Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 07.10.1905, Blaðsíða 3

XIX., 41.
Þjóðviljinn .
163
mjög og hafði misBt mál og rænu, og dó^sam-
dægurs.
Lausn i'rá prestskup
hefir síra Guðm. Guðmundsson i Gufudal feng-
ið, án eptirlauna.
Veitt prestakall.
Sauðanes á Langanesi hefir konungur veitt
Jóni presti Halldórssyni. á Skeggjastöðum, sam-
kvæmt kosningu safnaðarins.
Kopar
heíir útlendur jarðfræðingur fundið í kartöplu-
garði við Reykjarhól i Skagafirði.
Begluboði Goodtemplara
Sigurður Eiríksson hefir í sumar ferðast um
Austurland i þarfir félagsins, hefir honum orðið
•yel ágengt og stofnað þar 9 stúkur.
Mannalát.
í öndverðum aprílmán. síðastl. andaðist að
heimili sínu Hælavík i JNorður-ísafjarðarsýslu
Pétur Tryggni Jóhannsson, um ferrugt, sonur Jó-
hans refaskyttu Halldórssonar í Lát.ravík. — Hann
lætur eptir sig ekkju Pctilínu Elíasardóttur að
nafni, og 5 hörn, sem öll eru í æsku. Pétur sál-
ugi var dável greindur, og fékkst nokkuð við
rímna-kveðskap.— Hann var lengi fremur veiklu-
legur, og heilsu tæpur. —
7. maí síðastl. andaðist að Búðum i Hlöðu-
vík Hjálmar bóndi Jóhannesson, 56 ára að aldri.
— Hann var sonur Jóhannesar Saharíasarsonar,
er lengi hefir búið að Rekavik bak Höfn, og enn
dvelur þar, hjá Kr. Jöhannessyni, syni sínum,
■og er Jóhannes albróðir Sakariasar í Stakkadal,
en bálí-bróðir Sig. bónda Gislasonar á Látrum,
og Rósu Gísladóttur, ekkju Guðm. sál. Þorsteins-
sonar á Hesteyri. — Hjálmar sálugi lætur eptir
sig ekkju, Guðrúnu Ebenezersdóttur að nafni, og
tvö uppkomin börn, Jón og Jóhönnu, sem bæði
eru til heimilis í Rekavík bak Höfn.
15. sept. síðastl. andaðist í Hnífsdal Jón Jóns-
son, er áður var um hríð bóndi að Tungu i Skut-
ilsfirði, hátt á sextugs aldri. — Hann lætur ept-
ir sig ekkju Jónfriði Jónsdóttur að nafni, og sjö
börn, og átti hann eitt þeirra með Steinunni,
fyrri konu sinni. — Jón sálugi var duglegur
verkmaður, laginn sjómaður, og formaður opt, og
fór vel úr hendi; en jafnan þótti hann ölkær
um of, og átti lengstum við örðugan hag að búa.
— Hann hafði legið rúmfastur mikinn part sum-
ars. —
f 17. sept. þ. á. urðu hjónin í Vigur, alþm.
Sigurður Stefánsson, og frú hans, Þórunn Bjarna-
dóttir, fyrir þeirri sáru sorg, að missa einka-
dóttur sína, Margréti að nafni, einkar efnilega
og laglega telpu, á 9 ári. — Hún var nýlega
lögzt í taugaveiki, er foreldrar hennar komu
heim í öndverðum sept., sunnan úr Reykjavík,
og dró veikin hana til dauða.
3. f. m. andaðist Andrés Gunnarsson bóndi í |
Haukbæjarkoti í Glæsibæjarhreppi í Eyjafirði.
Hann var að eins 87 ára gamall. Hann dó úr
lungnabólgu.
Hildur Snorradóttir ljósmóðir í ‘Brautarholti
í Eyjafirði, dó 29. ágúst, Var hún kominn á
áttræðisaldur og hafði verið ljósmóðir yfir 40 ár
9. f. m. andaðist Arnfinnnr Bjömsson bóndi
á Eyri í Koilafirði. Hann var hátt á áttræðis-
aldri, og hafði búið á Eyri um 40 ár.
Nýlega er og látin ekkjan Helga PAlsdóttir i
Hörgsdal á Síðu. Hún var systir sira Páls heit-
ins á Þingmúla og þeirra systkina.
Bessastaðir 7. okt. 1905.
Veðrátta köld og óstöðugt, ýmist norðan storm-
ur eða rigning.
Heiðurssamsœti hélt verzlunarmannafélagið
í Reykjavík Geir kaupmanni Zoiiga R. af Dbr.
og Dbrm, 26. f. m. i minningu þess að hann
hafði þá rekið verzlun þar í bæ um.25 ára tíma.
Verzlunarþjónar hans gáfu honum möppu,
Stefán FAríksson hafði útskorið af hagleik mikl-
um. Innan í möppunni var kvæði, er prentað
er á öðrum stað í blaðinu, ort og skrautritað af
Ben. Griindal, eegja þeir er séð hafa, að ekki
sjáist apturför á handbragði þessa snillings þótt
bann sé kominn fast að áttræðu.
Geir kaupmaður er á áttræðisaldri, erútsjón-
arsemi hans og atorka þjóðkunn, einkum hefir
hann átt mestan og beztan þátt í að koma upp
þilskipa-útgerðinni hér við Faxaflóa.
Bœjarfðgeti Halldór Daníelsson hefir fengið
áskorun frá bæjarstjórninni í Reykjavik, og auk
þess fjölda mörgum öðrum, um að taka aptur
embættisafsögn sína, ef hann sjái sér fært heilsu
sinnar vegna. Ófrétt er enn hverju hann hefir
svarað.
Botnvörpungar vaða nú víða uppi á fiskimið-
um, og missa menn sumstaðar veiðarfæri sín
fyrir ágang þeirra. Þykir slælegt eptirlitið af
hálfu varðskipsins síðan foringja skiptin urðu.
Sanisæti. 28. f. m. var Bjarna kennara -Jóns-
syni frá Vogi haldið samsæti í Iðnó. Er Bjarni á
förum, eða þ^gar farinn, til útlanda, og komu
því milli 50 og 60 vinir hans samun til að kveðja
hann. Voru þar margar ræður fluttar. Skáldin
Lárus Sigurjónsson og Jónas Guðlaugsson fluttu
og sitt kvæðið hver.
Gul'uskipið „Tryggvi kongur“ lagði á stað
til útlanda 4. þ. m. Eptir áætlun átti hann að
leggja á stað frá Reykjavík 29. f. m., en förin
til Vestfjarða varð svo tafsöm, að hann komst ekki
á stað fyr en hér segír.
Nafn Þorsteins Erlingssonar haíði af van-
gá fallið burt undir kvæðinu, í síðasta blaði, ept-
ir Helga Helgason.
Þetta eru lesendur beðnir að afsaka.
140
var honum þó sárast, að verða að skilja hana eptir hjá
bróður hennar í bráð, þvi að annars staðar átti hún hvergi
hæli.
Þegar Marco lét þann grun i ljós, að Daníra uiyndi
vera völd að því, að fjandmennirnir hefði fengið njósnir af
fyrirætlunum þeirra, hafði enginn veitt þeim orðum épt-
irtekt, -- nema Stefán, og hann kaus, að þegja, ekki sízt.
er hann hafði sjálfur leitað sátta.
Það er enginn efi á því, að Maico hefði hefnt þessa
tiltækis Daníru mjög grimmilega, þótt hann ynDÍ henni
hugástum; en Stefán var allt. örðu vísi skapi farinn, enda
vissi hann. að Daníru væri dauðinn vís, ef grunur félli
á hana. Lét hann því, sem hann tryði því, er honum.
•og félögum hans, var sagt, að hermenDÍrnir hefðu orðið
alveg forviða, er þeir hittu Gerald, og íélaga hans, og
verið á ferð í allt öðrum erindum
Þessa skýrslu létu fjallabúarnir sér nægja, og féll
iþví alls enginn grttnur á Daníru, rerna hvað hún sagði
-Stefáni, bróður sínum. hið sanna, er þau skildu, og kom
honum þá fregnin alis eigi óvænt.
Jörgen Moos hafði verið sæmdur medaííu. sakir
hreysti þeirrar, er hanD þótti sýnt hafa í ófriðinttm, og
hugði nú gott til þess. að hverfa heirn aptur til átt-
haganna.
Þegar hann kom aptur til kastalans, hafði Jovíka
kastað 9er utn halsinn á honum, og Jörgen tekið því svo
blíðlega, að sira Leonhard var meira, en nóg boðið, og
gætti þeS9 því, að fundum þeirra bæri sern sjaldnast sam-
an, og kunni Jörgen því miður vel.
Síra Leonliard var annars í t.öluverðum vanda stadd-
’itr, að því er Joviku snertir, þar sern ókunnugt var um
137
Jörgen klifraðist nú alveg upp úr gjánni, og Gfer-
ald á eptir honum, og varð þá sem geta má nærri, allra
mesti faðnaðarfundur, og spurningarnar og svörin ráku
hvert annað.
Jörgen vatt sér á hinn bóginn að Bertel, og spurði
mjög innilega, og áfjáður:
„Kemurður ekki frá kastalanum, Bertel? Hvernig
liður Jovíku?
Sömu spurningunni varð síra Leonhard einnig að
svara; en síðan gekk Gferald með honum á afskekktan stað
og mæiti:
„Hvar er Daníra? Yarð hún eptir í kastalanum ?“
„Nei; hún livarf aptur til þorpsins, er hún hafði
sagt oss til vegar, svo að vér gátum eigi villzt. — Hún
vildi eigi vera sjónarvottur að bardaganum sem vér bjugg-
umst við. og þó að hún vildi ekki segja mér neitt um
áform sitt, þá er eg hræddur um, að hún hafi ætlað að
segja löndutn sínum, hvað hún hefði gjört, og þá er henni
dauðinn vísu.
„Ekki framar!“ mælti ungi liðsforinginn, og gat
naumast leynt tilfinningum sínum. „Ófriðinum er lokið,
og friður verður brátt saminn; því þegar Stefán Herso-
vac hélt brott, kallaði hann til mín, að hann kæmi t.il
kastalans á morgun, til að semja um friðinn, eDda hygg
eg, að honutn hafi lengi verið það skapi næst og að það
hafi að eins verið áhrif Obrevic’s, sem áður hafa aptrað
lionum“.
„Guði sé lof!“ mælti Leonhard klerkur. „Hann hef-
ir þá enga ástæðu til þe9S, að hefna sín á systur sinni.
— En vernd vora vildi liún ekki þýðast“.
„Jeg ímynda mér, að hún feli sig vernd minni og