Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 15.06.1899, Side 3

VIH, 41.
Þjóbviljinx ungi.
193
dal. Hann var dugnaðarbóndi, um þrít-
ugt, og lætur eptir sig ekkju og 2 börn
í æsku.
ísafirði 15. jnní '99.
Tíðarfar. 9.—10. þ. m. voru bér vestra ofsa-
rosar og rigningar, og síðan tíðast vestanstormar.
Strandferðaskipið „Ceres“, skipstjóri Rycler,
kom liingað sunnan úr Beykjavík 8. þ. m., og
fór héðan aptur, norður um land, daginn eptir.
— Meðal farþegja, er hingað komu með „Ceres“,
voru: ungfrú Halldóra Jakobsdóttir frá Ögri,
verzlunarmennirnir Kr. Jónamrson og Páll
Rnorrahm, verzlunarstjóri Sigurðnr Pálsson frá
Hesteyri o. fl- ____________
-j- 9. þ. m. andaðist hér í kaupstaðnum
ungfrú Guðný Filippusardóttir, dóttir Bilippusar
skipherra Arnasonar og konu hans Solveigar
Arngrímsdóttur. — Hvin dó úr tæringu. Guðný
sáluga var efnileg stúlka, og vel að sér
gjör, á þrítugsaldri, og lætur eptir sig son á
æskuskeiði, Vilhjálm Pétursson að nafni.
Allabrögð voru prýðisgóð í Bolungarvíkinni
síðustu viku, opt hieðslur-óðrar hjá sexæringun-
um, og helzt þar enn all-góður afli, er síld fæst.
— Dágóður afli, 2 —8 hundruð á skip í róðri, var
og á Snæfjallaströndinni, á skelflsksheitu, sem og
hjá skipum þeim, er úr Ögurnesi ganga, en í
ýmsum verstöðum hér í vestanverðu Djúpinu
varð róðrum litt sinnt næstl. viku, og fengu
Hnífsdælingar þá að eins einn góðan róður, með
því að síldbeita fékkst þá ekki, þar sem svo ó-
heppilega tókst til, að nær 200 tn. af síld, er
Seyðfirðingar o. fl. áttu í vörpu í Skötufirði,sluppu
úr vörpunni i óveðri. — En úr þessum beituvand-
ræðum hættist nú nokkuð um síðustu helgina, er
sild fór að aflast hér á Pollinum; en því mið-
ur hefur síldar-aflinn verið svo lítill, að færri
haf'a fengið, en skyldi.
Áurskriðii féll hér úr Eyrarlilíðinni aðfara-
nóttina 11. þ. m., braut túngarða, og spillti
stórum lóðarblettum þeirra Guðbjartar Jónssonar
beylcis og Erlindar snikkara Kristjánssonar í
svo nefndum Sauðakrók hér í kaupstaðnum. —
Sýnist því óhjákvæmilegt, að bæjarfélagið
hlaupi undir bagga, og reyni á einhvern hátt
að tryggja eignir manna í Sauðakróknum gegn
slíku ofanfalli. __________
Seglskipið „Bjarne", 81,00 smálestir að stærð,
kom hingað 12. þ. m. frá Middlesbro með salt-
farm til verzlana Á. Sveinssonar og ritstjóra
blaðs þessa. _______
Fiskitökuskip enska Ward’s, sem lagt hafði
verið upp í fjöruna við Suðurtanga-oddann hér
í kaupstaðnum, laskaðist að mun í vestanrok-
inu aðfaranóttina 11. þ. m., svo að það var met-
ið óhaffært, og gert að strandi.
í flestum hreppum bér við Djúp munu nú
þegar hafa verið kosnir fulltrúar, til þess að
mæta á þingmálafundinum 19. þ. m., eða kosn-
ingarnar fara þá fram þessa dagana. — í vest-
urhluta sýslunnar munu og kosningar um garð
gengnar í flestum hreppum, þó að frjettir þaðan
séu enn óglöggar. — Vonandi, að Isfirðingar
reki nú af sér slyðruorðið, og sæki þingmála-
fund þenna betur, en þingmálafundinn í hitt
eð fyrra.
Úr vestanverðum Arnarfirði er skrifað 8. þ.
m.: „Afli hefur alls enginn verið hér á báta í
allt vor, nema lítilsháttar steinbítsafli, og þil-
skipa-aflinn er mjög rír, — rírari, en hann hef-
ur áður verið. — Síld hefur aflazt öðru hvoru,
en aflinn á hana er misjafn og lítill“.
Strandl'erðaskipið „Laura", capt. P. Christian-
sen, kom hingað að sunnan 13. þ. m., og fór
héðan aptur í dag. — Með skipinu komu hing-
að: ekkjufrú Ingibjörg Jensdóttir úr Stykkis-
hólmi, frú María Össursdóttir frá Flateyri, lands-
höfðinginn M. Stephensen og landlæknir dr.
Jónas Jónasson, báðir á umsjónarferð, að sagt var.
Það auglýsist bér með, að mánudag-
inn 19. þ. m. verður opinbert uppboð
baldið í Suðurtanganum á Neðstakaup-
staðarlóð á Isaíirði, og þar þá selt hið
strandaða skip, galeas „Constance“, 110
rg. tons að stærð, er rak þar upp, og varð
að strandi, 10. þ. m. 011 áböld og annað,
það er skipi þessu fylgir, verður og selt
á uppboðinu.
Uppboðið befst kl. 4 e. h., og verða
söluskilmálar birtir á uppboðsstaðnum.
Skrifstofuísafjarðarsýslu og kaupstaðar, 4. júní ’99.
H. Hafstein.
!E=*að er nú „klart“ ! eg er kominn heim!
kunnugt það vil jeg gjöra þeim,
sem óska Hiynda, og alla bugga,
eg hef nú látið stóra glugga
á myndahúsið, svo málverksskugga
myndirnar fá, svo dýrðlegan,
gljáar og mattar, ei skal ugga
efalaust beztar hór á landi,
verðinu tvisvar tiisva randi,
trúið raér, rejmið, það er ei vandi;
velkominn segi eg sérbvern mann;
sem fyrst er bezt, því verða kann
margt, sem ei skynjar okkar andi;
aðvörun þessi í bjarta standi.
Björn Pálsson,
ljósmyndari.
Herra stórkaupmaður Leonli. Tang i
Kaupmannahöfn gaf fyrir nokkrum árum
Eyrarkirkju á ísafirði vandaða ljósastjaka.
I vor gaf bann sömu kirkju skírnarfont
úr marmara, ásamt skýrnarfati. — Fyrir
þessar böfðinglegu gjaíir, votta eg honum
virðingarfullt þakklæti fyrir hönd kirkj-
unnar og safnaðarins.
ísafirði 10. júní 1899.
lúorvaklur .Tónsson.
148
og lékum vér, vagnstjórarnir, oss við bann, eins og vér
ættum bann sjálfir.
Jafn vel Tom gamli Snaffler, sem þótti þó ön-
ugur og geðstirður í frekara lagi, gaf honum sætindi, og
sagði honum sögur, svo ljómandi fallegar, að oss, vagn-
stjórana hina, furðaði það stórum.
Svona stóðu nú sakirnar í fyrra, um jólin, og
bötðu þá margir af vagnstjórunum beðið um frí frá
vagnstjóra-störfunum á aðfangadagskvöldið.
Ekki vorum við Charlie samt í þeirra tölu, þvi að
'við þekktum það af reynzlunni, hve margir eru ósparir
á skildingunum það kvöld, og því vildum við ná í það,
sem byðist.
Hittist nú svo á, er við stóðum, og vorum að barma
okkur yfir því, að vera ekki þeir ríkismenn, að geta
setið heima, og glatt okkur á gæsasteik þetta liátíð-
iskvöldið, að þá sáum við drengbnokkann bans Cbarlie’s
koma kjagandi til okkar, með krukku í fanginu.
„Matti! Þu borðar nu með mér í kvöld“, sagði
Charlie, „því jeg hefi pantað mat banda okkur báðum“.
Jeg þakkaði auðvitað gott boð, og kallaði tii
drengsins, sem var að hlaupa til okkar yfir um götuna.
En rétt í sömu andránni kemur vagn fyrir bús-
hornið, á fljúgandi ferð, og þeytir barninu um koll.
Félagi minn stóð fyrst, sem agndofa afbræðslu, en
bljóp svo að vagninum, og rak upp angistar-óp.
Maður sá, er í vagninum var, bafði þegar dregið
barnið undan vagninuin, og var að rannsaka það í krók
og kring.
Barnið lá meðvitundarlaust.
„Til allrar bamingju liefur auminginn litli sloppið
145
reyna, livernig bonum tekst að stýra hesti, og skal jeg
ábyrgjast, að yður komi það að engu gjaldi“.
Hvernig á þvi stóð, að jeg skyldi voga, að breifa
þessum andmælum, skil jeg nú tæpast; en gott verk
þóttist eg vinna, það fann jeg á sjálfum mér.
„Jæja þá, mín vegna, bafirðu endilega settþórþað,
að fara að leika binn miskunnsama Samaríta“, svaraði um-
sjónarmaðurinn hæðnislega, „en gættu þess þá, að volu-
lega snjáldrið á honum fæli ekki almenning frá þvi, að
nota vagninn“.
Um leið og umsjónarmaðurinn sleppti þessum síð-
ustu orðunum hljóp hann út, og skellti hurðinni á
eptir sér.
„Astar þakkir fyrir liðsinnið“, sagði mannvesling-
urinn við mig, „og lofa jeg þér því, að jeg skal gera
mitt ýtrasta, til að reynast sem bezt“.
„Og sleppum því lagsmaður“, anzaði eg, og laumaði
um leið skilding í lófa bans. „Að vísu á Matti Blunt
bæði konu og börnum fyrir að sjá, en enginn skal það
þó með sanni segja, að hann vilji ekki fólaga sínum í
raun reynast. — Hresstu þig nú upp, kunningi, og svo
gengur allt, sem í sögu“.
Sú varð nú einnig raunin á, því að bann tók vel
eptir ráðum minum og vísbendingum.
Á ovanalega stuttum tima komst bann upp á að
stýra liestunum, og bejrgja svo laglega fyrir húshornin,
að hinir vagnstjórarnir, sem í fyrstu böfðu gefið honum
hornauga, voru nú farnir að brósa honum á bvert reipi.
Samt sem áður kom það nú stundum fyrir, að þeir
fóru að stríða konum, sögðu hann líkari konu, en karl-
manni, on jeg jafnaði það þa vanalega með nokkurum