Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 28.06.1906, Blaðsíða 4

120
Þjóðviljinn.
XX., 30.
Hin annáluðu sögusöfn
„Þjóðv.“ fást keypt hjá öll-
Um bókeölum landsins, sem og hjá rit-
stjóra „Þjóðv.“
55JS ® þér viljið kaupa yður skemmti-
legar sögubækur, þá spyrjið eptir sögu-
söfnum „Þjóðv.“ og kaupið þau.
HSteenseir
8
oc
Oq
O
<
■<
I
O'
e
«
o
l-J
ts
P
O
S
co
®
B
jYlargarine
er aíhó óen Seóstte.
fnjggið líf gðar og eiguir!
ÍJmboðsmaður fyrir „Star“, og „Union
Aesurance Society“, sem bezt er að skipta
við, er á ísafirði
Guöm. Bergsson.
PRENTSMIÐ J A ÞJÓÐVLJANS.
Itöskui1 keppinautur
ertu ungí wStabilw, og sigr
ar hæglega alla steinoliumótora
En við hinri ameríska
„WOLVERINE"
bátamótor getur enginn keppt. Hann kostar:
31/*—4 hestaafls 950 kr. Skák!
5 hestaafls 1085 kr. Skák!
Óxull, blöð, og allur átbúnaður, úr kopar. ISýjustu rafkveikjufæri. Hamn
eyðir að eins rúmu liálíu pixrwii af olíu á hestaíi um klukkustundina-
Og 5 liestaaílN vél er að eins 895 pti. TVIA. T.
Komdu aptur, og beröu saman.
EinkaNölu á Islandi og Fœreyjum heíix*
1P. J. Torfason, Flateyri.
Umboðsmenn vantar
Biðjift ætíð um
Otto Mönsteds —
danska smjörlíki.
Sérstaklega má mæla með merkjunum „Eleíant“ og „Fineste11
sem óviðjafnanlegum.
Reynið og dæmið.
130
er að vita, hvað i hefði skorizt, ef frú Palitzen hefði ekki
komið inn í sömu svipan.
„Hr. ofursti!“ mælti hún. „Jeg er hrifin af því, að
þér eruð enn ófarinD. — Og ætla eg, með væntanlegu
samþykki yðar, að sækja yðurr og frú yðar, og fylgja ykk-
ur á danssamkomune, kl. 10“.
Frú Palitzen, og Helena, fóru nú að spjalla um bún-
inga o. fl., en Sascha sneri upp á yfirskeggið, auðsjáanlega
i illu skapi, og kvaddi.
Frú Palitzen stóð við stundarkorn, og var auðsætt
að Helena gerði sér far um, að halda sem lengst í hana
svo við yrðum ekki tvö ein.
Mér virtist stundum bregða fyrir örvæntingar svip
á andliti Helenu, en hina stundina hló hún á hinn bóg-
inn við hvern sinn fingur.
Það var orðið áliðið, er furstafrúin fór, og kvaðst
þurfa að líta eptir kjólnum sinum.
Nú vorutn við Helena tvö, og leit hún þá á mig
hálf-flóttalega, og mælti:
„Hvers vegna flýðuð þér ekki, eins og jeg mælt-
ist til?“
En svo bætti hún við, í hærri róm:
„Þér hafið eigi viljað fara að mínum ráðum, ot: hlýt-
ur því blóð yðar að koma yfir yður sjálfan!4
Að svo mæltu hljóp hún inn í herbergi sitt, en lét
hurðina þó ekki aptur á eptir sér.
Jeg gekk nú fram og aptur í herberginu um hríð,
og hlakkaði yfir hvernig farið hafði. — Einu sinni ereg
gekk fram hjá herbergisdyrum hennar, varð mér þó litið
inn, og íúrðaði inig þá mjög, er eg sá hana sitja með
131
nál í hendinni, og vera að gera einhverja breytingu á
kjólnum.
„Ha, ha!“ sagði eg háðslega. Kjóllinn líklega enn
ekki svo fallegur, að hanu gangi nægilega í angun á Sascha?
Er eitthvað að athuga við mittið, eða sjást beru%hand-
leggirnir, og axlirnar ekki nógu vel?“
„Það er niðurhlutinn“, svaraði hún stillilega.
„Einmitt“, svaraði jeg. Kjól-slóðinn ekki í lagi“.
„Jú“, svaraði hún aptur jafn stillilega. „Það vant-
ar að eins vasa, og það kemur sér íliar og því er eg að
sauma hann!“
„Yasa á danskjól!“ sagði eg hlæjandi. „Það er gagn-
stætt öllum klæðskera reglum! Hvað ætlið þér að láta í
hann? Handa ilmvatninu, og vasaklútnum, gjörist hans-
engin þörf.“
En hve brá mér nú eigi, er Helena hvíslaði:
„Lofið mér, í guðs nafni, að sitja ein að hugsunum
mínum, og ónáðið mig ekki!“
Og svo fór hún að gráta, og mælti þá enn fremur::
„Kennið i brjósti um mig, og lofið mér að spjnlla i
einrúmi við guð og samvizku mínaÞ
„Sjáum til! Samvizkan að vaknaf“ sagði jeg. „Jeg
skil; það er slæpingurinn, hanu Sascha!“
Að svo inæltu stökk eg út, og snæddi kvöldverð í-
klúbbnum.
Klukkan hálf-tiu kom eg heim aptur, því að ekkí
þurfti lengri tíma, til að hafa fataskipti.
Um leið og eg kom inn, skyggndist eg inn í her-
bergi Helenu, og heyrði þá, að hún andvarpaði þungan.
Sá eg þá, að Helena, aem var i hvítum danskjól,
með bera handleggina, hafði kropið á kné hjá rúminu.