Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.07.1906, Blaðsíða 3

33. XX.
Þjgbviljinn.
131
þátt í föiinni. Kunnugt er um 4 þingmenn, er
eigi fara. Eru það þeir Björn Kristjánsson kR,ayra.,
iíngnús próf. Andrésson á GiUbakka. Ólafur Briem
og síra Einnr Þöröarson í Hofteigi.
T
Skip. „ Vestail fór áleiðis til útlanda, norðan
um land, 5. þ. m. Meðal farþegja voru Guðm.
Eggerz, settur sýslumaður, og frú hans, til Stykk-
ishólms, Sigfús Eymundsson og Jósep Blöndal
vefari, á leið til útlauda, frú Guðrún Jónsdóttir
frá Lauganesi, og dóttir hennar, til Norðurlands.
„Ceresu kom frá Vestfjörðum 4. þ. m., og fór
aptur af stað til útlanda þann 9. með ýmsa far-
þegja.
„Botníau kom frá Skotlandi þann 7. með nokkra
enska ferðamenn.
Með „Penvieu. er fór til útlanda 30. f. m., tók
Björn Stefánsson prestaskólakandídat sér far, á-
leiðis á stúdentafund í Finnlandi.
THE
North British Ropewo Coy. tó
Kirkcaldy
Contractors to H. M. Government
búa til
rússneskar og ítalskar
fiskilínur og fceri, |
Manila, Coees og tjörukaðal,
allt úr bezta efni, og sórlega vandað.
Biðjið því ætið um IiCix'líca.Ulj.'
fiskilínur og færi hjá kaupmanni þeim,
se.m þór verzlið við, því þá fáið þér það,
sem bezt er.
4
Yilji menn vemda heilsu sina
eiga menn daglega að neyta hinnar viðurkenndu vöru, er ekkert tekur fram, en
> .* i ' ■ * 4\ > 4 v - , ' \ c ■
það er:
ívl iiM-11 ís-( > lex n\
því að við notkun hans, hafa margar þúsundir manna komizt hjá þungum sjúk-
dómum, . t
Kína-lífs-elexirinn ætti ekki að vanta á neinu heimili, þar sem heilsan er
mikils metin,
Með því að margir hafa reynt, að likja eptir vöru minni, þá er hver
neytandi, sakir eigin hagsmuna sinna, beðinn að biðja beinum orðum um Kína-lífs-
elexir Yaldimars Petersen’s.
Að eins eofta, er hann ber uafn verksmiðjueig-
undans, og i innsiglinu —~—- i grœnu lakki.
Fæst allstaðar á 2 kr. flaskan.
Gætið yðar gegn eptirlíkingum.
íörð til kaups og ábúðar.
Jörðin Meiri-Hattardalur, liggjandi i
Súðavikurhreppi í Norður-Isafjarðarsýslu.
18 hundruð að fornu mati, fæst til kaups,
og getur einnig verið laus til ábúðar í
fardögum næsta ár (1907), ef kaupandi
óskar þess.
Meiri-Hattardalur er óefað ein bezta
jörðin í Súðavíkurhreppi, bæði að 'pvi er
slægjur, og aðrar landsnytjar, snertir. —
Landrými hefir jörðin mikið, og útbeit
arsýslu. — Túnið er girt, og mikið af
þvi sléttað.
A jörðinni eru peningshús fyrir 200
sauðfjár og 10 stórgripi.
Þeir, sem kynnu að hafa hug á því,
að gjörast kaupendur ofan nefndrar jarð-
ar, eru beðnir að snúa sér sem fyrst til
núverandi ábúanda og eiganda jarðarinn-
ar, Oiafs Jenssonar í Meiri-Hattardal, og
semja við hann um kaupin.
Nýja útgáfan af skáldsögunni „Maður
konaeptir Jón sáluga Thor-
góða, og er bezta skógarjörðin í ísafjarð- | og
148
„Tefjið mig ekki lengur! Jeg verð að komast heim
til rnin!”
„Semjum fýrst, ungfrú góð!" mælti jeg. Efjeglæt
yður fara. án þess að skýra lögreglumönnum frá hátt-
erni yðar, þá er það að eins með því skilyrði, að þér
mkýrið mér fiá öllu hátterui, er Saseha kann að leyfa
sér, að þvi er til konunnar minnar kemur.u
„Því iofa jeg,“ mælti hún m jög örvæntiugarfull, „bæði
vegna sjálfrar nuu og yðar!u
Jeg opnaði nú dyrnar, og hleypti henni út.
En er eg kom aptur pnn í herbergi Helenu, var
hún n>eð uppköstum, og átti örðugt um andardráttiun,
en hafði þó fulla meðvitund.
Það var áhrifum svefnlyfjanna að kenna.
Fjórtándi kapítuli.
Andleg, og likamleg, áreyDzla næturixmar hafði
•gjört mig lémagna.
En nú tjáði okki annað, en að sýna karlmennskuna,
svo að jeg fór í baðlang, og snotraði mig síðan, sem
föng voru.
Meðan og sat að morgunvnrði, réð eg svo rsðum
inínum.
Mór fannst. sjálfsugt, að leggja af stað frá Kiisslandi
'jafn skjótt og Helena væri ferðafær.
Einn þorði eg iyrir engan mun að fara, því að lasleiki
konu minnar var orðinn svo hljóðbær, að það befði hlotið
að vekja grun, ef eg hetði skilið hana eptir, eins og á-
mtatt var.
Jeg fór nú inn til Helenu, og var hún þá enn
145
„Jeg skal segja yður, hver þér eruð“, mælti jeg
enn fremur. „Þér eruð njósnarmaður leynilögregluliðsins!
Yður er óhætt að kannast við það! Konan mín heyrir
það ekki!u
„Jáu, stundi keDnslukonan.
„Og þór gjörðust svo djörf, að brjótast hér inn án
þess að hafa skipun Friðriks baróns í því efni!u
Þetta sagði eg alveg hiklaust, því að eg þóttist vita,
að baróninn hefði hvorki neinn gruo á mér, né Helenu.
„Þór tókuð þetta upp hjá sjálf’ri yður“.
„Jáu, svaraði hún, all-örvæntingarfull. „Jeg kom
hingað, til þess að ná í bréf til hennar eða gjöf til henn-
ar, frá manni, sem hefir svarið mér ást sína, svo að eg
gæti sannað, að hann hofir rofið eið sinn, og er ástfang-
inn í konunni yðar, þó að hann fullyrði annað við mig.
„Nú förum við að skiLja hvort annaðu, svaraði jeg.
„Sem ástmey Sascha viljið þér aptra því, að ’hann haldi
þessum leik sínum áfram, og um það er mér engu síður
annt. Hjálpið mór því, til þess að vekja hana úr yfir-
liðinu, svo að jeg geti farið héðan með hana ef kraptar
liennar leyfau.
„Ætti jeg að fara að liðsinna henni, keppinaut uiin-
um?u hvíslaði ungfrú Launay, all-gröm. „Ef hún dæi,
þættist eg öruggari, en ef hún 1 iiir~.
„Ef þór hlýðið eigi skipan minni, kæri eg yður fyr-
ir lögreglumönnum, sem þjóf — innbrotsþjóf”, mælti jeg.
„Þór tiafið komizt hór inn, sem njósnarmaður stjórnar-
innar, þvi að ella myndi yður ekki hafa verið hleypt inn
í gistihúsið. — En þar sena þér hafið eigi haft skipun
frá Friðriki baróni, inun hann refsa yður, þar sem þér
hafið notað nafu hans í yðar eigin þarfiru.