Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 19.02.1909, Side 4

28
Þjóðviljinn.
XXIII., 7.
Otto Monsted*
danska srrijövlíki
er bezt.
niðar þannig, að lægra mat sé á
hverju unnu jarðabóta dagsverki, en
annars staðar á landinu. — Sam-
þykkt með öllum greiddum atkv.
Hreift var því á fundinum að nauð-
synlegt væri að takmarka þann mikla
kostnað, sem gengur til að prenta orð-
réttar ræður þingmanna, og voru fundar-
menn samþykkir því.
Fundi slitið.
Pétur öddsson.
Kjartan B. Gnðmundsson.
Ur Bolungarvikurverzlunarstiið
(Norður-ísafjarðarsýslu)
eru helztu tíðindi 1. febr. þ. á.: Reitingsafli,
síðan í haust, er var, og hefði aflazt meira, ef
ótfð hefði ei bagað, einkum í des. og í janúar
— Vélabátar bafa hæðst saltað úr 70 tn., en
fjöldinn minna. — Hjá þeim, er selt hafa fisk
sinn blautan, er hœztur hlutur 160 kr., en lægzt
60— 60 kr. — Verð á blautum fiski, flöttum:
5'l^e., 4l/2e., 3'l2e., pd. (málfiskur, smáfiskur, ísa.)
Seint í nóv. var afar-brimasamt, svo að elztu
menn muna eigi slík brim.
Úr Grunnavíkurhrep)>i (Norður-ísáfjarðarsýslu).
eru helztu tíðindi i öndverðum febr. þ. á.:
Heyskapur i betri lagi siðastl. sumar. — Haustið
gott fram að desember, en þá skipti um tið, og
veðrátta síðan mjög stirð.
Afli góður á Jökulfjörðum næstl. haust, og
róið fram undir jól, og er það sjaldgæft, að
fiskur haldist svo lengi á Jökulfjörðum. Hæztur
afli á árabáta allt að 40 tn.
Á mótorbátana, sem þar gengu (tveir úr
Grunnavík og þrír frá Hesteyri) lánaðist yfir-
leitt ver.
Úr Dýrafirði
þar hafa veríð jarðleysur, síðan á nýári. —
Á nýári bætti Þingeyrarverzlun útlánum, enda
ýms nauðsynjavara lítt fáanleg þar. — Af fiaki-
skipum verzlunarinnar, er sagt, að að eins gangi
þrjú til fiskjar i vor.
Ungmennafélag
er nýlega stofnað í Gnúpvei jahreppi í Árnes-
sýslu, og voru stofnendur þess alls um fimmtíu.
Brunnið tóvinnuvélaliús.
Tóvinnuvélahúsið i Ólafsdal i Dalasýslu brann
til kaldra kola í þ. m., og ónýttust vélar allar.
— Hús, os vélar, var eign félags, sem stofnað
i var fyrir rúmum tíu árum.
Hvernig eldurinn hefir komið upp, hefir enn
eigi spurzt.
Iíciðiirssamsæti.
7. janúar þ. á. héldu bændur í Seiluhreppi í
Skagafjarðarsýslu Ksgrími Þorsteinssyni i Geld-
ingaholti heiðurssamsæti, til minningar þess, að
hann hafði þá dvalið fimmtíu ár í hreppnum. —
Síðastl. sumar gaf hánn Seiluhreppi eitt þúsund
krónur, sem eiga að ávaxtast í söfnunarsjóði; og
hefir að öðru leyti reynzt nýtur bóndi. Hann
er nú á áttræðisaldri.
Mtinnalút.
1. janúar þ, á. andaðist í Fremri-Arn-
ardal Jön Jönsson, faðir Yaldimars bónda
JónssoDar er þar býr. — Hann var á átt-
ræðisaldri, og fæddur að Melum í Stranda-
sýslu.
I janúarmánuði þ á. andaðist að Furu-
firði á Hornströndum stúlkan Siyurborgr
Jónsdöttir, um fimmtugt. — Foreldrar
hennar voru: Jón Asf/rímsson og Hallbera
Guðmimdsdóttir, er lengi bjuggu að Furu-
firði, og Hallbera siðan, að manni henn-
ar látnum.
Uppeldisdóttir Sigurborgar sálugu er
Hallbera Guðjónsdóttir í Furufirði.
í P. m. dó unglingsstúlkan Margrét
HaUdórsdöttir, bónda Jónssonar á ítauða-
mýri í Norður-ísa-jarðarsýslu.
Prentsmiðja Þjóðviljans-
94
hvern tíma !ært á yngri árum sínum, og skein gleði og
rósemi út úr ásjónu hennar.
Strauk hún sokkinn öðru hvoru í kjöltu sér, og
tautaði:
rHanda Dan — allt fyrir Dan, fallega dreDginn
minnu, og þar fram eptir götunum
Bill sat í einu horninu á herberginu, og stundi
stundum hátt. — Það sást naumast í augun á honurn,
því að þau voru svo bólgin. — Hann hafði votan klút
um ennið, og vætti hann öðru hvoru í skál, með vatni,
er stóð rótt hjá honum.
Allan daginn hafði hann eigi þorað að koma út fyr-
ir húsdyr, eins og hann var til reika, því að hann var
hræddur um, að nábúar hans myndu hæðast að honurn.
Honura var og enn svo íllt í höfði, að hann reik-
aði eins og drukkinn maður, ef hann reyndi að standa
upp.
Jóni Raffles hafði, er hann kom heim, þótt gaman
að heyra, hvernig farið hafði fyrir Bill, og sá ekki
eptir honum að hafa fengið höggið, og hefði gjarna sjálf-
ur viljað hafa greitt honum það.
Hann hæddist nú mjög að sársauka Bill’s, og gat
ekki stillt sig um, að vera hvað eptir annað, að sletta
að honum ýmis konar hæðnisglósum.
Maggy var ýmist að koma inn, eða fara fram, og
sýsla um kvöldverðinn. — Lagði hún alls ekkert orð í
samræður þeirra, en hafði allan hugann við það, ergjö'zt
hafði fyrri hluta dags.
Hvernig sem hún reyndi að beina huganum að öðm,
datt henni einatt liðsforinginn í hug, og kenndi alls ekki
í brjósti um Bill.
95
Henni fannst nú lítið til um hanD, í samanburðijvið'
Frank, er hafði allt það til að bera, er ungri stúlku geðj-
ast vel að. — En hvað kom henni hann við?
Já, hvað kom Frank henni við, — hann, sem hún
í dag hafði séð í fyrsta skipti, og hlaut að vera óvinur
föður hennar. og ættmenna? En hví var hann fjandmað-
ur þeirra?
Um þeasa spurningu, sem eigi hafði fyr vaknað hjá
henni, braut hún nú mjög heilann.
Var það ólögleg atvinna, sem fiskimenn ráku í Nags-
head? — Ef svo var eigi, hví —var þá oinatt hagað svo
til, að unnið var í myrkri, og að nóttu?
En hvað gat verið ólöglegt? — Gat það á nokkurn
hátt verið ljótt, að fiskimennirnir ynnu sér fyrir peningum á
þann hátt, að starfa að uppskipun, jafn framt sjóróðrunum?
Hana furðaði á því, að hún skyldi aldrei hafa hugs-
að um þetta, og gerði það hana leiða, með því hún gat
ails eigi svarað öllum spurningunum, er vöknuðu í huga
hennar.
Atti hún eigi að inna Frank eptir þessu, er hann
kæmi næst? Hún efaði eigi, að hann segði sór sannleik-
ann, með því að hann virtist vera hreinn og beinn, og
jafn framt vingjarnlegur við hana. — En það var henni
enn óljóst, hvers vegna húu fékk ákafan hjartslátt í hvert
skipti, er hún virti mynd hans fyrir sér í huganum, og
augun, er starað höfðu svo innilega á hana, áður en deil—
an hófst við Bill.
Þetta traust, sem hún bar til manns, er hún alls
ekki þekkti, studdist eigi við skynsamlega yfirvegun.
Hór var að eins um tilfinningu að ræða, tilfinningu, sem.
varð æ ríkari í huga hennar.