hennar hafa elckert að þýða.
Danska stjórnin metur hana að eins,
sem óþekkt og ómyndugt barn, sem allt
af þurfi að hasta á og banna.
Um samvinnu við þingið hirðir stjórn-
in hvergi, því að gerði hún það, þá myndi
hún þó að minnsta kosti sýna tilhliðr-
unarsemi í því smáa, þótt þrá væri hún
og kergin þar fyrir utan.
En það er ekkert mál til, sem hún
kærir sig um að vinna að.
Hennar mark og mið er að eins það
eina, að sýna, að þjóðin sé ómyndug.
BotnYörpusamningurinn.
Nýjasta Imoix 119.
Eptir að „Þjóðv. ungiu hafði í 40. nr.
i sínu f. á. bent á hegningarlagagreinir þær,
er komið gætu til álita, út af botnvörpu-
samnings-makki Magnúsctr landshöfðingja
Stephensen við mr. Athinson, flotaforingjann
enska, gjörðist það sögulegt í máli þessu,
að amtmaður Júlías Havsteen, liklega ept-
ir innblæstri landshöfðingja, lýsti því
yfir i „Isafoldu, að botnvörpusamningur
þessi „væri ekki til, og hefði aldrei ver-
ið tilu(!!!)
En i næsta nr. „Isafoldaru, 25. nóv.
f. á., lýsir svo enski konsúllinn i Reykja-
vík, hr. 1F. G. Spence Paterson, því yfir,
að hotnvörpusamningurinn sé. vottfastur, og
hafi hann sjálfur jafnan verið viðstaddur,
er þeir landshöfðingi og mr. Atlánson
sömdu um málið.
Ollu tilfinnanlegra steypibað, en þetta,
ætlum vér, að örfáir menn í jafn hárri
stöðu, eins og þeir landshöfðingi og
amtmaður eru, hafi sjaldan fengið.
Og það gefur að skilja, að það muni
hægra að ímynda sér, en að lýsa með
orðurn, spaugsyrðunum, meðaumkuninni
og gremjunni, sem gripið hefir ýmsa, út
af þessum „vatnsgangiu æðstu valds-
inanna landsins.
En hvað um það; eitt sýnist þó vist,
að fást myndu lögfullar sannanir fyrir
þessum verknaði Magnúsar Stephensen,
ef mál það væri tekið til opinberrar rann-
sóknar, að tilhlutun þings eða stjórnar,
og Magnúsi sendur „lalliu.
----oco^ooo------
Hæðsta hyg'giiig' i licimi verður nýi Eiffel-
turninn, sem verið er að reisa i CliicHgo. —
Hann verður 1200 fet k hæð, og kostar að sögn
um 3 milj. króna.
Höggormar k Indlandi urðu arið 1895 alls
22,086 mönnum að bana, en önnur óarga dýr
bönuðu þk alls 3,104, og eru það nokkru hærri
tölur, en næstu Ar ó undan, enda þótt stór-fé sé
arlega varið, til þess að útrýma kvikindum
þessum.
80 þús. krónur hefir bókaverzlun Aschehoug's
í Kristíaníu borgað Friðþjófi Nansen, til þess að
fá einka-útgúfuréttinn á Norðurlöndum að hinni
nýju bók hans um heimskautaförina.
Tekjur bæjarsjóðsins í Kaupmannahöfn voru
arið 1895 alls 10,504,608 kr., en útgjöldin
10,374,172 kr.