Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.03.1906, Síða 4

56
ÞjÓB VlLJI.NN.
XX.. 14.
exír VaMemarg Petersén’s. — Fæst alls
staðar á 2 kr. flaskarj.
Gætið yðar gegn eptirlíkingum.
er aftió óen Beóste.
f rgggiö líf gðar og Gignirí
Omboðsmaður fyrir „Staru, og „Union
Assurance Societyu, sem bezt er að skipta
við, er á Isafirði
Guöm. Bergsson.
PRBNTSMIÐ.J ÞJÓeVTLJANS.
„Perfect“.
Það er nú viðurkennt, að „iE*eríect“ skilvindan er bezta skilvinda
nútímans, og ættu menn því að kaupa bana fremur, en aðrar skilvindur.
„PEBFECT1 strokkurinn er bezta áhald,
ódýrari, einbrotnari og sterkari, en aðrir strokkar.
„PERFECT" smjörhnoðarann ættu menn að
reyna.
„I-*E3E IF'IiICT14 mjólkurskjólur og mjólkurflutn-
ingsskjólur taka öllu fram, sem áður hefir þekkzt í þeirri
grein. Þær eru pressaðar úr einni stálplötu, og leika ekki
aðrir sér að þvi, að inna slíkt smíði af hendi.
Mjólkurskjólan síar mjólkina um leið og mjólkað er
í fötuna; er bæði sterk og hreinleg.
Chan nefndir hlutir, eru allir smíðaðir hjá
Burmeister & Wain,
sem er stœrsta verksmiðja á norðurlöndum, og leysir
' engin verksmiðja betri smiði af hendi.
Fæst.hjá irtsölumönnum vorum, og hafa þeir einnig
nægar birgðir af varahlutum, sem kunna að bila i skilvindunum.
TJtsölumenn: Kaupmennirnir Gunnar Gunnarsson, Keykjavík, Lefolii á
Eyrarbakka, Halldór i Vík, allar Grams verzlanir, allar verzlanir Á. Ásgeirssonar,
Magnús Stefánsson, Blönduós, Kristján Gíslason, Sauðárkrók, SigvaIdi|Þorsteinsson,
Akureyri, Einar Markússon, Ólafsvík, V. T. Thostrups Eftf. á Seyðisfirði. Fr. Hall-
grímsson á Eskiíirði.
EINKASALI EYBIR ÍSLAND OG FÆREYJAR:
“3 ,
Jakob Gunnlögsson,
54
inum, og þjrptust þf,gar ýmsir tignir vinir þeirra utan
um þær, og heilsuðu þeim mjög alúðlega.
Jeg vék svo að Helenu, sem auðvitað hafði vakið
mikla eptirtekt a ser, er hun sté út úr vagninum, og var
það engin nýlunda.
En er eg ætlaði sem skjótast, að komast, ásamt Hel-
enu, til gistihússins, vildi eldri furstafrúin endilega sýna
hermi kunningja sína, er þar voru staddir.
„Það bregst ekki, að eptir fáa daga þekkir allt heldra
folkið í Petursborg yður, þar sem þér eruð svona ná-tengd
Weletskyu, mælti hún.
Hun kom okkur nu í kynni við sæg af aðalsmönn-
ura, er þar voru staddir, og kepptu þeir hver viðannan,
að bjóða okkur að heimsækja gig.
A hinn bóginn ,var svo að sjá, sem enginn veitti
barónin urn eptirtekt, svo að auðsætt var, að hann var ekki
i rniklum metum hjá hirðgæðingum. þó að hann ætti mik-
ið undir sér, að því er járnbrautina snerti.
En er þessu var lokið, og eg ætlaði að nýju að fara
að gefa burðarmanninunj vísbendingu, að því er snerti
flutninginn á farangrinum, sá eg mann koma móti okkur,
sem auðsætt var, að skyggndiat eptir einhverjum, og
fylgdist m0ð honum veiðimaður, er var í mjög skrautleg-
um einkennisbúningi.
jjA, þú ert þá- þarna Constantín!u kallaði furstatrúin,
er hann heilsaði henni, „Þú ert kominn, til að heilsa
venzlafólkinuu.
, . .i ,■ '
j'eg er að leita, að Lpnox oíúrstau, svaraði Con-
stantín Woletsky, því að sá var maðurinn.
„Hann er .liérn.s!" kölluðu báðar furstafrúrnar, og
bentu á mig ■
55
Weletsky faðmaði mig nú að sér, og bauð mig vel-
kotninn til Pétursborgar.
Jeg man ekki, hverju jeg svaraði, því ,að jeg var
alveg ringlaður, og utan við mig.
Nú hlaut hann að sjá Helenu, og þá var sennilegt,
að allt hlyti að kornast upp, svo að af þessu hlytist op-
inbert hneyxli.
Jeg reyndi því, með bendingum, að gera Helenu
það skiljanlegt, að hún yrði að koma sér brott, en ekki
varð mér kápan úr því klæðinu, þvi að hún hélt áfram
að spjalla við kunningjaua, eins og ekkert hefði í skorizt.
„Réttu mér farangurs-seðilinn þinn!u mælti Wel-
etsky.
„En þú gleymir dýrmætasta flutningnum hansu,
mælti eldri fprstafrúin brosandi. „Þú gleymir alveg kon-
unni hans, friðu konunni frá Ameríku! Farðu strax ag
kysstu hana!u . ..... ■
„Er Laura, kona þín, hérna?u spurði Weletsky.
„Þú minntist ekjrerþ á. hana i hraðskeytinu.u
„Jeg simrjt^ði ,að eins, að jeg kæmi, en hugði, að’
þið vissuð, að vjð hjónin skiljum p,ldrei“, svaraði eg, og
gretti míg jafn frann voðalega, því eg var að reyna að'
hlægja. ;j[
Til allrar hamingju tók Weletsky þó ekki eptir
þessu, þ á a^' þapn, vék sér þegar að Helenu, sem fursta-
frúrnar 'höfðuybept; þonuna á, hyar væri,
Jeg (^tlaði.ijþá, að kynna þau, en ko'm ekki upp
einu orði, og til. allrar hatöingju hjálpaði furstafrúrin
mér út úr vandræðunum.
„Má jeg beiðast, þess hejðursu, mælti furstafrúin, „að