Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 16.02.1905, Blaðsíða 2

Skútustöðum og Jón Jónsson á Stafafelli, og s íra
Jón Halldórsson á Skeggjastöðum.
Strandaður Ibotnverpingur.
Enskur kotnverpingur, frá Akerdeen, „Banff-
shire“ að nafni, strandaði, aðfaranóttina 16. jan-
úar síðastl., á miðjum Breiðamerkursandi í Skapta-
feilssýslu. — Skipið var að koma frá Bretiandi,
og misstu skipverjar skipsbátinn litlu áður, en
skipið rakst á grunn, svo að þeir urðu að bíðaí
skipinu 28 kl.stundir, en gátu þá loks vaðið í
land, um há-fjöru, og tók sjórinn þeim í mitti.
— Tóku þeir síðan að leita byggða, en ár voru
ófserar, og voru þeir því komnir upp undir jökla,
og æt.luðu að láta þar fyrir berast, alveg úrræða-
lausir, og var þá komið kalza-veður, og frost,
svo að þá hefði óefað kalið. •— En til allrar ham-
ingju vildi svo til, að Björn bóndi Pálsson á
Tvískerjum hafði 17. janúar farið á reka, og sá
Strandið, og mannasporin, og fann strandmenn-
ina að Iokum, og gat komið þeim hðim til sin.
Dvöldu þeir þar til 24. janúar, er 6 Oræfingar
lögðu af stað með þá til Reykjavíkur, og var
Ari hreppstjóri Hálfdánarson á Eagurhólsrnýri
fyrir förinni. — Komu menn þessir til Reykja-
víkur 6. febr., og lét skip3tjórinn, Alfred Jones,
mjög vel vfir gestrisni, og hjálpfýsi, er þeir hefðu
hvívetna þegið.
Rjómabiiiinum
fjölgar smátt og smátt; eitt var stofnað i
Fnjóskadal i Suður-Þingeyjarsýslu 3. janúar síð-
asti.. og rjómabú eru í undirbúningi í Mývatns-
sveit, og i Þorkelshóls- og Engihlíðar-hreppum í
Húnava.tnssýslu.
19. janúar hélt br. Sig. búfr. Sigurðsson, aðal-
frumkvöðull rjómabúanna hér á landi, fund að
Þjórsárbrú, og mættu þar fulltrúar frá 10 rjóma-
búum. — Á fundi þessum var stofnað sambands-
félag fyrir sunnlenzku rjómabúin, og samþykkt
frumvarp, er hr. Sig. Sig. hafði samið í þvi skyni.
mógir Bárðar var Halldóra Ólafsdóttir
prests, skálds á Söndnm, Jónssonar.
Þau hjón Ólafur og Þórdís bjuggu
nokkur ár á Ketilseyri, og síðar á Hrauni
í Keldudal, en brugðu síðan búskap, og
byggðu ibúðarhús á Þingeyri, með því
Ólafur stundaði sjóinennsku, og var skip-
stjóri ár eptir ár. Börn þeira hjóna voru:
1. Andrés, lærði sjómannafræði, dó ógipt-
ur, utanlands. 2. frú Svanfrícíur, seinni
kona verzlunarstjóra F. R. WendeJs á
Þingeyri. 3. frú Marsíbíl, koaa Matthíasar
Ólafssonar, kaupmanns í Haukadal, 4. frú
Ólína, kona Rermanns Wendels á Þing-
eyri. 5. Þórdís, er fór til Amoríku. 6. G-ufi-
munda, kona Böðvars tómthúsmanns á
Þingeyri. 7. Steinn. 8. ólaf'ur.
Þórdís sál. var kvennval, trygglynd
og einkar hjartagóð. Hún var langa tíð
mjög heilsubiluð, en bar heilsubrest sinn
með frábærri þolinmæði og glaðværð, svo
að aldrei heyrðist annað, en allt léki í
lyndi, og allir þeir, sem einhver kynni
höfðu af henni, unnu henni hugástum.
Hún var jarðsett að Söndum, með
fjölmennri líkfylgd, þann 23. desember.
Flutti síra Þbrður Otafsson gagnorða hús-
kveðju á heimili hennar, áður en líkið
var borið þaðan, og líkræðu i kirkjunni.
— Áður en likið var borið frá sorgar-
húsinu, voru og sungin nokkur erindi,
er ort hafði Sighvatur Gr. Borgfirðingur
á Höf ða, og er þar, meðal annar«s, kveðið
svo -að orði:
Fjárkláðiun.
Hans hofir því miður, þrátt fyrir baðanirnar í jj
fyrra vetur, orðið vart á 2 bæjurn í Sva.rfaðar- j
dal i Eyjafjarðarsýslu, og á 2 bæjum í Aðal- |
reykjadal í Suður-Þingeyjarsýslu.
Vonandi er, að skoðanir þær, sem fjárkláða- í
læknirinn, hr. O. Myldestad, hefir nú skipað fyrir
um, fari samvizkusamlega fram, því að ella er hætt
við, að kláðinn kunni einhvers staðar að J eynast,
og væri það mjög illa farið, slíku stórfé, sem
landssjóður ver til útrýmingarinnar.
Man n alát.
Þann ltí. desember siðast). andaðist,
á Þingeyri i Dýrafirði, húsfrú Þórdís 01-
afsdbthr. Foreldrar hennar voru merkis-
hjónin Olafnr bóridi á Auðkúlu í Arnar-
firði, J'onsson, bónda á Auðkúlu, öuðmunds-
sonarfráAnðkúlu,Arasonar,fráHaukabergi,
Jónssonar í Reykjarfirði, Hannessonar
læknis, Grunnlaugssonar, prests á Stað á
Reykjanesi, Snorrasonar. Kona Olafs á
Auðkúlu var Guðny Ólafsdottir, bónda frá
Raukadal í Dýrafirði, Ólafsspnar í Hauka-
dal, Bjarnasonar frá Hvammi í Dýrafirði,
Þorvaldssonar. Þær ættir eru mjög fjöl-
meimar um Dýrafjörð, og víðar vestra.
Þórdís sál. var fædd á Auðkúlu í
Arnarfirði 14. ágúst 1840: fór hún ung
til móðurfólks síns í Haukadal, og ólst
að míkluleyti upp hjá því, en fór aptur
heim til foreldra sinna vorið 1866, og
giptist þar 6. sept. 1867, eptirlifandi manni
sinum, Ólafi skipstjóra yngra Péturssyni
frá Kjaranstöðum og IJofi, Ólafssonar
eldra á Innrihúsum i Núpsþorpi, Hákon-
arsonar frá Arnarnesi, Bárðarsonar; en
„Llfs og dauðans herra hár!
Ó, sú hönd,’ sem líknar lýðum,
líka sendir opt og tíðnm
hörnum sínum sorg og tár;
en þótt skilið ei vér fáum
alvalds mikla speki ráð,
í hans gjörðum öllum sjáum,
einskær mildi felst og náð.
Ljúfa Þórdís, líf þitt var
fyrirmynd að dyggð og dáðum,
Drottinn hjó þig ótal ráðum,
kost að sýna kvenndyggðar.
Bjargföst tryggð í hreinu hjarta
hverja stundu bjó þér með;
fáar brúðir betur skarta,
blítt var þitt og rósamt geð.
Ó, hve friðsælt líf þitt leið,
þér af hjarta allir unnu,
er þitt lífsstarf meta kunnu,
allt þitt langa æfiskeið.
Þú varst söm í sæld og harmi,
sí-glaðvær á tímans braut,
studd af Drottins öflga armi
yfirvannstu hverja þraut“.
Blessuð sé minuing hinnar framliðnu
merkiskonu. — S.
24. des. síðastl. andaðist að heimili
sínu, Höfða í Grunnavíkurhreppi í Isa-
fjarðarsýshijbænda-öldungurinn.JówFayws-
son, 73 ára að aldri, fæddur 10. des. 1831.
— Hann var elztur bænda i Grunnavik-
urhreppi, og hafði búið að Höfða yfir 40
ár, síðan vorið 1863.
Jón sálugi Yagnsson var kvæntur Saló-
me Jóhannesdóttur, frá Kvíum, er lifir
mann sinn. — Þeim hjónum varð alls
10 barna auðið, og dóu fjögur í æsku, en
6 eru á lífi, öll upp komin, og mannvæn-
leg, og eru þau þessi: 1. Elín, ekkja
Guðm. sáluga Benediktssonar, búandi á
parti úr jörðinni Höfða. 2. Híram, bóndi
á Atlastöðum í Fijótum í Sléttuhreppi.
3. Finnhogi, húsmaður í Kjós í Grunna-
víkurhreppi. 4. EngUráð, gipt Elíasi bónda
Halldórssyni á Nesi. 5. Hjálmar, fyrir-
vinna hjá móður sinni á Höfða. 6. Þuríð-
ur, ógipt, hjá móður sinni.
Enda þótt Jón sálagi Yagnsson væri
dugnaðarinaður, bæði til lands og sjávar,
var búskapur 'hans þó tíðasfc fremur þröng-
ur. þar sem börain voru. mörg, og kom
hann þeim þó öllum heiðarlega upp, og
mannaði þau vel. — Hann var maður
vel greindur, ræðinn, og skemmtinn í
viðmóti, og margt vel gefið, og var því
jafnan, sem maklegt var, talinn í röð
fremstu sveitunga sinna. —
2. janúar þ. á. andaðist á Akureyri
cand. phlios. Bernharð Agust Laxdal, 28
ára að aldri, fæddur 6. sopt. 1876. —
Banainein hans var berklaveiki, er hann
hafði þjáðst af í 18 mánuði. — Hernharð
var einkasonur höfðíngshjónanna Eggerts
kaupm. Laxdal á Akureyri og Rannveig-
ar, konu hans. — Hann varð stúdent 1897,
og tók heimspekispróf í Kaupmannahöfn
ári síðar, en hætfci síðan ná-ni, og var
við verzlunarstörf, fyrst á Pafcreksfirði,
og síðan á Akureyri. — Hann lætur ept-
ir sig oinn son, 6 ára, Eggert að naíni.
Nýlega er og látinn Konráð hrepp-
stjóri Jbnsson á Bæ á Höfðaströnd í Skaga-
fjarðarsýslu, um sjötugt. — Hano var í
töiu merkustu bænda þar um sveitir.
„Komst upp um strákinn Tuma“.
A aðal-fundi blutafélagsins „Reykjavík“, er
haldinn var 3. febr. síðastl., voru, meðal annars,
lagðir fram reikningar félagsins fyrir síðastl.
ár, og báru þeir það með sér, að á árinu 1904
höfðu alls verið greiddar að eins 714 kr. fyrir
blaðið „Reykjavík11, og af þeirri upphæð voru
þó 168 kr. fyrir fyrri árganga blaðsins.
Út af þessu vakti hr. Kr. 0. Þorgrímsson,
bæjarfulltrúi, sem er einn af hluthöfunum, máls
á þvi, hve ílla færi á því, að blað, er sjálft nefndi
sig „málgagn sannsöglinnar“, væri sí og æ að
guma af kaupendafjölda sínum, og biðja menn,
að „hjáipa til“, að fylla fjórða kaupanda þús-
undiðdi, þar sem sýniiegt væri í reikningunum,
a.ð kaupendurnir væru ekki eitt þúsund, hvað þá
heldur fleiri, enda lítil hagsýni, að hafa upplag-
ið af slíku blaði 3010 eintök, eins og „málgagn
sannsöglinnar“ teldi vera.
Hr. Gruðm. Gamalíelsson, bókbindari, er tekið
bafði við útsenaingu blaðsins um áramótin síð-
ustu, er Ben. kaupmaður Þórarinsson bætti þeim
starfa, stóð þá upp, og lýsti því, í hjartans ein-
lægni, mjög hátíðlega yfir, að samkvæmt útsend-
ingabókunum, cr hann hefði í höndum, færi því
svo fjarri, að kaupendatalan næði einn þúsundi,
að kaupendur blaðsins „Reykjavík14 yœru ekki
yflr 600.
Það er hægra að hugsa sér, en að lýsa ókyrrð-
inni, er kom á stjórnarliða á fundinum, meðan
hr. Guðm. Gamalíelsson liélt ræðu þessa: þeir
urðu ýmist rauðir, sem blóð, eða hvítir, sem
mjöll, og stóðu þarna býsna toginleitir, og niður-
lútir, sumir hverír, en aðrir fóru að sussa, til að
reyna, að þagga niður í Guðmundi.
Nokkuru eptir fundinn var br. Guðm. Gamalí-
elsson .“íðan — í hefndar skyni fyrir breinskiln-
ina — settur frá útsendingar-staríinu, og ritstjóri
„málgagns sannsöglinnaEý!) tókst sjálfur á hend-
ur, að láta annast um Vitsendinguna framvegis.