Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 22.06.1904, Blaðsíða 4

100
ÞJÓÐ VILJlNh
VvxíL, 25.
■þykir óefað, að annar „trawlari“, er þar var,
hafi flutt haim í skip hans hér úti á flóanum,
Og hafi þetta allt verið saman tekin ráð.
Sýnir þetta, sem fleira, hve afar-ósvífnir
þessir útlendu ránsmenn eru, þar sem þeir svíf-
ast eigi, nð beita valdi gegn fyrirski/punum yfir-
valdanna, er þeir sjá sér færi, og stela heilum
Mpsfarmi af fiski o. Jl. sem gjört hefir verið
upptækt með löglegum dómi.
Vonandi er, að íslenzka stjórnarráðið gjöri
nú sitt ýtrasta, til þess að hlutast til um, að
lögbrotsmenn þessir fái maklega hegningu fyrir
glæp sinn 1 Englandi, og freisti einnig, að fá
endurgoldið andviiði fisks o. fl., sem upptækt
var gjört, svo að landssjóðurinn fái sitt, ef kost-
ur er.
Getgátur manna um það, að foringinn á enska
herskipinu „Bellona“, sem var á höfninni í
Reykjavík, er þetta gjörðist, hafi verið í vitorði
um tiltæki þetta, eða jafn vel hvatt til þess,
■eru að líkindum á engum rökum byggðar.
„Tryggvi kongur“, skip Thore-félagsins, kom
til Reykjavíkur 20. þ. m., og fór þaðan til Breiða-
flóa og Vestfjarða.
Útlendar fréttir bíða næsta nr. „Þjóðv.“,
er kemur út 27. þ. m
miiiilni .. l ■ ■ i i l ■ i i i i i i ■ 1111111111 ■ iii ■ l ■iiiiiiiiim I I ■ i i jiil il iliii :i ;l; liiliili|HIMii:iiiii
Konan mín, sem í mörg ár hefir þjáðst
af tœringu, og leitað hefir ýmsra lækna,
hefir náð töluverðum bata með þvi, að
nota stöðugt Chína-lífs-elexír Valdemars
Petersens, og haldi hún áfram að brúka
elexírinn, vona jeg, að hún verði fylli-
lega heilbrigð.
Hundested, Sjálandi, 19. júní 1903.
J. P. Arnorsen.
* *
*
liína-lifs-elexirimn fæst hjá
flestum kaupmönnum á íslandi, án nokk-
urrar tollhækkunar, svo að verðið er,
sem fyr, að eins 1 kr. 50. aur. fyrir
flöskuna. --
Til þess að vera vissir um,aðfáhinn
ekta Kína-lífs-elexír, eru kaupendur beðn-
ir að líta vel eptir þvi, að LJh. standi á
flöskunni í grænu lakki, og eins eptir
hinu skrásetta vörumerki á flöskumiðan-
um: Kínverji með glas i hendi, og firma
nafnið Valdimar Petersen, Frederikshavn
Kontor & Lager Nyvej 16. Kjöbenhavn.
Eimreiðin.
Skemmtilegasta tímarit á íslenzku.
Ritgerðir, myndir, sögur, kvœði.
lEjins og að undanförnu er gert við
hús- og vasa-klukkur á vinnustofu und-
ir ritaðs. — Þar fást einnig margar sort-
ir af húskl. og vasaúrum, úrval af
íirfestum —Brjbstnálum —Skúf-
hölkum — plet- og silfur-skeiðum
— Termómeter — Barómeter og
H'Steensen
t=T
ps
i—b
I ps
I CfP
I C
<5
95
! <
Os
&
zn
CÞ
S
ÍSl
J%argarine
er aftió óen Seóste.
JZ2
Kaupendur blaðsins, er skipta um
verustaði, eru beðnir að gera ritstjóra
„Þjóðv.“ sem fyrst aðvart um bústaða-
fl. og fl.
Hvergi hægt að komast að betri kaup-
um á sömu vöru sortum, mót borgun út
i hönd.
ísaf. 31.—5.—’04.
skiptin, svo að blaðið geti borizt þeim
reglulega.
ristjdnsson.
PRENTSMI D.TA Þ JÓD VII..I ANS.
102
ekki neitað því! Þér vöktuð mig í dögun, og fenguð
mér hringinnú
„Jeg viðurkenni það“, svaraði William, og teygði
ögn úr sér. „Verið stilltur Durrant, því að þér þurfið
ekkert að óttastu.
„Segið, að jeg sé saklaus! Segið, að jeg sé sak-
lausu.
„Þér eruð saklaus, og jeg er lika saklausu.
Drage fór að hlæja, og ypti öxlum.
„Jeg er hræddur um, að ykkur veiti örðugt, að'
sannfæra kviðdóminn um sakleysi ykkar. Píers lávarður
var myrtur, sakir hringsins, og hringurinn finnst í ykk-
ar vörzlum. Skýrið það, ef þið getiðu.
„Lof mér að skýra það! Lof mér að skýra það!“
æpti Durrant, og var alveg utan við sig af hræðslu. „Jeg
er saklaus — veit alls ekkert. Hr. Kynsam fékk mér
hringinn, og jeg.........u
„Seztu niður maður!u kallaði William, og tók nú á
öllu hugrekki sínu. Hefi jeg ekki sagt þér, að þú megir
vera óhræddur? Seztu niður!u
Durrant settist nú niður, og leit undan, en gaf þó
Kynsam hornauga, svo sem teldi hann hann vera valdan
að glæpnum.
W'illiam tók eptir þessu, og brosti napurt.
„Hvað? Þér einnig, hr. Durrant? Það datt mér
þó sízt í hug! Hr. Drage“, mælti William, og sneri sér
að honum „lofið mér, að segja yður söguna, og getið
þér svo dæmt um, hvort jeg er hegningarverður, eða
eigiu.
„Yður mun veita örðugt, að sannfæra mig um sak-
leysi yðar“, mælti Drage, og tók sér stól. „Hegðunyðar
103
að Landy Court — blóðbletturinn á ermi yðar — að
þér skýrðuð mér rangt frá bústað hr. Durrant’s — og þó
einkum, að hringurinn helgi er í yðar vörzlum — eru
allt atvik, er benda mjög ótvírætt á það, að þér séuð
sekur“.
„Jeg játa, að mörg atvik virðast vera mér til ó-
gagns“, mælti William stillilega, „og verð jeg fyrst og
fremst að biðja yður afsökunar á meðferð minni á yður
á Landy Court; en þér beinduð svo voðalegri ákæru gegn
mér, að þess var naumast að vænta, að jeg gæti tekið1
henni rólegau.
„Jeg hefi þagað, meðan auðið varu, mælti William
enD fremur, „en þar sem lif raitt, og frelsi, er nú 1 voða,
verð eg að segja sannleikann, mér til sjálfsvarnar, og
bið eg yður, hr. Drage, að fresta dómi yðar, unz þér
hafið heyrt skýrslu mínau.
William mælti þetta í svo ákveðnum róm, að eigi
gat hjá því farið, að orð hans hefðu töluverð áhrif á
Drage.
„Durrant heimsótti mig“, tók William til máls „út
af 2000 sterlingspunda víxilskuld.
Jeg hafði ritað nafn mitt á víxil þenna fýrir einn
vina minna, er sveik mig, og var Durrant því kominn,
til að vitja peninga sinna.
Mér var ómögulegt að borga svo mikla upphæð,
og bað hann þvi líðunar til ársloka, því að jeg ætlaði
mér að hafa einhver ráð innan þess tíma.
HaDn synjaði mér um gjaldfrestinn, en lofaði að
gefa mér eptir skuldina, ef eg kæmi honum í kyDni við
frænda minn, og hjálpaði honum til þess, að fá „hring-
inn helgau keyptanu.