Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.09.1907, Blaðsíða 3

XXI., 43.
ÞJOBVILJINN.
171
dalshreppi, og að Eysteinseyri við Tálkna-
fjörð.
XXVI. Lög um bæjarstjórn i Hafnar-
firði.
XXVII. Lög um útgáfu lögbirtingablaðs.
XXVIII. Lög um breytingar á lögum
31. janúar 1890, um varnir gegn útbreiðslu
næmra sjúkdóma.
,,Austurland“
er nafnið á blaði, sem nýlega er farið að koma
út á Eskifirði. — Ritstjóri þess er Björn Jónsnon,
-er áður var ritstjóri „Stefnis“.
Bæjnrbruni.
23. ágúst síðastl. brann bærinn Krossholt í
Hnappadalssýslu. — Allt var óvátryggt. — Ætl-
að er, að neisti úr reykháfi bafi valdið brunanum.
Búnaðarþingið
lauk störfum sínum 1. sept. síðastl., hafði
byrjað fundi sína að nýju 30. ágúst. — Prófes-
sor Þórhallur Bjarnarson, er lengi hefir verið
lorstöðumaður félagsins, gegn sára-lítilli þókn-
un, 200 kr. árlega, skox-aðist nú undan, að gegna
því starfi lengur, og var því í hans stað kosinn
síra Guðni. Helgason í Reykholti, er flytur bú-
íerlum til Reykjavíkur í haust. Meðstjórnendur
bans voru kosnir síra Eir. Briern og síra Þór-
hallur Bjarnarson, en varaforseti Eggert skrifstofu-
stjóri Briem, og varanefndarmenn yfirdómari lír.
Jónsson og búfræðiskandídat Guðjón Guðmundsson.
Nýja forstöðumanninum ákvað búnaðarþing-
ið 2000 kr. árslaun.
Mislingarnir í Reykjavik.
Þeir voru um siðustu helgi komnir í 28 hús,
svo að mjög er hætt við, að þeir breiðist út. —
Sóttin kvað leggjast all-þungt á suma, og ættu
menn því að varast, að senda nokkurn til Reykja-
víkur, sem eigi hefir haft mislinga.
Sektaður botnverpingur.
5. sept. var botnvei’pingur, sem verið hafði að
veiðum í landhelgi, sektaður á Akureyri um 1080
kr,, og afli og veiðarfæri gert upptækt.
>I;í Mimli'it.
1. júní þ. á. andaðist í Winnipeg ekkjan
Jólianna Þorhergsdóttir, 65 ára að aldri, fædd að
Sæmundarstöðum í Húnavatnssýslu 9. april 1842.
— Foreldrar hennar voru Þorbergur Þorbergsson,
er lengi bjó að Sæmundarstöðum, og Kristín,
seinni kona hans.
Hún var kvænt Jölianni söðlasmið Jónssyni,
og fluttust þau til Vesturheims 1874, og andað-
ist Jóhann í Nýja-íslandi 1876. — Eptir það
dvaldi ekkjan lengstum í Winnipeg, og eru 4
dætur þeirra á líti: Jakóbína, Kristín, Guðrún,
og Sigríður. — I „Lögbergi11 segir, að Jóhanna
sáluga hafi „lengst af verið fremur veitandi, en
þiggjandi, og heimili hennar jafnan sönn fyrir-
mynd að báttprýði og þrifnaði11. —
3. s. m. andaðist að Narrows í Manítoba
Einar Kristjánsson, póstmeistari þar, 68 ára að
aldri, fæddur að Vallnalcoti í Borgarfjarðarsýslu
8. nóv. 1838. — Hann fluttist til Vesturheims
árið 1887, ásamt eptirlifandi ekkju sinni, Guð-
rúnu Helgadóttur frá Neðra-Nesi i Stafholtstung-
um. Þrjú börn þeirra hjóna eru á lífi, öll upp-
komin: Helgi kaupmaður, og fiskiútgerðarmaður,
Kristján og Katrin.
24. ág. þ. á. andaðist í sjúkrahúsinu í ísa-
fjai’ðarkaupstað Jóhannes Sigurður Guðmundsson.
frá Stakkanesi, tæpra 30 ára að aldri, fæddur að
Fossum í Skutilsfirði 3. sept. 1877. — Foreldrar
hans voru: Guðm. formaður Gislason á Stakka-
nesi, og kona hans, Halldóra Jóhannesdóttir, sem
enn er til heimilis á Stakkanesi, ásamt börnum
þeirra hjóna, Elínu og Asgeiri. — Guðm. Gísla-
son drukknaði á Seyðisfirði á ísafjarðardjúpi 4.
nóv. 1897.
Árið 1903, 25. ágúst, kvæntist Jóhannes heit-
inn Kristínu Guðmundínu, dóttur Benedilcts Gabr-
íels Jónssonar, formanns í Bolungarvík — er
fórst í fiskiróðri 7. des. 1893 —, og eptirlifandi
ekkju hans, Valgerðar Þdrarinsdóttur, sem enn er
á lífi á ísafirði.
Auk ekkjunnar lætur Jóhannes eptir sig 3
börn, bið eizta er á 4. ári.
Jóbannes var „dugnaðai-maður til allra verka
á sjó og landi“ — er „Þjóðv.“ skrifað —; „hann
var nokkrum sinnum skipherra á fiskiskipum
Á. Asgeirssonar verzlunar á ísafirði, og fór það
vel úr hendi, enda kom hann sér vel við alla,
sem með honum unnu. — Hann var siðprúður
og dagfarsgóður, og ól, eptir megni, umhyggju
fyrir konu og börnum, og fátækri móður“.
-F
Guðmundur bóndi Oddsson á Hafrafelli
í Norður-Isafjarðarsýslu andaðist 2. sept.
þ. á., eptir margra ára heilsuleysi. —
Hann var í röð skynsöinustu, og merk-
ustu, bænda í Norður-ísafjarðarsýslu, og
mun „Þjóðv.“ síðar geta helztu æfiatriða
hans.
Bessastaðir 11. sept. 1907.
Loks kom skúr úr lopti, hin fyrsta, að kalla,
í sumar, á laugardagskvöldið. Rigning hefir
haldist síðan, við og við.
Með „Lauru“ 1. þ. m. kom frá útlöndum Odd-
ur læknir Jónsson i Miðhúsum á Reykjanesi. —
Hafði hann siglt sér til lækninga, og var gorð-
ur á honum holdskurður í Kaupmannahöfn, og
heppnaðist vel. — Fór hann frá Reykjavík heim-
leiðis 5. þ. m.
Með skipinu komu og frá útlöndum 8 Vestur-
íslendingar, sem sagt er, að séu alfluttir til ís-
lands.
f 5. f. m. andaðist í Reykjavík ekkjufrú Odd-
ný Smith, ekkja Boga eáluga Smith, er lengi bjó
í Rifgirðingum og Arnarbæli. — Helztu æfiatriða
hennar verður síðar getið í blaði þessu.
Bankastjóri Emil Schou sigldi nýlega til Dan-
merkur, ásamt frú sinni, og börnum þeirra hjóna.
— Hann ætlar að dvelja á berklaveikishæli næstk.
vetur, með því að hann hefir fengið einhvern
snert af þeirri veiki.
88
en að taka því einnig brosandi, i stað þess er hún myndi
ella hafa neitað, að þiggja boðið, og afsakað sig með ein-
hverjum vel völdum orðum.
En allt i einu roðnaði Friðrik út undir eyru, og vildi
feginn vera kominn oitthvað burtu, er Laura sagði: „Góði
Friðrik! Þú hefir fráleitt neitt við það að athuga, að eg
segi hershöfðingjanum frá leyndarmáli okkar? Jeg, og
frændi minn erum trúlofuð“.
Hershötðinginn óskaði þeim báðum alúðlega allrar
hamingju, en kvaddi svo skjótlega, og mælti: „Við meg-
-um þá eiga von á ykkur klukkan átta?“
En er hershöfðinginn var farinn, gjörðist Friðrik
all-þungbrýnn, og mælti: „Hvers vegna sagðirðu honum
frá trúlofun okkar?“
„Átti jeg ekki að segja honum frá henni?“ mælti
bún all-fcrviða. „Jeg áleit, að það væri betra, að hann
segði konu sinni, og dóttur, frá trúlofun okkar, en að við
gerðum það sjálf. — Þau hefðu í kvöld hlotið að sjá hvers
kyns var, og því var betra, sem orðið er. — Þegar við
komuin, óska þau okkur hamingju, og þá er því máli
lokið“.
Friðrik þagði. Hann sá, að hún hafði rétt að mæla.
— Þetta hlaut að vitnast fyr, eða síðar, og það hefði
verið raLgt gagnvart Lauru, að fara í launkofa raeð trú-
lofunina.
Um kvöldið gekk allt betur, en Friðrik hafði gert
sór von um. — Hershöfðingjafrúin, og Susie, óskuðu þeim
hamingju, og viku svo talinu að öðru.
Meðan er setið var að borðum, hólt frú Fenton uppi
samræðum, og hlustuðu hershöfðinginn, og frú hans, á
.hana með stökustu athygli.
85
„Grand hótel“, París
Ástkæri Friðrik!
Hvað ætli þú segir, er þú færð að vita, að jeg
er farin frá Dawlish, og komin til Parisar? AE því
að þú ert karlmaður, mun þér veita örðugt að skilja,
að manni geti allt í einu fundizt óþolandi einhvers
staðar, af því að annar maður fer þaðan. — Og þó
sérðu nú af bréfi þessu, að ekki voru liðnir nema ör-
fáir kl.tímar, er eg týgjaði mig til ferðar. — Jeg gat
ekki verið hór, er þú varst farinn. — Helzt hefði eg
kosið, að fara með þér til Lundúna; en eg blygðaðist
œín fyrir það. — Og hvað áttum við að gera þar um
þenna tíma árs? Með þvi að eg þekkti ekki Paris, og
hugði, að þér væri ef til vill ánægja að því að sýna
mér það, sem þar er markverðast, ályktaði eg að fara
þangað, og bið þin þvi hér, Friðrik. Má eg ekki treysta
því, að þú látir mig ekki vera hér lengi eina? Eig-
irðu alveg ómögulegt með þetta, skal eg reyna, að
vera eigi of sorgbitin, en treysti mór þó illa i því til-
liti, og bið því svars þíns með óþreyju.
Þín heitt elskandi
Laura.“
Friðrik simritaði þegar til Parísar, að hann kæmi
þangað mjög bráðlega, enda var honum ljúfara, að sýna
henni höfuðstað Frakklands, en að fylgja henni til af-
skekkts þorps, til sjóbaða.
Þegar hann kom til Parisar, komst hann að raun
um að frænka hans var orðin þar nákunnug. — Hún hafði
leigt sér nokkur herbe’i:i „Grand hótelli“, og virtist
kunna þar vel við sig“.
Hún tók honum með einstakri viðkvæmni og, bliðu.