Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 10.02.1902, Blaðsíða 3

XVI, 6.-7.
Þ.JÓÐVILJINN.
23
eigi aptrað því lengnr, að þessi frægi
vÍ8Índamaður fái maklega viðurkenningu.
Enskt hlutafélag heíir nú keypt veit-
ingastaðinn „Hotel d’ Angleterreu, helzta
veitingahúsið í Kaupmannahöfn, fyrir
2,700,000 kr.
f 16. nóv. síðastl. andaðist prófessor
Th. Stein, einn af helztu myndhöggvur-
um Dana, 72 ára að aldri; en 11. des.
síðastl. andaðist Ferd. Ekman, stórkaup-
maður, 52 ára að aldri. — Hann var einn
af stjórnendum prívatbankans o. fh, og
talinn einn af merkari kaupmönnum í
höfuðborginni. — — —
Svíþjóð og Noregur. — Verð-
laun úr Nobelssjóði. Ákafur bylur
gekk yfir allan suðurhluta Noregs um
jólin, og voru snjókynstrin svo mikil, að
snjórinn varð 3 álnir á dýpt. Járnbraut-
ir tepptust, og umferð öll mátti heita
stöðvuð i 3—4 daga.
29. des. kviknaði í verksmiðju einni
í Jönköbing í Svíþjóð, og var skaðinn
metinn 1 lj„ milj. króna.
22. nóv. síðastl. kviknaði einnig í
verksmiðjuhúsi í Stobkhólmi, og olli sá
bruni 1 milj. króna skaða.
Verðlaununum tír Nobelssjóði hefir
nú verið úthlutað í fyrsta skipti af nefnd-
um þeim, er til þess eru settar í Kristj-
aníu og í Stokkhólmi. — I Kristjaníu voru
verðlaunum sæmdir: Ðunant, læknir í
Svissaralandi, og Fritírik Passy í París,
104 þús. franka hvor, fýrir starfsemi
þeirra, til að draga úr styrjalda-bölinu.
Hinn fyrr nefndi, sem er fæddur í
Genf 1828, og jafnan hefir verið efnalít-
ill, er stofnandi félagsins „rauði kross-
inn“, sem hjúkrar sárum mönnum í ó-
friði, og mjög mikið gott hefir afrekað;
en hinn síðar nefndi stofnaði 1876 félag,
er starfar að því, að jafna ágreinings-
málefni þjóðanna með gerðardómi, og
hefir það félag einnig náð mikilli alls-
herjar þýðingu.
I Stokkhólmi voru verðlaunum sæmd-
ir: jRöntgen, er fann X-geislana, Holl-
endingurinn van Hoff, heimsfrægur efna-
fræðingur, prófessor Behring, er fann upp
barnaveikis-„serum“, og frakkneska ljóð-
skáldið Suily Prudhomme. Hlaut thver
þessara ijögra manna 200 þtis. franka að
verðlaunum. — — —
Finnland. Kússakeisari hefir nú
skipað svo fyrir, að veita skuli rússnesk-
um mönnum æðstu embættin á Finnlandi,
er eigi sé völ á vel hæfum innlendum
mönnum, sem að líkindum þykir sjaldan
verða úr þessu.
Margir Pinnlendingar hafa og vorið em-
bættum sviptir, blaða-útgáfa hept o. s. frv.
Bretland. Nú er fastákveðið, að
krýning Jáitvarðar konungs, og Alexöndru
drottningar hans, skuli hátíðlega fram
fara 26. júní næstk.
Járnbrautarslys varð ný skeð í Liw-
erpool, kviknaði í járnbrautarlest, er fór
gegnum jarðgöng, og biðu 6 menn bana.
I þorpinu Ness á eyjunni Lewís, sem
er ein af Hebrída-eyjunum, lenti 28. des.
síðastl. í hörðu milli þorpsbúa og lög-
reglumanna, og urðu lögreglumenn að
flýja eyjuna, af því að eyjarskeggjar létu
grjóthríðina á þeim dypja. Pengu marg-
ir lögreglumanna slæm sár. Mælt er, að
uppþot þetta hafi risið af trúardeilum.
Ensk ungfrú, Hobhouse að nafni, er
hafði kynnt sér meðferð Breta á konum
og börnum Búa, sem í þeirra umsjá eru
í Suður-Afríku, hefir ritað ýmsar greinar
í ensk blöð, og lýsir meðferðinni mjög
óglæsilega, enda hefir margt af þessum
aumingjum dáið, sakir ílls aðbúnaðar. —
Hafa greinar þessar vakið mjög mikla
eptirtekt á Bretlandi, og verið fátt um
varnir af stjórnarinnar hálfu. Ungfrú
Hobhouse ætlaði síðan að bregða sér apt-
ur til Suður-Afriku, en þá létu þeir
Kitchener hershöfðingi og Milner land-
stjóri taka hana fasta, og flytja burt, og
hefir hún nú höfðað mál gegn þeim fýr-
ir það tiltæki.
Stjórnin hefir nú einnig heitið, að
bæta úr ýmsu, sem ábótavant hafi verið,
og hafa greinar ungfrú Hobhouse því eigi
orðið árangurslausar. — —
Frakkland. 22. des. var í París
afhjúpað líkneski Baudin’s þingmanns,
er féll í götubardaga í París i des. 1851,
er Napoleon III. braust til valda. — Hélt
Loubet forseti sjálfur aðal-hátíðaræðuna,
og lofaði mjög Baudin, er látið hefði líf
sitt fyrir lýðveldið, er Napoleon hefði rof-
ið eið sinn svívirðilega, og kollvarpað
lýðveldinu, sem hann hafði svarið að
vernda.
Aboti einn, Paul Guerin að nafni,
hefir ný skeð orðið uppvís að því, að
40
veg ástæðulaus —, þá væri bróðir hans alls eigi við
glæpi riðinn.
Kváðu þeir hann lengi hafa verið mikils metinn
viðskiptamann sinn. — Hann hefði opt fengið hjá þeim
ýmis konar landbúnaðarverkfæri, og jafnan borgað skil-
víslega, þótt eigi hefði hann jafnan borgað þegar i stað.
Seinast hefði hann komið riðandi frá Gromberg í
fyrradag, og borgað þá um 1000 kr., er eptir stóðu.
„Hann borgaði þetta með 200 króna seðlum“, mælti
hr. Wolfgang Mliller enn fremur, „i nýjum, fallegum
seðlum, er liggja enn þarna í peningakassanumu.
„Þér getið þá má ske gert mér þann greiðau,
mælti hr. Steinert, „að láta mig fá seðlana þessa, í stað
1000 kr. seðils, því að mér veitir annars örðugt, að fá
seðlinum skipt hér í héraðinu“.
„Velkomið!u mælti hr. Miiller, „en nafnið yðar verð-
ið þér þá að rita aptan á seðilinn, því það er regla, sem
eg fylgi jafnan, þegar um stóra seðla er að ræða, enda
sjáið þér, að hr. Heiwald hefir ritað nafn sitt aptan á
seðlana þessa, og get eg sett nafn mitt þar undir, til
frekari tryggingaru.
Hann ritaði nú nafn sitt á seðlana, en Steinert sitt
nafn aptan á 1000 kr. seðilinn.
Steinert var nii ánægður með það, hvernig verzl-
,unin ha-fði gengið í Weidenhagen, og brá sér síðan til
stórbýla tveggja þar í grenndinni.
Var honum þar einnig vel tekið; keypt á öðrum
staðnum korn, eptir sýnishorni, en vín og vindlar á
hinum.
Þar heyrði hann einnig minnzt á Heiwaldsbræður,
29
sem í alla staði er ágætt, mega í raun og veru kallast
aukatekjur.
Hvernig ætti nú að falla grunur á slíkan mann?
Það getur engum til hugar komið, nema þeim, sem
ókunnugur er“.
„En jeg er nú Hka ókunnugur“, mælti hr. Steinert,
til að draga ögn úr ákafa hans, „og megið þér því eng-
an veginn hneixlast á því, sem eg sagði.
En jeg fæ eigi séð, að þetta nýja morð varpi nokkr-
um grun á Heiwald þingmann, eða bróður hans, eptir
því sem yður sagðist fráu.
„Eru það mín orð?u mælti hr. Brun. „Eg hefi
ekkert um það sagt, og hefi engan grunaðan. En það
þykir mér þó dálítið kynlegt, að hr. Heiwald skyldi fara
út í skóg kl. 10 8/4 , þar sem hann átti von á hr. Scharn-
au kl. 11.
Hann hafði byssuna á baki sér, og stóra veiðihníf-
inn sinn með sér, og kom ekki heim aptur til Gromberg,
fyr en kl. 3.
Kynlegt er það lika, að jafn harðan er Heiwald
þingmaður hafði borgað hr. Scharnau peningana, lét hann
leggja á hestinn sinn, og reið af stað.
Menn sáu, að hann reið inn í skóginn, sem hann
ætlaði til Gromberg, en þangað kom hann þó ekki, og
ekki kom hann til Beutlingen, fyr en kl. 4.
Undarlegt er þetta, segi eg, þótt engan hafi eg
grunaðan. Jeg vil ekkert tala af mér“.
„Gagnvart mér hafið þér í því tilliti ekkert að ótt-
astu, mælti hr. Steinert, „þar sem eg hefi gefið yður
þagmælskuloforð.
Hvað mig snertir, getur mér líka staðið það svo