Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 16.01.1899, Síða 3

VIII, 18.—19.
Þjóðviljinn ungi.
71
gengu á skóla þessa, einkum þá er litið
er til þess, að því betur mætti þá gjöra
þá að sér í því, sem kennt væri, þótt
færra væri.
Meiri vanbrúkun á námstíma búnað-
arskólasveinanna getur varla hugsast, en
að fá þeim kennslubækur á útlendu
tungumáli, sem þeir skilja ekki eitt orð
í, og taka frá búfræðisnáminu tima, til
að kenna þeim eitthvert hraíl í þessu
máli, sem hvorki er heilt nó hálft.
Slíkt stórhneixli ætti þegar að vera
liorfiú úr reglugjörðum og kennslutímum
búnaðarskólanna. —
Það lægi að ætlun vorri miklu nær
að gjöra bráða gangskör að því, að náms-
tíminn á búnaðarskólunum væri betur
notaður, en nú er, heldur en að fara
að lengja hann, og gjöra þar með mörg-
um fátækling litt mögulegt að ganga á
þessa skóla.
Það er ekki svo inikið í aðra hönd,
eptir að komið er af skólum þessum, að
ungum mönnum geti þótt tilvinnandi, að
eyða þremur árum af bezta kafla æfinn-
ar til þessa náms, og það því síður, ef
þessi tími er ekki vel notaður. (Framh.)
----*>-=©ess3s>-w-
Útlendir fréttamolar.
Verkfall — Mannfall. Verkfóllin
eru orðin svo tíð á vorum dögum, að
það er sjaldnar, að ekki só einhvers stað-
ar verkfall í einhverri atvinnugrein. -
En það er, sem betur fer, sjaldnar, að
verkföllin leiði til bardaga og manndrápa.
— Svo varð þó í Illínois í Bandaríkjun-
um í siðastl. októbermánuði. — Ymsir
námamenn höfðu hætt vinnu, af því að
þeir voru óánægðir með launakjör sín,
og var því sent eptir ýmsum svertingjum,
tii þess að taka starfa hinna; en það vildu
hinir hvítu verkamenn eigi láta við gang-
ast, og réðu því á svertingjana, og voru
1500 að tölu. — Skarst þá lögregluliðið
í leikinn, en verkamenn létu þá skotin
dynja, og sló í bardaga. Fóllu þar 10,
en um 30 særðust, og segja þó sumar
fregnir, að mannfall kafi orðið mun meira.
— Að lokum tókst þó lögreglumönnum
að stilla til friðar
Cuba hefir nú fengið fullt frelsi, og
er orðin lýðveldi. — Forseti lýðveldis-
ins var kosinn í liaust, og hlaut upp-
reisnarforinginn Gomez þá kosningu,
enda liefir hann í mörg ár barizt drengi-
lega fyrir frelsi ættjarðar sinnar.
S t ó r þ j ó f na ð u r sjálfsmorð.
Eáðsmaðurinn við stjórnarprentsmiðjuna
i Berlín kvað hafa orðið uppvís að því,
að liafa stolið um 400 þús. ríkismarka úr
sjálfs sins hendi. — Hann hét Griinentlial,
og réð sjálfum sér bana, áður liann yrði
höndum tekinn.
Anarkistar útlægir. Stjórn-
malafiokkur sá, er „anarkistaru eru nefnd-
ir, á um þessar mundir óvíða friðland,
nema á Bretlandi. — í Frakklandi voru
50 anarkistar gjörðir landrækir í haust.
Ekki linnir pestinni á Indlandi enn,
því að í kóraðinu Bómhay taldist svo til,
er siðast fróttist, að 6 þús. dæju á viku.
-- Alls kvað hafa látizt úr pestinni i
héraðinu Bombay um i40 þús. manna,
síðan hún hófst, og 60 þris. af þeirri tölu
í höfuðborginni Bombay.
Eitt eða tvö tilfelli af pest þessari
þóttust, menn verða varir við í Vínarborg,
og sló þá þegar óhug miklum að Evrópu-
búum, því að fáa fýsir, sem von er, að
fá þenna svartadauða til álfunnar. — Sem
betur fer mun og óhætt að fullyrða, að
læknum og yfirvöldum hafi tekizt svo að
varna útbreiðslu sýkinnar í Yin, að hræðsl-
an sé nú yfirstaðin.
Landrækir Danir. Prússastjórn
hefir í haust vísað ýmsum dönskum þegn-
um burt úr Slésvík, án þess tilgreindar
séu sérstakar orsakir, að því er hvern
einstakan snertir. Vanalega kemur yfir-
valdsskipunin, eins og skrugga úr heið-
ríkju, og hlutaðeigendum skipað, að hafa
komið sér norður yfir iandamærin innan
24 tíma.
Danir una þessu illa, sem von er, og
hefir máli þessu hreift verið á rikisþingi
Dana; en stjórn þeirra þorir ekkert að
segja, þegar Prússinn er annars vegar,
enda myndu Prússar sjálfsagt biðja Dani
vel að lifa, og segja þeim mál þetta ó-
viðkomandi, ef Danastjórn færi að bera
sig upp. —
Prússar ætla sjálfsagt að fara að gera
gangskör að því, að útrýma danska þjóð-
erninu i Norður-Slésvik, og þá liggur
józki skaginn næstur þýzkunni!
Stó rkostlegur gimsteinaþj ófn-
aður. — Hertogafrúin af Sutherland
varð fyrir skaðanum í síðastl. nóvember-
mánuði. — Hún var á ferð, með ýmsu
skyldfólki sinu, frá París til Amiens á
Frakklandi, og hafði með sér handtösku
með giinsteinum í, sem metnir eru 700
þús. franka virði. — En er hún stó út
úr járnbrautarvagninum í Amiens var
taslian, með öllum dýrgripunum í,
horfin.
Meðal dýrgripanna var hálsband eitt,
er kostaði 120 þús. franka.
Hertogafrúin hefir nú auglýst, að hún
gefi þeim 100 þús. franka, er fært geti
sór dýrgripi sína.
Dr. Adoiph. Braun, sem um mörg
ár hefir verið ritstjóri „sooialista“-biaðs-
ius „Vorwiirts“, sem er aðal-inálgagn
socialista á Prússlandi, var í nóv. gjör
landrækur úr Prússlandi, með þvi að
hann er upprunninn frá Austurríki.
Svertingjum og hvítum mönnum
í Bandarikjunum semur opt eigi sem bezt.
— Ný skeð birti ritstjóri blaðsins „Wil-
mington Record“ i Delaware, sem er
svertingi, grein eina í blaði sínu, sem
hvítum konum i bænum Wilmington
þótti móðgandi fyrir sig. — Tóku sig
þá til 6000 hvitir menn, og ruddust
vopnaðir inn í hús ritstjórans, eyðilögðu
þar prentáhöldin, brutu allt og brömluðu,
og kveiktu síðan í húsinu.
Ritstjóra vildi það til lífs, að hann
var ekki lieima.
En er svertingjar i borginni fengu
njósnir um aðfarir þessar, söfnuðust þeir
saman á götunum vopnaðir, og féllu i
viðureign þeirri 8 svertingjar, og nokkrir
urðu sárir af báðum fiokkum. — Hvítir
menn liandtóku og fjóra svertingja, og
hengdu þá umsvifalaust. — Það er frjáls-
legt og fjörugt i Ameríku!
----cx>ogcoo----
Vinur Bachusar.
Margan á Bachus garnli sór enn góð-
an liðsmanninn á landi voru, svo sem
vór sjáum daglega dæmin; en fáir hafa
reynzt honum raunbetri, en landshöfð-
ingin vor núna ný skeð
„Sá er vinur, sem í raun reynist“,
segir máltækið.
Og hætt hefði Bachas gamli verið
kominn hér á landi, ef lagafrumvarp það,
um rótt kaupmanna til áfengissölu, er
samþykkt var á síðasta alþingi, hefði
orðið að lögum.
Ekki svo að skilja, að vínsölulindun-
um hefði þá strax verið lokað, þar sem
kaupmenn þeir, er nú eru, áttu að halda
vínsöluréttindum sínum óskertum.
En með téðum lögum var þjóðinni
þó opnaður vegur til þess, að geta i
framtíðinni teppt nokkrar brennivínsupp-
spretturnar, þar sem frumvarpið fór fram
á, að ekki mætti veita kaupmönnum rétt
til áfengissölu, nema meiri hluti kosning-
arbærra manna í sveitartelaginu, og meiri
hluti sveitarstjórnar, greiddi því atkvæði.
Bachus var því i voða.
En nú er sú liættan hamingjusam-
lega yfir staðin, og það á Baclius vini
sínum, og gömlum dýrkanda, hr. Magn-
úsi landsböfðingja Stephensen að þakka.
Hann hefir, svo sem St.tiðindin sýna,
lagt það til við hr. Okunnug (ráðherrann'),
að fá lögunum synjað staðfestingar, og
„liefir hans hátign konunginum 23. sept-
siðastl. allra mildilegast þóknast að falla
á tillögu þessa“.
Það má nú geta nærri, að landshöfð-
ingi hafi, er hann réð til lagasynjunar
þessarar, haft einhverjar mikilvægar ástæð-
ur fram að færa, þar sem hér var um
mjög þýðingarmikið málefni að ræða, og
bindindismáiið, sem betur fer, | ó svo
langt á veg komið, að það þykir ekki
sæma, að mæla ofdrykkjunni opinber-
lega bót.
En hverjar voru þá ástæöurnar, sern
j landshöföinginn bar fyrir sigV
Þær voru tvær.
Önnur sú, að drykkjuskapurinn só
„ekki mjög almennur löstur hér á landi“,
af því að bindindishreifingin eflist stöð-
ugt meir og meir, og Goodtemplarreglan
hafi mjög víða náð fótfestu.