Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.03.1907, Blaðsíða 3

JÞJOÐVILJINS.
39
XXI., 10.—11.
ust fyrir því, að málinu yrði hreift á
þingmálafundum á komanda vori, svo að
því verði eigi barið við, að kjósendurnir
hafi ekki tekið það til íhugunar.
Ritsímaskeyti
til „t>jóðv.u
Kaupmannahöfn 26. febr. 1907.
Frá Danmörku.
Hór er stofnað fólag, er ætlar sér að
kaupa íslenzka hesta handa húsmönnum i
Danmörku, og ræður það yfir miklu fé
Frá Noregi.
Snjóflóð varð meira en tuttugu mönn-
um að baoa.
Barkskipið „Tímaruu strandaði við
vesturströnd Noregs, og fórst skipsböfnin
«11, 18 manns.
Frá Hollandi.
Af gufuskipinu „Berlín“, er strandaði
{í grennd við Rotterdam), varð alls bjarg-
að 15 mönnum, eptir að þeir höfðu þolað
miklar þrautir í heilt dægur.
Frá Krít.
Gufuskipið rImperatrix“ frá Austur-
TÍki er strandað, og drukknuðu 40 menn.
Kaumannahöfn 5. marz ’07
Ríkisþing Rússa.
Rússneska rikisþingið („duma“) var
sett í dag, og setti keisaii sjálfur þing-
ið. — Yiustrimenn eru i mjög miklum
meiri hluta á þingi. Forseti var kjörinn
Golotvin, frá Moskwa, og reyndist þá, að
vinstrimenn höfðu 331 atkvæði, en hægri-
menn að eins 91 atkv.
(Ritsímaskeyti þetta sýnir, hve mjög
menn hafa villt stjórninni sjónir, er kosn-
ingaroar fóru fram. — Þá var fullyrt, að
stjórnarmenn og stjórnarandstæðingar
hefðu haft janfnan byr við kosningarnar,
eins og áður hefir verið getið um í blaði
voru.)
Dansk-íslenzka veszlunarfólagið.
I dagblaðinu „Börsen“ hefir Tuliníus
skýrt frá, að hann só hættur við íslenzka
verzlunarfélagið („milljóna-fólagið“ svo
nefnda), og eignar það persónulegum á-
rásum, er hann hafi sætt.
Athugasemdir
við minningarrit Benedikts Gröndals
eptir
Evkairos.
(Niðurl.)
Konungsbók telur 2 kvæði í Sæmund-
ar-Eddu græaleazk, og ætti það að vera
fullgild sönnun þess, að hinar kviðurnar
væru íslenzkar. Eru nokkrar líkur til,
að safnandi Eddukviðanua hefði eignað
Grænlandi tvær þeirra, en þagað yfir
eignarétti Norðmanna til hinna, hefði hann
hann álitið sumar þeirra norskar? Af
þessu virðist mega telja áreiðanlegt, að
sá, sem safnaði .Eddukviðunum, hafi
álitið allar kviðurnar íslenzkar, nema þær
tvær, er hann eigaar Græalandi. Þetta
er svo ljóst, að hvert barn skilur það.
Finnur segir reyndar, að konungsbók eigai
Grænlandi ranglega Atlakviðu, en full-
sannað þykir, að Kbk. fari þar með rótt
j mál, en Finnur rangt. Dr. B. M. Oisen
; hefir bent á, að í Atlakviðu komi fyrir
i orðið: „hrís“ í merkingunni stór skógur.
' Þá merkÍDg hafi hrís aldrei haft, hvorki
' á Islandi eða i Noregi, en eðlilegt, að
orðið fengi þessa merkingu á Grænlandi,
þar sem ekki var til annar skógur en
kjarr. Erindið hljóðar svo:
„Yöll lézk ok mundu gefa
víðrar Gnítaheiðar
með geiri gjallanda
og gyltum stöfnum,
stórar meiðmar
ok staði Danpar,
hris þat et mæra,
es meðr Myrkvið kalla“.
Það er þvi vafalaust, að þetta kvæði
er rétt eignað Grænlendingum. Ekki er
j hér uut að drepa á rök Finns að eigna-
rétti NorðmanDa til hinna annara kviða,
rimsÍDS vegna, enda eru þau svo b.irna-
leg, sem mest má verða, og marg hrakin
af Gröndal og Olsen. Norðmenn geta þvi
með álíka rótti eignað sér Sæmundar-
Eddu og eldfjallið Heklu. Mundi mörg-
Uffl þykja það furðu gegna, að þeir færu
að færa hana inn á landabréf Noreors.
Leitt var fyrir Finn, að fullsannað
skyldi, að Danir gátu enga Eddukviðuna
átt, sakir breytingar þeirrar, er snemma
varð á danskri tungu. Ekki hefði hoa-
um verið ónýtt, að geta skenkt þaim
helztu kviðurnar, og glatt Stór-Dani sina.
Þegar á það er litið, að Gröndal hefir
manna bezt (auk dr. Olsen) hrakið þossar
skoðanir Finns, og verið honum jafnan
úþarfur, er hann hefir ætlað að lemja
140
hann væri hræddur um, að myndi komast upp þá og
þegar.
Oðru hvoru var hann og að líta til dyra, og út að
gluggunum, eins og hann byggist við, að einhver væri
á hleri.
Stundum talaði liann við vélina, eins og maður tal-
ar við mann.
Voðaleg orð hafa það að líkindum verið, sem hann
hvislaði að vélinni, því að hann gjörðist þá afar-skjálf-
raddaðnr, og líkaminn titraði allur.
Loks rann upp sú stund, er vélin var fullgjör, c g
horfði hanu þá ofur-ánægjulega á hana, og þrýsti ýmist
á fágaðan látúnshnapp, sem var á þessari hlið vélarinnar,
eða á sams konar hnapp beint á rnóti hinu megin. —
En þess gætti hanu jafnan, að styðja aidrei á báða lát-
únshnappana í senn, því að honum var vel kunnugt um,
hve voðalegt afl vélin fékk þá.
Hami reyndi þettá aptur og aptur, og var rnjög á-
nægjulegur á svipinn, unz hann loks lét tjaldið síga fyr-
ir, svo að vélin sást alls ekki úr herberginu.
Hann fór þó ekki að hátta, en gekk fram og aptur
í herberginu alla nóttina, eins og hann þjáðist af sam-
vizkubiti.
Verkinu var nú lokið, og var engu lilrara, en hon-
um stæði nú einhver ógn af vóliuni.
Loks, er komið var undir morgun, varð hann stillt-
ari, og skapið mun spakara.
Þessa nótt voru þrjár vikur, síðan er hann tók að
nýju að starfa að vélarsmiðinni.
En tveim dögum síðar, gjörðist voðalegur atburður,
er gjörði haDn afar-óttasleginn.
129
eitthvað við mig! Segðu, að þér skuli ávallt þykja vænt
um mig, en engan annan.
En Maria anziði engu, og hreifðist eigi í faðmi
hans. — Hún var hnígin í ómegin.
XX. kapítuli: Ákvörðun Maríu.
María lá rúmföst i tvo sólarhringa, en fór í fötin
soint á þriðja degi.
Hún átti nú úr vöndu að ráða.
Flora hafði stundað hana mjög alúðlega í legunni,
og gert sitt ýtrasta, til að hafa úr henni leiðindin.
A borðinu hjá rúminu hennar var fagur blómsveig-
ur, er Stanhope hafði sent henni, og milli rósanna, er
hann hafði sjálfur valið handa henni, var ofurlítil askja,
er ritað var utan á til hennar, og vissi hún gjörla, hvað
í henni var, þó að hún hefði eigi lokið henni upp.
Hiin vildi ekki sjá trúiofunarhringinn, sem í bonn-
ar augum var ímynd allrar jarðneskrar sælu.
Baráttan, sem hún át.ti við sjálfa sig, hlaut að euda
á þann hátt, að hún vjrpaði allri von frá sér, og kæmi
sór burt úr húsinu innan fárra kl. stunda.
Og' hún varð að fara, án þoss að kveðja hann, og
taka í hönd haus að skilnaði.
En hvert átti hún að fara? Hvar gat hún verið,
þar sem hann náði ekki funui honnar?
Að hverfa aptur til gamla vesældar-lífsins á Markham-
torgi, datt heuni að visu i hug, en gat þó eigi til þoss
hugsað, eptir að hafa um hríð lifað miklu glaðlegra heimiiis-
lífi.