Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 10.03.1909, Blaðsíða 8

44
Þj ÓÐ VILJlN N.
XXIII., 10, —11.
höldur góður og hýbýlaprúður, skemmti-
legur, en þó jafnan stilltur og orðvar.
Breppsnefndaroddviti var hann 5 síðustu
sefiár sín, og leysti hann þann starfa af hendi
snildarlega. 1 barn tók hann til fósturs
af fátækum foreldrum og unni því heitt.
Hans er sárt saknað af öllum, sem
kynni höfðu af honum.
Á. Þ.
17. des. síðastl. andaðist að Ideal í Manitoba
ekkjan Vigdís Quðmundsdóttir, 74 ára að aldri,
fædd 29. des. 1834. — Hún var gipt Magnúsi
sáluga Þorkelssyni, setn lengi bjó að Grímsstöð-
um við Reykjavík, en siðar að Auðnum 4 Vatns-
leysuströnd í Gullbringusýslu. — Hún dó á j
heimili Grims, sonar síns, af afleiðingum af siagi i
i
i
15. des. f. á. andaðist að Cold Springs i Mani-
toba Friðbjörn Oddsson, 78 ára að aldri, fæddur
að Breiðuvík á Tjörnesi í Norður-Þingeyjarsýslu.
— Foreldrar hans voru Oddur Sigurðsson og
Quðrún Sigurðardóttir, er lengi bjuggu að Rauf
á Tjörnesi,
rrfðbjörn sálugi var kvæntur Katrínu Sig-
‘urðardöttur, ættaðri úr Fnjóskadal, er lifir hann
og varð þeim alls 8 barna auðið, og dóu sex
þeirra í æsku, en á lifi nru\ jHelgi og Sigursteinn,
sem eiga heima i grennd við Cold Spring póst-
hús. — Til Vesturheims fluttust þau árið 1883,
og voru fyrstu sex árin i Winnipeg, en síðan í
Álptavatnsnýlendunni.
26. des. síðastl. andaðist i Lögbergsnýlendu
í Vesturheimi ekkjan Kristín Sigurðardóttir, urn
sextugt, fyrrum gipt Sveini Jónssyni, og bjuggu
þau hjón að Hlíð á Vatnsnesi í Húnavatnssýslu,
en fluttu til Vesturheims árið 1886. — Mann
sinn missti Kristín sáluga fyrir 16 árum.
Otto Monsted®
danska smjörlíki
er bezt,
REYKJAYÍK 10. marz 1909,
Frosthörkur all-miklar i þ. m., en fór þó að
draga úr þeim fyrir síðustu helgi.
„Laura“ kom frá útlöndum 4. þ. m. — Með-
al farþegja var Damð Ostlund, og frakk-
nesk hjúkrunarkona.
Um annað prestsembættið i Reykjavík hafa
þessir sótt: Síra Bjarni Hjalteated. aðstoðar-
prestur, cand. theol. Bjarni Jónsson, síra Quðm.
Emarsson i Ólafsvík, síra Hafsteinn Pétursson,
sira Haraldur Níelsson, cand. theol. Haúkur Gísla-
son, síra Ólafur Ólafsson, fríkirkj uprestur, síra
Pétur Jónsson á Kálfafellsstað, sira Bikarður
Tor/ason, og síra Skúli Skúlason í Odda.
Auglýsingum, sem birtast eiga i
„Þjóðv.u, má daglega skila á skrifstofu
blaðsin9 í Vonarstræti nr. 12, Reykjavik.
Prentsmiðja Þjóðviljans'
Elflri árpgar .Hjofly’.
Nokkur eintök af eldri árgöngum
„Þjóðv.a, yfir árin 1892— 1908 (frá byrjun
„Þjóðv.“ ungau), alls se.ytián ár-
gangar, eru til sölu tneð góðnm kjör-
um, hjá útgefanda blaðsins.
:::::::::: Séu allir érgangarnir keyptir í
einu, fást þeir fyrir talsvert minna en
hálfvirði, — íyii' nðeins tuttugn
og limni krónur og fimmtiu
aura.
Ef að eins eru keyptir einstkir ár-
gangar, einn eða fleiri, fást þeir fyrir
helming hins npprunalega kaupverðsbalðs-
ins.
Borgun greiðist útgefenda í pen-
! ingum, eða innskript við stærri verzlan-
ir landsins, og verður blaðið þá sentkaup-
andanum að kostnaðarlausu.
114
og á orð Kötu, er hún kallaði hann „bróðurmorðingja“,
og honum var, sem baDn sæi glampa á öxina, reidda að
höfði sér, er hafði gert hann að örkumlamanDÍ.
Blóðið streymdi til höfuðs honum, og þó að langt
væri umliðið, hafði rödd samvizkunnar þó aldrei þagDað,
og aldrei gat hann hugsað til nefndrar nætur, nema með
skelfingu.
Honum fannst vera óþolandi hiti í herberginu, og
stóð því upp, og ætlaði að ganga út; en er hann lauk
upp hurðinni, kom maður í fasið á honum, og brá hon-
um svo, eP hann sá hanD, að hann varð náfölur, og var
nærri dottinn.
Gfritty stóð á hinn bóginn upp, og gekk á móti
komumanni eins hratt og henni var auðið.
„Góðan daginn, Dan!“ mælti hún, og hneigði sig
vingjamlega. „Það er fallega gert af þér, drengur minn
— mjög fallega gjört! Þú gleymir ekki gömlu mömmu!
En þú hefir líka einatt verið uppáhaldið heDnar! Já, það
veistu!“
Raífles hafði nú náð sér nokkuð, en kaldur svitinn
rann enn niður eptir enninu á honum, og höndin, sem
hann studdi á borðið, skalf mjög.
Honum bafði sýnzt hann sjá andlit bróður síns, er
hann leit framan í liðsforingjann, en skynsemin sagði
honum þó, að það væri að eins ímyndun.
Þetta friðaði þó eig samvizku hans fyllilega. Hann
varð að heyra málróm komumanns.
„Hvað viljið þér, hirra minn?“ spurði hann lágt.
„Spyrja, hvort þér getið flutt mig yfir til Osceola?^
svaraði Frank, er furðaði mjög á látbragði gestgjafa.
„Ekki annað!“ mælti Raffles, og var, sem honum
115
yrði léttara um hjartaræturnar, enda þótt hann forðaðist.
enn að Hta í augun á unga liðsforingjanum.
„Svei! Þið eruð slæm börn!“ mælti Gritty reiðilega..
„Réttið hvor öðrum höndina! Og þú, Jón! Bjóddu hann
bróður þinn velkominn! Heyrirðu það! Þið hafið ekki
sézt um langa hríð!“
„Farðu út, mamma!“ mælti Raffles, hranalega. „Hvað-
á þessi heimska að þýða? Hættu þessu barnalega rugli.
Látið, sem þér heyrið ekki, hvað hún segir, herra minn!
Hún er ekki með öllum mjalla!“Jig ■ ' .f; J!
„Jeg sé það!“ mælti Frank, og gekk til Gritty, sem
var svo reið, að vænta mátti, að á hana kæmi æðiskast.
„Verið nú stillt, Gritty!“ mælti Frank, og gekk tii
hennar. „Gerið það nú fyrir mig, að setjast í sæti vðar!'
Jón vildi alls ekki styggja yður!“
Gritty sefaðist við orð hans, klappaði á hönd hon-
um, brosti ánægjulega, og haltraði síðan í sæti sitt.
„Hvað líður þá bátnura?“ spurði Frank/
„Göngum út!“ mælti Raffles.
Frank leit í krÍDgum sig í herberginu, og sá Maggy
i einu horninu, og virtist hún alls ekki hafa veitt Frank
neina sérstaka eptirtekt.
Hann varð að sæta betra færi, til að tala við hana,
og gekk því út, ásamt veitÍDgamanninum.
Raffles, sem náði sér þegar er hann kom út undir
bjart og heiðskirt lopt, virti nú liðsforingjann grandgæfi-
lega fyrir sór. — Hann var auðsjáanlega mjög líkur bróð-
nr hans, en þó eigi svo, að hann hefði haft ástæðu tih
þess, að láta sér verða eins hverft við,. eins og honuuu
hafði orðið.