Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 08.02.1904, Blaðsíða 1

Verð árganqsins (minnst
52 arkir) 3 kr. 50 aur.;
erlendis 4 kr. 50 aur., og j
í Ameríku dóll.: 1.50. j
Borgist. fyrir júnímán-
aðarlok.
ÞJOÐVILJINN.
Átjándi ákgangub.
--!-£*>• ! 11 I 'I' S T J 6 K 1: SKÚLI THORODDSEN.
M 5.
BeSSASTÖBUM, 8. FEBR.
tJtlönd.
Uppsögn skrifleg, ógild
\ nema komin sé til útgef-
j anda fyrir 30. dag júnir
í mánaðar, og kaupandi
samhliða uppsögninni
borgi skuld sína fyrir
blaðið.
19 0 4.
Til viðbótar útlendu fréttunnm í síð-
asta nr. „ÞjóðvÚ, má geta þessara tíð-
inda:
Frakkland. 12. janúar tók þing
Frakka aptur til starfa í París, og með
þvi að Bourgeois, er verið befir forseti
fulltrúadeildarinnar, skoraðist undan end-
urkosningu, varð niðurstaðan sú, að
Brisson var kosinn, með 267 atkv. gegn
219, og hefir hann áður gegnt þeirri
tignarstöðu á árunum 1881—’86, og
1894—’98.
t 10. janúar andaðist í París málar-
inn Jean Léon Gérome, 80 ára að aldri,
og er hann frægastur af málverki sínu:
„Ave Caesar! Morituri te salutamusa
(„Heill þér keisari! Vér, sem deyja skul-
um, heilsum þér“), sem eru orð þau, er
skilmingamenn í Bómaborg voru vanir
að segja, er þeir gengu fram á leik-
sviðið. —
Þýzkaland. Mjög hefir orðið tíðrætt
um það í erlendum blöðum, að krón-
prinzinn á Þýzkalandi, sem er 22 ára að
aldri, hafi ný skeð orðið svo ástfanginn
í amerískri söngmeyju, Geraldíne Farrar
að nafni, sem sungið hefir á leikhúsi í
Berlin, og talin er forkunnar fögur, að
hann hafi boðið henni hönd sina og
hjarta, er allar tilraunir hans, til þess að
kynnast henni á annan hátt, höfðu orðið
árangurslausar.
Mælt er, að Vilhjálnmr keisari hafi
orðið syni sinum sár-reiður, út af þess-
um ástamálum, og hafi þeim feðgum orð-
ið mjög sundurorða, og líklega verður
ekkert af því, að söngmærin fagra verði
keisarafrú á Þýzkalandi; en hitt er trú-
legt, að hana skorti eigi áheyrendur fyrst
um sinn, er hún lætur til sín heyra á
leiksviðinu.
t 11. janúar andaðist þýzki málarinn
Heinrich Vogel, og hafði hann ánafnað al-
eigu sina, rúma milj. rígsmarka, til efl-
ingar listum.
Rússland. 10 þús. verkmanna, er
unnu 1 verksmiðju einni, í grennd við
borgina Jekaterinoslav, gerðu ný skeð
all-miklar ospektir, af því að laun þeirra
voru lækkuð, brutu járnbrautarvagna,
kveiktu i verksmiðjuhúsunum, svo að
mikið af þeim brann, 0. s. frv., og olli
þetta stór-tjóni, áður en samningum varð
komið á.
I þorpinu Bobinsk vildi ný skeð það
slys til i kirkju einni, að kirkjuloptið
brotnaði, meðan guðsþjónustugjörðin stóð
yfir, svo að fjöldi fólks meiddist, en um
20 biðu bana."—
Thibet. Eins og áður hefir verið get-
ið um í blaði þessu, hafa Bretar sent
herflokk til Thibet’s, er liðsforingi þeirra
Vounghoushand stýrir, til þess að semja
um lándamæri o. fl., en nú er mælt, að
Rú.ssastjórn hafi einnig sent herflokk
þangað, liklega til að gæta þess, að Bret-
ar gjörist eigi of nærgöngulir, enda skil-
ur Thibethásléttan lönd Piissa og Breta
i Asíu, svo að hvorugir vilja unna hin-
um þar of mikilla ráða. —
Ófriðarhorfurnar í Austur-Asíu. Eptir
síðustu fregnum hafa Japanar hafnað síð-
asta boði Bússa, er skýrt var frá i síð-
asta nr. „Þjóðv.“, og krafizt ákveðins
svars um það, hvort Rússar gangi að
kröfum þeirra, og er almennt litið svo á,
sem bfriður byrji þegar, ef svar ítússa
verðúr neitandi, enda gjörist alþýða
manna í Japan dag frá degi æstarigegn
Rússum.
Slys. Nýlega fórust 63 menn af gufu-
skipinu „Challam“, í grennd við Victoriu
i brezku Columbíu.
Voðalegur eldsvoði varð i borginni
Aalesund í Noregi að morgni 23. janúar
síðastl., og mátti heita, að bærinn brynni
allur til kaldra kola, þar sem að eins
varð bjargað um 20—30 húsum, og um
12 þús. manna húsnæðislausir, eptir brun-
ann. — Nokkur seglskip, og 3 gufuskip,
er á höfninni lágu, brunnu einnig, en
sumum skipunum á höfninni var sökkt,
til að varna því, að eldurinn læsti sig í
þau.
Manntjón varð, sem betur fór, lítið,
þar sem að eins er getið þriggja manna,
er farizt hafi; en fjártjónið er afar-mikið,
um 18 milj. króna.
Pyrstu nóttina eptir brunann varð
fjöldi fólks að liggja úti, í kalza-rigningu,
eða átti illan aðbúnað i tjöldum, sem
tildrað var upp til bráðabirgða, og hafði
lítið, eður ekkert, til fæðis; en daginn
eptir bárust þegar vistir, og aðrar nauð-
synjar, frá ýmsum öðrum héruðum í Nor-
egi, til að bæta úr mestu bágindunum í
bráðina.
f Landshöfðingjadæmið.
Ábyrgðarlausa landshöfðingjadæmið
lagðist loks í gröfina, frekra 30 ára að
aldri, 31. janúar síðastl., og munu fáir
gráta.
Með niðurlagningu landshöfðingja-
dæmiiins er og völdum Magnusar Step-
hensen lokið hér á landi, og munu flestir
telja honum það holla«t, að fá nú hvíld
frá völdunum, og reyna ögn að jafna
hugann, og átta sig á tilverunni, timann
þann, sem enn er eptir æfinnar.
Margt og mikið hefir „Þjóðv.“ löng-
um haft við opinhera starfsemi hans að
athuga, án þess að ráða þó nokkuru sinni
á manninn sjálfan.
Plestura, eða má ske öllum blöðum
fremur, hefir ,.Þjóðv.“ og, fyr og síðar,
sýnt fram á, hve ókeppilegt hið ábyrgð-
arlausa landshöfðingjadæmi hefir verið
þjóðfélagi voru, og drjúgum átt sinn hlut
að því, að leggja það að velli.
Má og þjóðin, hvernig sem dómarnir
um embættisstarfsemi hr. Magnúsar Step-
hensen að öðru leyti verða, þakka henni
það, að hún varð þó til þess, að sýna,
ekki að eins þjóðinni, heldur jafn vel
dönsku stjórninni í Kaupmannahöfn, hve
bhafandi ábyrgðarlausa landshöfðingjavald-
ið gat verið, og ruddi þannig stjórnar-
skrárbreytingunni braut.
En þar sem landshöfðingjadæmið er
nú úr sögunni, og þar sem hinni opin-
beru starfsemi hr. Magnúsar Stephensen
má einnig heita lokið, þá verður naum-
ast ástæða til þess, að minnast þeirra í
biaði voru optar.
Þeir dauðu hafa sinn dóm með sér.
En persónunni hr. Magnúsi Stephensen
óskar „Þjóðv.“ gjarnan langra lífdaga,
og góðrar heilsu í ellinni.
Ráöherra-skrifstofan.
Hún var sett á laggimar í gamla
landshöfðingjahúsinu í Reykjavík 1. febr.
síðastl., eins og til stóð.
Það hefir áður þótt réttara, að em-
bœtti væru auglýst til umsóknar, og
hefði betur á því farið, að svo hefði
einnig verið gjört að þessu sinni, í stað
þess að stinga embættunum í hálf-gerðu
pukri að hinum og þessum.
En þetta skiptir í raun og veru ekki
miklu að þessu sinni, því að óefað hefði
niðurstaðan orðið sú sama, enda líklega
eigi svo að skilja, sem þetta verði stjóm-
arreglan framvegis.
Almenningi mun þykja fróðlegt að
vita, hverjir á ráðherra-skrifstofunni eru,
auk ráðherrans, hr. H. Hafstein’s, og land-
ritarans, hr. Kl. Jónssonar, sem áður var
kunnugt um, og skulum vér þvi skýra
frá því, hvernig þar er mönnum skipað.
Á fyrstu skrifstofunni, sem fjallar um
dómsmál og kennslumál, er shrifstofu-
stj'ori:
J'on Magnússon,
fyrmm ritari landshöfðingja.
Á annari skrifstofunni, er fæst við
atvinnu- og samgöngu-málin, er skrif-
stofustjbri:
Cand. jur. Jbn Hermannsson,
sem verið hefir aðstoðarmaður í isl.
stjómardeildinni evo nefndu í Kaup-
mannahöfn.
Á þriðju skrifstofunni, er annastfjár-
og reikningamálin, verður skrifstofustjbri:
Eggert Briem,
sýslumaður Skagfirðinga, með þvi að