Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 23.10.1907, Blaðsíða 3

XXI. 49.
Þj ÓÐ YIIi JINN.
195
Mannalát.
Otto Monsted®
danska smjörlíki
er bezt.
17. júní andaðist að Efstabóli 1 Ön-
und.arfirði Jens Jdnatanvson, fæddur 2. júlí
1384. Ffann var elzta barn hjónanna
Jónatana Jenssonar og Kristínar Þ. Krist- j
jánsdóttur á Efstabóli. Jens heitinn varð
harmdauði öllum þeim, er þekktu hann,
©nda var hann hvers rnanns hugljúfi. Hann
var hinn efnilegasti maður, og vel að sér
gjör bæði til sálar og likama, gáfaður og
vel að sér, eptir þeirri fræðslu, er hann
hafði átt kost á. Hann var einkar-vand-
aður og hinn siðprúða9ti i allri fram-
göngu og háttserni. — Það var þung sorg I
fyrir foreldra hans, að verða honum þann-
ig á bak að sjá, en nokkrurn mánuðum
áður höfðu þau rnisst dóttur 10 ára garula.
Banamein Jens heitins var brjósttær- ;
ing. J.
Bessastaðir 33. okt. 1907.
Tiðin. Frost hefir verið talsvert á nóttu, en
þó auð jorð,sólarlaust, að kalla, 4 daginn, en drungi
i loptinu.
Mislingarnir tína upp unga fólkið í Rvík,
-en hafa ekki orðið mannskœðir, enn sem komið
er. Ung koua, Anna Sigriður Bergsdóttir, dó
úr þeim 16. þ. m. Hún var kona Bjarna Ivars-
sonar, bókbindara, ‘23 ára að aldri.
Félag; hafa Landvarnarmenn í íivík stofnað.
Harlar og konur, 16 ára að aldri, eða eldri, mega
ganga í félagið. í stjórn flokksins oru kosnir:
Benedikt Sveinsson, Bjarni Jónsson, frá Vogi,
Guðmundur Hannesson, Guðm. læknir Magnús-
son, síra Jens Pálsson, Jón Jensson og dr. Jón
Þorkelsson.
„Fjallkonan11, er nú seld til Hafnarfjarðar og
kemur þar út framvegis.
Bitstjóri blaðsins verður Jón Jónasson, kenn-
ari. Hann er skvnsamur maður og frjálslyndur
í skoðunum. Má því vænta hins bezta af rit-
stjórn hans.
Nokkur eintök af öllum nr., er
út komu af blaðinu. „Sköfnungur“, sem
geflð var út á ísaflrði í júnímánuði 1902
á undan kosningunni, er þá fór fram, eru
til sölu.
ALI1L-. Sendið ritstióra „Þjóðv.“—Bessa-
staðir pr. Reykjavík — flmmtíu aura í
peningum, eða i jóbrúkuðum ísl. frímerkj-
um, og verður yður þá sent aptur eitt
eintak af blaðinu _Sköfnungur“.
Allir fræðimenn, og bókavinir, vilja
eiga „Sköfnung'k
Nokkur eintök af eidri árgöngum
„Þjóðv.u, yfir árin 1892—1906 (frá byrjun
„Þjóðv. unga"), alls|finimtáii ar-
gangar, eru til sölu með góðum kjör-
um, hjá útgefanda blaðsins.
■■NiMiiiiiiiiiiniirai Séu allir árgangarnir keyptir í
einu, fást þeir fyrir talsvert minna, en
hálfvirði, — It cir að eins t iit t;-
ugu og trvœr krónur.
Ef að eins eru keyptir einstakir ár-
gangar, einn eða fleiri, fást þeir fyrir
helminghins upprunalega kaupverðs blaðs-
ins.
Borgun greiðist útgefanda í pen-
ingum, eða innskript við stærri verzlan-
ir landsins, og verður blaðið þá sent kaup-
andanum að kostnaðarlausu.
Iigel og loptepiano
frá fleimsins vönduðustu verksmiðju,
ameríkönsk, þýzk og sænsk, útvegar
Jön Hr öhjartsson verzlunarstj. á Isafirði.
Yerðlistar með myndum til sýnis.
116
vmri gild ástæða, til að álíta, að um sjálfsmorð væri að
ræða, og 7ar þvi álitið, að hún hefði _dáið af slysförum“.
Stýrimaðurinn, er var eini sjónarvotturinn, fullyrti
og, að skipið hefði oltið svo mikið, að farþeginn hefði
auðveldlega getað slöngvazt yfir öldustokkinn.
Friðrik Musgrave var á öðru máli, en þagði þó um
það, þar som eigi var innt eptir skoðun hans.
Að stúlkan, sem rétt að segja var orðin konan hans
var dáin, hafði þó meiri áhrif á hann, en hann hafði bú-
ist við.
Þó að hann elskaði hana ekki, og enda þótt honum
væri orðið það ljóst, að hann myndi hafa lifað fáar á-
nægjustundir með henni, féll honum þó þungt, hve sorg-
lega fráfall hennar hafði að borið.
Þótti honum mjög leitt, að hún skyldi eigi hafa
ihaft kjark, til þess að segja honum hreinskilnislega hvern-
ig í öllu lá, þá hefði eigi farið svona ílla, sagði hann við
sjálfan sig.
Hann myndi þó að vísu eigi hafa gengið að eiga
Jhana, en á hinn bóginn látið hana hafa nægilegt fé, til
að lifa áhyggjulausu lífi, og aldrei hefði honum til hugar
komið, að láta hegna henni.
Hvort sú hefði nú raunin á orðið, látum vér ósagt. —
Þegar nokkrir mánuðir voru liðm'r,'SÍðan frú Fenton
féll frá, hitti Friðrik einhverju sinni Susie Moore, og varð
•sem hlaut að verða.
„Mér hefir aldrei komið til hugar, að þér ætluðuð
að eiga frú Fenton til fjár“, mælti Susie, „og það sagði
-eg yður, þegar við hittumst í París. — Miklu fremur
var jeg sannfærð um, að yður litist vel á hana, og sömu
tskoðunar or jeg enn“.
118
tilkynnti lögreglumönnum pretti hennar, og það var eigi
vorkunsemi, er olli því, að hann lét það ógjört.
Það var auðgert, að segja, að allt hefði snúizt hon-
um tii góðs, og að hann gæti nú gengið að eiga stúlkuna,
sem hann elskaði.
Hún dæmdi um menn, og málefni, frá sínu eigin,
lága, sjónarmiði.
Hvernig gat hann fengið sig til þess, að segja
við Susie Moore: „Jeg hefi ávalt elskað þig, enda þótt
eg ætlaði að kvongast annari, sem eg taldi vera frænku
mina, og erfingja föðurbróður míns. — Það er nú komið
upp úr kafinu, að hún er hvorugt, og að peningarnir, sem
jeg hngði, að hún ætti, voru róttrcæt eign min. — Nú
get eg fylgt löngun hjarta míns, og spyr þig því, hvort
þú viljir verða konan mínu.
Færi hann að rökstyðja bónorðið á þessa leið, taldi
hann Víst, að hann fengi hryggbrot.
Þegar á daginn leið, fór Friðrik þó að skoða málið
stillilegar.
Hann ásetti sér, að þegja fyrst um sinn, að því er
hvarf hennar snerti, og gat þess því hvorki á gisthúsinu
nó við hr. Breffit.
Hann sneri þvi heimleiðis, og sat heima, reykti og
hugsaði málið, unz orðið var áliðið dags.
Þá fór hann í klúbbinn, og með því að þar var fátt
inanna, fór hann að blaða í kvöldblöðunum.
Hann leit á tíðinda-kaflann, og varð þá starsýnt á
svo látandi grein:
Slys á íarþegjaskipinu „Georg“.
A gufuskipinu „Greorg“, er fer með bróf og ferða-