Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 25.04.1899, Side 4

128
Þjóðviljinn ungi.
YIII, 32.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kína-lífs-elexir, era kaupendur beðn-
ir að líta vel eptir því, að standi
á ílöskunni í grænu lakki, og eins eptir
binu skrásetta vörumerki á flöskumiðan-
um: Kínverji með glas í hendi, og firma
nafnið Valdemar Petersen, Nyvej 16,
Kjöbenhavn.
Mjólkurskilvindan
ALFA COLIBRI
er bin bezta handskilvinda, sem til er,
og er brúkuð alstaðar, þar sem menn eru
komnir lengst í smjörgjörð. Danir brúka
hana eingöngu.
Alfa Colibri hefir fengið 450 fyrsta
flokks verðlaun, og meir en 160,000 eru
í brúki af benni út um allan heim.
Kostar með öllu tilheyrandi 150
krónur.
Yér höfum fengið fjöldamörg vottorð
frá íslandi, og bera þau öll með sér, að
þessi hlutur sé alveg ómissandi fyrir
landbóndann.
Prófastur Benedikt Kristjánsson á
Grenjaðarstað skrifar:
Mjólkurskilvindan Alfa Colibri hefir
um tima verið notuð á beimili minu, og
reynzt mjög vel. Hún gefur meira og
betra smjör, og sparar vinnu, og mun því
að líkindum borga sig á 1—2 árum, þar
sem nokkur talsverð mjólk er. Jeg tel
því vél þessa mjög þarflega eign fyrir
bvern þann, sem befir efni til að kaupa
hana.
Grenjaðarstað 19. des. 1898.
B. Kristjánsson.
Hinn alkunni og ágæti búmaður síra
Arnljótur Olafsson skrifar:
Mér er sönn ánægja að votta, að skil-
vindan og strokkurinn Alfa Colibri liafa
reynzt mér ágætlega.í alla staði, og því
tel jeg biklaust, að þessi verkfæri sé hin
þarfasta eign fyrir bvern búandi mann
bér á landi, er befir meðal mjólkurbú,
eður stærra, með því þau spara mikið
vinnu, drýgja smjörið töluvert, og gjöra
það að góðri og útgengilegri vöru; þau
fyrirgirða, að mjólkin skemmist í sumar-
bitunum af súr, og óhreinkist í moldar-
búsum, með því að mjólkiner þegarsett
úr skepnunni í skilvinduna, og þar af
leiðir einnig, að mjólkurílát vor þurfa
eigi framar. En það álít jeg nauðsyn-
legt, að leiðarvísir á íslenzku fylgi bverri
skilvindu.
Sauðanesi 11. marz. 1899.
Arnljótur Olafsson.
Mjólkurskilvindan Aifa Cólibri fæst
nú við allar verzlanir Orum og Wulfs, við
Orams verzlanir, og hjá kaupmönnunum
Birni Kristjánssyni i Reykjavík, Skúla
Thoroddsen á Isafirði, Kristjáni Gíslasyni
á Sauðárkrók, Hálldóri Gunnlögssyni á
Oddeyri, Stefáni Stefánssyni á Seyðisfirði,
og Fridrik Möller á Eskifirði.
Engir aðrir, en þessir menn, eða þeir
sem einkasalinn síðar kann að fela það,
liafa leyfi til að selja mjólkurskilvinduna
á Islandi.
Vér böfum líka stærri skilvindur, til
að snúa með hestafli vatns- eða gufu-afli,
og sömuleiðis binn ágæta A L F A
STBOKK. Leiðarvísir á íslenzku er
sendur öllum breppsnefndum á Islandi.
Einkasöluna til íslands hefir
Jakob Grunnlögsson,
Niels Juelsgade 14,
Kjeberihavn K.
T . a 11 li. TL r fæst í verzi-
uninni í Lœknisgötu.
Crawfords
Ijri
BISCUSTS (smákökur)
tilbúið af CEAWPORD & SONS
Edinburgh og London.
Einkasali fyrir Island og Færeyiar
F. Hjortli & Cg
Kjobenhavn K.
Hvaða kaffi-drýgir er beztur og ó-
dýrastur?
Svar:
Fixtcste slicu.ciiil/r’u isK
Export Kaffe Surrogat,
F. Hjortli & Co Kaupmannahöfn K.
PRBNTSMIÐJA ÞJÓÐVILJANS UNGA
110
Og aldrei mun eg gleyma þeirri bræðilegu skelf-
ingarstundu, er eg gjörðíst einn af meðlimum bræðralags
þeirra.
Félag þetta bét „sjö kónga bræðralagiðu, og átti
rót sína að rekja til eins af leynifélögum miðaldanna.
Og frelsiskenningar félags þessa féllu mér i fyrstu
svo vel í geð, að mér fannst þær sem hljómur míns
eigin hjartsláttar.
Italska stúlkan fríða •— við getum nefnt hana Katr-
ínu — var fyrirliðinn, og allra drottning.
En skamma hríð bafði eg þó í félagi þessu verið,
er eg komst að atviki einu, sem vakti bjá mér ótta og
skelfingu.
Það bafði þá ný skeð verið framinn bræðilegur
glæpur, og Katrín hafði yerið, — ef ekki undirrótin, þá
að minnsta kosti hvatamaðurinn.
Á allar lundir reyndi eg þó, ástar minnar vegna,
að telja mér trú um, að bún hlyti að vera saklaus, og
að óhugsandi væri, að svo yndisfógur stúlka hefði framið
aðra eins óbæfu.
En þetta friðaði mig þó að eins um stund, þvi að
augu mín opnuðust til fulls, þegar félagar mínir nokkuru
síðar skoruðu á mig, að eiga þátt í sams konar glæp.
Fullur skelfingar flýði eg til Englands, til að njóta
verndar landslaganna þar.
En nú voru, sem að ofan segir, tíu ár liðin, og
tíminn, sem græðir öll mannanna meinin, bafði einnig
haft beillavænleg áhrif á mig, og dregið blæju nokkra
yfir umliðna atburði.
Allt i einu rifjaðist þó allt þetta upp fyrir mér
aptur, og það á næsta ótvíráðan hátt.
111
A yngri árum inínum hafði jeg lesið eðlisfræði við
liáskólann í Cambridge, en slegið þá slöku við, og því
aldrei lokið prófi, eða talað fyrir doctorsnafnbótinni.
En af því jeg var þó að upplaginu mikið gefinn
fýrir vísindagrein þessa, þá bafði jeg nú tekið að lesa
hana aptur af all-miklu kappi, og bjó jeg nálægt „Regens
Parku.
Þriðja ágúst árið 1894 sat jeg, sem optar, sokkinn
niður í skræður minar, og er mér þá sagt, að gamall
kunningi minn, frú Kenyon, sé komin, og vilji finna mig.
Henni var vísað inn til mín.
Frú Kenyon var ekkja, og átti son á tólfta ári,
sem hlotið bafði arf og lávarðstign við fráfall einbvers
ættingja síns.
Jeg bauð frúnni sæti, og er bún hafði tillt sér nið-
ur, sagði hún:
„Það er ekki fallega gjört af yður, br. Norniann,
að hafa ekki langa lengi litið inn til okkar. Hvernig
stendur á því? Hafið þér má ske algjörlega gleymt
okkur?u
„Jeg vona, að þér fyrirgefið það, frú mín góð, er
þér íbugið, bve eg er ávallt önnum kafinnu, anzaði eg.
„Þér starfið allt of mikið br. Normannu, svaraði
hún „og get jeg ekki skilið, hvernig jafn duglegur og
gáfaður maður, eins og þér eruð, getur fengið það af
sér, að lifa öðru eins einsetulífi, eins og þér gjörið“.
„Jeg felli mig mjög vel við lifnaðarbáttu mina,
frú Kenyon“, anzaði jeg „og hvað ætti mér þá að
geta gengið til þess, að fara að breyta þeim? — En
meðal annara orða, bvernig líður C.ecil?u
„Já, það var nú einmitt erindið til yðar, að minn-