Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 15.07.1899, Síða 8

180
Þjóbviljinn ungi.
VIII, 44.- 45.
TIXJE EDIISmiJIl&II
Roperie & Sailcloth Company Limited
stofnað 1750.
Verksinið]ur í I^eitli og <i
Búa til
færi, strengi, kaðla og segldúka
Vörur verksmiðjanna fást hjá kaup-
mönnum um allt land.
Umboðsmenn fyrir Island og Færeyjar:
IV. Hjortli <.V Co.
Kaupmannahöfn K.
r
Islenzk umboðsverzlun
kaupir og selur vörur einungis fyrir
kaupmenn.
Jakob Gunnlögsson,
Niels Juelsgade 14,
Kjeberiliavn K.
Ekkert Export-kaffi þolir samjöfnuð við
Fineato sli.axi.ciírLA'viisk
Export Kaffe Snrrogat
það ber af öllum öðrum kaffibætir bæði
að ilman og bragði. Reynið það því, og
munuð þér eptirleiðis aldrei brúka annað.
P. Hjorth & Co Kaupmannahöfn K.
Til lieiinalitunar
viljum vér sérstaklega ráða mönnum til
að nota vora pokkaliti, er hlotið hafa
verðlaun, enda taka þeir öllum öðrum
litum fram bæði að gæðum og litarfegurð.
Sérhver, sem notar vora liti, má ör-
uggur treysta því, að vel muni gefast.
1 stað hellulits viljum vér ráða mönn-
um til, að nota heldur vort svo nefnda
„Castorsvartu, því þessi litur er miklu
fegurri og haldbetri, en nokkur annar
svartur litur. Leiðarvisir á íslenzku fylg-
ir hverjum pakka. Litirnir fást hjá kaup-
mönnum alstaðar á Islandi.
Buehs Parvefabrik, Stndiestrœde 32,
Kjðbenhavn, K.
BLÖÐIÐ
er lífið.
Þegar hlóðið er hreint getur enginn sjúk-
dómur orðið langvinnur, því heilhrigt hlóð hef-
ir heilsu i fór með sér, en óheilnæmt, magurt
og spillt hlóð dregur dauðann 4 eptir sér.
Yoltakrossinn hreinsar og endurnýjar hlóðið,
og veitir hjálp gegn gigtar og taugakenndum
sjúkdómum.
Styrkir vöðvana og taugakerfið,
Bíetir meltinguna og matarlystina.
Framleiðir heilnæman svefn án drauma.
Lagfærir galla i nýrunum og heilanum.
Hindrar ósjálfrátt þvaglát, og að lifsaflið fari
að forgörðum.
Læknar krampa, hrjóstþyngsli og hörunds-
kvilla.
Skerpir sjón og heyrn.
Forðar manni við höfuðverk og tannpínu.
Ilerra sjálfseignarhóndi Paananen í Villa
„Eklcolí í Sornes skrifar meðal annars:
„í 3 mánuði hefi jeg horið hina nafnfrægu
uppfundningu yðar og á þessum tíma hefi jeg
fengið fulla heilsu, eptir 15 ára þjáningar. Jeg
var svo magnlaus, að jeg að eins rneð örðugleika
gat gengið yfir stof'ugólf; lífsafl mitt þvarrmeð
hverjum deginum, og einkum voru 5 síðustu
árin óttaleg.
Jeg flnn mig nú sem ungan á ný, og er
alveg heiihrigður og frískur. Kraptar mínir
hafa aukizt þannig, að jeg þekki varla sjálfan
mig aptur, og get nú gengið langar leiðir, 4n
þess að taka það nærri mér.
Með þessum línum vildi jeg láta í i.jósi
þakklæti mitt, fyrst og fremst til guðs, og þar
næst til þess, er fann upp Voltakrossinn, og vil
jeg enn f'remur hvetja alla, sem þjást, að van-
rækja ekki að nota þetta meðal, sem elcki ein-
ungis hefur gefið mér heilsuna aptur, heldur þar
á ofan með svo litlum kostnaði, að hann er ekki
að telja, í samanburði við það, sem jeg í svo
mörg 4r hefi orðið að horga til lyfsala og lœlcna.
VOTTORÐ.
Jeg var þjáður af liðagigt rúmlega eitt ár,
og leitaði .jeg árangurslaust fleiri iækna.
í byrjun ágústmánaðar keypti jeg mér
Voltakross prófessors Heskiers, og eptir að jeg
hafði hrúkað hann i hérumbil 10 daga, öðlaðist
.jeg góðan hata, og hefi síðan verið heill heilsu.
Selskarði í Garðahverfi i marz 1899.
Guðm. J. Diðriksson.
Yoltakrossinn kostar 1 krónu 50 aura. og
fæst i Reykjavík hjá herra Gunnari Einarssyni,
við Gram’s verzlanir á Stykkisbólmi og Dýra-
firði, h.já herra Sknla Thoroddscn 4 Isafirði, og
h.já áður auglýstum útsölumönnum á Akureyri,
Húsavík, Seyðisfirði og Eskifirði.
Sé Voltakrossinn ekta á hann að vera stimpl-
aður á ösk.juna Keiscrlig Kongelig Patent. og með
nafni höf'undarins, prófessors Heskiers, ella er
það ónýt eptirstæling.
PRBNTSMIÐJA PJÓÐVILJANS TTNGA
160
draumur. Trúðu mér Frank, jeg er enginn veiklaður
ræfill. Jeg hefi strítt við það vikunum saman, en að
lokum hefur það fengið fullt vald yfir mér. Læknaðu
mig, eða jeg finn að jeg missi vitið!u
„Jeg skal lækna að tarna Claud litli, vertu bara
hægur. Segðu mér nokkuð, sérðu nokkuð nu sem stendur?1'
„Nei, hamingjunni sé lof, ekki núna!u
„Hefirðu séð það í dag?“
„Nei, í dag hefi jeg verið laus við það“.
„Yertu viss, þú skalt verða laus við það bæði á
morgun og hinn daginn, og alla okomna daga. Aður
þú ferð héðan aptur, skal það hafa yfirgefið þig fyrir
fullt og allt. en komdu nú inn með mér, og heilsaðu
Mary og krökkunum. En vel á minnst, jeg hefi alveg
gleymt að spyrja eptir líðan frú Despard.
Það var sem honurn brygði.
„Henni líður velu, sagði hann. „Jeg held að hún
verði fegurri rneð degi hverjum11.
Svo greip hann um hönd mór.
„Franku, sagði hann, losaðu mig við þessa drep-
andi skelfingu, og þá verð jeg sælasti maðui ájarðnki .
„Reiddu þig á að jeg gjöri þaðu, svaraði jeg, ef
til vill nokkuð öruggari, en jeg í raun og veru var.
Þó jeg nú ekki gjörði mikið úr þessu við Claudr
þá var jeg mjög svo áhyggjuiúllur út af ásigkomulagi
hans, og flýtti mér því að taka hann til alvarlegiar
læknismeðferðar. Allar óhófsvenjur neyddi jeg hann til
að legg.ja niður. Blátt áfram og hóflega varð hann að
lifa, 0g' miskunnarlaust fyrirbauð jeg honum alk tóbaks-
nautn. Að fám dijgum liðnum veittist mér sú ánægja
að sjá, að jeg hafði litið róttum augum á sjúkdóminn.
161
Claud tók aptur gleði sína, og eptir svo sem viku tíina
sýndist hann að vera alheill orðinn.
Tíminn leið, og enn hafði Claud ekki minnst með
einu orði á að hann ætlaði burtu, og þá var sá 19. í
nánd, dagur sá, sem ákveðinn var til brúðkaupsstefnunnar.
Jeg, fyrir mitt leyti, hugsaði alls ekki til að ráða
honum frá að flýta giptingunni. Hann var nú svo hress,
að jeg áleit að hann gæti ekki gjört annað heillavæn-
legra, en breyta stöðu sinni, sem til var ætlað. Hveiti-
brauðsdagarnir voru að minu áliti bezt fallnir til að kór-
óna batann, og fæla með öllu frá honum þessa leiðu vofu,
sem að eins var framkomin af veikluðu taugakerfi.
Það leit líka svo út, sem allt stæði við sama milli
hans og frú Despard, ef dæma skyldi eptir bréfaskript-
unum, sem þeim fór á milli. — Claud skrifaði dags dag-
lega langar ástarrollur, og fékk borgað í sömu mynt.
En allt um það var þó sá 16. mánaðarins upp runninn,
áður við vissum fyrirætlanir hans, brúðkaupinu við-
vikjandi.
„Franku, sagði hann loks dag einn. „Þú hefur
nú verið mér svo góður. Jeg held þú hafir frelsað líf
mitt, að minnsta kosti forðað mór frá vitfirring. Viltu
nú enn á ný gjöra mór greiða?u
„Með ánægju11, svaraði jeg.
„Þakka þér fyrir. Littu á, já, jeg blygðast mín
fyrir að segja frá því, en jeg finn hjá mér þann ósigrandi
ótta, fyrir að snúa heim til Lundúna. Að minnsta kosti
vil jeg ekki dvelja þar lengur, en jeg kemst minnst af
með. Á fimmtudagsmorguninn verð jeg auðvitað að
koma þangað, til að vera við giptinguna. — Frank,
heldurðu jeg sé nú alheill?41 spurði hann snögglega.