Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.03.1907, Blaðsíða 4

56
Þjóðvil.tinn
XXI., 14.
„Vesta“ kom til Reykjavíkur 27. þ. m., norðan
og vestan um land._______
„Int'Inenzu“-veiki er nýlega farin að stinga
sér niður i Reykjavík. — Veikin er þð sögð
freniur væg.
il allra bókavina.
Hjá umburðarbóksala Sigurði Erlinds-
syni í Reykjavik eru til sölu eptiruefnd-
ar bækur, er ritstjóri „Þjóðv.“ hefir gef-
ið út.:
Skáldsögurnar M 0111 Og ÍOM og PÍltOr Og
Stúlka, eptir Jón Thoroddsen. — OÍÍHr lög-
maður SÍgirÖSSOD, eptir sagnfræðing Jön
Jónsson. — Leikritin IÓI1 ArDSOD, eptir
Matthias Jochumsson, og Skipi'1 SSkkDf, ept-
ir Indrifía Einarsson. — l.jóðmæli Jó-
hanns M. Bjarnasonar. GrettÍSljÓÖ, eptir
síra Matthias Jochunisson. — FjárÍráDSDlál-
Íö, eptir Gísla Konráðsson, og ÖeÍDdlflálÍÖ í
Húnaþingi, eptir sama.
^255 Enn frernur þessar rímur:
MiardDDr. — ViglnDdarrimnr.
. ADdrarímur og Reimarsrimnr.
mjP Öil sögusöfn „Þjóðv.“, alls þrett-
án árgangar, með fjöldamörgum skemu ti-
sögum, eru einnig til sölu hjá ofan nefnd-
uui Sigarði Erlindssym í Reykjavik, og
geta menn keypt eitt, eða fleiri, hepti,
ins og hver óskar.
Ofan greindar bækur eru einnig
Tl sölu hjá öllum öðrum útsölumönnum
’oóksalafélagsins, eins og líka hjá útgef-
anda^blaðs^essa^
Nokkur eintök af öllum nr., er
út komu af blaðinu „Sköfnungur", sem
gefið var út á ísafirði í júnímánuði 1902
á undan kosningunni, er þá fór fram, eru
til sölu.
Sendið ritstjóra „Þjóðv.u — Bessa-
staðir pr. Reykjavík — fimmtíu aura í
peningum, eða í óbrúkuðum ísl. frímerkj-
um, og verður yður þá sent aptur eitt
eintak af blaðinu „Sköfnungur“.
Otto Monsted®
danska srnjörlíki
er bezt
Allir frœðimenn, og bókavinir, vilja
eiga „Sköfnung“.

jafnan nn reyn-
. r . .
Árum saman hefi eg þjáðst af andar-
teppu, og leitað læknishjálpar, þótt árang-
urs laust hafi orðið. — En eptir það, er eg
hefi í 8 síðustu árin neytt Kinalífs-elex-
írs Valdemars Petersen's daglega, þá iná
nú kaila, að eg sé orðinn laus við nefnd-
an kvilla.
Holeby 11. sept. 1905.
Dagrnar Belvíg, iædd Jakobsen,
kona N. P. Helvígs, skósmiðs.
Sinadi'áttur i kroppnum
um 30 ár*. Eg hofi brnkað elexír-
inn eitt ár, og er nú sama sem laus við
þá plágu, og finnst eg vera, seui endur-
borino. Eg brúka bitterinn að staðaldri,
og kann yður beztu þakkir fyrir, hvað
eg hefi haft gott, af honum.
Nörre Ed, Sidþjóð.
Karl J. Andersen
Undirritaður, sem í mörg ár hefi þjáðst
af slærnri meltingu, og magakvefi, reyndi
að lokum egta Kína-lífs-elexir Valdemar
Petersens, og hefir síðan liðið ágæta vel,
miklu betur en nokkurn tíma áður. Eg
þoli nú alis konar mat, og get allt af stund-
að atvinnu miua. Eg þori óhræddur að
ráða hverjum manni, að reyna Kína-lífs-
elexírinn, þvi eg er þess fullvíss, að hann
er ágætt meðal við öllum magakvillum.
Haarby á Fjóni 20. febr. 1903.
Hans Larsen, múrari.
Hein.tið stranglega egta Kina-lifs-elixír
Valdemar Petersens. Hann fæst hvar-
vetna á 2 kr. flaskan
Varið yður á eptirlikingnm.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
150
vera bjú þér, og hann verður að fá konu, sem enginn
blettur hvílir á. — Faðir hans hefir og á dánardegi sín-
uin skipað honum, að ganga að eiga aðra stúlku, sem
bann hefir þó aldrei séð, og — þekkir alls ekki, en-----u
„Aðra stúlku — hr. Whíte — getur ekki veriðu,
mælti gamli maðurinn, fremur reiðilega, og hrissti höf-
uðið, eins og hann tryði þessu alls ekki.
„Það er þó, eins og jeg segiu, mælti María; „hún
heitir Nathalia Yelverlor:, og yrði eg konan lians, mynd-
um við verða í sífelldri angist —u
„Nathalía Yelvertor!u tók gamli maðurlnn upp eptir
henni, og þagði svo stundarkorn, og leit í gaupnir sér.
„Maríau, mælti hann. „Þú veizt hve mjög eg ann
þér, og einskis óska eg frainar, en að vita þig hamingju-
sama. — Farðu aptur til mannsins, sem þú elskar, og
óttastu ekkert. — Þú átt góða, og bjarta, framtíð i vænd-
um. — Áður en mánuður er liðin verðurðu orðin koDan
hans Stanhope’s Whíte“.
Maríu hrá mjöK, þar sem hún hafði vænzt hjálpar
foður sins, en sá, að Irún átti nú enn örðugri aðstöðu,
en áður.
„Segðu eigi þetta", mælti hún, og grátbændi föður
sinn. „Jeg vildi flýja freistirguna, og þarf rneira afl,
en eg hefi, til að ge:a staðizt hana. Lofaðu u ér nú að
vera bérna hjá þér'.
„Sérðu ekki, hui'nið gott, að þetta er ómögulegt?
Og hvar getur þér liðið betnr, en h:á frú Whíte? Áttu
nokkra aðra vini?u
María hrissti höfuðið, og þagði.
„Peningar þíuir eiu að likindmn vel geymdir f
bankanum“, mælti faðir hennar enn fremur. „Peningar
151
eru ótnissandi hverjum manni, sem þarf að berjast upp^
á eigin spitur, og því át.tu að geyma þeirra vel, unz þú
giptist. — Og nú læt eg sem fyrst sækja vagn, svo að
þú getir horfið heim aptur11.
„Faðir minn!u mælti María, all-örvæutingarfull. „Jeg
læt ekkí fá mig ti! þessa, nema þú fullvissir mig um
það, að ekki hvíli neinn blettur á fortíð þinDÍ, ervarpað’
gæti skugga á hoiður Stanhopo’s, ef hanD kvongast méru.
Áköf geðshræring virtist grípa gamla manninn.
„Viltu þá heita því, að giptast honum, ef eg full-
vissa þig um það, sem þú spurðir mig að?“
,,Já, faðir minn“, svaraði María.
„Jæja þáu, svaraði gamli maðurinn. „Jeg sver það1
þá, í augsýn guðs, að ef Stanhepe Whíte liti yfir líf mitt,
myndi hann að vísu reka sig á mikla sorg, og ógæfu,.
en ekki á neitt, or aptrað gæti bjónabandi ykkaru.
María varð öll á lopti af gleði.
„Guði sé lof, að það er þá ekkert óheiðarlegt, sem
ainar að þéru, mælti húri, og kyssii mjög innilega á hönd
föður síus, er örið var á.
En þá brá gamla manninum svo, að hanD tók við-
hragð, og sleit sig frá dóttur sinni.
„Þú hefir heyrt svardaga minnu, mælti hanD. „Láttu
mig nú einnig heyra Joforð þittu.
„ Jeg get það ekki“, mælti hún, og leit á hann grát-
bænandi augum. „Mér finnst það vera rangt. — Lofaðu
mér að vera lausri við það“.
Faðir hennar svaraði þá engu, en faðmaði ha:ia
að sér.
„Þú þarft þá fengu að lofau, mælti hann. -Jeg
treysti því þá, að ástin sigri. - En brúðkaupsdagurinrK