Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 17.04.1907, Blaðsíða 4

68
Þ JÖÐVTLJINN
XXI., 17.
Fangavarðarstaðan við betrunarhúsið i Keykja-
vík er veitt Sigurði Péturssyni, fyrverandi log-
regluþjóni. Hann er ný sigldur, til þess að
búa sig undir starfið.____
Hanues Thorsteinsson, banka aðstoðarmaður,
er orðin umboðsmaður fyrir hið almenna bruna-
bótafélag kaupstaðanna.
I stað Einars Benediktssonar, sem hefir feng-
ið lausn, í náð, frá embætti, er skipaður sýslumað-
ur i Kangárvallasýslu: Sigurður Eggerz cand.
jur.
í ráði er að stækka barnaskólahúsið í Reykja-
vfk og nota það sem veizlusal, er dönsku þing-
menmmir koma í sumar.
Mokafla er að frétta sunnan úr Garði, Mið-
nesi og Leiru. Botnvörpungarnir islenzku hafa
einnig veitt mjög vel.
s/s Ceres, er kom að vestan fyrri laugardag,
fór til útJanda 8. apríl. ^Með Ceres tóku sér
far til útl.: ritstj. Davíð Ostlund, Jón skrifstofu-
stjóri Magnússon, H. Hafstein ráðherra og Sigfús
consúll Bjarnarson frá ísafirði.
Enn fremur tóku sér far til Englands rit-
stjóri þessa blaðs og kona hans.
8. þ. m. andaðist i Keykjavik. að beimili tengda-
sonar síns, Ben. S. Þórarinssonar kaupmanns,
ekkjan Þuriður Jónsdóttir, 83 ára að aldri.
Maður varð úti. 12. apríl fannst maður ör-
endur, skammt frá Arnarnesi. Hann hét Guð-
jón Eiríksson, kvæntur maður nokkuð yfir þrí-
tugt. Hann var á leið til Grindavíkur, en kom
að Arnarnesi og lá þar 2—3 tíma, og kvartaði
um veikindi. Ætlaði síðan að hverfa aptur til
Reykjavíkur. Ekki vissu menn af þessu fyr en
sendimaður koin frá Grindnvík að spyrja um hann.
Var bans þá leitað og fannst þá örendur.
Nýlátinn er Eyleifur veitingamaður frá Ar-
bæ, vænsti maður, íúmlega sextugur.
Fyrirlestur, fróðlegan og skemmtilegan, hélt
Þórður Jæknir Sveinsson í Reykjavik. Efnið
var^augaveikiun^arna^^^^^^^^
Aðgcrðirá úrum ogklukkum
halda á fram á verkstæði Skúla sál.
Eiríkssonar undir forstöðu Skúla sonar
hans. Sömuleiðis fást keypt úr og klukk-
ur eins og að UDdanförnu. 0)1 vinna
sérlega fljótt og vel af hendi leyst.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
o, ÁkYaYit
12 tegundir 8 tegundir 12 tegundir.
Aldrei lrefir verzlun hér á landi haft á boðstóluin jafn margar tegundir
góðar og ódýrar sem vínverzlun Ben. S. Þórurinssonar hefir af
þessum vínum.
Otto Monsted8
claiiHkM smjörlíki
er bezt
illra manna rómur
er það, að hvergi hér á landi sé eins gott að eiga vínkaup og
torennivinskau p sem við vínverzlun
Ben. S». Þórarinssonar.
Bezta vörnin
móti Flensunni (= Innfluenza) er íieiisu tjótax- brennivínið'
hans Jen. f|. górarinssonar. -
Alveg óbria'ðixlt.
166
Ungi lögfræðingurinn sagði Slanhope, að kvennmað-
ur, sem byggi i næsta húsi við hús White’s hefði síðssf,
er hann hitti hana, spurt sig af tilviljun, hvaða maður
það liefði getað verið, hár og þrekinD, sem á dánardegi
hr. Wliite’s hefði gengið út úr húsinu, rétt áður en and-
lát hans varð hljóðbært.
Hollister kvaðst þá hafa sagt. henni, að þar myodi
enginn aðkomumaður hafa komið, að því er hann irekast
vissi, og sagði stúlkan honum þá greinilega frá því, að
hún hefði setið við gluggann, og ætlað að sjá ný-giptu
hjónin aka burt, en þá hefði þessi Jiái, og þrekni, maður
vakið eptirtekt hennar, og fánrn mínútum seinna hefði
fregnin um danða lir. White’s orðið hljóðbær í næstu
húsum.
„Jungfrú Morton lýsti ókunna rnaaninum nákvæm-
lega fyrir n ér“, mælti Hollister, „og þegar jeg sá Deer-
ing, ofursta, var eg í engum vafa um, að þetta væri sami
maðurinn, sem hún hafði lýst fyrir mér, og að það hlyti
að vera sami maðurinD, sein keypt hafði skammbyssunau.
Stanhope hoifði vaotrúar-augum á vin sinn.
„Skil eg þig rétt?u spurði haDn. all-forviða. Klukk-
an var hálf-þrjú, er við heyrðum skotið, en DeerÍDg of-
ursti kom með skammbyssuna um klukkan tíu. — Get-
urðu nú ímyndað þér, að hann liafi falizt í hút-inu allan
þenna tíma, án þess nokkur hafi orðið var við hann?u
Óhugsandi er það ekl<iu, svaraði Hollister. „Að þvi
er mér er kunDugt, hefir enginn séð hann fara brott úr
húsinu“.
„En hvar getur hann bafa falið sig? Hurðin á skrif-
stofunni var opii', og —“
„Ef til vill í svcfnherbergi föður þíns“, svaraði Ho!l-
167
ister. Sí, sem vill hi fna sín á fjandmanni sínum, bíður-
þolinmóður i marga kl.tima".
„Hefirðu þá nokkuð annað við að styðjast?“ mæltr
Stanhope. „Á lausum grun geturðu þó ekki byggt“.
„Þú hlýtur að rouna það, Stanhopo, að eg, eptir
tilmælum þinum, rannsakaði svefnherbergið i krók og
kring, og var það þá einkum tvennt, sem mér þólti kyn-
legt. — Annað var tóbaksreykurinn, sein i svefnherberg—
inu var, en hitt vnr vÍDdla-askan, og smá vindla-stubb--
arnir, sern voru í glugganu ii".
_Það er einkenriilegt!u rnælti Stanhope. „Faðir minn
reykti aldrei, nema ainn vindil á degi hverjum, vanalega
að morgninum, er han" las blöðin. — Og stúlkan, sem
þrífur herbergið, er reglusamari, en svo, að hún hafi látið'
þetta safnazt íýrir í glugganum í marga daga".
„Að ofurstinn liafi verið hatursmaður föður þíns,.
finnst mér vera vafalaustu, mælti Hollister. „Hann er
auðsjáanlega einD þessara einbeittu manna, sem aldrei
hætta við það, sem þeir hafa einu sinni ásett sér. -- Að
likindum stafar fjandskapurinn frá þeim tíma, er fuðir
þinn fékkst við gullgröft, og það var áður en þú fæddist.
— Að Deering valdi brúðkaupsdag hans, til að koma
fram hefndinni, hefir ef til vill verið löngu fyrirhugað.
Deering færði föður þínum skammbyssuna um morg-
uninn, og er mér óljóst, hvers vegna skotið reið ekkijaf
þá þcgar.
En eptir að hafa hitt fjandmann sinn, var faðir
þinn orðinn allur annar maður, þó að hjónavígslau fæi t
fram.
Faðir þinn hlýtur að hafa vitið, að lífi hans var
liáski búinn, en að likíndnm hefir hann eigi vitað, að-