Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.04.1906, Blaðsíða 4

80
Þ ;cbv;:jiss.
XX. 20.
egia KínaTiís-eleiir,
8em er útbúinn með einkennismiða þeim,
sem prentaður er hér fyrir ofan, og með
innsiglið í grænii lakki á flöskustútn-
um, fæst alls staðar á 2 kr. flaskan.
nsut
t3-
SC
PS
aq
o
90
■<
©=
•-í
C3
e
s
GO
O:
o"
S
-d
i-í
tS!
3
o
3
TJl
©
B
*
#*
♦ » »
Jftargarine
er aítió óen Geóste.
fpyggið líf gðar o§ eignir!
ömboðsmaður fyrir „Staru, og „Union
Assurance Society“, sem bezt er að skipta
við, er á ísafirði
Guöm. Bergsson.
PRBNTSMIBJA ÞJÓÐVIUANS.
Röskur keppinautur
ertu ungí „Stabil44, og sigr-
ar hæglega :t 11 a steinoliumótora
En við liinti ameríska
„W OLVHRINE"
bátamótor getur enjginn keppt. Hann liostar:
31 —4 hestaaf Is 950 kr. S k á li I
5 hestaafls 1085 ltr. Skálil
Oxull, blöð, og aliur útbúnaður, úr kopar. JNýjustu rafkveikjufæri. Hann
eyðir að eins rúmu hálfn pundi af olíu á liestaíi um klukkustundina
Og 5 hestaads vél er aö eins 305 pa. ?*I Á 'I’.
Komdu aptur, og beröu saman.
Einkasiölu á Isancli og Fœreyjum Jhefir*
P. J. Torfason, Flateyri.
Umboðsmenn vantar
Biðjið ætíð um
Otto MönstedLs
danska smjörlíki.
Sérstaklega má mæla með merkjunum ,, IiJlein nt“ og „Fineste11
sem óviðjafnanlegum.
Heynið og dæmið.
82
hleypur á eptir hverri fallegri snoppu, og — er þvi miður
stundum of fengsæll!“
Mér datt í hug, hvort hann segði þetta mér til
viðvörunar? En svo var ekki að sjá, því að hann ■
vék þegar talinu að öðru. Hann fór að tala um dans-
leik, er Ignatief greifafrú ætlaði að halda, og kvaðst í-
mynda sér, að auðvelt væri, að koma því til leiðar, að
við yrðum boðin þangað, þar sem greifafrúin léti sér mjög
annt um, að hafa mestu fríðkvendin í boði sínu.
En nú sáum við sex lögregluþjóna hlaupa yfir göt-
una, og snúa inn í smá-götu, sem gekk út úr götu þeirri,
er við gengum.
Jeg horfði á eptir þeim, sá þá opna hurð, og rétt
é eptir heyrðist hávaði, og kvennmanns-óp, inni í hús-
inu.
„Yið verðum að hlaupa til hjálpar!“ mælti jeg, og
ætlaði þegar af stað; en Boris hélt í mig.
„Nei,“ mælti hann, mjög alvarlega. rHér er engin
þörf á okkar hjálp. í>etta er lögreglumálefni.“
„Glæpur, ef til vill morð?“ mælti jeg.
Fyrir framan húsið var vagn, og sá eg, að tveim
karlmönnum, og kvennmanni, var nú ýtt inn í hann.
„Höldum áfram“, mælti Boris. „Sé hér um morð
að ræða, getið þér lesið um það í blöðunum á morgun;
en sé hér um það að ræða, sem jeg hygg — —“
„Hvað les maður þá í blöðunum?“
„Ekkert!“
„Ef þetta gerðist í Ameríku“, mælti jeg, „þá væru
nú þegar tuttugu fregnritarar á ferðinni, og í fyrra-
málið sæi maður alin-langar skýrslur um málið í öllum
blöðum.“
83
„Komið þér aptur með amerísku blöðin!“ mæltí
Boris. „Amerískur fregnritari myndi naumast þrífast hér
til lengdar!“
Þetta sagði Boris í þeim róm, að það gaf mér ærið'
umhugsunarefni.
Rétt á eptir komum við að gistihúsinu, og kvaddi
Boris mig þá, og tók mjög alúðlega í hönd mér.
Þegar jeg kom upp í herbergi mitt, var þar alltr
sem eg hafði skilið við það, nema kertin voru út brunnin.
Hurðin að herbergi Helenu stóð galopin.
Atti jeg ekki að skyggnast þar inn, og sjá hana
sofandi?
Jeg leit inn. — En — guð minn! Rúmið var ó-
snert, og enginn í herberginu.
Hvað var orðið að?
Jeg stóð, sern agndofa! En er og hafði jafnað mig
ofur-lítið, leitaði eg í hverjum krók og kima i herberginu
— jafn vel i koffortunum, og skápnum.
t En — hvergi sást Helena!
Hvert hafði hún farið? Hvað var orðið af henni?
Hafði hún farið að finna samsærismennina? Hafði henní
þegar verið varpað i fangelsi?
Guð minn! Það var þá líklega hún, sem ýtt ^ar
inn i vagninn!
Jeg skalf, og titraði, er eg hugsaði til þessa.
Brátt sannfærðist eg þó um það, að ekki væri ráð-
legt, að láta á neinu bera, og flýtti mér því, að fara að
hátta.
Hlustaði eg svo, með mesta athygli, hvort eg eigi
lieyrði fótatak Helenu.
Kampavínið, sem eg hafði drukkið i klúbbnum, hafði