Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.02.1906, Blaðsíða 3

XX., 6.-7.
Þjoðyiljxnn.
23
orðuð, og áskilið var af alþingi, eða þjóð.
in verður að hefja nýja stjórnarskrárbar-
áttu, til þess að fá landstjóra íyrirkotnu-
lagið lögleitt, og losa ísl. sérmál alveg
undan hvers konar afskiptum danska rik-
isráðsins.
Það tjáir ekki, að leyna því fyrir sér,
hvemig ástandið er í raun og veru.
Og vonandi lætur þjóðin nú ekki
framar blekkjast af kenningum þeirra
þingmanna, og blaðamanna, er hana hafa
svikið.
lOtlötia.
Helztu tiðindi, er borizt hafa frá út-
löndum, og byggð eru mestmegnis á
Mareoní-loptskeytum, eru þessi:
Danmörk. Þegar lát Christjáns kon-
ungs IX. varð hljóðbært, 30. janúar síð-
astl., þusti þegar múgur og margmenni
til strætanna, og hallartorgsins, umhverf-
is konungshöllina, Amalíuborg, og lýsti
forsætisráðherrann því þá yfir, frá vegg-
svölum hallarinnar, að konungurinn væri
látinn, og að Friðritc krónprinz hefði því
tekið konungdóm, og nefndist Friðrik
áttundi. — Nýi konungurinn hélt síðan
ræðu til mannfjöldans, og var tekið með
hfirra-hrópum, og fögnuði.
Sama dag hélt og ríkisþing Dana fund,
til þess að hlýða á boðsbap nýja kon-
ungsins um lát Kristjáns IX., og um
ríkistöku Friðriks áttunda. — Hann er
fæddur 3. júní 1843 , og hefir áður tekið
mikinn þátt i stjórnarstörfunum, og opt
gegnt konungsstörfum í fjarveru föður
síns. -— Hann hefir verið talinn maður
frjálslyndur, og gera menn sér því góðar
vonir um konungdóm hans.
Allar hirðir konunga, og keisara, taka
nú upp hirðsorg, i tilefni að láti Christj-
áns IX., og er mælt, að við brezku hirð-
ina muni hirðsorgin standa yfir í sex
vikur. — — —
Noregur. Norskur skipstjóri, Roald
Amnndsen að nafni, hefir komizt alla leið
sjóveg norðan um Ameríku, frá Baffins-
flóa til Bæringssunds, og þannig komizt
-norðvesturleiðina“, sem margir hafa
spreytt sig á að fara, en orðið hált á,
og kosteð margra manna líf. — Amund-
sen lagði af stað frá Chnstjaníu 16. júni
1903, á litlu hvalveiðaskipi, er „Göja“
nefnist, og voru þeir félagar alls 8 á
skipinu, þar á meðal danskur sjóliðsfor-
ingi, Godfred Hansen að nafni. sonurfor-
setans í danska landsþinginu. — Þeir
höfðu motorvél í skipinu, og hafa opt
komizt i hann krappan í hafísnurn, og
hafði lítið af þeim spurzt; en 3. sept. síð-
astl. komu þeir loks til Herschel-eyjar-
innar, sem er á móts við landamæri Canada
og Alaska, og þar liggur skip þeirra nú
í vetrarhöfn, þvi að eigi varð ferðinni
haldið lengur áfram að sinni, sakir ísa.
| — En er vorar halda þeir áfram ferðinni
suður Bæringssund og Kyrrahaf. — Erá
Herschel-eyjunm fór Amundsen á hunda-
sleðum til Eagle í Canada, og kom þang-
að 5. des., og símritaði þá þegar til dr.
Friðþjófs Nansen, en hélt svo aptur ti
I skips síns.
Þeir félagar hafa gert ýmsar merkar
vísindalegar athuganir, eánkum við norð-
ursegulskautið, og hefir Amundsen sent
landfræðisfélaginu i Lundxxnum skýrslu
um þessar rannsóknir þeirra.
Þykir Norðmönnum mjög mikils vert
um leiðangur þenna, og jafna förinni við
ferðir Nansen’s og Nordenslcjöld’s.
Michelsen, forsætisráðhena Norðmanna,
var nýlega á ferð í Bergen, þar sem hann
er fæddxxr, og var tekið þar forkunnar
vel, enda á Noregur honum sjálfstæði
sitt að þakka, flestum fx-emur. — A ferð
þessari gaf Michelsen 10 þús. króna, til
þess að skreyta, og gera við, Hákonar-
höllina, merka byggingu, sem þar er. —
Bretland. Kosningunum lyktaði svo,
að nýja frjálslynda stjórnin heíir nú alls
511 fylgismenn á þingi, en mótflokkur-
inn að eins 155, og sýnir það, hve óvin-
sælt J3a//ox<rs-ráðaneytið var orðið hjá
þjóðinni, er það loks veltist xxr völdum.
— Flestir stjórnarandstæðingar, sem kosn-
ir voru, fvlgja tollverndarstefnu Chatn-
berlaiu’s, og vekur því „Tímes“, og fleiri
blöð, máls á þvi, að réttast sé, að hann
taki við forustu stjórnarandstæðinga, nema
Bálfour geri glöggari grein fyrir stefnu
sinni i tollmálum, en til þessa
31. ]anúar setti Játvarðtir konungur
þingið, og var þingsetningin venju frem-
ur viðhafnarlítil, sakir láts Christjáns kon-
ungs IX. — Mælt er, að Játvarður kon-
ungur, og drottning hans, muni fara til
Kaupmannahafnar, tii að vera við útför
Kristjáns konungs, tengdaföður Játvarðar.
Þýzkaland. Marconí-skeyti 26. janú-
24
„Haldið þér það?“ mælti Helena. „Og hvers vegna
ætti mér sérstaklega að geðjast vel að henni?u
„Af því að þar er fjöldi fallegra liðsforiugja, og ungri
stúlku er jafnan 7ant að getast vel að dansleikuxn, heim-
boðum, sleðaferðum til eyjanna, gull- og borðalögðum
einkennisbúningum, hýru brosi, og þýðlegu viðmóti.“
„Eg hefi skyggnzt í ferðakoffort yðar, náðuga frú“,
mælti ofurstinn enn fremur, „og veit því, að þér mælið
eigi óviðbxxir\.“
Þetla minnti mig á það, að þar sem eg hafði að
eitis vanalegan flutningsseðil fyrir farangur okkar beggja,
°g koffort hennar átti því, samkvæmt honum, að fara til
Fétursborgar, þá komu ný vandræði, ef hún yrðí eptir í
Wilna, sro að grípa varð til nýrra lygi, og nýrra lög-
brota.
Ofurstinn hélt nú áfram saratalinu, og var honum
serstaklega foryitni á, að fá að vita, hvar við ætluðuro að
búa i Pétursborg, því að hann kvaðst vona, að bann hitti
okkur þar aptur.
Hann vék stöðugt skýrar og greinilegar að spurningu
þesftBrij 0g hlaut eg að dást að því, hve lagin Helena
xar, að leiða þá, talið jafnan að einbverjxx öðru.
'Þ átti hxxn örðugra með að dylja, hve gjarnt henni
var, ,ið íara að geispa, svo að ofurstinn, er veitti því
eptirtekt, mælti að lokum:
„Jeg ætla nú að fara, og vita, hvort eg get ekki
náð i einhvern, til að 8pi|n við mig „piquet“, enda sé eg,
að frúin þarfnast bvildar.u
Jain skjott, er bann hafði ‘lokað hurðinni á eptir sér,
vék eg mér að Helenu, til þess að vekja athygli bennar
a vandræðunum með facangurinn; en mér til mik/ílar
13
Til þess að hughreysta hana, hvíslaði eg því bros-
andi að henni:
„Það er yndislegur klæðnaður, sem þór hafið með-
ferðis.u
Við nálguðumst nú hliðið, og fagra stúlkan, ókunna
hallaði sér þétt að mór, og virtist nú stíga harðar til
jarðar.
Við komumst nxx tálmunarlaust gegnxuu bliðið, og
vorum þá komin inn í hflgidóminn, — inn í Rússland
Annar kapítuli.
Við vorum síðxxst allra ferðamannanna, og skall
hliðið því í lás á eptir okkur.
Jeg f'ann, að stúlkan, sem eg leiddi, titraði cll og
skalf, og hán var náföl í framan, sem dauðinn.
Allt í einu herti hún þó npp hugann, og mælt
brosandi við mig:
„Jeg bið yður, að geyma lykilinn minn, þvi að þá
eru fremur líkur til þess, að við séum talin hjónL
„Auðvitað verðum við að hahla áfram leikoum,
góða min“, mælti eg, og hrökk hún þá við, og skipti
litum.
En af þvi að slík litaskipti gátu komið sér ílla, og
þar setn eg var orðinn í meira lagi matlystugur, fylgdi
eg lagskonu minni inn i matsalinu, sem var al-skipaður
ferðamönnum.
Það voru að eins auð nokkur sæti við borð það,
er rússiieska ofurstanum var ætlað, og var eigi að sjá,
að þeir, sem við borðið sátxx, hefðu neitt á mót.i þvi, að