Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 29.05.1904, Qupperneq 4

88
Þjó©viljij*m.
XVIII., 22.
1
ur Sigurður Ha7ldórsson, fyr í Engidal,
54 ára að aldri. — Foreldrar hans voru
Halldör sál. Magnússon í Þjóðólfstungu og
kona hans Kristín S-igurðardóttir, Hinriks-
sonar á Seijalandi i Skutilsfirði.
Sigurður sálugi var stilltur maður, all-
vel greindur, og einkar vandaður maður
til orðs og æðis. — Hann lætur eptir sig
ekkju, Sigríði Bjarnadóttur að nafni, og
eiga þau hjónin eina dóttur á lífi. —
5. s. m. andaðist í Amardal Guðmund-
nr húsmaður Kristjánsson, Elíassonar, er
lengi var í Amardal; en móðir Gruð-
mundar er Sigríður Þorleifsdóttir, sem
enn er á lífi, og nú gipt Sveinhirni hús-
manni Einarssyni í Arnardal.
Guðmundur heitinn hafði legið mjög
lengi í brjósttæringu, og leiddi sá sjúk-
dómur hann loks til bana á bezta ald-
ursskeiði, þar sem hann var að eins lítið
yfir fertugt, er hann andaðist.
Hann lætur eptir sig ekkju, Guðmund-
\nu Magnúsdóttur að nafni, og varð þeim
alls 11 bama auðið, og lifa átta.
Gruðmundur sálugi var laginn formað-
ur, er bjargaðist furðanlega, með sína
miklu fjölskyldu, meðan heilsa hans ent-
ist, og er því mikil eptirsjá að honum,
frá jafn fjölmennum barnahóp. — Hann
var skynsemdarmaður, og að mörgu v«l
gefinn, og því almennt vel látinn af öll-
um, er honum kynntust.
14. þ.£m. andaðist í Kaldaðarnesijjji Ár-
nessýslu ungfrú d Guðrún |Sigurðardóttir,
elzta bam Sigurðar sýslumanns Ólafsson-
ar og frú Sigriðar konu hans. Guðrún
sál. var að eins 19 ára að aldri, hún var
að kunnugra sögn vel gefin til líkama
og sálar, yndi og eptirlæti foreldra og
annara vandamanna og ástsæl af öllum
sem henni kynntust.
Bessastöðum 29. maí. 1904.
Veðrátta enn köld og óstöðug; þó hefir held-
ur hrugðið til hlýju siðastliðna daga.
Veitt prestaköll. Mvrdalsþing eru veitt síra
Jes Gíslasyni í Eyvindarhólum.
Mosfellsprestakall í Mosfellssveit síra Magn-
úsi Þorsteinssyni presti í Landeyjaþingum.
í kjöri um Stokkseyrarhrauð eru sira Zoph-
om'as Halldórsson prófastur í Viðvík, síra Jónas
Jónasson prófastur á Hrafnagili og síra Stefán
M. Jónsson prestur á Auðkúlu.
Landshanka-hðkari er skipaður Ólafur verzl-
unarstjóri Davíðsson á Vopnafirði, í stað hr.
Sighvats Biarnasonar.
Um Isafjarðarsýslu sækja þeir sýslumennirn-
ir: Gísli ísleifsson i Húnavatnssýslu ogMagnús
Torfason í Rangárvallasýslu.
Um Eyjaíjarðarsýslu og Akureyri er sagt að
sótt hafi:- Guðlaugur Guðmundsson sýslumaður
Skaptfellinga, Jóhannes Jóhannesson hæjarfógeti
á Seyðisfirði, Páll Einarsson sýslumaður í Gull-
hringu og Kjósarsýslu og Lárus H. Bjarnason í
Stykkishólmi.
Giptingar. í Reykjavík giptu sig 17. þ. m.
síra Bjarni Hjaltested og ungfrú St. Bentzen.
19. s. m. Björn Ólafsson augnlæknir og ungfrú
Sigrún ísleifsdóttir og 20. s. m. Jón Jónsson
sagnfræðingur og ungfrú Ingileif Snæhjarnar-
dóttir.
Til þeirra, sem neyta hins ekta
Kina-lifs-elexirs.
Með því að eg hefi komizt að því, að
það em margir, sem efast um, að Kíua-
lífselexír sé eins góður og hann var áður,
er hér með leidd athygli að því, að hann
er alveg eins, og látinn fyrir sama verð,
sem fyr, sem er 1 kr. 50 a. glasið, og
fæst alls staðar áíslandihjákaupmönnum.
Ástæðan fyrir þvi, að hægt er að selja
hann svona ódýrt, er sú, að flutt var
býsna mikið af honum til Islands, áður en
tollurinn gekk í gildi.
Þeir, sem Kínalífselixírinn kaupa, eru
beðnir rækilega fyrir, að líta eptir þvi
sjálfs sín vegna, að þeir fái hinn ekta
Kínalífselexir með einkennunum á mið-
anum, Kínverja með glas í hendi, og
firmanafnið Waldemar Petersen, Frede-
rikshavn, og ofan á stútnum —í
grænu lakki. Fáist ekki elixírinn hjá
kaupmanni þeim, er þér skiptið við, eða
sé sett upp á hann meira, en 1 kr. 50 a,
eruð þér beðnir að skrifa mér um það á
skrifstofu mína, Nyvei 16, Kobenhavn.
Waldmiar Petersen
Fre.de,rikshavn.
er aCtió öen Seóste.
PRENTSMIÐJA UJÓÐVILJANS.
90
þyrmilega, að Drage bjóst við kyrkingu þá og þegar. —
Hann lokaði augunum í svip, og fann, að sér var
slöngvað all-óvægilega til jarðar.
„Hypjaðu þig frá augunum á mér“, mælti William,
í.hásum róm, og skellti npp hurðinni. „Burt, eða jeg
drep þig!“
Drage, sem varla mátti mæla, reyndi að skreiðast
á íætur.
„Jeg fer ekki úr herberginu“, mælti hann, og var
nú ærið veikrómaður.
„Sjáum til“, svaraði William, þreif hann upp, og
slöngvaði honum út að dyrunum.
Fallið var svo mikið, að Drage, sem alls eigi var
hraustbyggður, hné í ómegin, en heyrði þó, að lyklinum
var snúið í skráargatinu, áður en hann missti alveg með-
vitundina.
Þegar hann raknaði aptur úr rotinu, lá hann enn
á sama stað.
Herbergi William’s voru fremur afskekkt, og þar
sem hann hatði bannað, að gera sér ónæði, hafði enginn
komið, er gæti hjálpað Drage.
Hann hafði enga hugmynd um, hve lengi hann
hefði legið þarna; en þegar hann var nokkurn veginn
raknaður við, fór hann að staulast ofan stigann.
I forstofunni hitti hann Michael, er horfði mjög
forviða á hann.
„Er nokkuð að yður, herra minn?“
„Nei, alls ekkert! En hvar er hr. Kynsam?“
„Hann ók ný skeð til járnbrautarstöðvanna, hr.
minn“.
„Til járnbrautarstöðvanná!“ æpti Drage, og hljóp
91
til dyra, og sá William, og þjón einn, aka burt, og hverfa
fyrir hornið, er hann kom út.
„Hann er að fara til Lundúna, til þess að tala við
Durrant, og skjóta honum undan!“ datt Drage þegar í
hug.
„Fer hr. Kynsam til Lundúna?“ spurði hann
Michael.
„Já, hr. minn“.
„í kvöld?“
„Nei, hr. minn. Seinasta aimreiðin fer í dag kl.
4P, svo að hr. Kynsam getur eigi farið, fyr en með
eimreiðinni, sem fer frá Barnstaple kl. 8x/9 f. h. í fyrra-
málið“.
„Gott“, muldraði Drage i barm sér, og var nú
öllu ánægjulegri. „Jeg fer með sömu járnbrautarlest-
inni“.
8. kapítuli.
A veiðum.
Það var eigi örðugt að gizka á það, að Kynsam
færi til Lundúna, til þess að tala við Durrant.
Hann gerði ráð fyrir, að Drage færi með hádegis-
lestinni, eins og hann hafði sjálfur sagt, og gat hann þá
eigi komið til Lundúna, fyr en kl. 7 um kvöldið, en
Kynsam gat verið kominn þangað kl. 2J/2 e. h.
„Hann ætlar að gjöra Durrant aðvart“, mælti Drage
við sjálfan sig, „og koma svo aptur til Landy Oourt.
Eina sönnunargagnið gegn honum er blóðbletturinn á
erminni, sem hann lætur, sem kornið hafi af hundinum.
Laglega upp hugsað, en stoðar hann þó eigi“.