Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 15.05.1903, Qupperneq 3

XVII, 21.
Þjóðviljinn.
83
Katrín Ólafsdóttir á ísafirði, ekkja Ein-
ars sáluga Pálssonar skipherra, systir Jens
Ólafssonar, fyrrum hreppstjóra i Þjóðólfs-
tungu. — Katrín kom barn að aldri í
fóstur til Sigríðar sálugu, og hafa þær
jafnan siðan dvalið i sama húsinu á Isa-
firði, unz dauðinn skildi þær að samvist-
um, svo sem fyr segir.
Merkur maður, er vel þekkti Sigríði
sálugu, lýsir henni áþessaleið: „Sigrið-
ur sáluga var siðprúð kona, og vel að
sér, stjórnsöm og ráðdeildarsöm húsmóð-
ir, guðhrædd, og vönduð i allri hegðun
sinni, enda vinsæl, og vel metin af öll-
um, er hana þekktu, og fósturbörn-
um sínum góð og umhyggjusöm móðir,
svo að óhætt er að fullyrða, að ísafjarðar-
kaupstaður á þar að sjá á bak einni af
hinum merkari konum sínuma. —
16. janúar þ. á. andaðist að Naustum
i Skutilsfirði i ísafjarðarsýslu Hálldór
Halldórsson, er fyrrum bjó lengi í Engi-
dal i Skutilsfirði. — Halldör sálugi var
fæddur í Arnardal árið 1820, og var þvi
frekra 82 ára að aldri, er hann andaðist,
enóa var hann á seinni árum æfi sinn-
ar orðinn mjög farinn að heilsu, og þrot-
ínn að sjón, og lá rúmfastur meira en
hálft síðasta árið, er hann lifði.
Halldór sálugi missti föður sinn er
hann var í æsku, og fluttist þá fyrst með
móður sinni að Eyri í Skutilsfirði, og
siðan að Engidal, og kvæntist árið 1844
■eptirlifandi ekkju sinni Olöfu Sölfadótt-
ur. — Eeistu þau hjónin bú i Engidal,
og bjuggu þar í 14 ár, en síðan nokkur
ár, að Eossum í Skutilsfirði, og varð þeim
alls 7 barna auðið, og er nú að eins eitt
þeirra barna á lífi, Jón að nafni, kvænt-
ur maður, sem nú er útvegsmaður og
húseigandi i ísafjarðarkaupstað, og studdi
hann föður sinn heiðarlega síðustu árin,
er Halldór sálugi tók að eiga örðugt, sak-
ir elli og lasleika.
Halldór sálugi var mörg ár formaður
í Skálavik ytri, og í Bolungarvík, og
þótti jafnan ötull sjósóknari, og heppinn
aflamaður. — Hann var og lagvirkur vel,
og vandvirkur, að hverju verki sem hann
gekk.
Albróðir Halldórs sáluga er hinn al-
kunni skörungur Jón hreppstjóri Hall-
dórsson á Kirkjubóli í Skutilsfirði. —
16. des. síðastl. andaðist að Narfeyri
í Snæfellsnessýslu merkisbóndinn Jón
hreppstjóri Jönsson, 72 ára að aldri. —
Foreldrar hans voru Jón Jónsson í Rif-
gerðingum á Breiðafirði, og Salóme, kona
hans. — Jón sálugi var tvíkvæntur, og
var fyrri kona hans Kristín Jónsdóttir
frá Yörðufelli, og eignuðust þau 3 börn,
sem Öll eru á lífi, og eru þau: Jón, tré-
smiður í Reykjavík, Hallgrímur, kennari
á Sandi í Ytri-Neshrepp í Snæfellsnes-
sýslu, og Ólína, gipt kona i Ameríku.
En seinni kona Jóns sáluga, er nú lifir
mann sinn, var Málfriður Jósepsdóttir,
Jónssonar prests Hjaltalín á Breiðabóls-
stað á Skógarströnd, og eignuðust þau
alls 8 börn; dóu tvö þeirra í æsku, en
uppkominn son, Gruðlaug að nafni, misstu
þau, er hann var um tvítugt; hin börn-
in eru enn á lífi, og eru: Jósep Hjalta-
lín í Stykkishólmi, Stefán, trésmiður í
Tönsberg í Noregi, Giunnlaugur Jón,
barnakennari á Narfeyri, Giuðmundur og
Magnús, báðir til heimilis á Narfeyri.
Jón sálugi bjó fyrstu búskaparár sín
í Ólafsey, en síðan á Yalshamri, og loks
á Narfeyri. — Hann var vel greindur
maður, og búhöldur góður, og bjó því
lengi við allgóð efni, þótt mjög væru þau
til þurrðar gengin hin síðari árin.
Hann varð, sem fleiri hreppstjórar í
Snæfellsnessýslu, bendlaður við verðlags-
skrárhneixlismálið snæfellska, og var mál
hans eigi útkljáð í landsyfirréttinum, er
hann féll frá.
Jón sálugi hafði legið, siðan á sum-
ardaginn fyrsta i fyrra, er hann kom
veikur heim af sýslunefndarfundi, og var
banamein hans bólga i blöðrunni.
Hann var i mörg ár hreppstjóri og
sýslunefndarmaður í sveit sinni.
Albræður Jóns sáluga voru: dbr.mað-
ur Hallgrímur Jónsson á Staðarfelli, er
andaðist á síðastl. vetri, og Ormursálugi
í Geitareyjum. —
10. april síðastl. andaðist að Folafæti
í Isafjarðarsýslu húsmaðurinn Guðjön
Einarsson, sonur merkishjónanna Einars
Jónssonar á Kleifum og Jóninu Jóns-
dóttur konu hans. — Gfuðjón sálugi hafði
legið meginpart siðasta vetrar, og andað-
ist á bezta skeiði, að eins 28 ára að aldri.
— Han hntur eptir sig ekkju, Sigríði
Ólafsdóttur að nafni, og tvö börn í æsku.
Guðjón sálugi var ötull maður, og all-
laginn formaður, en lengi fremur heilsu-
tæpur og veiklulegur. — Hann var jarð-
sunginn að Eyrarkirkju i Seyðisfirði 17.
apríl síðastl.
AkureyrarMaðiö „Gjallarhorn“
sem stofnað var k Akureyri síðastl. vetur, til
að reyna að koma Hafstein sýslumanni að þing-
mennsku í Eyjafirði, virðist feta rækilega í fót-
spor „Þjóðólfs", enda eru blekkingarnar og róg-
urinn eini hugsanlegi vegurinn til þess, að Ey-
firðingar geti glæpzt á jafn eindregnum fylgis-
84
honum ónæði, en ef hann kynni af tilviljun að vakna,
þá gæti bann gefið yður þær leiðbeiningar, sem þér ósk-
ið. Það er kannske eitthvað viðvíkjandi Cressley Hall?“
„ Já, jeg hefi ný skeð fengið hraðskeyti frá Cressley“,
svaraði jeg, „viðvíkjandi áríðandi málefni. Vitið þér með
vissu, að Murdook sé sofandi?u
„Hann svaf, þegar jeg gekk út úr herberginuu.
anzaði Wickham, „en nú skal jeg gá að því. Earið þér
til Lundúna í kvöld, hr. Bell?u
„Nei, jeg fer til Cressley Hall, og verð að fara
tneð járnbrautarlestinni, sem fer kl. 7, og má því engan
tima missa, enda hefi jeg horft á úrið, meðan við töl-
uðumu.
„En nú er klukkan orðin fimm mínútur yfir hálf-
sjö“, mælti eg enn fremur, „og mér er ekki um, að
koma á járnbrautarstöðina á seinustu mínutunni, svo að
jeg verð því að sleppa því, að tala við Murdook. Cress-
ley gjörir þá líklega í. fyrra málið boð eptir skjölunum,
sem hann vill fáu.
„Þér þurfið ekki að fara alveg strax11, mælti hr.
Wickham, all-áhyggjufullur. „Það er mjög leitt, að þér
getið ekki fengið að tala við hr. Murdock, þar sem
-Cressley er það svo áríðandi. En nú kemur frú Mur-
dock, og ætla jeg að tala við hanau.
Hr. Wickham gekk nú út úr herberginu, og heyrði
,eg hann hvísla einhverju fram á ganginum.
Eg heyrði, að kvennmannsrödd svaraði honum, og
að vörmu spori stóð frú Murdock fyrir frarnan mig.
Hún var hávaxin, með gulleitt hár, og fölleit í
framan, en augun starandi og deyfðarleg.
81
yfir tólf, og gat því eigi komið til Liverpool fyrir kl.
5, og náði því eigi í járnbrautarlestina, sem fer til Brent,
sem er næsta járnbrautarstöð við Cressley Hall.
En þar sem önnur járnbrautarlest átti að leggja af
stað, til Brent kl. 7, þá símritaði jeg Cressley Hall, og
beiddist þess, að mín yrði vitjað, er sú járnbrautarlest
kæmi.
Þetta var seinasta járnbrautarlestin, er gekk þann
daginn, og hlaut eg að geta náð i hana.
Þegar jeg var kominn til Liverpool, tók eg strax
vagn, og ók til gistihússins „Prinzinn“, þvi að þar átti
eg koffort mitt geymt.
En er eg kom þangað, lá þar fvrir mér hraðskeyti
frá Cressley, er var svo látandi:
„Yona, að þetta komi nógu tímanlega, og bið
þig þá fara til Murdock’s, í Melviile Garden nr. 12. —
Talaðu við hann, ef unnt er, og fáðu hjá honumskjöl-
in, er standa á skránni A. — Hann veit, hvað við er
átt. — Mjög áríðandi. — CressleyL
Jeg leit á klukkuna; hún var fjórðung stundar yfir
fimm, og lestin, sem jeg ætlaði með, átti ekki að fara,
fyr en kl. 7.
Jeg hafði því nógan tíma, til að fá mér eitthvað
að borða, og finna svo Murdock.
Eg símritaði til Cressley, og bað hann að vitjamín
kl. 9. á járnbrautarstöðinni i Brent.
Að því búnu borðaði eg miðdegisverð, og náði
mór svo i vagn.
Mellvilli Garden lá utarlega í borginni, og var eg
20 mínútur að aka þangað frá gistihúsinu.
Þegar við vorum komnir að dyrurmm, stó jeg út