Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 19.04.1906, Síða 3

Þjóðviljinn.
71
Latiö eigi gmna yður, en gætið þess. að þer faið cgta
Kína-llí's-eleiír.
Fjöldinn allur af lieilsubitterum er hafður á boðstólum, og næstum allir
reyna, að likja eptir nafninu, og útbúnaðinum, á egta Klina-lifs-elexíx*
Vaídemars Petersens, og hvers vegna?
Að sýna hreinan fána er Ijúfasta skylda sérhvers heiðvirðs manns, og það
eru að eins stigamennirnir, er leitast við að dylja vonzku sina, og sviksamlegan á-
setning sinn, á þann hátt, að tileinka sér viðurkenningu, sem að eÍDS er veitt þeim
varningi, sem í raun og veru er góður og ágætur.
Egta Kina-lifs-elexir Valdemars Petersens hefir getið sér viðurkenninguK
um allan heim, og hefir það aflað honum fjölda öfundarmanna, er reyna, að afla sér
ávinnings á þann hátt, að liafa á boðstólum einskis verða vöru, i slíkurn umbúðum,
að örðugt er að komast hjá því, að blanda henni ekki saman við hinn eina egta
Kíiia-Fiís-elexir,
sem ber vörumerkið: Kinverji, með glas í bendi, sem er prentað á einkennismið-
ann, og innsiglið VjL í grænu lakki á flöskustútnum.
Menn sjá því óefað, að eigi eru að ástæðulausu þessi aðvörunarorð mín:
Groetið yðar gegn fölsunum,
og visið aptur eptirlikingum, svo sem „China-bitt>)ru, „Lifs-elexiru, og þvi um líku.
Biðjið ávailt um egta Kína-lifs-elexir irá VaUlemar Peterren í Friðrikshöfn
—Kaupmannahöfn.
Fæst alls staðar á 2 kr. flaskan.
XX., 18.
1. Skipherra Tyrfingur Magnússon í Engey,
27 ára gavnall.
2 Júlíus Arason, kvæntur húsmaður í Reykja-
vík, 27 ára, stýrimaður á skipinu.
3. Tómas Tómasson húsmaður á Akranesi, 41
árs.
4. Sigurbjörn Jónsson, vinnumaúur á Akranesi,
35 ára.
5. Guðjón Kr. Jónsson, vm. á Akranesi, 17 ára.
6. Albert Eiríkssorx frá Arbæ í Ölvesi, 16 ára.
7. Jóhann Teitsson, ekkjumaður í Revkjavik,
61 árs.
8. Sigurður Jóhannsson, sonur hans 16 ára.
9. Ólafur Einarsson, frá Arbæ i Ölvesi, 18 ára.
10. Kláus Jónsson, frá Ausu i Borgarfjarðarsýslu
' 23 ára, ókvæntur.
11. Tímópeus Ól. Guðmundsson, frá Akranesi
16. ára.
12. Þorsteinn Jónsson, kvæntur maður, úr Reykja-
vik, 36 ára.
13. Guðm. Þórðarson, frá Seijadal í Kjósarsýslu,
20 ára.
14. Ólafur Sveinsson, ókvæntur, úr Reykjavílc
28 ára.
15. —16. Bræðurnir Sigmundur og Geir Hildi-
brandssvnir, frá Vetleifsholti í Rangárvalla-
sýslu, 32 og 26 ára, báðir ókvœntir.
17.—18. Tveir Norðmenn, Sigvard M. Larsen
og Jakob Hafstad.
19. Stefán Gestsson, frá Vetleifsholtsparti í Rang-
árvallasýslu, 25 ára.
20. Guðjón (iestsson, kvæntur mað’ir, frá sama
bæj 32 ára.
Jjíkin sem ráku í Viðey, voru flutt til Reykja-
víkur, og verða jarðsungin þar á morgun.
„Hólar“ komu frá útlöndum 16. þ. m. og
leggja af stað í fyrstu strandferð sína, suður og
austur um land, til Akureyrar í dag.
„Kong Helge“, skip Thore-félagsins, kom frá
útlöndum aðfaranóttina 17. þ. m., og á í dag að
leggja af stað til Breiðaflóa og Vestfjarða.
~ Vér leiðum athygli lesenda vorra, að á-
skoruninni, sem birt er í þessu nr. blaðs vors,
um samskot handa ekkjum og hörnum manna |
þeirra, er drukknuðu 1 mannskaðaveðrina mikla
7. þ. m.
Væntanlega fær áskorunin beztu undirtektir
hjá almenningi.
„Laura“ kom frá útlöndum 17. þ. m., og fer
20. þ. m. til Breiðaflóa, og Vestfjarða. —Meðal
farþegja, er komu með skipinu, voru: kaupmað-
ur Gunnar Gunnarsson og Magnús trésmiður
Blöndal.
ytT í dag er sumardagunnn fyrsti, og óskar
„Þjóðv.“ því lesendum sinum gleðilegs sumars.
Áskorun.
Þegar jafn-stórkostlegt manntjón ber
að höndum, og nú hefur orðið hér við
Faxafióa, hljóta alliraðtaka hlutí hinum
mikla og sára missi, sem svo mörg heimili
hafa beðið nær og fjær.
En hluttöku vora í verki getum vér
sýnt með því einu, að gefa af örlátu geði,
og svo ríflega, sem hver megnar, til
hjálparþurfandi ekkna og barna, og annara
munaðarleysingja, hinna drukknuðu sjó-
manna, sem þeir voru eina stoðin og
styttan í lífinu.
Yér undirritaðir höfum nú gengið í
nefnd saman, til að taka á móti slíkum
samskotum. Yér munum jafn skjótt birta
samskotin, og þau eru ínn komin, og
gera oss allt far um það, með aðstoð
kunnugra manna, að gjafaféð komi sem
7tí
og síðan verður tekið á rnóti yður á heimili hennar. sem
væruð þér móðir dóttur minnar. — Ed það má ekki
verða, tyr cd eg hefi sagt Weletsky, hvernig öllu er
varið.u
„Það myndi án efa koma bæði honum, og yður. í
glötunu, svaraði Helena. „Sem embættismanui, og | egri
keisarans, er honum skylt, að gera lögregluliðinu þegar
aðvart. Og gjöri hann það ekki, vilji liann ekki ljósta
upp um gest sinn, og venzlatnann, þá er hann orðinn
glæpamaður, eins og við. — Nafn hans verður þá strikað
út af nafnaskrá aðalsmanna, og eigur hans gerðar upptækar.
— Við leiðum hann í glötunina með okkur!“
Það var ómögulegt að mótmæla þessu, og vegna
Weletsky’s varð eg því að þegja sem steinninn.
„Þér aetlið þá ekki að segja honutn frá því?u mælti
hún glettnislega. „F» jeg ekki enn að vera, sem kona
yðar i nokkra tiag*?“
„Noi!~ æpti jeg. „Ekki einni kl.stund langur! Yirð-
ing mín leyfir mér eigi, að halda þessum prettum lengur
áfram.u
Að svo mseltu gekk eg til dyra, og tók yfirhöfn
mína, og hattinn minn.
Halena varð n'áfol.
„Hvert ætlið þér?u mælti hún.
_Til vinsr mins, Friðriks barón*u, m»lti jeg háðs-
iega og var ltálf-kominn út úr dyrunum.
Röúd hennsr. **m lýst hafði talsverði aesingu, varð
nú þýð. og sngiarblíð, er hún mælti:
„Jæja, tWið þer, en kveðjið ruig þó áður, því að
þetta v rður þá í síðasta skipti, er við sjáuinst.u
_T sí'Hslia skipti?“
73
taka móti mér, ef annir hefðu eigi hamlað?u mælti Hel-
ena. „Það var fallega hugsað af yður!u
„Að líkindum jafn framt, til að heilsa unnustu sinni
Doris Palitzen prinsessuu, mælti Boris, og gaf Saecha hon-
um þá frernur óhýrt auga.
Mér fannst nú réttast. að skerast í leikinn, til þe9a
að gjöra enda á öllum þessum blíðmálum, en þó að jeg
reyndi, að brydda á almeDnu umræðuefni, tókst mér ekki
betur an sro, að vér skiptum9t í tvennt, og sátum við
Boria öðru megin við borðið, og röbbuðum, en hinu meg-
in Sascha og Helena.
Helena var ber ofan á axlir, og Sascha sendi henni
fevert leiptrandi augna-9keytið eptir annað.
Hvað þau voru að spjalla nm, skal etí ekki segja,
en hitt veit jeg, að samræðan, sem byrjað h»fði mei létt-
tið og hlátri, varð brátt býsna alúðleg, og var orðin að
hljóðskrafi.
Enda þótt eg liti aptur og aptur gromjulega til Hel-
enu, hélt hún þó áfram, að líta mjög hýrloga til Sasc ha,
en Boris fór á hinn bóginn — þótt eg t»ki naunaast
eptir því, sakir gaðshræringar miunar —, að segja mér
hitt og þetta um æfi dóttur minnar í Rúislandi, og sömu-
leiðis ýmsar sögur um Konstantín Weletsky, sem hann
taldi tignasta Rússann frá dögutn Alexandera keisara II.
Og hann lauk máli sínu mað þessum orðum:
„Þér munuð brátt læra að meta itatin, eina og all-
ir aðrir!1*
Að svo mæltu stóð hann upp, og sýndi á sór far-
arsaið.
Hefir honurn að likindam fun.iiz: <g vora annars