Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 19.03.1909, Síða 3

ÞjÓÐ VILJINN
XXIII. 14.,
61 -
fruimvarp um skilyrði fyrir þvi, að vera
vélastjóri á ísleuzkum gufuskipum, sem
og um skilyrði þess, að geta gætt gufu-
véla á landi.
Námsskeið verzlunarmanna.
Nefndin í verzlunarmálinu ber fram í
neðri deild frv. um námsskeið verzlunar-
manna, og vill, að námstíminn sé minnst
4 ár, en ekki lengri, en 6 ár. — Kaup-
menn, er taka unglinga yngri, en 18 ára
til verzlunarnáms, skulu gera við þá skrif-
legan námssamning. — Unglinga (pilta
eða stúlkur) yngri, en 12 ára, má ekki
taka til verzlunarnáms.
TTm girðingar.
LaDdbúnaðarnefnd neðri deildar ber fram
frv. um girðingar, og fer því fram, að
girðíngar þær, sem lán er voitt til úr
landssjóði, sem og girðingar, er styrks
njóta af almaunafé, skuli vera að minnsta
kosti 42 þuml. á hæð.
Að öðru leyti setur frumvarpið ýtar-
legar reglur um girðingar þessar, hversu
þær skuli ver* úr garði gerðar o. fl.
Erfða-ábúð á kirkjujörðum.
Síra Jodb Pálsson flytur frv. um þetta
efni í efri deild.
Sala þjóðjarða.
Jón Ólafsson og Ben. Sveinsson bera
fram frv. i neðri deild þess efnis, að ef
seld þjóðjörð losnar úr sjálfsábúð á fyrstu
tiu árum eptir söluna, skuli landssjóður
hafa rétt til þess að kaupa jörðina aptur
gegn því, að endurborga það, er greitt
var af kaupverði jarðarinnar, og jarða-
bætur þær, og. mannvirki, er gerð hafa
verið á henni, siðan landssjoður seldi hana,
eptir mati óvilhallra dómkvaddra manna.
Hagfræðisskýrslur.
Verzlunarmálanefndin í neðri deild ber
fram frv. þess efnis, að kaupmenn, for-
stöðumenn kaupfélaga o. fl., er vörur kaupa
frá útlöndum, skuli gefa skýrslu um inn-
kaupsverð vörunnar, að viðlögðum flutn-
ÍDgskostnaði. - Skipa-afgreiðslumenn o.
fl. skulu og láta í té eptirrit af farmskrám
eða öðrum hleðsluskjölum.
Enn fremur skulu og forstöðumenn
fastra verzlana, pöntunarfélaga, kaupfé-
laga, iðnaðarfyrirtækja, og aðrir, er reka
lánsverzlun að meira eða minna leyti,
skyldir til, að láta landstjórninni í té á-
reiðanlega skýrslu um samananlagðar
skuldir og innieignir hérlendra viðskipta-
manna, annara en banka, eins og þær
eru 31 des. ár hvert.
Bann gegn innflutningi hunda.
Landbúnaðarnefnd neðri deildar ber
fram breytingu á lögum 10. nóv. 1906
(um bann gegn innflutningi á útlendu
kvikfé) i þá átt, að fyrirbyggja að út-
lendir hundar verði fluttir til íslands.
Um eiða og drengskaparorð
Dr. Jón Þorkelsson og Ben. Sveinsson
bera fram í neðri deild frv. um ofan greint
efni. — Frv. fer því fram, að þeir, sem
opinberlega teljast til einhvers kristins
trúarféiags, skuli vinna eið að framburði
sínum með þvíiíkum orðum: „Það segi
eg guði, að framburður minn fyrir dómi
hér í dag er að öllu leyti fullum sann-
leik samkvæmur. Guð sér mér hollur,
sem eg satt segi, gramur ef eg lýga-
Þeir, sem eigi teljast til neins krist-
ins trúarfélags, skulu staðfesta skýrslu
sÍDa með því, að leggja þar við sæmd
sína og drengskap, og sé þeim eiður staf-
aður á þvílikan hátt: „Svo skýt eg máli
mínu til sæmdar minnar, og samvizku,
og svo vil eg sjálfur framast. sanninda
njótandi verða af öðrum mönnum, sem
eg fer með fullan sannleik um það, er
nú hefi eg flutt, og fram borið. — Þetta
vitni ber eg fyrir engra muna skyld, held-
ur sökum rétts máls og sanninda. — Njóti
eg svo drengskapar míns, og mannorðs,
sem eg satt segi. — Nýðingur, ef eg lýgu.
Eiðvinning, og viðlagning drengskap-
ar, hafa að öllu sama gildi að lögum. —
A þeim er og og samur ábyrgðarhluti að
lögum.
Fjárbcenir til alþing'is.
(Niðurl.j
49. Erindi frá Sighv. Arnasyni vegna s;ra Gísla
Kjartanssonar um 100—500 kr. árlegan styrk.
50. Tilboð frá yfirréttarmálaflutningsm. Sveini
Björnssyni fyrir hönd hlutafélagsins „Gufu-
skipafélagið Thore“ um, að landsjóður gerist
hluthafi með 500 þúsund kr. fjárframlagi.
51. Askorun frá bæjarstjórn ísafjarðarkaupstaðar
um sem ríflegastan fjárstyrk til byggingar
nýs barnaskólahúss, og að veitt verði fé til
stofnunar gagnfræðaskóla.
52. Beiðni frá Jóhannesi Sveinssyni um 2000
kr. styrk til þess að nema málaralist.
53. Beiðni frá þingmanni Vestur-ísfirðinga um
fé til að gera veg k Rafnsovrarheiði.
64. Erindi frá biskupi íslands um að prófastur
128
fram í. „Jeg vil eigi verða ósáttur við Bill! Komið —
þór skuluð fá púðrið!u
Kaupmaðurinn glotti, er hann bafði þetta mælt,
því að lionum flaug í hug, að láta Bill fá af röku, og
nálega afllausu púðri, sem hann átti í geymsluhúsi sínu,
en láta þó eitt pund af góðu púðri slæðast með.
Honum þótti róttast, að haga þessu þannig, þar
sem hann vissi eigi, til hvers Bill ætlaði að nota púðrið.
Þegar Twysten og Raffles korru inn í sölubúðina,
var Frank að loka brófinu.
Twysten gekk til hans, og heilsaði honum.
„Mér er ánægja að því, að kynnast yður, liðsforingi!u
mælti hann, með uppgerðar-kurteisi. „Þór komið hingað
vonandi bráðlega aptur! Yæri mér heiður að því, ef þór
vilduð þá heimsækja mig. — Jeg byði þá til mín nokkr-
um vinum mínura hór í borginDÍ, og drekkum vér þá
púns. — Þér hafið hvort sem er, eigi skemmtanirnar á
stöðinni.“ »
„Kærar þakkir!u svaraði Frank. „Jeg þigg fúslega
boð yðar, fari eg hóðan eigi vonum bráðar.“
„Fn hvaðan er auðið að senda þetta bróf?u mælti
Frank enn fremur.
„Þér getið skilið það eptir hérna, og verður það þá
sent hóðan seinni hluta dags!u svaraði Twysten. „Póst-
stöðin er hjá mér!“
„Gerið þá svo vel að koma því!“
Frauk lagði nú brófið á borðið, og gekk til Bob's,
til þess að borga það, sem hann hatði keypt.
En Twysten bjó um púðrið handa Bill.
„Hórna er hveitimólið hr. Raffles!" mælti hann hátt.
125
„Þóknast yður ekki, að líta á brjóstsykurstegund-
irnar?“ mælti Bob, „eða þá að fá yður kvennhatt?“
„Þvi miður hefi jeg ekkert við hann að gera!u greip
Frank fram í, þvi að honum var farið að leiðast þetta
málæði.
„Það myndi þó borga sig fyrir yður, að kaupa hór
dálítið“, mælti Bob, „því að í Washington verðið þér að
borga helmingi hærra verð, og brestur þó á, að þór hafið
sömu tryggingu, að því er gæðin snertir, eins og með-
mæli min veita yður hóru.
„Gerið mér þann greiða, að láta eitthvað utan um
vindlana og niðursoðna varninginn, meðan eg skrifa, og
hindrið mig ekki!“ mælti Frank.
Bob yppti öxlum, og kom þetta auðsjáanlega mjög
óvænt, þar sem jatn vel mannaður maður, sem hann taldi
liðsforingjann vera, átti hlut að máli.
Frank ritaði nú bréf í snatri, en Bob gerði þegjandi,
sem honum hafði sagt verið.
Twysten og Raffles sátu að alvarlegum samræðum.
„Hverra erinda er liðsforinginn að fara?“ spurði kaup-
maðurinn, er Itaffles kom inn til hans.
„Kaupa eitthvað!u mælti Raffles; „én jeg treysti ekki
friðnum, því að þó að hann sé sakleysislegur, hefir hann
þó nefið niðri í öllu. — Fallbyssubáturinn kom í morg-
un, og var hann kvaddur út á skipu.
A svip kaupmanns mátti sjá, að hann gjörðist all-
áhyggjufullur.
„Ko n fallbyssubáturinn hingað aptur!u mælti hann
all-örvæntingarfullur, og strauk höndinni um hárið á sér,
sem farið var að þynnast. „Hvað eigutn við að taka til
bragðs, Raffles, et hann er á sveimi um þe9sar slóðif?
í alla nótt og fyrri hluta dags, hefi eg eigi um annað
hugsað".