Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 23.10.1907, Blaðsíða 4

195
ÞJÓÐVILJíNIN
XXI., 49.
íexreionioii
er fegureta, og sterkasta reiðkjólið, og
rennur fljótast. — Það er skrautlegt, og
einkar endingargott. — Bjöllu-stöðvarnar
tvöfaldar, og úr haldbezta efni. — Nikkel-
húðin beztu tegundar. — Hiingirnir frá
Schjörming og Arve, eða ósviknir, ensk-
ir DudIop hringir, — Mörg rueðmæli.
5 ára skrifleg ábyrgð, að
því er i*ei<51rjóli<5 snertir,
nema eins árs ábyrgð á
hringjunum.
Gætið þess vel, að blanda ekki danska
'Multiplex reiðhjólinu saman við þýzka
reiðhjólið, sem samnefnt er.
Ef óskeð er, sendum vér lýsingu,
með mynduro, ókeypis, og burðargjalds-
frítt.
Útsölumanna er óskað, í hvaða stöðu
sem þeir eru.
Multiplex fmporí Gompagní,
JUutafélag.
Gl. Kongevej 1. C. — Kjöbenhavn. B,
„Perfect“.
if'lpí
1 Ú I| i - 1
lli (tm
Hér með er skorað á alla þá, sem skuida
verzlun undirritaðs, að greiða skuldir sín-
ar — eða semja um þær — fyrir árslok;
af þeim skuldum, sem ekki verða greidd-
ar þá, reilmast 5% í vexti, sé ekki öðru-
vísi um samið.
Pétur Oddsson.
Það er nú viðurkennt, að „lr*ei"íect“ skilvindan er bezta skilviuda
nútímans, og ættu menn því að kaupa hana fremur, en aðrar skilvindur.
,PERFECT“ strokkurinn er bezta áhald,.
ódýrari, einbrotnari og sterkari, en aðrir strokkar.
„I=sEIIÍ.JJ'ídCT“ smjörbnoðarann ættu menn að*
reyna.
,PEBFECT“ mjólkurskjólur, og mjólkurflutn-
ingsskjólur, taka öllu fram, sem áður hefir þekkzt í þeirri
grein. Þær eru pressaðar úr einni stálplötu, og leika ekki
aðrir sér að því, að inna slík smíði af hendi.
Mjólkurskjólan siar mjó'.kina, um leið og mjólkað er
í föiuna; er bæði sterk og hreinleg.
Ofan nefndir hlutir eru allir smíðaðir hjá
UURMEISTER & WAIN,
sem er stœrzta verksmiðja á norðurlöndum, og leysir
engin verksmiðja betri smiði af hendi.
Fæst hjá útsölumönnum vorum, og hafa þeir einnig
nægar birgðir af varahlutum, sem kunna að bila í skilvindunum.
Útsölumenn; KaupmeDninrir Gunnar Gunnarsson, Eeykjavík, Lefolii á
Eyrarbakka, Halldór í Yík, allar Grams verzlanir, allar verzlanir A. Asgeirssogar,.
Magnús Stefánsson, Blönduós, Kristján Gíslason, Sauðárkrók, Sigvaldi Þorsteinsson,
Akureyri, Einar Markússon, Olafsvik, Y. T. Thostrups Eftf. á Seyðisfirði, Fr. Hali-
grímsson á Eskifirði.
EINKASALI FYRIR^ ÍSLAND OG PÆREYJAR:

Jakob Gunnlögsson.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
114
menn frá Dover til Calais, vildi það slys til í gær, að
einn farþegjanDa drukknaði. — Klukkan tíu, um kvöldið,
varð stýrimaðurinn þess áskynja, að stúlka, sem lengi
hafði verið uppi á þilfarinu, og horft á sjóinn, yfir öldu-
stokkinn á skipinu, missti jafnvægið, og datt útbyrðis.
— Hann skýrði skipstjóra þegar frá atburði þessum, og
og var eimskipinu þá haldið aptur á bak, og stöðvað, og
bátur settur á flot, til þess að bjarga; en með því að
öldurnar risu hátt, og nóttin var dimm, urðu björgunar-
tilraunirnar árangurslausar, svo að skipið hélt áfram ferð
sinni.
Sú, sem drukknaði, hét frú Fenton, og hafði keypt
farseðil til Parisar. — Stofuþerna hennar, sem einnig
var á skipinu, fullyrðir, að frúin hafi verið stórauðug, og
ánægð með lífið, svo að um sjálfsmorð geti alls ekki verið
að ræða.
Það má því að öllum líkindum ætla, að slysið hafi
verið af því, hve mjög skipið ruggaði, og af því, á hve
Lættulegum stað frúin stóð — —“.
Friðrik las grein þessa þiisvar, áður en bann trúði
henni, og | egar hann þóttist genginn úr skugga um það,
að eigi væri nein ástæða, til að verengja, að fregnin væri
sönn, vakti freginn fremur hjá honum ótta. en meðaumkv-
un og sorg.
Friðrik ásetti sér að fara þegar heim til Breffit’s,
til að spjalla við hann um atburði þessa.
En er hann var að fara út úr klúbbnum, mætti hann
hr. Breffit, sem lesið hafði greinina í blaðinu, og vildi
því tala við Friðrik.
„Hvað segið þér um þenna voðalega atburð?“ mælti
hann, jafn skjótt er hann korn auga á Friðrik. „Þér hafið
115
auðvitað frétt það? Er ekki svo? Veslingurinn! Þegar
eg skildi við hana í gærkveldi, hafði eg engan grun um
að um svo alvarlegt málefni væri að ræða, — Jeg imyndaði
mér, að að eins væri um einhverja æskusynd að ræða“.
„Hvernig — hvað itnyndið þér yður?“ — Friðrik
fékk ekki sagt meira.
„Jeg veit ekki, hverju trúa skal?“ svaraði Breffit.
„Jeg er hræddur um, að hér sé eigi um slys að ræð’a.
— En hvaða ástæðu hefir hún haft . . . ? Getið' þér
skýrt það atriði?“
„Komið heim með mér“, svaraði Friðrik. „Jeg skal
þá segja yður, hvað mér er kunnugt um þetta. Hér get-
um við eigi spjallað um það“.
Hr. Breffit varð eigi lítið forviða, er hann heyrði
sögu Friðriks, og befði óefað orðið voðalega reiður, —
þar sem hún hafði blekkt jafn reyodan og skarpan lög-
fræðing, sem liann — ef hún hefoi eigi þegar fengið
réttláta hegningu.
„Veslingurinn!“ mælti hann að eins. Hafi hún
syndgað, hefir hún einnig hlotið harða hegningu. — Von-
andi finnst lik hennar ekki. — Það myndi verða þuDg-
bær skylda, að því er okkur báða snerti, að sanna hver
hún var, og bera vitni í málinu“.
Því miður rættist von hr. Breífit’s ekki: því að
þrem dögum eptir slysið skolaði sjórinn líki frúFenton’s
í land, í grennd við Dover, og Friðrik varð meðan er
stóð á rannsókn rnálsins, að gefa skýrslu, sem hann myndi
fromur hafa kosið, að komast undan.
Málið vakti mikið umtal í blöðunum, og var eigi
urn annað tíðræddara í nokkra daga.
Dómurinn komst þó að þeirri niðurstöðu,. að eigíi